Θεραπεύει συμπτώματα σχιζοφρένειας, ψευδαισθήσεις, παραληρήματα και σύγχυση,
αλλά και απάθεια, αδιαφορία, μείωση προσοχής.
Προσοχη.. αν εκδηλώσετε ανεξέλεγκτες κινήσεις στο στόμα, γλώσσα, μάγουλα, γνάθο, χέρια ή πόδια. Πυρετό, ιδρώτα, σοβαρή μυική δυσκαμψία, σύγχυση, γρήγορο ή αλλοιωμένο καρδιακό ρυθμό.
Αυτά μπορεί να είναι συμπτώματα μιας σπάνιας, αλλά επικίνδυνης παρενέργειας που ονομάζεται κακόηθες νευροληπτικό σύνδρομο.
Χρειαζεται προσοχη στην οδηγηση, γιατί η κουετιαπίνη μπορεί να προκαλέσει ζάλη και υπνηλία.
Ζάλη μπορεί να προκύψει όταν σηκώνεστε από μια καθιστή ή ξαπλωμένη θέση
(ορθοστατική υπόταση).
Να σηκώνεστε αργά για να αποφύγετε πιθανή ζάλη και πτώση.
Καθολου αλκοόλ όταν παίρνετε κουετιαπίνη, γιατί μπορεί να αυξήσει το αίσθημα νωθρότητας και ζάλης που προκαλείται από την κουετιαπίνη.
Αποφύγετε την υπερβολική ζέστη κατά τη διάρκεια θεραπείας με κουετιαπίνη.
Είναι εύκολο να αφυδατωθείτε. Προσέχετε σε ζεστό καιρό και κατά τη διάρκεια άσκησης.
Πώς παίρνω το seroquel
Πότε δεν πρέπει να το παίρνω
Η κουετιαπίνη είναι αποτελεσματική σε δόσεις από 200 έως 750 mg ημερησίως
(άριστη δόση=300 mg),
στην οποία φτάνουμε αρχίζοντας από 50 mg την πρώτη ημέρα.
Λόγω του μικρού σχετικά χρόνου ημιζωής της (7 ώρες) η κουετιαπίνη χορηγείται συνήθως σε 2 δόσεις/ημέρα.
Πρέπει να παίρνετε την κουετιαπίνη ακριβώς όπως συνέστησε ο γιατρός .
Μη σταματάτε να παίρνετε κουετιαπίνη χωρίς την έγκριση του γιατρού .
Μπορεί να περάσουν μερικές εβδομάδες ώσπου να αισθανθείτε καλύτερα και μπορεί να χρειαστείτε συνεχή θεραπεία για αρκετό χρονικό διάστημα.
Συμβουλευτείτε το γιατρό πριν τη διακοπή του φαρμάκου.
Να παίρνετε την κάθε δόση με ένα γεμάτο ποτήρι νερό.
Η κουετιαπίνη μπορεί να ληφθεί με ή χωρίς φαγητό.
Αποθηκεύστε το φάρμακο σε θερμοκρασία δωματίου μακριά από υγρασία και ζέστη.
Αν χάσετε κάποια δόση πάρτε τη όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Ωστόσο, αν έχει πλησιάσει η ώρα για την επόμενη δόση, παραλείψτε τη δόση που χάσατε και πάρτε μόνο την επόμενη προγραμματισμένη δόση.
Μην πάρετε διπλή δόση
Τα συμπτώματα υπερδοσολογίας περιλαμβάνουν νωθρότητα, ταχυκαρδία και υπόταση.
Πριν τη λήψη του φαρμάκου συμβουλευτείτε το γιατρό αν πάσχετε από:
ηπατική νόσο ή άλλα ηπατικά προβλήματα, υψηλά επίπεδα χοληστερόλης ή τριγλυκεριδίων, νόσο Alzheimer, επιληψία, καρδιακή νόσο ή άλλα καρδιακά προβλήματα όπως υψηλή αρτηριακή πίεση ή προηγούμενο έμφραγμα, αλλοιωμένο καρδιακό παλμό ή άλλες καταστάσεις, υποθυρεοειδισμός. Μπορεί να μην μπορείτε να πάρετε κουετιαπίνη ή να χρειάζεστε μια ρύθμιση της δοσολογίας ή ειδική παρακολούθηση κατά τη θεραπεία αν πάσχετε από κάποια από τις παραπάνω καταστάσεις.
