ΚΟΥΕ-ΤΙΑ-ΠΙΝΗ ΑΝΤΙΨΥΧΩΣΙΚΟ

Η κουετιαπίνη είναι αντιψυχωσικό. 

Θεραπεύει  συμπτώματα σχιζοφρένειας, ψευδαισθήσεις, παραληρήματα και σύγχυση, 

αλλά και απάθεια, αδιαφορία, μείωση προσοχής. 

Προσοχη.. αν εκδηλώσετε ανεξέλεγκτες κινήσεις στο στόμα, γλώσσα, μάγουλα, γνάθο, χέρια ή πόδια.  Πυρετό, ιδρώτα, σοβαρή μυική δυσκαμψία, σύγχυση, γρήγορο ή αλλοιωμένο καρδιακό ρυθμό. 

Αυτά μπορεί να είναι συμπτώματα μιας σπάνιας, αλλά επικίνδυνης παρενέργειας που ονομάζεται κακόηθες νευροληπτικό σύνδρομο.

 Χρειαζεται προσοχη στην οδηγηση, γιατί η κουετιαπίνη μπορεί να προκαλέσει ζάλη και υπνηλία. 

Ζάλη μπορεί να προκύψει όταν σηκώνεστε από μια καθιστή ή ξαπλωμένη θέση 

(ορθοστατική υπόταση). 

Να σηκώνεστε αργά για να αποφύγετε πιθανή ζάλη και πτώση. 

Καθολου αλκοόλ όταν παίρνετε κουετιαπίνη, γιατί μπορεί να αυξήσει το αίσθημα νωθρότητας και ζάλης που προκαλείται από την κουετιαπίνη. 

Αποφύγετε την υπερβολική ζέστη κατά τη διάρκεια θεραπείας με κουετιαπίνη. 

Είναι εύκολο να αφυδατωθείτε. Προσέχετε σε ζεστό καιρό και κατά τη διάρκεια άσκησης.

Πώς  παίρνω το seroquel 

Πότε δεν πρέπει να το παίρνω

Η κουετιαπίνη είναι αποτελεσματική σε δόσεις από 200 έως 750 mg ημερησίως 

(άριστη δόση=300 mg), 

στην οποία φτάνουμε αρχίζοντας από 50 mg την πρώτη ημέρα. 

Λόγω του μικρού σχετικά χρόνου ημιζωής της (7 ώρες) η κουετιαπίνη χορηγείται συνήθως σε 2 δόσεις/ημέρα. 

Πρέπει να παίρνετε την κουετιαπίνη ακριβώς όπως  συνέστησε ο γιατρός . 

Μη σταματάτε να παίρνετε κουετιαπίνη χωρίς την έγκριση του γιατρού . 

Μπορεί να περάσουν μερικές εβδομάδες ώσπου να αισθανθείτε καλύτερα και μπορεί να χρειαστείτε συνεχή θεραπεία για αρκετό χρονικό διάστημα. 

Συμβουλευτείτε το γιατρό πριν τη διακοπή του φαρμάκου. 

Να παίρνετε την κάθε δόση με ένα γεμάτο ποτήρι νερό. 

Η κουετιαπίνη μπορεί να ληφθεί με ή χωρίς φαγητό. 

Αποθηκεύστε το φάρμακο σε θερμοκρασία δωματίου μακριά από υγρασία και ζέστη. 

Αν χάσετε κάποια δόση πάρτε τη όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Ωστόσο, αν έχει πλησιάσει η ώρα για την επόμενη δόση, παραλείψτε τη δόση που χάσατε και πάρτε μόνο την επόμενη προγραμματισμένη δόση. 

Μην πάρετε διπλή δόση

Τα συμπτώματα υπερδοσολογίας περιλαμβάνουν νωθρότητα, ταχυκαρδία και υπόταση. 

Πριν τη λήψη του φαρμάκου συμβουλευτείτε το γιατρό αν πάσχετε από: 

ηπατική νόσο ή άλλα ηπατικά προβλήματα, υψηλά επίπεδα χοληστερόλης ή τριγλυκεριδίων, νόσο Alzheimer, επιληψία, καρδιακή νόσο ή άλλα καρδιακά προβλήματα όπως υψηλή αρτηριακή πίεση ή προηγούμενο έμφραγμα, αλλοιωμένο καρδιακό παλμό ή άλλες καταστάσεις, υποθυρεοειδισμός. Μπορεί να μην μπορείτε να πάρετε κουετιαπίνη ή να χρειάζεστε μια ρύθμιση της δοσολογίας ή ειδική παρακολούθηση κατά τη θεραπεία αν πάσχετε από κάποια από τις παραπάνω καταστάσεις. 

