Η χρήση αλκοόλ από γυναίκες
έχει αυξηθεί κατακόρυφα και έχει φτάσει τα ποσοστά των ανδρών.
Αλλά οι γυναίκες αντιμετωπίζουν πολύ μεγαλύτερους κινδύνους για την υγεία τους ακόμη και σε χαμηλότερα επίπεδα κατανάλωσης.
Ένα σύνολο ερευνών αποκαλύπτει βασικές νευροβιολογικές διαφορές μεταξύ των φύλων που επηρεάζουν
το γιατί και το πώς πίνουν οι γυναίκες,
με το άγχος να αποτελεί σημαντικότερο κίνητρο για τις γυναίκες.
Οι επιστήμονες διερευνούν τώρα
τα εγκεφαλικά κυκλώματα,
τις νευροανοσολογικές αποκρίσεις
και τις ορμονικές επιρροές
για να κατανοήσουν καλύτερα αυτές
τις διαφορές .
Ατυχως οι θάνατοι και οι επιπλοκές υγείας που σχετίζονται με το αλκοόλ αυξάνονται ταχύτερα στις γυναίκες, ωστόσο οι υπάρχουσες θεραπείες έχουν σχεδιαστεί και δοκιμαστεί σε μεγάλο βαθμό σε άνδρες.
Βασικά στοιχεία:
- Βιολογική ευαλωτότητα: Οι γυναίκες μεταβολίζουν το αλκοόλ με διαφορετικό τρόπο, με αποτέλεσμα υψηλότερα επίπεδα αλκοόλ στο αίμα και μεγαλύτερους κινδύνους για την υγεία σε χαμηλότερες δόσεις.
- Διαφορές στον εγκέφαλο: Οι εγκέφαλοι των γυναικών εμφανίζουν διακριτές νευροανοσολογικές αποκρίσεις και οδούς που προκαλούνται από το στρες και συνδέονται με τη διαταραχή της χρήσης αλκοόλ.
- Απαιτούνται εξατομικευμένες θεραπείες: Τα τρέχοντα φάρμακα για τη διαταραχή της χρήσης αλκοόλ βασίζονται σε έρευνα που επικεντρώνεται στους άνδρες, υπογραμμίζοντας την ανάγκη για θεραπείες ειδικές για το φύλο.
Πηγή: Γέιλ
Η διαταραχή της χρήσης αλκοόλ είναι μια χρόνια ασθένεια που παλαιότερα επηρέαζε δυσανάλογα τους άνδρες. Αλλά για πρώτη φορά στην ιστορία, οι γυναίκες αρχίζουν να καλύπτουν το χαμένο έδαφος.
Σήμερα, οι γυναίκες στις Ηνωμένες Πολιτείες πίνουν και κάνουν χρήση αλκοόλ σε ποσοστά ισότιμα με τους άνδρες συναδέλφους τους.
Ιστορικά, η έρευνα σχετικά με τη διαταραχή χρήσης αλκοόλ —η οποία χαρακτηρίζεται από μειωμένη ικανότητα ελέγχου της χρήσης αλκοόλ παρά τις αρνητικές συνέπειες— έχει επικεντρωθεί στους άνδρες.
Μέχρι στιγμής, έχουν διαπιστώσει ότι η μείωση της μικρογλοίας κατά το ήμισυ δεν επηρεάζει σημαντικά την κατανάλωση αλκοόλ που προκαλείται από το στρες.
Σε μελλοντικές μελέτες, σχεδιάζουν να διερευνήσουν εάν ένα μεγαλύτερο έλλειμμα μικρογλοίας θα επηρεάσει τη συμπεριφορά των ποντικών: Neuroscience News
Καθώς όμως η διαταραχή χρήσης αλκοόλ στις γυναίκες βρίσκεται σε άνοδο, οι ερευνητές διαπιστώνουν ότι οι άνδρες και οι γυναίκες έχουν κίνητρο να πίνουν για διαφορετικούς λόγους - και οι γυναίκες αντιμετωπίζουν μεγαλύτερους κινδύνους για την υγεία.