φάρμακα που αλληλεπιδρούν με το seroquel
Πριν τη λήψη του φαρμάκου συμβουλευτείτε το γιατρό αν παίρνετε:
καρβαμαζεπίνη (tegretol),
φαινυτοίνη (epanutin),
θειοριδαζίνη (melleril),
φαινοβαρβιτάλη (gardenal, lumidrops),
ριφαμπικίνη (rifadin),
κετοκοναζόλη (fungoral),
ιτρακοναζόλη (sporanox),
φλουκοναζόλη (fungustatin),
ερυθρομυκίνη (erythrocin), κάποιο στεροειδές όπως
πρεδνιζόνη (chrocort),
δεξαμεθαζόνη (decadron),
μεθυλπρδνιζολόνη (medrol),
πρεδνιζολόνη (adelcort, prezolon) ή κορτιζόνη, κάποιο φάρμακο για τη θεραπεία υψηλής αρτηριακής πίεσης ή κάποιας άλλης καρδιακής νόσου ή κάποιο φάρμακο για τη θεραπεία της Πάρκινσον όπως η
λεβοντόπα (madopar),
πραμιπεξόλη,
σελεγιλίνη (procythol) .
Μπορεί να χρειάζεστε κάποια προσαρμογή της δόσης ή κάποια ειδική παρακολούθηση κατά τη διάρκεια της θεραπείας αν παίρνετε κάποιο από τα παρακάτω φάρμακα.
Η κουετιαπίνη μπορεί να αυξήσει τα αποτελέσματα άλλων φαρμάκων που προκαλούν νωθρότητα και καταστολή, όπως αντικαταθλιπτικά, αλκοόλ, αντιισταμινικά, ηρεμιστικά (που χρησιμοποιούνται για να θεραπεύσουν την αϋπνία), αναλγητικά, αγχολυτικά, αντιεπιληπτικά και μυοχαλαρωτικά. Ενημερώστε το γιατρό για κάθε φάρμακο που παίρνετε και μην αρχίζετε κάποιο φάρμακο χωρίς πρώτα να τον συμβουλευτείτε.
O φόβος βασικο συναισθημα που προκαλείται από την υπαρξη ενός κινδύνου, μιας απειλής.
Είναι φυσιολογική αντίδραση και προκαλείται
είτε αυθόρμητα
είτε ως αποτέλεσμα
αρνητικων Λογισμων.
Υπαρχει διαφορά ανάμεσα στον φόβο και το άγχος, ο φόβος αναφέρεται σε μία γενικότερη κατάσταση .
Ο φόβος μας προστατεύει από μία απειλή, έτσι «ενεργοποιεί» την κατάσταση του άγχους προκειμένου να είμαστε σε ετοιμότητα να αντιμετωπίσουμε τον κίνδυνο.
Οι αιτίες διακρίνονται σε εξωτερικές και εσωτερικές, αν και συνήθως βρίσκονται σε αλληλεπίδραση.
Ο φόβος μπορεί να προκαλείται από εξωτερικές καταστάσεις.
Για παράδειγμα υπάρχει κίνδυνος απόλυσης και φοβάμαι ότι θα χάσω τη δουλειά μου.
Μπορεί όμως να προκαλείται και από εσωτερικές καταστάσεις όπως οι σκέψεις που κάνουμε και ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε το περιβάλλον μας.
Παράδειγμα, πρόκειται να δώσω εξετάσεις και αν αποτύχω πιστεύω ότι θα απογοητεύσω τους δικούς μου
Αυτή η σκέψη μπορεί να μας προκαλέσει το συναίσθημα του φόβου και κατάσταση άγχους.
Πρόκειται λοιπόν για μία αλυσίδα συναισθημάτων, σκέψεων και αντιδράσεων που μερικές φορές μας παγιδεύουν σε έναν φαύλο κύκλο που δυσκολευόμαστε να σπάσουμε.
Ο φόβος, παρόλο που θεωρείται δυσάρεστο και έντονο συναίσθημα, λειτουργεί ως μηχανισμός επιβίωσης και προστασίας.
Αν δεν υπήρχε το συναίσθημα του φόβου, ο άνθρωπος δε θα ήταν σε θέση να αντιληφθεί τους κινδύνους που τον απειλούν και θα ήταν ανίσχυρος να προστατεύσει τον εαυτό του και τη ζωή των άλλων.
