"Ο συγκεκριμένος ιός είναι σαν όπλο, μπαίνει στο σώμα σου για να σε σκοτώσει",
Μεταξύ των ανθρώπων που προσβλήθηκαν από τον κορονοϊό στην Αγγλία, ήταν και ένας δικος μας από την Κρήτη, που με γλαφυρο τροπο περιέγραψε με κάθε λεπτομέρεια τις εφιαλτικές στιγμές που βίωσε σε νοσοκομείο του Λονδίνου
Θα σας γράψω την εμπειρία μου, μας λεει ο αγνωστος φιλος, για να μην υπάρχουν περιθώρια παραπληροφορησης, απ του καθε ειδους ειδικους σχετικά με τον συγκεκριμένο ιο, κι αν μπορεσω να σας ευαισθητοποιησω, για το μέγεθος του κινδύνου που όλοι εν δυνάμει διατρέχουμε.
Και πρωτα απ ολα ,θα ήθελα να σας παρακαλέσω, προτρεπει ο φιλος μας, οταν κάποιος επιχειρήσει να πει οτι προκειται για μια κοινή γρίπη , αγνοειστε τον, ειναι ανοητος, και δεν αξιζει να του απευθυνετε το λογο. Σας βεβαιωνω απ την δικη μου πλεον εμπειρια οτι :
Ο συγκεκριμένος ιος είναι σαν ενα οπλο, που μπαίνει στο σώμα σου για να σε σκοτώσει, και προσπαθει να το κάνει με όποιο τρόπο μπορεί.
Εγώ δεν έχω πάθει ούτε την κοινή γρίπη για δεκαετίες. Δεν είμαι διαβητικός , δεν είχα θέματα με την καρδιά μου και γενικώς η υγεία μου είναι σε καλή κατάσταση το μονο που είχα ηταν καποια παραπανίσια κιλά .
Στις 16 του Μάρτη, κι ενώ πηγαινα στη βάρδια μου στο ξενοδοχείο ,ένιωσα οτι ανεβαζα πυρετό Δεν μπορούσα να τον μετρήσω διοτι δεν υπήρχε θερμόμετρο αλλα πηρα παρακεταμόλη και φτάνοντας το πρωί στο σπίτι διαπιστωσα οτι είχα 38,4.
Απ το Νοσοκομειο Αναφορας μου συνεστησαν παρακεταμόλη και σε 7 μερες να τους ξανακαλέσω.
Μη έχοντας άλλη λύση ακολούθησα τις οδηγίες τους αλλά παραλληλα συνομιλούσα με μια καλή μου φίλη γιατρό στην Ελλάδα.
Ο πυρετός σταθερά πάνω απο 38.
Το πρώτο συμπτωμα: Η μείωση της όρεξης.
Απο την 3η μέρα ήμουν μόνο με νερό
δεν μπορούσα να φάω ουτε ένα κομμάτι ψωμί. Εκεί ειλικρινά άρχισα να φοβάμαι διοτι αρχισα να καταλαβαίνω οτι κάτι μέσα μου προσπαθεί να με αποδυναμώσει και να με εξοντώσει.
Για πέντε μέρες έπινα μόνο νερό, παράλληλα στις 19 του μήνα το βράδυ είδα αίμα στα ούρα.
Ξεκινήσαμε αντιβίωση και 2 μέρες μετα ήρθε και η αιμόπτυση.
Ακομα και τοτε, δεν ένεκριναν διακομιδη σε Νοσοκομείο. Ανήμερα της εθνικής εορτής στις 25 του Μάρτη το¨ οξυγόνο μου¨ ηταν 90, η αιμόπτυση και αιματουρία συνεχιζόταν όπως επίσης και ο πυρετός.
Με μετέφεραν στο north midlessex universiy hospital κοντα στο σπίτι μου , οπου ξεκίνησε ένας νεος Γολγοθάς.
Με έβαλαν σε μια πολυθρόνα απο αυτές με το τηλεκοντρόλ που ρυθμίζεις το υψος των ποδιών και την ανάκληση με παροχή οξυγόνου.Εμεινα για ώρες εκεί .
Γύρω στις 2 μετά τα μεσανυχτα , ενας γιατρός και μου ανακοίνωσε οτι ειμαι θετικος στον covid-19 και αναμένω κρεβάτι για να νοσηλευτώ.
10 ώρες αργότερα με μετέφεραν σε κρεβάτι, σ ένα θάλαμο οπου γίνεται η αξιολόγηση των περιστατικών για να τα προωθήσουν στην κλινική ή να τα στείλουν σπίτια τους.
Σ αυτό το θάλαμο εχεις την αισθηση οτι : κοιμάσαι με τον χαρο . Το νοιώθεις οτι είναι παρών εκει Το τραγικο πλην αληθινο ηταν οτι :
2 άνθρωποι πέθαναν μπροστά μου ένας 87 χρονος και ένας 49 χρονων υπέρβαρος.
Ένα μικρό λάθος κι έφυγες.
Μετά από 48 ώρες παραμονή εκεί και ενώ δεν μπορούσα να πάρω ανάσα , δεν μπορούσα ούτε να κοιμηθώ 27 του μήνα με πήγαν στον Τ5 ward στο κρεβάτι 19.
Το πρώτο πράγμα που η νοσηλεύτρια μου είπε ότι δυστυχώς δεν μπορούν να αλλάζουν τα σεντόνια διότι έχουν έλλειψη
Μου έδιναν αντιβιοτικά σε κάψουλες αλλά και ενδοφλέβια κάθε βράδυ και παράλληλα ηπαρινη για την αποφυγή της θρόμβωσης λόγο ακινησίας.
Με ξεκίνησαν με 10 λίτρα οξυγόνο την όποια σε 48 ώρες κατέβασαν στα 4 λίτρα με τα στα 2 και τελικά στις 02 του Απρίλη την αφαίρεσαν εντελώς.
Το νοσοκομείο είχε σοβαρότατες ελλείψεις, κάθε μέρα κατι δεν υπήρχε , αρχικά οι χυμοί, μετά οι μπανάνες και μη το θεωρείτε μικρό για έναν ασθενή με τόσα φάρμακα το να μπορέσει να βάλει στο στόμα του μια μπανάνα είναι τεράστια υπόθεση, και στο τέλος δεν υπήρχαν ούτε τα εμφιαλωμένα νερά που μας παρείχαν για να μπορούμε να παίρνουμε και τα χάπια μας.
Ξέρω οτι πολλοί Έλληνες εργάζονται στο NHS , το έργο τους είναι αξιέπαινο αλλά με αυτά που εγώ βίωσα η μόνη ευχή που μπορώ να δώσω είναι να μην το χρειαστεί κανείς και ποτέ
Μια Ινδη γιατρός, την μέρα που έφευγα , μου είπε :
From all these people in this room you gave the most difficult fight , but you have been very brave .
Δεν ξέρω αν υπήρξα γενναίος , το μονο που ξέρω είναι οτι δεν πιστεψα ποτέ οτι θα πεθάνω ακόμα και οταν μια ανάσα ήταν το πιο δύσκολο πράγμα για μένα.
Κάντε ο,τι χρειάζεται για να αποφύγετε να χτυπηθείτε απο αυτο το φονικό όπλο .
Μεινετε σπιτι σας για όσο χρειαστεί.
.jpg)