Τώρα, το Πρόγραμμα του Γέιλ για τις Διαφορές Φύλου στη Διαταραχή Αλκοόλ διερευνά τους νευροβιολογικούς παράγοντες της συμπεριφοράς κατανάλωσης αλκοόλ και της διαταραχής χρήσης αλκοόλ στις γυναίκες.
Αυτή η εργασία συμβάλλει στην ανάπτυξη νέων θεραπευτικών μεθόδων που ανταποκρίνονται στις γνωστές διαφορές φύλου στη διαταραχή χρήσης αλκοόλ - μια ιδιαίτερα σημαντική πρόοδος, καθώς οι διαθέσιμες θεραπείες που έχουν εγκριθεί από τον FDA βασίζονται σε έρευνα που αφορά κυρίως (ή συχνά αποκλειστικά) άνδρες.
«Η διαταραχή χρήσης αλκοόλ είναι απίστευτα ετερογενής», λέει η Sherry McKee, PhD, καθηγήτρια ψυχιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Γέιλ (YSM) και διευθύντρια του προγράμματος του Γέιλ.
«Δεν είναι κάθε φάρμακο αποτελεσματικό για κάθε άτομο. Και ένα από τα βασικά στοιχεία που έλειπε από την έρευνά μας είναι η εστίαση στο φύλο και την ισότητα των φύλων.»
Η κατανάλωση αλκοόλ αποτελεί ένα αυξανόμενο πρόβλημα υγείας των γυναικών
Πέρυσι, τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων εντόπισαν μια ανησυχητική τάση—μεταξύ 2016 και 2021, τα ποσοστά θανάτων που σχετίζονται με το αλκοόλ αυξήθηκαν κατά 35% στις γυναίκες (και 27% στους άνδρες). Ορισμένοι ερευνητές υποθέτουν ότι οι αλλαγές στα κοινωνικά πρότυπα μπορεί να είναι ένας από τους παράγοντες που οδηγούν στην αυξημένη κατανάλωση αλκοόλ στις γυναίκες.
«Οι γυναίκες κερδίζουν πλέον περισσότερα, καθυστερούν τον γάμο και τον τοκετό», λέει η McKee.
«Πιστεύεται ότι αυτό θα μπορούσε να δημιουργήσει περισσότερο χρόνο και χώρο για κατανάλωση αλκοόλ».
Και, ακόμη και μεταξύ εκείνων που είναι παντρεμένοι και δημιουργούν οικογένειες, οι εταιρείες αλκοόλ επικεντρώνουν όλο και περισσότερο το μάρκετινγκ τους στις γυναίκες. Όροι όπως «χυμός μαμάς» έχουν γίνει δημοφιλείς και αλκοολούχα ποτά με διαφορετικό φύλο, όπως το «Mom Water», έχουν εμφανιστεί στα ράφια των καταστημάτων ποτών.
Έρευνες δείχνουν ότι η πανδημία COVID-19 επιδείνωσε την αύξηση της κατανάλωσης αλκοόλ.
Μια μελέτη του 2020 διαπίστωσε ότι ο αριθμός των ημερών κατά τις οποίες οι γυναίκες ανέφεραν μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ —τουλάχιστον τέσσερα ποτά μέσα σε λίγες ώρες— αυξήθηκε κατά 41%.
«Είχε να κάνει με τον χρόνο που οι άνθρωποι ήταν στο σπίτι και το άγχος που ένιωθαν», εξηγεί η Marina Picciotto, PhD, καθηγήτρια Ψυχιατρικής Charles BG Murphy στο YSM.
Η αύξηση της χρήσης αλκοόλ είναι ιδιαίτερα ανησυχητική, επειδή οι γυναίκες αντιμετωπίζουν μεγαλύτερους κινδύνους για την υγεία που σχετίζονται με την κατανάλωση αλκοόλ σε χαμηλότερες ποσότητες αλκοόλ από τους άνδρες. «Αναφερόμαστε σε αυτό ως το παράδοξο του κινδύνου-σοβαρότητας», λέει ο McKee.
Μελέτες έχουν δείξει ότι οι γυναίκες που πίνουν διατρέχουν δυσανάλογα μεγαλύτερο κίνδυνο για εγκεφαλική βλάβη, γνωστικά ελλείμματα, διάφορους καρκίνους όπως
ο καρκίνος του μαστού, καρδιαγγειακά προβλήματα, ηπατική βλάβη και δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος.
