
Κατ αρχας, η Πάρκινσον, παραμένει ένα ιατρικό και επιστημονικό μυστήριο.
Η διάγνωση της βασίζεται στην κλινική παρατήρηση συμπτωμάτων. όπως :
Τρόμος σε κατάσταση ηρεμίας,
Ακαμψία και
Δυσκολία στην εκτέλεση κινήσεων.
Συγκεκριμένο εργαστηριακό τεστ για τη διάγνωση της Πάρκινσον, είναι
το Datscan σπινθηρογράφημα βασικών γαγγλίων
ιδιαίτερα σε πρώιμα στάδια
Πολλές φορές βοηθά και ο υπέρηχος του εγκεφαλικού παρεγχύματος από έμπειρο εξεταστή για την διαφοροποίηση.
Απεικονιστικές, όπως μια μαγνητική τομογραφία,
αποκλείουν άλλες παθήσεις
Η θεραπεία της Πάρκινσον στοχεύει στη διαχείριση των συμπτωμάτων και βελτίωση της ποιότητας ζωής και μονο.
Η πρωτη επιλογη ειναι η λεβοντόπα, που μετατρέπεται σε ντοπαμίνη στον εγκέφαλο, αναπληρώνοντας
την έλλειψη της ντοπαμίνης
που προκαλεί τη νόσο.
Χορηγουνται φάρμακα που δρουν ως Αγωνιστές Ντοπαμίνης ή άλλα συμπληρωματικά φάρμακα στην αρχή της νόσου οπως:
Βρωμοκρυπτίνη
Καβεργολίνη
Περγολίδη
Πιριβεδίλη
Πραμιπεξόλη
Ροπινιρόλη
Ροτιγοτίνη
Μη εργολινικός αγωνιστής της ντοπαμίνης για τη θεραπεία των συμπτωμάτων της Parkinson και του Συνδρόμου Ανήσυχων Ποδιών.
Επιπλέον, θεραπευτικές προσεγγίσεις όπως
φυσιοθεραπεία, η εργοθεραπεία ενδέχεται να χρησιμοποιηθούν για τη βελτίωση της κινητικότητας και της επικοινωνίας.
Η εξέλιξη της Πάρκινσον είναι ποικιλόμορφη και μπορεί να διαφέρει σημαντικά από άτομο σε άτομο.
Σε προχωρημένα αλλά και σε πρώιμα στάδια, οι ασθενείς μπορεί να παρουσιάσουν πρόσθετα συμπτώματα, όπως
γνωστικές διαταραχές, διαταραχές ύπνου και ψυχιατρικές παθήσεις.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, το μελλοντικό θέμα της φροντίδας των ασθενών με Πάρκινσον απαιτεί αντικαταθλιπτική υποστήριξη για το ψυχολογικό τους ευ ζην.
Η έρευνα για τη Πάρκινσον συνεχίζεται ενεργά, με στόχους την κατανόηση των αιτίων της .
Πολλές μελέτες εστιάζουν στην γενετική βάση της νόσου.
Οι νευροχειρουργικές παρεμβάσεις όπως η εν τω βάθει εγκεφαλική διέγερσή του εγκεφάλου και ο εστιασμένος υπέρηχος για ορισμένες μορφές της νόσου, είναι πια ρουτίνα και προσφέρονται και στην χώρα μας. Επιπλέον η συνεχής χορήγηση ντοπαμίνης μέσω αντλίας έως τώρα με γαστρονηστιδικό καθετήρα και από τώρα και στο εξής υποδόρια
έχει βελτιώσει δραματικά τα συμπτώματα σε πιο ηλικιωμένους ή ασθενείς, που για άλλους λόγους δεν μπορούν να επιλεγούν για άλλη επεμβατική μέθοδο.
Τα μακροχρόνια αποτελέσματα είναι για όλες τις επεμβατικές μεθόδους άκρως ικανοποιητικά, αρκεί να διενεργούνται έγκαιρα και έχουν προσφέρει κανονικό προσδόκιμο ζωής, έχουν δε στείλει τους νεότερους πίσω στην εργασία τους. Οι νέες φαρμακευτικές θεραπείες, που διερευνώνται, στοχεύουν στην αποκατάσταση ή τη διατήρηση της λειτουργίας των νευρώνων.
Συνοψίζοντας, η Πάρκινσον, αν και περιγράφεται εδώ και αιώνες, παραμένει εν μέρει ένα ιατρικό και επιστημονικό μυστήριο.