φάρμακα που αλληλεπιδρούν με το seroquel

Πριν τη λήψη του φαρμάκου συμβουλευτείτε το γιατρό  αν παίρνετε: 

καρβαμαζεπίνη (tegretol), 

φαινυτοίνη (epanutin), 

θειοριδαζίνη (melleril), 

φαινοβαρβιτάλη (gardenal, lumidrops), 

ριφαμπικίνη (rifadin), 

κετοκοναζόλη (fungoral), 

ιτρακοναζόλη (sporanox), 

φλουκοναζόλη (fungustatin), 

ερυθρομυκίνη (erythrocin), κάποιο στεροειδές όπως 

πρεδνιζόνη (chrocort), 

δεξαμεθαζόνη (decadron), 

μεθυλπρδνιζολόνη (medrol), 

πρεδνιζολόνη (adelcort, prezolon) ή κορτιζόνη, κάποιο φάρμακο για τη θεραπεία υψηλής αρτηριακής πίεσης ή κάποιας άλλης καρδιακής νόσου ή κάποιο φάρμακο για τη θεραπεία της Πάρκινσον όπως η 

λεβοντόπα (madopar), 

πραμιπεξόλη, 

σελεγιλίνη (procythol) . 

Μπορεί να χρειάζεστε κάποια προσαρμογή της δόσης ή κάποια ειδική παρακολούθηση κατά τη διάρκεια της θεραπείας αν παίρνετε κάποιο από τα παρακάτω φάρμακα. 

Η κουετιαπίνη μπορεί να αυξήσει τα αποτελέσματα άλλων φαρμάκων που προκαλούν νωθρότητα και καταστολή, όπως αντικαταθλιπτικά, αλκοόλ, αντιισταμινικά, ηρεμιστικά (που χρησιμοποιούνται για να θεραπεύσουν την αϋπνία), αναλγητικά, αγχολυτικά, αντιεπιληπτικά και μυοχαλαρωτικά. Ενημερώστε το γιατρό  για κάθε φάρμακο που παίρνετε και μην αρχίζετε κάποιο φάρμακο χωρίς πρώτα να τον συμβουλευτείτε. 

HDL ΥΨΗΛΗ.. ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ

 

Σε ενήλικες με στεφανιαία νόσο, αυτοί με HDL 80 mg/dL ή μεγαλύτερη έχουν διπλάσιες πιθανότητες να πεθάνουν από οποιαδήποτε αιτία σε σύγκριση με εκείνους με HDL μεταξύ

 40 mg/dL και 60 mg/dL,

 σύμφωνα με ανάλυση δύο μεγάλων βάσεων δεδομένων.

Σε  ανάλυση δεδομένων από 20.000 ασθενείς,  διαπιστωθηκε ότι :

Υψηλότερος κίνδυνος για κάθε αιτία και καρδιαγγειακό θάνατο σχετίζομενος με την υπερβολικα υψηλή HDL, που μεχρι Σημερα πιστευαμε  προστατευτική.

Κι ομως ήταν ανεξάρτητος από τους παραδοσιακούς παράγοντες κινδύνου καρδιακής νόσου και το αλκοόλ.

Τα πολύ υψηλά επίπεδα HDL συνδέονται με ηυξημένο κίνδυνο για ανεπιθύμητα συμβαματα, και όχι χαμηλότερο , όπως πιστεύαμε . 

Αυτό ισχύει  στο γενικό πληθυσμό  και σε άτομα με γνωστή στεφανιαία νόσο. 

Ο ηυξημένος κίνδυνος απο τα πολύ υψηλά επίπεδα HDL παρατηρείται ιδιαίτερα στους άνδρες, αλλα και στις γυναίκες με πολύ υψηλά επίπεδα HDL.

Σε μελέτη, αναλυθηκαν δεδομένα από ασθενείς με βεβαιωμένη στεφανιαία νόσο και υψηλή HDL, 

που ορίζεται ως τουλάχιστον 80 mg/dL, χρησιμοποιώντας το UK Biobank

και τα δεδομένα Emory Cardiovascular Biobank 

Ασθενείς χωρίς επιβεβαιωμένη στεφανιαία νόσο αποκλείστηκαν. 

Το πρωταρχικό αποτέλεσμα ήταν θάνατος από κάθε αιτία. 

Δευτερεύουσα έκβαση ήταν ο καρδιαγγειακός θάνατος.

Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στο JAMA Cardiology.

Κατά τη διάρκεια μιας παρακολούθησης 8,9 ετών στη Biobank του Ηνωμένου Βασιλείου και 6,7 ετών στην Emory Cardiovascular Biobank, οι ερευνητές παρατήρησαν συσχέτιση  μεταξύ του επιπέδου HDL, του θανάτου από κάθε αιτία και του θανάτου από καρδιακά νοσήματα, με υψηλότερο κίνδυνο μεταξύ ασθενών 

με χαμηλή και πολύ υψηλή HDL 

έναντι των ασθενών με μεσαίες τιμές.