Η κατανάλωση αλκοόλ σχετίζεται επίσης με μεγαλύτερο κίνδυνο προβλημάτων ψυχικής υγείας και αυτοκτονίας, σωματικής και σεξουαλικής επίθεσης, καθώς και επιπλοκών που σχετίζονται με την εγκυμοσύνη και την περιγεννητική περίοδο.
Επιπλέον, το αλκοόλ μπορεί να προκαλέσει ορμονικές ανισορροπίες και διαταραχές της εμμήνου ρύσεως.
Ο αριθμός των θανάτων που σχετίζονται με το αλκοόλ δεν αυξάνεται μόνο ταχύτερα μεταξύ των γυναικών, αλλά οφείλεται και στις μικρότερες ποσότητες αλκοόλ.
Οι άνδρες πρέπει να πίνουν τουλάχιστον 3,2 ποτά την ημέρα για να διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο πρόωρου θανάτου, ενώ οι γυναίκες χρειάζονται μόνο 1,8.
«Ούτε δύο ποτά την ημέρα δεν θέτουν μια γυναίκα σε σημαντικά αυξημένο κίνδυνο», λέει η McKee.
Αυτές οι ανισότητες αντικατοπτρίζονται στο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης.
Οι επισκέψεις στα επείγοντα περιστατικά που σχετίζονται με την κατανάλωση αλκοόλ αυξήθηκαν κατά 70% στις γυναίκες έναντι 58% στους άνδρες μεταξύ 2006 και 2014, και οι νοσηλείες αυξήθηκαν κατά 69% στις γυναίκες (σε σύγκριση με 43% στους άνδρες) μεταξύ 2000 και 2015.
Γιατί το αλκοόλ επηρεάζει δυσανάλογα τις γυναίκες;
Οι γυναίκες αντιμετωπίζουν μεγαλύτερους κινδύνους για την υγεία από την κατανάλωση αλκοόλ, εν μέρει επειδή μεταβολίζουν το αλκοόλ διαφορετικά από τους άνδρες.
Το αλκοόλ δεν είναι λιποδιαλυτό.
Με άλλα λόγια, όταν καταναλώνουμε αλκοόλ, αυτό δεν εισέρχεται στον λιπώδη ιστό - διασπείρεται μόνο σε ιστό που περιέχει νερό.
Οι γυναίκες τείνουν να έχουν χαμηλότερο ποσοστό νερού στο σώμα και περισσότερο λιπώδη ιστό από τους άνδρες.
Έτσι, έχουν λιγότερα υγρά για να αραιώσουν το αλκοόλ, με αποτέλεσμα υψηλότερη συγκέντρωση αλκοόλ στο αίμα (BAC).
Επιπλέον, το κύριο ένζυμο που εμπλέκεται στον μεταβολισμό του
- η αλκοολική αφυδρογονάση -
είναι έως και 40% λιγότερο δραστικό στις γυναίκες.
Ως αποτέλεσμα, όταν μια γυναίκα και ένας άνδρας της ίδιας ηλικίας και βάρους πίνουν την ίδια ποσότητα με τον ίδιο ρυθμό, η γυναίκα θα έχει μεγαλύτερο BAC.
«Ας υποθέσουμε ότι και οι δύο ζυγίζουν 64 κιλά και είναι 48 ετών και καταναλώνουν τρία ποτά σε δύο ώρες», λέει ο McKee.
«Ο άνδρας θα βρίσκεται σημαντικά κάτω από το νόμιμο όριο κατανάλωσης αλκοόλ για οδήγηση και η γυναίκα θα βρίσκεται πάνω από το νόμιμο όριο κατανάλωσης αλκοόλ — μόνο και μόνο λόγω αυτής της διαφοράς στον τρόπο με τον οποίο μεταβολίζεται το αλκοόλ».
Οι τρέχουσες θεραπείες για τη διαταραχή χρήσης αλκοόλ δεν αντιμετωπίζουν τις υποκείμενες διαφορές φύλου
Καθώς οι βλάβες που σχετίζονται με το αλκοόλ συνεχίζουν να αυξάνονται μεταξύ των γυναικών, είναι επίσης λιγότερο πιθανό να αναζητήσουν θεραπεία από ό,τι οι άνδρες.
