Οι βενζοδιαζεπίνες είναι μια ομάδα ψυχοτρόπων φαρμάκων με κυρίως αγχολυτικό αποτέλεσμα της οποίας η ανακάλυψη ήταν μια μεγάλη επανάσταση στη θεραπεία του άγχους.
Σε μια εποχή που τα βαρβιτουρικά ήταν αναμφισβήτητα η θεραπεία επιλογής για προβλήματα τύπου άγχος παρά τον υψηλό κίνδυνο υπερδοσολογίας και εξάρτησης,
το υψηλό επίπεδο επιτυχίας τους στη μείωση των συμπτωμάτων με πολύ χαμηλότερους κινδύνους και παρενέργειες τους έκανε γρήγορα στον πιο καταναλωμένο τύπο ψυχοδραστικού φαρμάκου.
Αυτές είναι χαλαρωτικές ουσίες με μεγάλο αριθμό κλινικών εφαρμογών, παρά το γεγονός ότι όπως όλα τα ψυχοδραστικά φάρμακα παρουσιάζει μια σειρά κινδύνων και παρενεργειών να ληφθούν υπόψη κατά την εφαρμογή.
Κατά τη στιγμή της κατανάλωσης, συνήθως χορηγούνται από το στόμα, αν και σε περιπτώσεις όπου απαιτείται ταχεία δράση, μπορεί να είναι σκόπιμη η ενδοφλέβια χορήγηση (η οποία είναι πολύ ταχύτερη).
Ο μηχανισμός δράσης των βενζοδιαζεπινών βασίζεται στην απόδοσή τους ως ένας έμμεσος αγωνιστής του GABA ή του γ-αμινοβουτυρικού οξέος, ένας νευροδιαβιβαστής που επιτρέπει σωστή διαχείριση και δεν επιβαρύνει τον εγκέφαλο μειώνοντας και παρεμποδίζοντας τη μετάδοση των νευρικών ερεθισμάτων.
Συγκεκριμένα, οι βενζοδιαζεπίνες προκαλούν ότι το GABA ασκεί μεγαλύτερη επίδραση στο σύστημα, το οποίο, ως ανασταλτικός νευροδιαβιβαστής, παράγει ένα κατασταλτικό αποτέλεσμα στο νευρικό σύστημα.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι στο περιοριστικό σύστημα υπάρχει μεγάλος αριθμός gaba ergic υποδοχέων, ο αντίκτυπος των βενζοδιαζεπινών κατά τη θεραπεία ανήσυχων διεργασιών και διαθέσεων είναι πολύ υψηλός.
Με αυτό τον τρόπο το επίπεδο ενεργοποίησης του οργανισμού μειώνεται, προκαλώντας ανακούφιση των αγχωτικών συμπτωμάτων μαζί με άλλα αποτελέσματα όπως η χαλάρωση των μυών και η καταστολή.
Υπάρχουν διάφοροι τύποι ουσιών που αποτελούν μέρος της ομάδας βενζοδιαζεπινών .
Αν και θα μπορούσαν να ομαδοποιηθούν με διαφορετικούς τρόπους, μία από τις πιο κοινές ταξινομήσεις είναι αυτή που λαμβάνει υπόψη τη μέση διάρκεια ζωής του φαρμάκου στον οργανισμό, δηλαδή τον χρόνο που παραμένει ενεργός εντός του οργανισμού.
Μ αυτό τον τρόπο μπορούμε να βρούμε τρεις μεγάλες ομάδες βενζοδιαζεπινών, τα χαρακτηριστικά των οποίων θα τα καταστήσουν πιο κατάλληλα για κάποιες ή άλλες καταστάσεις.
1. Βενζοδιαζεπίνες βραχείας δράσης
Αυτές παραμένουν για μικρό χρονικό διάστημα (λιγότερο από δώδεκα ώρες) στο σώμα, δεν είναι επαρκείς για την αντιμετώπιση διαταραχών άγχους παρατεταμένων με την πάροδο του χρόνου.