Για την ανάλυση UK Biobank, σε σύγκριση με ασθενείς με HDL μεταξύ 40 mg/dL και 60 mg/dL, οι ασθενείς με HDL τουλάχιστον 80 mg/dL είχαν σχεδόν διπλάσιες πιθανότητες να πεθάνουν από οποιαδήποτε αιτία κατά την παρακολούθηση,  και 

71% περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν από καρδιαγγειακά αίτια. 

Τα αποτελέσματα παρέμειναν μετά την προσαρμογή για άλλους παράγοντες καρδαιγγειακού κινδύνου, συμπεριλαμβανομένης της υπέρτασης, του διαβήτη και του καπνίσματος.

Τα ευρήματα ήταν παρόμοια για τους ασθενείς στην Emory Cardiovascular Biobank, με τα ευρήματα για τη Biobank του Ηνωμένου Βασιλείου να διατηρούνται μετά από περαιτέρω προσαρμογή για τη βαθμολογία γενετικού κινδύνου.

Οι γιατροί πρέπει να γνωρίζουν το γεγονός ότι, σε επίπεδα HDL 

πάνω από 80 mg/dL, 

πρέπει να είναι πιο επιθετικοί με τη μείωση του κινδύνου και να μην πιστεύουν ότι ο ασθενής βρίσκεται σε «χαμηλό κίνδυνο» λόγω των υψηλών επιπέδων καλής χοληστερόλης. 

Πρέπει να καταλάβουμε ποιοι είναι οι μηχανισμοί που κρύβονται πίσω από αυτόν τον αυξημένο κίνδυνο. 

Ποιες είναι οι λειτουργικές αλλαγές στην HDL που οδηγούν σ αυτόν τον υψηλότερο κίνδυνο;

Η πολύ υψηλή HDL ως καμπανάκι κινδύνου

Τα αναδυόμενα δεδομένα από υγιείς πληθυσμούς υποδηλώνουν ότι μπορεί να υπάρχει  «παράδοξη συσχέτιση», με υψηλότερη θνησιμότητα να παρατηρείται σε άτομα 

με πολύ υψηλή HDL.

Αν και τα παρόντα ευρήματα μπορεί να σχετίζονται με υπολειπόμενη σύγχυση, τα υψηλά επίπεδα HDL-C δεν θα πρέπει αυτόματα να θεωρούνται προστατευτικά. 

Οι κλινικοί γιατροί θα πρέπει να χρησιμοποιούν τα επίπεδα HDL-C ως υποκατάστατο δείκτη με πολύ χαμηλά και πολύ υψηλά επίπεδα ως κόκκινη σημαία για πιο εντατική πρωτογενή και δευτερογενή πρόληψη, καθώς το αξίωμα για την HDL-C ως «καλή» χοληστερόλη ισχύει μόνο για την HDL- Επίπεδα C 80 mg/dL ή λιγότερο.

Προηγούμενες αναλύσεις έχουν δείξει ότι η πολύ υψηλή HDL μπορεί να είναι παράγοντας κινδύνου για θάνατο από όλες τις αιτίες. 

Ασθενείς με επίπεδα HDL μεγαλύτερα από 60 mg/dL στην Emory Cardiovascular Biobank είχαν σχεδόν 50% αυξημένο κίνδυνο για θνησιμότητα από κάθε αιτία, καρδιαγγειακή θνησιμότητα και MI σε σύγκριση με εκείνους με επίπεδα HDL από 41 mg/dL έως 60 mg/dL.

Βιβλιογραφία

Liu C, Dhindsa D, Almuwaqqat Z, et al. Association Between High-Density Lipoprotein Cholesterol Levels and Adverse Cardiovascular Outcomes in High-risk Populations. JAMA Cardiol. Published online May 18, 2022. doi:10.1001/jamacardio.2022.0912

ΤΗ ΛΕΝΕ ΣΑΡΚΟΕΙΔΩΣΗ ΚΑΙ ΦΟΒΙΖΕΙ

 

Κατ αρχην, είναι μια φλεγμονώδης νόσος που επηρεάζει σχεδον ολα τα όργανα , αλλά πιο συχνά αφορά πνεύμονες και λεμφαδένες στο στήθος. 

Σχηματίζονται κόκκινα, πρησμένα εξογκώματα τα κοκκιώματα στα προσβεβλημένα όργανά . 

Τα συμπτώματα,  κυμαίνονται από ανύπαρκτα έως σοβαρά, και εξαρτώνται  από το 

πού σχηματίζονται τα εξογκώματα.

Σαρκοείδωση αυτοάνοσο νόσημα 

Η σαρκοείδωση περιλαμβάνει δραστηριότητα του ανοσοποιητικού συστήματος, αλλά δεν θεωρείται αυτοάνοση ασθένεια. 

Η σαρκοείδωση δεν είναι καρκίνος. Σπάνια , συγχεεται  ο καρκίνος με τη σαρκοείδωση, καθυστερώντας ετσι τη  διάγνωση του καρκίνου. 

