Ελπίδες για την αντιμετώπιση της Πάρκινσο, δίνουν οι κλινικές μελέτες που βρίσκονται σε εξέλιξη .
Τα φάρμακα που βρίσκονται υπό έρευνα, θα έχουν πετύχει αλλαγή στην πορεία της νόσου, αφού ο στόχος που διερευνάται τώρα είναι
η διακοπή της νευροεκφυλιστικής διαδικασίας που προκαλεί η ασθένεια.
Η Πάρκινσον είναι νευροεκφυλιστική νόσος του εγκεφάλου.
Στα νοσήματα αυτα, τα κύτταρα του εγκεφάλου καταστρέφονται για λόγο συνήθως άγνωστο.
Η Πάρκινσον είναι η δεύτερη συχνότερη νόσος του εγκεφάλου, μετά το Αλτζχάιμερ.
Είναι συχνότερη σε ηλικίες, άνω των 60-65 η νόσος Πάρκινσον και αφορά το 1% του πληθυσμού.
Δεν είναι άνοια
Η Πάρκινσον διαφοροποιείται από την άνοια, καθώς εκδηλώνεται κυρίως με κινητικά συμπτώματα.
Ξεκινά μ ένα τρέμουλο, συνήθως στη μία πλευρά του σώματος – σε ένα χέρι ή σπανιότερα σε ένα πόδι, με ένα ανεξήγητο σφίξιμο των μυών , δυσκαμψία και κυρίως με βραδύτητα στην εκτέλεση των κινήσεων, που ονομάζεται βραδυκινησία.
Έτσι, στην αρχή της εμφάνισης των συμπτωμάτων, δεν υπάρχει άνοια και εξασθένηση νοητικών λειτουργιών.
Μετά από πολλά χρόνια , και κυρίως σε ασθενείς με μεγάλη ηλικία, μπορεί να εμφανιστεί και έκπτωση των ανώτερων νοητικών λειτουργιών, δηλαδή άνοια.
Η διάγνωση
Σε ότι αφορά τη διάγνωση, αυτή γίνεται κλινικά,
Ο νευρολόγος εξετάζει τα συμπτώματα , όπως ένα τρέμουλο – συνήθως στην μια πλευρά του σώματος, μια αύξηση του μυϊκού τόνου που προκαλεί δυσκαμψία.
Το απαραίτητο κλινικό σύμπτωμα είναι η ύπαρξη βραδυκινησίας,
Συνήθως μια απεικονιστική εγκεφάλου – μαγνητική τομογραφία – η οποία δεν δείχνει αν υπάρχει Πάρκινσον.
Βοηθά όμως στον αποκλεισμο άλλων αίτιων που να προκαλούν παραπλήσια κλινική εικόνα.
Υπάρχει και μια εξέταση πυρηνικής ιατρικής, το λεγόμενο SPECT εγκεφάλου, το οποίο μπορεί να δείξει την μειωμένη ποσότητα ντοπαμίνης στον εγκέφαλο
που είναι και το κύριο βιοχημικό χαρακτηριστικό της νόσου.
Αίτια και γονιδιακά
Για το 90% των περιπτώσεων δεν γνωρίζουμε ακριβώς γιατί ξεκινάει αυτή η προοδευτική και ασταμάτητα συνεχιζόμενη καταστροφή νευρικών κυττάρων στον εγκέφαλο,που στην αρχή εντοπίζεται σε ορισμένες ομάδες κυττάρων και κυρίως σ αυτα που παράγουν τη ντοπαμίνη.
Έτσι η Πάρκινσον, κλινικά, είναι ένα σύνδρομο έλλειψης ντοπαμίνης.
Δεν γνωρίζουμε τι ξεκινάει αυτή την διαδικασία που καταστρέφει ανηλεως νευρώνες του εγκεφάλου, ιδίως τους νευρώνες που παράγουν ντοπαμίνη
Ομως, υπάρχει ένα ποσοστό της νόσου που οφείλεται σε γονιδιακές διαταραχές που προδιαθέτουν για την εμφάνιση τα νόσου και σε πολύ λίγες περιπτώσεις, υπάρχει συγκεκριμένο γονίδιο που μπορεί να προδιαθέσει στην νόσο και να υπάρξει αυτός ο γενετικός κίνδυνος.
Αυτές αφορούν πολύ μικρά ποσοστά ασθενών.
Η ώρα για τον γιατρό
Το σύμπτωμα που θα οδηγήσειστο γιατρό, είναι το χαρακτηριστικό τρέμουλο σε ένα χέρι ή σε ένα πόδι από τη μία πλευρά του σώματος με μία συχνότητα που εμφανίζεται κυρίως όταν ο ασθενής ξεκουράζει το χέρι ή ακουμπώντας το πόδι του σε μια καρέκλα και ο τρόμος αυτός, ονομάζεται τρόμος ηρεμίας γιατί εμφανίζεται όταν ο ασθενής δεν κάνει τίποτα και είναι σε ηρεμία.