Η McKee πιστεύει ότι το κοινωνικό στίγμα που περιβάλλει την κατανάλωση αλκοόλ είναι ο κύριος λόγος για αυτή την απροθυμία.
Ένα άλλο εμπόδιο όμως είναι ότι οι πάροχοι υγειονομικής περίθαλψης δεν λαμβάνουν υπόψη τις διαφορές που σχετίζονται με το φύλο κατά τη διάγνωση και τη θεραπεία της διαταραχής χρήσης αλκοόλ.
Οι γυναίκες, για παράδειγμα, αποτελούν μόνο περίπου το 13% των συμμετεχόντων που μελετήθηκαν σε έρευνα σχετικά με την απόσυρση, σύμφωνα με ανασκόπηση στο Frontiers in Psychiatry .
Οι κλινικές δοκιμές φαρμάκων για τη θεραπεία της διαταραχής χρήσης αλκοόλ έχουν επίσης ιστορικά διεξαχθεί κυρίως σε ανδρικές ομάδες.
Μόνο το 1% των συμμετεχόντων στη μελέτη που συμμετείχαν στην έρευνα για τη δισουλφιράμη - η οποία, το 1948, έγινε το πρώτο από τα τρία φάρμακα που εγκρίθηκαν από τον FDA για την κατάχρηση αλκοόλ - ήταν γυναίκες.
Μελέτες δείχνουν ότι η ναλτρεξόνη, ένα άλλο φάρμακο εγκεκριμένο από τον FDA, είναι πιο πιθανό να έχει παρενέργειες στις γυναίκες, όπως ναυτία και διαταραχές ύπνου, καθιστώντας τις λιγότερο πιθανό να συνεχίσουν τη θεραπεία.
Η έρευνα δεν έχει αποκαλύψει διαφορές μεταξύ των φύλων που σχετίζονται με την ακαμπροσάτη, το τρίτο φάρμακο που έχει εγκριθεί από τον FDA.
Το Πρόγραμμα του Γέιλ για τις Διαφορές Φύλου στην Αλκοολική Διαταραχή διερευνά βασικές διαφορές μεταξύ των υποκείμενων μηχανισμών του εθισμού στο αλκοόλ στις γυναίκες σε σύγκριση με τους άνδρες. Μία από τις αποστολές του είναι η δημιουργία πιο αποτελεσματικών θεραπειών προσαρμοσμένων στις γυναίκες.
Αναδυόμενες έρευνες, για παράδειγμα, δείχνουν ότι οι παράγοντες που οδηγούν στην κατανάλωση αλκοόλ διαφέρουν μεταξύ των φύλων.
Ενώ οι άνδρες είναι πιο πιθανό να πίνουν για να βιώσουν τις θετικές πτυχές του αλκοόλ, όπως τα συναισθήματα ευχαρίστησης και την κοινωνική σύνδεση με τους άλλους, οι γυναίκες είναι πιο πιθανό να πίνουν για να βοηθήσουν στη διαχείριση του στρες.
«Έτσι, αναπτύσσουμε φάρμακα που στοχεύουν στην παθοφυσιολογία του στρες», λέει ο McKee.
Αυτό μπορεί να εξηγηθεί από βασικές διαφορές μεταξύ των φύλων στον εγκέφαλο που εμφανίζονται κατά την εφηβεία, ιδιαίτερα από διαφορές στις αλληλεπιδράσεις τριών βασικών νευρωνικών συστημάτων - του προμετωπιαίου φλοιού, του ραβδωτού σώματος και της αμυγδαλής.
Ο προμετωπιαίος φλοιός είναι υπεύθυνος για εκτελεστικές λειτουργίες όπως ο έλεγχος των παρορμήσεων και η λήψη αποφάσεων. Το ραβδωτό σώμα καθοδηγεί συμπεριφορές αναζήτησης ευχαρίστησης και επεξεργάζεται ανταμοιβές και ενεργοποιείται όταν τα άτομα εμπλέκονται σε σενάρια ανάληψης κινδύνου.