Τα συμπτώματα  ποικίλλουν , εν μέρει ανάλογα με τα όργανα που εμπλέκονται. 

Σε μερικούς , τα συμπτώματα μπορεί να ξεκινήσουν ξαφνικά και μετά να σταματήσουν. 

Άλλοι μπορεί να μην έχουν εξωτερικά συμπτώματα. 

Άλλοι πάλι μπορεί να έχουν συμπτώματα που εμφανίζονται αργά και διακριτικά, αλλά που διαρκούν ή επανεμφανίζονται επανειλημμένα για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Τα γενικά συμπτώματα περιλαμβάνουν:

Πυρετό Κούραση 

Πρησμένες, επώδυνες αρθρώσεις

Αδύναμους μύς

Διογκωμένους λεμφαδένες

Ανεξήγητη απώλεια βάρους

Πέτρες στα νεφρά

Νυχτερινές εφιδρώσεις

Συμπτώματα πνευμονικής σαρκοείδωσης

Οι πνεύμονες είναι συνήθως 

η πρώτη περιοχή που προσβάλλεται από σαρκοείδωση: 

9 στα 10 άτομα με σαρκοείδωση έχουν κάποιο είδος πνευμονικής  προσβολής. 

Η πνευμονική σαρκοείδωση μπορεί να είναι σοβαρή, οδηγώντας σε ουλώδη ιστό ίνωση στους πνεύμονες. Αυτή η επιπλοκή μπορεί να επηρεάσει την αναπνοή.

Στην πνευμονική σαρκοείδωση, 

τα συμπτώματά μπορεί να περιλαμβάνουν:

Βήχα

Δυσκολία στην αναπνοή

Συριγμό

Πόνο στο στήθος

Συμπτώματα σαρκοείδωσης του δέρματος

Η σαρκοείδωση μπορεί να προκαλέσει αλλαγές στο δέρμα, τα νύχια και τα μαλλιά . 

Τα κοινά συμπτώματα περιλαμβάνουν:

Μικρά εξογκώματα που ονομάζονται βλατίδες στο λαιμό ή το πρόσωπό, ειδικά γύρω από τα μάτια . 

Αυτά είναι ιδιαίτερα κοινά στις μαύρες γυναίκες και μπορεί να είναι κοκκινοκαφέ, βιολετί, καστανά, καφέ ή το ίδιο χρώμα με το δέρμα .

Ανυψωμένα μπαλώματα που μπορεί να είναι λεία ή φολιδωτά. 

Αυτά μπορεί να είναι κοκκινοκαφέ, μωβ ή καφέ. 

Όταν σχηματίζονται μπαλώματα και επουλώνονται στο τριχωτό της κεφαλής , μπορεί να προκαλέσουν απώλεια μαλλιών.

Σε πιο σκούρο δέρμα, αυτά τα μπαλώματα και τα εξογκώματα μπορεί να φαίνονται σκούρα ή πιο ανοιχτά από τον τόνο του δέρματός . 

Σε πιο ανοιχτόχρωμο δέρμα, μπορεί να φαίνονται ροζ ή κόκκινα. 

Ανώδυνα ή ελαφρώς τρυφερά εξογκώματα κάτω από το δέρμα , συνήθως στα χέρια 

Εξάνθημα, συχνά στις κνήμες , μερικές φορές μαζί με πυρετό

Αλλαγές γύρω από ένα τατουάζ, ουλή ή τρύπημα σώματος. 

Μπορεί να δείτε μικροσκοπικά εξογκώματα και το δέρμα μπορεί να εχει σβώλους, ή φαγούρα.

Αποχρωματισμένα ή παραμορφωμένα νύχια

• 
  
• 
• 
  
• 
  
• Ποια είναι η κύρια αιτία της χρόνιας βρογχίτιδας;
• Όταν τα κοκκιώματα αναπτύσσονται στον ιστό της καρδιάς , μπορούν να επηρεάσουν τον τρόπο λειτουργίας της καρδιάς . 
• Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε:
• Πόνο στο στήθος
• Δυσκολία στην αναπνοη
• Φτερουγίσματα ή ακανόνιστοι καρδιακοί παλμοί
• λιποθυμία
• Πρήξιμο στα πόδια από την περίσσεια υγρών
• Συγκοπή
• 
  

Συμπτώματα σαρκοείδωσης των ματιών

Μπορεί να περιλαμβάνουν:

Θολή όραση

Πόνο στα μάτια

Ξηρά μάτια

Κάψιμο ή φαγούρα στα μάτια

Σοβαρή ερυθρότητα

Ευαισθησία στο φως 

Άλλα συμπτώματα

Εάν η σαρκοείδωση επηρεάζει το νευρικό σύστημα, μπορεί να προκαλέσει ένα ευρύ φάσμα συμπτωμάτων, 

απώλεια ακοής, γεύσης και όσφρησης. 

