Πήρε το όνομά του από τον Αυστριακό παιδίατρο Χανς Άσπεργκερ, που το 1944 περιέγραψε παιδιά με μειωμένες ικανότητες ενσυναίσθησης και λεκτικής επικοινωνίας και σωματικά αδέξια.
Τυποποιηθηκε ως διάγνωση στις αρχές του 1990. Ανηκει στο φασμα ,πλην υπάρχει αμφιβολία κατά πόσον διαφέρει από τον αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας.
Η διάγνωση του αντικαταστάθηκε από εκεινην της διαταραχής φάσματος του αυτισμού σε δυσχερή κλίμακα. και η αιτία του είναι άγνωστη.
Πιθανολογείται γενετική βάσις, όμως δεν υπάρχει καμία γνωστή γενετική αιτία και οι τεχνικές απεικόνισης του εγκεφάλου δεν έχουν εντοπίσει μία σαφή κοινή παθολογία.
Δεν υπάρχει ενιαία αγωγή .Οι παρεμβάσεις στοχεύουν στη βελτίωση των συμπτωμάτων και της λειτουργίας του οργανισμού.
Η κύρια αντιμετώπιση είναι η συμπεριφορική θεραπεία, η οποία εστιάζει σε συγκεκριμένα ελλείμματα για την αντιμετώπιση των περιορισμένων δεξιοτήτων επικοινωνίας, και της φυσικής αδεξιότητας.
Η κατάσταση των περισσότερων παιδιών βελτιώνεται μέχρι την ενηλικίωσή τους, αλλά κάποιες κοινωνικές και επικοινωνιακές δυσκολίες μπορεί να επιμείνουν.
.jpg)