Αυτό συνήθως, είναι το πρώτο ανησυχητικό σύμπτωμα που θα οδηγήσει τον ασθενή στο γιατρό.
Η τριάδα των συμπτωμάτων που εμφανίζεται είναι :
ένα αδικαιολόγητο σφίξιμο των μυών του σώματος,
η δυσκαμψία και κυρίως
η βραδυκινησία.
το απαραίτητο σύμπτωμα για τη διάγνωση
Ο ασθενής γίνεται αργοκίνητος, οι κινήσεις του γίνονται με βραδύτητα περπατάει αργά, η φυσιολογική κίνηση των χεριών καθώς περπατάμε μειώνεται, κυρίως από τη μία πλευρά του σώματος,
ο βηματισμός γίνεται με όλο και μικρότερα βήματα, όπου το πόδι δεν σηκώνεται πολύ πάνω από το έδαφος και έτσι τα βήματα μπορεί να γίνουν συρόμενα.
Παρατηρείται μια κάμψη του κορμιού, καμπουριάζει λίγο προς τα εμπρός.
Αυτή είναι η εξέλιξη των συμπτωμάτων που , επιδεινώνεται συνεχώς σε βάθος χρόνου.
.jpg)
Οι θεραπείες σήμερα
δυστυχώς, αυτή τη στιγμή δεν έχουμε θεραπείες που πραγματικά να επιβραδύνουν την εξέλιξη της νόσου ή την απόλυτη διακοπή της νευροεκφυλιστικής αυτής διαδικασίας.
Είναι κυρίως συμπτωματικές και καθώς το βασικότερο βιοχημικό χαρακτηριστικό είναι η έλλειψη ντοπαμίνης στον εγκέφαλο,
Η θεραπεία αποσκοπεί στην αποκατάσταση της έλλειψης αυτής, χορηγώντας σε χάπια την ντοπαμίνη που λείπει από τον ασθενή.
Είναι μια θεραπεία υποκατάστασης, με εντυπωσιακά αποτελέσματα , φθάνοντας να εξαλείψει σε μερικούς ασθενείς σχεδόν όλα τα κινητικά συμπτώματα, με την μικρή εξαίρεση ίσως του τρόμου που σε κάποιους δεν εξαφανίζεται τελείως.
Σίγουρα όμως, βελτιώνεται.
Έτσι στους περισσότερους ,η θεραπεία βελτιώνει θεαματικά τα συμπτώματα της νόσου με ένα πολύ εντυπωσιακό τρόπο.
Επεμβατικές λύσεις
Μετά από πολλά χρόνια φαρμακευτικής θεραπείας, αναπτύσσονται προβλήματα στην ομαλή αντιμετώπιση των συμπτωμάτων.
Συνήθως παρατηρούνται διακυμάνσεις του θεραπευτικού αποτελέσματος, δηλαδή περίοδοι όπου το φάρμακο έχει δράση και ο ασθενής είναι καλά και περίοδοι όπου η δράση του φαρμάκου έχει τελειώσει και ο ασθενής δεν είναι καλά, ενώ μπορεί να εμφανιστούν και ανεπιθύμητες ακούσιες κινήσεις.
Όλα αυτά, αντιμετωπίζονται τώρα με τις επεμβατικές θεραπείες στη Πάρκινσον, που κυρίως είναι δύο ειδών:
Η μία είναι χειρουργική εμφύτευση στον εγκέφαλο ηλεκτροδίων, σε ένα πάρα πολύ μικρό και συγκεκριμένο σημείο του εγκεφάλου που μπορεί να εντοπιστεί εξωτερικά.
Τα ηλεκτρόδια αυτά χορηγούν συνεχώς ηλεκτρικό ρεύμα, αντιμετωπίζοντας πάρα πολλά από τα συμπτώματα της νόσου σε όλη τη διάρκεια της ημέρας και της νύχτας.
Η δεύτερη είναι η χορήγηση φαρμάκων μέσω αντλιών.
Υπάρχουν αντλίες που χορηγούν συνεχώς τα φάρμακα υποδόρια και αντλίες που χορηγούν τα φάρμακα συνεχώς μέσω γαστροστομίας , μιας μικρής οπής, στο στομάχι, και απ ένα μικρό σωληνάκι χορηγείται συνεχώς ντοπαμίνη μέσω της αντλίας στο έντερο.
Και οι δύο τρόποι, αντιμετωπίζουν με συνεχή τρόπο τα συμπτώματα
Η πιο πρόσφατη εξέλιξη , είναι μια αντλία για συνεχή υποδόρια χορήγηση, για να μην γίνεται γαστροστομία στους ασθενείς
Θεραπείες που αλλάζουν τη νόσο
Με αφορμή σειρά κλινικών μελετών που βρίσκονται σε εξέλιξη και στοχεύουν στην τροποποίηση της νόσου, Στοχεύουν , στο να σταματήσουν να χάνονται νευρώνες ή να χάνονται νευρώνες , ώστε η νόσος είτε να σταματήσει ή να καθυστερήσει η εξέλιξη της.
.jpg)