ζάλη; επιληπτικές κρίσεις και αλλαγές στην ψυχική υγεία. 

Η σαρκοείδωση μπορεί επίσης να επηρεάσει το συκώτι, τα οστά ή οποιοδήποτε άλλο όργανο. 

Σύνδρομο Lofgren

Ενώ πολλές περιπτώσεις σαρκοείδωσης εμφανίζονται σταδιακά, ένας τύπος που ονομάζεται σύνδρομο Lofgren ξεκινά ξαφνικά, συχνά με πυρετό και τρία συγκεκριμένα σημεία και συμπτώματα:

Πόνο και πρήξιμο στις αρθρώσεις που μπορεί να ταξιδέψουν από το ένα μέρος του σώματός στο άλλο

Πρησμενοι λεμφαδένες στο στήθος 

Οζώδες ερύθημα που εμφανίζεται ως επίπεδα, σταθερά, επώδυνα εξογκώματα, συχνά στις κνήμες σας

Είναι πιο συνηθισμένο την άνοιξη.

Παράγοντες Κινδύνου Σαρκοείδωσης

Η σαρκοείδωση είναι μια 

σπάνια ασθένεια, που επηρεάζει λιγότερους από 200.000 ανθρώπους στις Ηνωμένες Πολιτείες. 

Μπορεί να συμβεί σε άτομα οποιασδήποτε ηλικίας, φυλής ή φύλου, αλλά είναι πιο συχνή σε ορισμένες ομάδες από άλλες. 

Οι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν:

Ηλικία. 

Η σαρκοείδωση εμφανίζεται συχνότερα μεταξύ 25 και 40 ετών.

Γένος. Η σαρκοείδωση είναι ελαφρώς πιο συχνή μεταξύ γυναικων 

Περιβάλλον. Εντομοκτόνα, μούχλα, σκόνη ή άλλες ουσίες που μπορεί να προκαλέσουν φλεγμονή. Οι αγρότες, οι πυροσβέστες και οι εργάτες αυτοκινήτων ανήκουν σε αυτήν την ομάδα. 

Οικογενειακό ιστορικό. 

Εάν ένας στενός συγγενής έχει σαρκοείδωση, ο κίνδυνος  είναι υψηλότερος. 

Φάρμακα. 

Οι κίνδυνοι είναι υψηλότεροι με ορισμένα φάρμακα, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων που χρησιμοποιούνται για τον HIV και τον καρκίνο.

Σαρκοείδωση : Αιτίες

Η ακριβής αιτία της σαρκοείδωσης δεν είναι γνωστή. 

Μελέτες υποδεικνύουν ότι σε μερικούς ανθρώπους, η φλεγμονή που οδηγεί σε συμπτώματα προκαλείται από μόλυνση ή από έκθεση σε κάτι άλλο στο περιβάλλον, όπως χημικές ουσίες ή σκόνη. 

Είναι η σαρκοείδωση κληρονομική;

Τα γονίδια παίζουν ρόλο. Οι γενετικές διαφορές μπορεί να εξηγήσουν γιατί οι λοιμώξεις και άλλες εκθέσεις προκαλούν σαρκοείδωση σε μερικούς ανθρώπους αλλά όχι σε άλλους. 

Αλλά οι επιστήμονες δεν έχουν ανακαλύψει το γονίδιο ή τα γονίδια που εμπλέκονται.

Διάγνωση

Η σαρκοείδωση είναι δύσκολο να διαγνωστεί, εν μέρει επειδή μπορεί να μην έχετε ξεκάθαρα συμπτώματα ή τα συμπτώματά και τα αποτελέσματα των εξετάσεών μπορεί να μιμούνται αυτά που παρατηρούνται σε άλλες καταστάσεις. 

Υπαρχουν τρία κριτήρια :

Η παρουσία κοκκιωμάτων

Η έλλειψη άλλων εξηγήσεων

Τα κύρια εργαλεία που θα χρησιμοποιήσει ο γιατρός σας για τη διάγνωση της σαρκοείδωσης περιλαμβάνουν:

Ακτινογραφίες θώρακα για την αναζήτηση κοκκιωμάτων και ουλών στους πνεύμονες και την καρδιά σας. (Μερικοί άνθρωποι διαγιγνώσκονται με σαρκοείδωση αφού γίνει μια ακτινογραφία θώρακος για κάποιο άλλο λόγο.) 

Η ακτινογραφία μπορεί επίσης να βοηθήσει τον γιατρό να δει πόσο προχωρημένη είναι οποιαδήποτε πνευμονική συμμετοχή – διαδικασία που ονομάζεται σταδιοποίηση.

Άλλες απεικονιστικές εξετάσεις , όπως μαγνητική τομογραφία ή υπερηχογράφημα. Αυτά μπορούν να αναζητήσουν κοκκιώματα αλλού στο σώμα σας.