Η αμυγδαλή σχετίζεται με τις συναισθηματικές μας αντιδράσεις, ειδικά με εκείνες που σχετίζονται με τον φόβο.
Μελέτες απεικόνισης εγκεφάλου έχουν δείξει ότι οι άνδρες έχουν μεγαλύτερη ενεργοποίηση στο ραβδωτό σώμα, γεγονός που τους καθιστά πιο πιθανό να εμπλακούν σε επικίνδυνες συμπεριφορές.
Ο προμετωπιαίος φλοιός των γυναικών, από την άλλη πλευρά, αναπτύσσεται νωρίτερα από ό,τι στους άνδρες, λειτουργώντας ως τροχοπέδη στην παρορμητικότητα. Ωστόσο, οι γυναίκες εμφανίζουν επίσης μεγαλύτερη αντιδραστικότητα της αμυγδαλής, γεγονός που τις καθιστά πιο ευάλωτες στο άγχος ή σε άλλες διαταραχές της διάθεσης.
Αυτό μπορεί να εξηγήσει γιατί οι γυναίκες, σε αντίθεση με τους άνδρες, δεν αναζητούν αλκοόλ για τη συγκίνηση του ποτού, αλλά μάλλον για να αντιμετωπίσουν τα αρνητικά συναισθήματα, λέει ο McKee.
Αυτά τα ευρήματα μπορεί επίσης να εξηγήσουν γιατί οι γυναίκες που υπέστησαν σοβαρούς στρεσογόνους παράγοντες στην πρώιμη παιδική ηλικία, όπως κακοποίηση ή παραμέληση, μπορεί να είναι ιδιαίτερα ευάλωτες στην ανάπτυξη διαταραχής χρήσης αλκοόλ.
«Ο προμετωπιαίος φλοιός και η αμυγδαλή είναι βασικές περιοχές του εγκεφάλου που αλληλεπιδρούν με την εμπειρία των αντιξοοτήτων της παιδικής ηλικίας, του παιδικού τραύματος και του στρες», λέει ο McKee.
«Η υπόθεσή μας είναι ότι αυτές οι εμπειρίες θα οδηγήσουν στην εσωτερίκευση διαταραχών όπως το άγχος και η κατάθλιψη, οι οποίες στη συνέχεια οδηγούν στην κατανάλωση αλκοόλ.
Πολλά δεδομένα υποδηλώνουν ότι αυτή είναι μια κοινή οδός για τη διαταραχή της χρήσης αλκοόλ στις γυναίκες».
Μια πιο προσεκτική ματιά στις διαφορές φύλου στον γυναικείο εγκέφαλο
Οι ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Γέιλ εμβαθύνουν ακόμη περισσότερο στην κατανόηση του πώς οι διαφορές στον εγκέφαλο μπορεί να αποτελούν μοναδική αιτία της διαταραχής χρήσης αλκοόλ στις γυναίκες.
Η Cosgrove, για παράδειγμα, επικεντρώνεται στο νευροανοσοποιητικό σύστημα.
«Οι περισσότεροι από εμάς είμαστε εξοικειωμένοι με το περιφερικό ανοσοποιητικό σύστημα—μας κρατάει υγιείς»,
λέει.
«Αλλά ο εγκέφαλος έχει το δικό του ανοσοποιητικό σύστημα και έχουμε επικεντρωθεί σ αυτό επειδή είναι υπεύθυνο για την υγιή λειτουργία του Βρίσκεται στη ρίζα των πάντων».
Η ομάδα του Cosgrove χρησιμοποιεί έναν ραδιοϊχνηθέτη - μια ραδιενεργό ουσία που χρησιμοποιείται στην ιατρική απεικόνιση - που συνδέεται με έναν σημαντικό τύπο ανοσοκυττάρων στον εγκέφαλο που ονομάζεται μικρογλοία.
Η μικρογλοία παίζει κρίσιμο ρόλο στη διατήρηση της υγείας του εγκεφάλου και η δυσλειτουργία της σχετίζεται με μια σειρά νευροεκφυλιστικών ασθενειών όπως το Αλτσχάιμερ, η Πάρκινσον και η Πολλαπλη σκλήρυνση
Χρησιμοποιώντας τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων, οι ερευνητές διερευνούν εάν υπάρχουν διαφορές μεταξύ της μικρογλοίας ανδρών και γυναικών με διαταραχή χρήσης αλκοόλ.