Όμως, ενώ ο φόβος είναι χρήσιμος,
η φοβία είναι μια δυσάρεστη και δυσλειτουργική κατάσταση, που παγιδεύει το άτομο, περιορίζοντας τη ζωή του και χωρίς πραγματικά να την προστατεύει, όπως γίνεται στην περίπτωση του φόβου
Πότε ο φόβος γίνεται φοβία;
Η κύρια διάκριση μεταξύ του φόβου και της φοβίας έγκειται στο ότι :
Ο φόβος είναι φυσιολογική και αναμενόμενη αντίδραση απέναντι σε έναν πραγματικό κίνδυνο ή μία ορατή απειλή, ενώ :
Η φοβία είναι υπερβολική αντίδραση φόβου, υποκειμενική και δυσανάλογη με το μέγεθος του κινδύνου ή μιας επικείμενης απειλής.
Με άλλα λόγια, στη φοβία δεν υπάρχει αντικειμενικός, πραγματικός κίνδυνος, απλώς το ίδιο το άτομο αντιδρά σα να απειλείται η ζωή του.
Σ αυτή την περίπτωση, που υποκειμενικά αξιολογούμε την κατάσταση ως απειλητική, ο φόβος που πυροδοτείται και οι σωματικές αντιδράσεις ξεφεύγουν από τη φυσιολογική λειτουργία του άγχους, εκδηλώνονται πλέον ως φοβία.
Η φοβία είναι το παθολογικό άγχος που εκδηλώνεται αποκλειστικά σε συνάρτηση με συγκεκριμένες περιστάσεις ή αντικείμενα.
Στην περίπτωση των φοβιών αλλά και του άγχους, έχει πολύ μεγάλη αξία να αντιληφθούμε ότι δεν είναι τα φοβικά -εξωτερικά αντικείμενα αυτά καθαυτά που μας προκαλούν φόβο και άγχος, όσο
ο τρόπος που εμείς τα αντιμετωπίζουμε, σκεπτόμενοι πάνω σε αυτά και αντιδρώντας ανάλογα.
Για παράδειγμα, αν εγώ πρόκειται να κάνω ένα ταξίδι με το αεροπλάνο, και σκέπτομαι όλη την ώρα ότι το αεροπλάνο που θα ταξιδέψω μπορεί να πάθει κάποια βλάβη και να πέσει, αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να αγχωθώ ακόμα περισσότερο.
Πώς επηρεάζεται η ζωή μας όταν ο φόβος ξεπερνάει τα όρια του φυσιολογικού;
Η...καθημερινότητα..μας επηρεάζεται σημαντικά με αποτέλεσμα δραστηριότητες που κάποτε προκαλούσαν ικανοποίηση, να μοιάζουν όλο και πιο δύσκολες. Το αποτέλεσμα δυστυχώς είναι περιορισμός της ζωής εξαιτίας της αποφυγής και η μείωση της ποιότητας της διάθεσης και της αυτοεκτίμησης.
Όσον αφορά τις διαπροσωπικές μας σχέσεις, σίγουρα επηρεάζονται κυρίως δυσάρεστα, καθώς οι φοβίες μας κάνουν όλο και πιο άκαμπτους στην συμπεριφορά μας και κάποιες φορές οδηγούν στην απομόνωση την οποία το ίδιο το άτομο μπορεί να επιβάλλει στον εαυτό του, ώστε να μην εκθέτει τις ευάλωτες πλευρές του στους γύρω του. Συναισθήματα
ντροπής, θυμού ή απόγνωσης
συχνά συνυπάρχουν, ειδικά όταν το άτομο προβαίνει σε σύγκριση ανάμεσα στον εαυτό πριν να αποκτήσει τις φοβίες και μετά. Επιπλέον, οι κοντινοί μας άνθρωποι μπορεί να δυσκολεύονται να διαχειριστούν την κατάσταση και να μην δείχνουν την απαραίτητη κατανόηση ή να νιώθουν αμηχανία καθιστώντας τους μερικές φορές μη βοηθητικούς.
Τους φόβους πρέπει πρώτα να τους αναγνωρίσουμε.. απομυθοποιήσουμε και να τους αντιμετωπίσουμε.
Δεν είναι ντροπή ούτε ένδειξη αδυναμίας χαρακτήρα για κάποιον να φοβάται.
Ωστόσο, πρέπει να είμαστε σε επαφή με τον εαυτό μας και να ακούμε τα συναισθήματα μας
Πώς οι συνθήκες της κρίσης εντείνουν τους φόβους μας;
Στην κατάσταση της κρίσης οι άνθρωποι βιώνουν συναισθήματα ντροπής, ενοχής και φόβου όχι μόνο για την απώλεια της προσωπικής περιουσίας και των εισοδημάτων τους αλλά και για την απώλεια της κοινωνικής τους θέσης και την αβεβαιότητα για το μέλλον.