Βιοψίες, οι οποίες είναι εξετάσεις στις οποίες λαμβάνονται μικρά δείγματα ιστού για να ελεγχθούν για σημεία ασθένειας. Μπορεί να κάνετε βιοψίες του δέρματός σας, των λεμφαδένων, των πνευμόνων ή άλλων οργάνων σας. 

Εάν χρειάζεστε βιοψία πνεύμονα ή λεμφαδένα, ο γιατρός μπορεί να κάνει μια βρογχοσκόπηση. 

Ο ιστός ή το υγρό από τους πνεύμονές μπορεί επίσης να συλλεχθεί με μια χειρουργική επέμβαση που ονομάζεται μεσοθωρακοσκόπηση που απαιτεί μια μικρή τομή στο λαιμό . 

Μια εναλλακτική διαδικασία που ονομάζεται ενδοβρογχική διαβρογχική αναρρόφηση με βελόνα καθοδηγούμενη από υπερήχους (EBUS-TBNA) μπορεί να γίνει χωρίς τομή. 

 

Μπορεί να γίνουν και άλλες εξετάσεις για να επιβεβαιωθεί η διάγνωση ή να δούμε πώς η σαρκοείδωση επηρεάζει το σώμα . Αυτά  περιλαμβάνουν:

Εργαστηριακές εξετάσεις του αίματος και των ούρων για να δείξουν πώς λειτουργούν τα νεφρά, το συκώτι και άλλα όργανα

Δοκιμές πνευμονικής λειτουργίας για  προβλήματα αναπνοής

Οφθαλμολογικές εξετάσεις για να αναζητήσετε σημάδια βλάβης, Καρδιολογικά τεστ,

συμπεριλαμβανομένου ενός ηλεκτροκαρδιογραφήματος (EKG) για τον έλεγχο της ηλεκτρικής δραστηριότητας της καρδιάς 

Νευρολογικές εξετάσεις 

Τεστ απεικόνισης, όπως μια σάρωση PET, που μπορεί να δείξουν φλεγμονή στο σώμα 

Δερματικό τεστ μαντου για τον αποκλεισμό της φυματίωσης, η οποία μερικές φορές συγχέεται με τη σαρκοείδωση 

Θεραπεία Σαρκοείδωσης

Δεν υπάρχει θεραπεία 

η ασθένεια συχνά βελτιώνεται από μόνη της με την πάροδο του χρόνου. 

Πολλοί με σαρκοείδωση έχουν ήπια συμπτώματα και δεν χρειάζονται θεραπεία. 

Η θεραπεία, όταν χρειάζεται, μπορεί να μειώσει τα συμπτώματα και να αποτρέψει τη βλάβη των οργάνων.

Φάρμακα για τη σαρκοείδωση

Περιλαμβάνουν:

Κορτικοστεροειδή. 

Αυτά τα φάρμακα, όπως η πρεδνιζόνη και η κορτιζόνη, μειώνουν τη φλεγμονή. 

Μπορεί να τα πάρετε ως χάπια, εισπνεόμενα σπρέι ή κρέμες, ανάλογα με τα μέρη του σώματός σας που εμπλέκονται. 

Αυτές είναι οι πιο κοινές θεραπείες για τη σαρκοείδωση. 

Οι παρενέργειες των στεροειδών χαπιών μπορεί να περιλαμβάνουν αλλαγές στη διάθεση, αύξηση βάρους, αυξημένη αρτηριακή πίεση και αυξημένο σάκχαρο στο αίμα. 

Ανοσοκατασταλτικά. 

Αυτά τα φάρμακα ταπεινωνουν το ανοσοποιητικό σύστημα, μειώνοντας τη φλεγμονή και τη βλάβη των οργάνων. 

Η μεθοτρεξάτη είναι ένα ανοσοκατασταλτικό φάρμακο που χρησιμοποιείται συχνά για τη σαρκοείδωση. 

Οι ανεπιθύμητες ενέργειες μπορεί να περιλαμβάνουν 

ηπατική βλάβη ή προβλήματα αίματος.

Αντισώματα κατά του παράγοντα νέκρωσης όγκων-άλφα αντισώματα 

(αντισώματα κατά του TNF-άλφα). 

Αυτά τα φάρμακα στοχεύουν μια συγκεκριμένη χημική ουσία του ανοσοποιητικού συστήματος. 

Οι ανεπιθύμητες ενέργειες μπορεί να περιλαμβάνουν αυξημένο κίνδυνο σοβαρής λοίμωξης.

Φάρμακα κατά της ελονοσίας . 

Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται συνήθως για τη θεραπεία της ελονοσίας, όπως 

η υδροξυχλωροκίνη και η χλωροκίνη, 

μπορούν επίσης να μειώσουν τη φλεγμονή και μερικές φορές συνταγογραφούνται για τη σαρκοείδωση. 

Τα παίρνετε σε μορφή χαπιού. 