Διαπιστώνουν ότι οι γυναίκες με διαταραχή χρήσης αλκοόλ έχουν μεγαλύτερο έλλειμμα μικρογλοίας από τους άνδρες ομολόγους τους.
Τα ευρήματα, λέει ο Cosgrove, δεν προκαλούν έκπληξη.
Το γεγονός ότι οι γυναίκες είναι πιο πιθανό από τους άνδρες να υποφέρουν από αυτοάνοσα νοσήματα όπως η σκλήρυνση κατά πλάκας υποδηλώνει διαφορές που υποκρύπτονται στις ανοσολογικές διεργασίες των γυναικών.
«Οι γυναίκες έχουν διαφορετικά ανοσοποιητικά συστήματα εγγενώς», λέει.
Επειδή η ανοσοποιητική δυσλειτουργία και η φλεγμονή είναι αλληλένδετες, όταν μέρος του νευροανοσοποιητικού συστήματος δυσλειτουργεί, μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένη ή χρόνια φλεγμονή.
Η έρευνα του Cosgrove σχετικά με τις νευροανοσολογικές διαφορές μεταξύ των φύλων θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί οι γυναίκες είναι επιρρεπείς σε βλάβες που σχετίζονται με το αλκοόλ, όπως η ηπατική νόσος που σχετίζεται με το αλκοόλ.
«Αυτές οι διαφορές μεταξύ των φύλων πιθανότατα οφείλονται σε διαφορές στη φλεγμονή», λέει ο Cosgrove.
«Και μπορούμε να σκεφτούμε διαφορετικά φάρμακα και θεραπείες για να στοχεύσουμε και να θεραπεύσουμε αυτή τη φλεγμονή».
Η ομάδα του Cosgrove εργάζεται επίσης για να εντοπίσει άλλες διαφορές στο νευροανοσοποιητικό σύστημα που μπορεί να είναι πιο εύκολο να στοχευθούν θεραπευτικά.
«Ο στόχος που έχουμε τώρα, η TSPO [μια πρωτεΐνη που εκφράζεται από μικρογλοία], δεν είναι εύκολος στόχος για την παρασκευή φαρμάκου», λέει.
«Υπάρχουν όμως πιθανώς και άλλοι στόχοι που θα μπορούσαν να μας δώσουν νέες ιδέες για την ανάπτυξη φαρμάκων».
Εν τω μεταξύ, η Picciotto εξετάζει υποθέσεις που έχουν τεθεί από μελέτες όπως αυτή της Cosgrove σε ποντίκια. Χορηγώντας, για παράδειγμα, ένα αναστολέα μικρογλοίας σε θηλυκά ποντίκια, η ομάδα της μελετά πώς αυτό αλλάζει την πιθανότητα να επιλέξουν το αλκοόλ αντί του νερού όταν βρίσκονται υπό πίεση.
Μέχρι στιγμής, έχουν διαπιστώσει ότι η μείωση της μικρογλοίας κατά το ήμισυ δεν επηρεάζει σημαντικά την κατανάλωση αλκοόλ που προκαλείται από το στρες.
Σε μελλοντικές μελέτες, σχεδιάζουν να διερευνήσουν εάν ένα μεγαλύτερο έλλειμμα μικρογλοίας θα επηρεάσει τη συμπεριφορά των ποντικών.
Η ομάδα της έχει δείξει, ωστόσο, ότι η μείωση της φλεγμονής μεταβάλλει τις συμπεριφορές αναζήτησης αλκοόλ.
Οι ερευνητές μπλόκαραν σηματοδοτικές οδούς που είναι γνωστό ότι προάγουν φλεγμονώδεις αποκρίσεις χρησιμοποιώντας ένα φάρμακο που ονομάζεται απρεμιλάστη.
Στους ανθρώπους, αυτό το φάρμακο αντιμετωπίζει παθήσεις όπως η ψωριασική αρθρίτιδα και η ψωρίαση κατά πλάκας μειώνοντας τη φλεγμονή.