Συνεπώς αυτό δημιουργεί στρεσσογόνες συνθήκες κάτω από τις οποίες πρέπει να ανταποκριθούμε και επιβαρύνει τις ήδη υπάρχουσες δυσκολίες.
Υπάρχει ακόμα και ο φόβος της επιβίωσης ο οποίος είναι πιο δύσκολα διαχειρίσιμος γιατί είναι καθημερινός ενώ ο κίνδυνος απώλειας των λίγων αγαθών είναι υπαρκτός και συνδέεται με άλλα ζητήματα όπως η απώλεια της κοινωνικότητας,αίσθημα άχρηστου
Μια επιπλέον δυσκολία στη διαχείριση έχει να κάνει με το γεγονός, τα χρήματα και ο χρόνος δεν περισσεύουν για να απευθυνθεί κανείς σε κάποιον ειδικό για να ζητήσει βοήθεια στην αντιμετώπιση του άγχους ή των φοβιών του όταν αυτό απαιτείται.
Άλλωστε μιλάμε για μία πρωτόγνωρη κατάσταση για πολλούς ανθρώπους οι οποίοι είχαν προγραμματίσει την ζωή τους με βάση τα δεδομένα που υπήρχαν πριν την κρίση.
Οι άνθρωποι που έχουν μεγαλώσει σε ένα οικογενειακό περιβάλλον όπου έμαθαν σε αυτό ότι η συνέπεια στις υποχρεώσεις τους είναι μία σημαντικότατη αξία, βιώνουν φόβο και άγχος, καθώς νιώθουν ότι η εικόνα που έχουν για τον εαυτό τους ως «αξιοπρεπείς», απειλείται να καταρρεύσει, εφόσον δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα.
Ωστόσο ο παθολογικός φόβος, μας καθιστά δυσλειτουργικούς και στη χειρότερη περίπτωση μπορεί να οδηγήσει σε επικίνδυνες συμπεριφορές και καταστάσεις.
Η ύφεση, η ανεργία, οι μειώσεις εισοδημάτων και η διόγκωση της φτώχειας επιδείνωσαν τις συνθήκες διαβίωσης, ενέτειναν τα προβλήματα σωματικής και ψυχικής υγείας και αύξησαν τα ποσοστά των αυτοκτονιών και της θνησιμότητας. Έχει αποδειχτεί ιστορικά ότι σε περιόδους κρίσης όπου η κοινωνική συνοχή απειλείται, δημιουργείται πρόσφορο έδαφος για ακραίες πρακτικές οι οποίες τελικά εκτονώνουν τον θυμό και την απόγνωση αλλά οδηγούν σε επικίνδυνες καταστάσεις και δίνουν συχνά πλασματικές λύσεις.
Είναι στιγμές που δεν πρέπει να παρασυρόμαστε από τα συναισθήματα μας αλλά να προτάσσουμε την κριτική μας σκέψη ώστε να αξιολογούμε σωστά τις περιστάσεις.
Κάποιες φορές βέβαια τα αίτια μίας φοβίας μπορεί να κρύβουν βαθύτερα ζητήματα που αγγίζουν ανασφάλειες, εμπειρίες-τραυματικές ή όχι- που δεν έχουμε επεξεργαστεί επαρκώς αλλά και υπαρξιακές αναζητήσεις. Εκεί βρίσκεται η συμβολή του ειδικού, να διευκολύνει τον άνθρωπο που υποφέρει να φτάσει στην καρδιά του προβλήματος προσφέροντας κάτι παραπάνω από μία ανακούφιση.
Επίσης, αν υποφέρουμε από παθολογικό άγχος τις περισσότερες φορές αναγνωρίζουμε ότι ο φόβος που αισθανόμαστε είναι υπερβολικός ή παράλογος, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για να σταματήσουμε να τον νιώθουμε, οπότε στενοχωριόμαστε και χάνουμε την λειτουργικότητά μας σε διάφορους τομείς όπως στην εργασία σου, στις κοινωνικές και διαπροσωπικές σου σχέσεις.
Μην αναβάλλετε συνέχεια, ο χρόνος είναι γιατρός όταν παρατηρείται μείωση των συμπτωμάτων.