Οι ανεπιθύμητες ενέργειες μπορεί να περιλαμβάνουν σοβαρά δερματικά εξανθήματα και αλλαγές στην όραση.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, βοηθουν τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ) 

Αυτά είναι  

ασπιρίνη,  ιβουπροφαίνη και  ναπροξένη που μπορούν να ανακουφίσουν προσωρινά συμπτώματα όπως πόνο στις αρθρώσεις και πυρετό. 

Η μακροχρόνια χρήση μπορεί να οδηγήσει σε καούρα, έμετο και αιμορραγία στο στομάχι

Σημαντικό να γνωρίζετε: 

Άλλες θεραπείες σαρκοείδωσης

Μαζί με τη φαρμακευτική αγωγή, μερικοί άνθρωποι θα ωφεληθούν από θεραπείες που περιλαμβάνουν:

Φυσικοθεραπείαγια μείωση της κούρασης και βελτίωση της δύναμης

Πνευμονική αποκατάσταση για βελτίωση της αναπνοής

Στάδια σαρκοείδωσης

Ο γιατρός μπορεί να σας πει ότι η ασθένειά σας βρίσκεται σε ένα συγκεκριμένο στάδιο, μεταξύ 0 και IV. Αυτά τα στάδια, που μερικές φορές ονομάζονται σύστημα ταξινόμησης Siltzbach, βασίζονται στο πώς φαίνονται οι πνεύμονές σας σε μια ακτινογραφία θώρακα.

Μπορεί να έχετε σοβαρά συμπτώματα σε οποιοδήποτε στάδιο, αλλά οι γιατροί γενικά αναμένουν από τα άτομα σε χαμηλότερα στάδια να έχουν περισσότερες πιθανότητες να αναρρώσουν πλήρως, ακόμη και χωρίς θεραπεία. 

Μπορείτε να μετακινηθείτε μεταξύ σταδίων ή όχι.

Αυτά είναι τα στάδια:

Στάδιο 0: 

Δεν υπάρχουν σημάδια σαρκοείδωσης στους πνεύμονές ή στους λεμφαδένες στο κέντρο του θώρακα (αν και μπορεί να έχετε σημάδια αλλού)

Στάδιο Ι: 

Κοκκιώματα μόνο στους λεμφαδένες. Μπορεί να μην έχετε συμπτώματα ή να έχετε πυρετό, πόνους στις αρθρώσεις και εξανθήματα που εμφανίστηκαν ξαφνικά. Αυτός ο συνδυασμός συμπτωμάτων και προσβολής λεμφαδένων ονομάζεται σύνδρομο Lofgren και είναι ο τύπος σαρκοείδωσης που είναι πιο πιθανό να υποχωρήσει από μόνη της, συνήθως εντός 6 μηνών έως 2 ετών.

Στάδιο ΙΙ: 

Κοκκιώματα στους πνεύμονες και τους λεμφαδένες

Στάδιο III: 

Κοκκιώματα μόνο στον πνευμονικό ιστό

Στάδιο IV: 

Μόνιμη ουλή πνευμονικού ιστού. Αυτή η ουλή δεν μπορεί να αντιστραφεί. 

Μαζί με την εξέταση του σταδίου οποιασδήποτε προσβολής των πνευμόνων, ο γιατρός θα εξετάσει ποια άλλα όργανα ενδέχεται να εμπλέκονται για να σας βοηθήσουν να προγραμματίσετε τη θεραπεία σας. 

Επιπλοκές σαρκοείδωσης

Για τους περισσότερους ανθρώπους, η σαρκοείδωση είναι μια προσωρινή κατάσταση που υποχωρεί, με ή χωρίς θεραπεία, και χωρίς μόνιμη βλάβη. 

Περίπου τα δύο τρίτα θα ανακάμψουν μέσα σε 2 έως 3 χρόνια. όσοι έχουν σύνδρομο Lofgren τείνουν να βελτιώνονται ακόμη πιο γρήγορα. 

Εάν εξακολουθείτε να έχετε συμπτώματα μετά από 3 χρόνια, είναι πιο πιθανό να συνεχίσετε να έχετε συμπτώματα.

 Περίπου το 10% έως 20% των ατόμων με μακροχρόνια σαρκοείδωση αναπτύσσουν μόνιμη βλάβη οργάνων, πιο συχνά στους πνεύμονες. 

Μακροχρόνιες επιπλοκές μπορεί να συμβούν σε πολλά μέρη του σώματος:

Πνεύμονες. 

Εάν έχετε μόνιμες ουλές στους πνεύμονές σας, μπορεί να γίνει πιο δύσκολο να αναπνεύσετε. 

Μπορεί να αναπτύξετε μια κατάσταση που ονομάζεται 

πνευμονική υπέρταση, 

ένας τύπος υψηλής αρτηριακής πίεσης που επηρεάζει τα αιμοφόρα αγγεία στους πνεύμονές σας. 