Διαπίστωσαν ότι το φάρμακο μείωσε την πιθανότητα τα ποντίκια να επιλέξουν αλκοόλ αντί για νερό.
Σε μελλοντικές μελέτες, ο Picciotto ελπίζει να εντοπίσει συγκεκριμένους υποτύπους φλεγμονωδών αποκρίσεων που είναι σημαντικοί στο πλαίσιο της διαταραχής χρήσης αλκοόλ.
«Μας ενδιαφέρει να μάθουμε αν διαφορετικά κυκλώματα εμπλέκονται ως απάντηση στην κατανάλωση αλκοόλ που προκαλείται από το στρες σε αρσενικά και θηλυκά ποντίκια», λέει.
«Και θα συνεχίσουμε να εξετάζουμε τις συνέπειες αυτών των φλεγμονωδών αποκρίσεων στη νευρωνική σηματοδότηση».
Οραματιζόμενοι ένα μέλλον εξατομικευμένων θεραπειών
Τον Ιανουάριο του τρέχοντος έτους, ο πρώην Γενικός Χειρουργός των ΗΠΑ, Vivek Murthy, δημοσίευσε μια έκθεση στην οποία γνωστοποιούσε στο κοινό για πρώτη φορά ότι
το αλκοόλ αποτελεί σημαντική αιτία καρκίνου, υπογραμμίζοντας περαιτέρω την επείγουσα ανάγκη για αποτελεσματικές θεραπείες για τη διαταραχή της χρήσης αλκοόλ.
Η συνεχιζόμενη έρευνα στο Πρόγραμμα του Γέιλ σχετικά με τις διαφορές φύλου στη διαταραχή αλκοόλ ανοίγει το δρόμο για μια νέα εποχή πιο εξατομικευμένων θεραπειών για τις γυναίκες.
«Βρισκόμαστε μόλις στην αρχή της πραγματικής κατανόησης του τι διαφέρει στον εγκέφαλο και το σώμα μεταξύ ανδρών και γυναικών που πίνουν», λέει ο Picciotto.
Η McKee ελπίζει ότι το πρόγραμμά της θα συμβάλει σε μια πιο υγιή κοινωνία συνολικά. «Στόχος μας είναι να βελτιώσουμε την υγεία όλων», λέει. «Πρέπει πραγματικά να επικεντρωθούμε σε μια εξατομικευμένη ιατρική προοπτική - ιδιαίτερα όσον αφορά τον εθισμό και το αλκοόλ».
Οι γυναίκες μπορούν να αναπτύξουν διαταραχή χρήσης αλκοόλ ανεξάρτητα από το στάδιο της ζωής τους. Και δεν υπάρχει ντροπή στην αναζήτηση υποστήριξης, λένε οι ερευνητές.
«Πιστεύουμε ότι οι έφηβοι είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι στην προβληματική κατανάλωση αλκοόλ —και σίγουρα είναι— αλλά οι γυναίκες μπορεί να διατρέχουν κίνδυνο να αναπτύξουν προβληματικά πρότυπα κατανάλωσης αλκοόλ καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής τους», λέει ο Picciotto. Έρευνες δείχνουν ότι η χρήση αλκοόλ, για παράδειγμα, αυξάνεται επίσης μεταξύ των γυναικών ηλικίας 60 ετών και άνω.
«Τα αγχωτικά γεγονότα στη ζωή μπορεί να αυξήσουν την πρόσληψη αλκοόλ από μια γυναίκα με τρόπους που την εκπλήσσουν και υπάρχουν επιλογές για να ζητήσει βοήθεια εάν χρειάζεται να μειώσει την κατανάλωση αλκοόλ σε περιόδους άγχους».
Για πόρους σχετικά με την εύρεση ποιοτικής, βασισμένης σε τεκμηριωμένα στοιχεία φροντίδας, οι γυναίκες μπορούν να επισκεφθούν τον Πλοηγό Θεραπείας Αλκοόλ του Εθνικού Ινστιτούτου για την Κατάχρηση Αλκοόλ και τον Αλκοολισμό (NIAAA).
Το Πρόγραμμα του Γέιλ για τις Διαφορές Φύλου στη Διαταραχή Αλκοόλ εγγράφεται επίσης για δοκιμές φαρμάκων.
.jpg)