Ωστόσο, είναι οι βενζοδιαζεπίνες που δρουν πιο γρήγορα και ειναι μεγάλη βοήθεια για την καταπολέμηση εμφάνισης κρίσης άγχους ή για στιγμιαία χαλάρωση
Το κύριο πρόβλημα αυτής της υποομάδας είναι ότι με το γρήγορο πέρασμα των αποτελεσμάτων, την επιθυμία διατήρησής τους, πιθανότατα θα καταλήξει να δημιουργεί εξάρτηση.
Σ αυτή την ομάδα είναι τριαζολάμη ή μιδαζολάμη.
2. Βενζοδιαζεπίνες μακράς δράσης
Αυτός ο τύπος έχει το πλεονέκτημα να παραμένει στο σώμα για μεγάλο χρονικό διάστημα , βοηθώντας στις διαταραχές άγχους.
Από την άλλη πλευρά, το γεγονός ότι παραμένουν στον οργανισμό προκαλεί έχει ανεπιθύμητα ηρεμιστικά αποτελέσματα.
Επιπλέον, χρειάζονται κάποιο χρονικό διάστημα για να τεθούν σε ισχύ, κάτι που δεν αναφέρεται όταν απαιτείται άμεση ανταπόκριση.
Μπορούν να παραμείνουν και να ενεργούν για περισσότερο από τριάντα ώρες μετά την κατανάλωση.
Αυτή η ομάδα εχει την
διαζεπάμη και κλοναζεπάμη.
3. Βενζοδιαζεπίνες ενδιάμεση δράση
Σε ένα ενδιάμεσο σημείο οι ενδιάμεσες βενζοδιαζεπίνες παρουσιάζουν μία πρώιμη
(αν και όχι τόσο άμεση όσο και βραχυπρόθεσμη)
δράση για σχετικά μεγάλο χρονικό διάστημα.
Διαρκούν από δώδεκα έως είκοσι τέσσερις ώρες.
Η αλπραζολάμη ή η λοραζεπάμη είναι φάρμακα αυτής της ομάδας.
Ενδείξεις
Μερικά από τα κύρια προβλήματα με τα οποία χρησιμοποιούνται αυτά τα φάρμακα είναι τα ακόλουθα.
Διαταραχές και επεισόδια άγχους
Ο τύπος της βενζοδιαζεπίνης που θα χρησιμοποιηθεί σε κάθε διαταραχή θα εξαρτηθεί από τα χαρακτηριστικά της διαταραχής .
Εάν απαιτείται ταχεία δράση για μια κρίση άγχους, μπορεί να εφαρμοστεί μια βραχείας διάρκειας βενζοδιαζεπίνη.
Με την παρουσία φοβιών με μεγάλη πιθανότητα εμφάνισης του φοβικού ερεθίσματος
(όπως η κοινωνική φοβία),
μπορούν να χρησιμοποιηθούν βενζοδιαζεπίνες μέσης ή μακράς διαρκείας όπως
η αλπραζολάμη.
Σε διαταραχές όπως η γενικευμένη διαταραχή άγχους ή η διαταραχή πανικού,
η κλοναζεπάμη
2. Αϋπνία
Μία από τις ιδιότητες των βενζοδιαζεπινών, είναι το ηρεμιστικό δυναμικό .
Αυτός είναι ο λόγος που είναι χρήσιμα στην καταπολέμηση προβλημάτων ύπνου.
Συνήθως βραχείας διάρκειας βενζοδιαζεπίνες όπως η τριαζολάμη χρησιμοποιούνται στη δυσκολία ύπνου
3. Διαταραχές της διάθεσης
Οι επιληπτικές κρίσεις εμφανίζονται όταν μια ή περισσότερες ομάδες νευρώνων γίνονται υπερευαίσθητες
Η απότομη διακοπή κατανάλωσης αλκοόλ
σε άτομα που έχουν αναπτύξει ανοχή και
εξάρτηση μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα
στέρησης, άγχος, προβλήματα συντονισμού
και αναταραχή.