Μπορεί να κάνει την καρδιά σας να δουλεύει πιο σκληρά από το κανονικό για να εισέλθει αίμα στους πνεύμονές σας. 

Μάτια. 

Η φλεγμονή μπορεί να βλάψει τον αμφιβληστροειδή , κάτι που μπορεί τελικά να οδηγήσει σε τύφλωση. 

Σε σπάνιες περιπτώσεις, η σαρκοείδωση οδηγεί σε γλαύκωμα ή καταρράκτη. 

Νεφρά. 

Η σαρκοείδωση μπορεί να αλλάξει τον τρόπο που το σώμα χειρίζεται το ασβέστιο, οδηγώντας ενδεχομένως σε πέτρες στα νεφρά και κακή νεφρική λειτουργία.

Καρδιά. 

Εάν έχετε κοκκιώματα στην καρδιά σας, μπορεί να έχετε προβλήματα με τον καρδιακό ρυθμό, τη ροή του αίματος και την κανονική λειτουργία της καρδιάς.

Νευρικό σύστημα. 

Όταν η σαρκοείδωση επηρεάζει τον εγκέφαλο και τα νεύρα, μπορεί να οδηγήσει σε συμπτώματα που μιμούνται τη σκλήρυνση κατά πλάκας, όπως αδυναμία και μούδιασμα. Μπορεί επίσης να προκαλέσει πτώση των μυών του προσώπου και συμπτώματα που κυμαίνονται από επιληπτικές κρίσεις έως προβλήματα ακοής.

Μπορεί η σαρκοείδωση να είναι θανατηφόρα;

Τα περισσότερα άτομα με σαρκοείδωση θα ζήσουν

 όσο και τα άτομα χωρίς την πάθηση. 

Ο θάνατος, από προβλήματα καρδιάς, πνεύμονες ή άλλα προβλήματα, συμβαίνει στο 1% έως 5% των περιπτώσεων.

 

 

Ζώντας με Σαρκοείδωση

Όταν έχετε σαρκοείδωση, είναι σημαντικό να ακολουθείτε τις συστάσεις του γιατρού και να ενημερώνετε τον εάν έχετε νέα ή μεταβαλλόμενα συμπτώματα.

Ακόμα κι αν δεν έχετε ενοχλητικά ή νέα συμπτώματα, κρατήστε τα ραντεβού παρακολούθησης, ώστε ο γιατρός  να μπορεί να παρακολουθεί την υγεία σας, να δει εάν τα φάρμακα λειτουργούν και να εντοπίσει τυχόν επιπλοκές.

Μπορείτε επίσης να αισθανθείτε καλύτερα και να περιορίσετε τις επιπλοκές και τις παρενέργειες της θεραπείας κάνοντας κάποιες αλλαγές στον τρόπο ζωής σε αυτούς τους τομείς:

Υγιεινή διατροφή. 

Στοχεύστε σε μια θρεπτική διατροφή, με άπαχα κρέατα και άλλες πρωτεΐνες, φρούτα, λαχανικά, δημητριακά ολικής αλέσεως και όχι πολύ ζάχαρη. Προσπαθήστε να διατηρήσετε ένα υγιές βάρος.

Αποφυγή αλκοόλ. 

Ορισμένα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη σαρκοείδωση μπορεί να είναι σκληρά για το συκώτι σας. 

Το αλκοόλ μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο ηπατικής βλάβης.

Όχι κάπνισμα. 

Το κάπνισμα μπορεί να επιδεινώσει τα συμπτώματα των πνευμόνων σας. Απευθυνθείτε σε ένα πρόγραμμα διακοπής του καπνίσματος εάν θέλετε να το κόψετε και χρειάζεστε βοήθεια.

Το να είσαι σωματικά δραστήριος. 

Το να παραμείνετε δραστήριοι μπορεί να βελτιώσει τη διάθεσή σας, να ενισχύσει τους μυς σας και να μειώσει την κούραση.

Κοιμηθείτε αρκετά. 

Η βελτίωση του ύπνου σας μπορεί να μειώσει τη φλεγμονή και να βελτιώσει την ευεξία σας. Εάν δυσκολεύεστε να κοιμηθείτε, μιλήστε με το γιατρό .

Αναζητώντας υποστήριξη. 

Εάν δυσκολεύεστε να τα βγάλετε πέρα, σκεφτείτε να συναντήσετε έναν σύμβουλο ή να συμμετάσχετε σε μια ομάδα υποστήριξης.

Η σαρκοείδωση διαφέρει πολύ από άτομο σε άτομο. 

Οι περισσότεροι θα αναρρώσουν από συμπτώματα που κυμαίνονται από βήχα, δερματικά εξανθήματα και προβλήματα όρασης. 

Για άλλους, η σαρκοείδωση γίνεται χρόνια πάθηση. 

Τα φάρμακα και οι αλλαγές στον τρόπο ζωής μπορούν να κάνουν την ασθένεια πιο διαχειρίσιμη.