Στην αντίθετη περίπτωση (σταθερά άσχημη κατάσταση ή αυξανόμενη δυσκολία), ο χρόνος είναι εχθρός, καθώς βοηθά στην εγκατάσταση και χρονιότητα της διαταραχής.
Η Διπολική Διαταραχή είναι δύσκολο να διαγνωσθεί διότι δεν μπορεί να ανιχνευθεί μέσω αιματολογικών εξετάσεων ή αξονικών ή μαγνητικών τομογραφιών όπως άλλες ασθένειες.
Ο σημαντικότερος παράγοντας διάγνωσης της Διπολικής Διαταραχής είναι η αναγνώριση των συμπτωμάτων από το ίδιο το άτομο.
Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του μανιακού επεισοδίου είναι η υπερβολικά ανεβασμένηδιάθεση ή ημηφυσιολογικήευερεθιστότητα.
Τα χαρακτηριστικά αυτά θα πρέπει να διαρκούν για μία ή περισσότερες εβδομάδες.
Ταυτόχροναμε την αίσθηση ευφορίας ή την ευερεθιστότητα, το άτομο που πάσχει, εμφανίζειτρίαή τέσσερα από τα ακόλουθα συμπτώματα:
Αυξημένο αίσθημασημαντικότητας
αυταπάτες μεγαλοπρέπειας, ή Μειωμένηανάγκη γιαύπνο μπορεί να περάσουν μέρες χωρίς ύπνο και χωρίς αίσθημα κούρασης
Δυνατόςκαιγρήγοροςλόγος ομιλία χωρίς διακοπές
Σκέψεις που τρέχουνπολύ γρήγορα μπορεί ξαφνικά ναμεταπηδάαπό το ένα θέμα στο άλλο
Αφηρημένησκέψη μη ικανότητα πλαισίωσης και αποκωδικοποίησης άσχετων λεπτομερειών
Διέγερση ή ανησυχία μπορεί να συμμετέχει ταυτόχρονα σε πολλές συζητήσεις
Αύξησηδραστηριοτήτων μπορεί να υπάρχουν αυξημένες ερωτικές
ορμέςή μπορεί να είναι υπερβολικά ή άπρεπα κοινωνικός
Παράλογησυμμετοχήσε ευχάριστες αλλά επικίνδυνες δραστηριότητες χρέη,κατάχρηση απαγορευμένων
ουσιώνή βιαστικέςαποφάσεις επενδύσεων
Η διπολική κατάθλιψη είναι κάτι περισσότερο από το να έχει κάποιος τις μαύρες του.
Το άτομο κατά τη διάρκεια ενός μείζονος καταθλιπτικού επεισοδίου εμφανίζει υπερβολική θλίψη ή έλλειψη αισθημάτων καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας, κάθε μέρα, για τουλάχιστον δύο εβδομάδες.
Επίσης μπορεί να εμφανίσει έλλειψη ενδιαφέροντος ή απόλαυσης για κάποιες από τις πιο ευχάριστες δραστηριότητές του.
Επιπρόσθετα, καθημερινά, εμφανίζει τουλάχιστον τέσσερα από τα παρακάτω σημεία
Σημαντικές αλλαγές στην όρεξη και/ή στο βάρος τουπ.χ. μπορεί να νιώθει την ανάγκη να καταναλώσει συγκεκριμένες τροφές ή να μην μπορεί να φάει καθόλου
Προβλήματα στον ύπνο αϋπνία ή υπερβολική υπνηλία
Έλλειψη ενεργητικότητας ήέντονηκόπωση μπορεί να χρειάζεται πολύ περισσότερο χρόνο για να κάνει απλά και καθημερινά πράγματα
Πρόβλημα συγκέντρωσης μπορεί να είναι πολύ δύσκολο το να πάρει κάποια απόφαση ή να επικεντρωθεί σε μια συγκεκριμένη εργασία
Επιβραδυμένη ομιλία, σκέψη ή κινήσεις μπορεί να χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να απαντήσει σε μία ερώτηση
Αισθήματα ενοχής ή απογοήτευσης μπορεί να αισθάνεται ότι σε όλα τα πράγματα που κάνει αποτυγχάνει.
Διέγερση ή ακαθησία δεν μπορεί να καθίσει ακίνητος
Η ψυχοθεραπεια μονοδρομος..
Ξεκιναμε απ τον σωστο ψυχιατρο, και ακολουθουμε πιστα τις οδηγιες του, για οσο καιρο χρειασθει.
.jpg)
.jpg)