Η χρήση βενζοδιαζεπινών παρουσιάζει
πολλαπλά πλεονεκτήματα σε μία
ευρεία ποικιλία διαταραχών.
1. Εθισμός
Ένα από τα κύρια προβλήματα ειναι ο εθισμός Αν και σε σύγκριση με τα βαρβιτουρικα , οι βενζοδιαζεπίνες είναι πολύ λιγότερο εθιστικές, είναι ουσίες των οποίων η παρατεταμένη χρηση μπορεί να προκαλέσει , εξάρτηση και σύνδρομα απόσυρσης.
Σ αυτή την πτυχή, ο μακρύτερος χρόνος ημίσειας ζωής στον οργανισμό, τόσο λιγότερη κατανάλωση θα είναι απαραίτητη για να διατηρήσει τα αποτελέσματά του, έτσι ώστε γενικά οι μακρόβιες βενζοδιαζεπίνες να είναι οι λιγότερο εθιστικές.
2. Κατάχρηση και υπερβολική δόση
Η υπερβολική δόση προκαλεί βαθιά κατάθλιψη
3. Σύνδρομο διακοπης
Για να αποφευχθεί αυτό, είναι απαραίτητο να τα κοβετε σιγα σιγα με μεγάλη προσοχή.
4. Καταστολή, μείωση της συγκέντρωσης και της απόδοσης
Η καταστολή που παράγουν είναι ένα άλλο πρόβλημα που μπορεί να συνεπάγεται η χρήση βενζοδιαζεπινών .
Παρόλο που σε πολλές περιπτώσεις χρησιμοποιούνται ακριβώς για να χαλαρώσουν και να διευκολύνουν τις καταστάσεις ύπνου, σε περιπτώσεις που θέλετε μόνο να μειώσετε το άγχος, αυτό το αποτέλεσμα μπορεί να είναι επιζήμιο, επειδή μειώνει την κινητική δεξιότητα, τη συγκέντρωση και την αποτελεσματικότητα του θέματος στην εκπλήρωση των καθηκόντων.
5. Προβλήματα μνήμης
Η κατανάλωση βενζοδιαζεπινών μπορεί να προκαλέσει, ειδικά όταν αρχίζει να χορηγείται, προβλήματα μνήμης .
Το είδος των προβλημάτων που προκαλούν είναι συνήθως δυσκολία στην απόκτηση και ενοποίηση νέων πληροφοριών, καθώς και όταν θυμόμαστε προηγούμενες πληροφορίες.
6. Παραδόξως αντίδραση
Σε μερικές περιπτώσεις και ειδικά σε ηλικιωμένους, η χρήση βενζοδιαζεπινών μπορεί να προκαλέσει αποτέλεσμα εντελώς αντίθετο με αυτό που αναμένεται.
Σε αυτές τις περιπτώσεις προκαλειται αγωνία και διέγερση τόσο γνωστικά όσο και κινητικά .
Βιβλιογραφικές αναφορές:
- Gómez, Μ. (2012). Ψυχοβιολογία Εγχειρίδιο προετοιμασίας CEDE PIR.12. CEDE: Μαδρίτη
- Salazar, Μ.; Peralta, C.; Pastor, J. (2011). Εγχειρίδιο Ψυχοφαρμακολογίας. Μαδρίτη, Ιατρική Εκδοτική Εταιρεία Panamericana.
- Stevens, J.C. & Pollack, Μ.Η. (2005). Βενζοδιαζεπίνες στην κλινική πρακτική: εξέταση της μακροχρόνιας χρήσης τους και εναλλακτικών παραγόντων. J Clin Psychiatry; 66 (Suppl 2): 21-7.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου