Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΘΕΟΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡ.ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ..

Posted on Ιανουαρίου 19, 2014 by kosmaser

Πόσο κοντά βρισκόμαστε στη διατύπωση μιας ενιαίας θεωρίας 

για όλες τις δυνάμεις που διέπουν τον κόσμο γύρω μας

Πώς γίνεται η ολική ενέργεια στο σύμπαν να είναι μηδέν και η ζωή να συνεχίζεται κανονικά;

Πόσα σύμπαντα υπάρχουν;

Απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα δίνει ο διακεκριμένος καθηγητής Θεωρητικής Φυσικής

στο Πανεπιστήμιο του Τέξας, 

Δημήτρης Νανόπουλος,με αφορμή την εγκατάστασή του ως αντιπροέδρου της Ακαδημίας Αθηνών,που έγινε την Τρίτη 14 Ιανουαρίου 2014.

Πηγή:  iefimerida.gr 

Ο αναγνώστης μπορεί να διαβάσει τις απόψεις του διακεκριμένου επιστήμονος, στην αναφερομένη ηλεκτ.διεύθυνση.

Εμείς θα ασχοληθούμε με πράγματα, που μπορεί να γίνουν κατανοητά, και που αφορούν την καθημερινότητα  μας,μια και το πόσα σύμπαντα υπάρχουν,είναι ένα εντυπωσιακό ερωτημα αλλά

δεν δίνει απαντήσεις στο αλλο ερωτημα,εξ ισου βασανιστικο: 

Γιατί στον ανθρωπινο οργανισμό  παρασιτούν 60 τρισεκατομμυρια.. 

φιλικά κι εχθρικά μικρόβια .

Τα όσα αναφέρονται πιό κάτω,αποτελούν εισήγηση του

 

Μητροπολίτου Ναυπάκτου,

σε Διεθνές Συνέδριο ,στην Βουλγαρία,στις 26-30 Απριλίου 2011, με θέμα  

Ορθόδοξη Θεολογία

 

και Επιστήμες

¨

 

Το κείμενο που ακολουθεί είναι

 μεγάλο 2.500 λέξεις,όμως αξίζει, γιατί ενημερώνει για πολλά που αγνοούμε.

Ο όρος μεταφυσική,

 

εμφανίσθηκε μετά την έκδοση των έργων του Αριστοτέλους από τον Ανδρόνικο τον Ρόδιο, τον 1ο αιώνα π.Χ.Είναι γνωστόν ότι ο Αριστοτέλης έγραψε ένα έργο με τίτλο Φυσική ακρόασις ή Φυσικά 

και μερικά άλλα έργα στα οποία ασχολείται με τα φυσικά φαινόμενα, ήτοι τον ουρανό,την γέννηση και την φθορά, τα μετεωρολογικά κλπ. 

Επίσης, ο Αριστοτέλης έγραψε και ένα άλλο βιβλίομε τίτλο.

Πρώτη φιλοσοφία και στην οποίαασχολείται με την οντολογία του.

Ο εκδότης των έργων του, που αναφέραμε πιο πάνω,

έβαλε το βιβλίο Πρώτη φιλοσοφία μετά απότο βιβλίο του Φυσικά, οπότε και ονομάστηκε Μεταφυσικά.

Έτσι, η λέξη μεταφυσική, δηλώνει την επιστήμη εκείνη που ασχολείται με το ανώτατο ον,τον Θεό.

Με τον όρο μεταφυσική εννοείται και η διδασκαλία του Πλάτωνος,ο οποίος προηγήθηκε του Αριστοτέλους.

Ο Πλάτων υποστήριξε την άποψη ότι ο Θεός είναι το ανώτατον Ον,μέσα στον οποίον υπάρχουν οι ιδέες,οι οποίες είναι αγέννητες και επί τη βάσει αυτών 

δημιουργήθηκε ο κόσμος.

Επίσης, ο Αριστοτέλης διετύπωσε την θεωρία περί του πρώτου ακινήτου κινούντος.

Επομένως, ημεταφυσική, είναι η επιστήμη εκείνη που κάνει λόγο για τον Θεό, αλλά και

συνδέει πολύ στενά τον Θεό με την φύση,αφού όλα τα αντικείμενα που υπάρχουν στον κόσμο είναι αντίγραφα των αγεννήτων ιδεών,

ή κινούνται από το ανώτατο Ον.

Αυτήν την κλασσική μεταφυσική εγκολπώθηκε η σχολαστική θεολογία και την συναντάμε στα κείμενα του Θωμά του Ακινάτη,ο οποίος κάνει λόγο για 

το analogia entis.

Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει αναλογία μεταξύ Θεού και κτιστών 

πραγμάτων Κατ' επέκταση σημαίνει ότι υπάρχει στενός σύνδεσμος

μεταξύ μεταφυσικών και φυσικών,μεταξύ του Θεού και του κόσμου.

Ο,τι γίνεται στον κόσμο είναι αντανάκλαση των ιδεών.

Είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι και αυτόςο Αριστοτέλης συνέδεε την φιλοσοφία με την επιστήμη. 

Μελετώντας την δυτική θεολογία,όπως εκφράζεται στο έργο του Θωμά Ακινάτη 

Suma Theologica,συναντάμε την άποψη ότι η δημιουργία του κόσμου είναι αντιγραφή της θείας ουσίας δια της ενυποστατοποιήσεως των αρχετύπων.

Αυτός ο σύνδεσμος μεταξύ μεταφυσικής και φυσικών,δηλαδή δυτικής θεολογίας και επιστήμης,

δημιούργησε ένα ορισμένο κοσμο-είδωλο και βάσει αυτού κινήθηκαν όλες οι ερμηνείες περί του Θεού,του ανθρώπου και του κόσμου.

Όμως, κατά την αναγέννηση και τον διαφωτισμό,όταν αναπτύχθηκε ο ουμανισμός, ο οποίος στηρίχθηκε στον ορθό λόγο και την

αυτονομία του ανθρώπου,άλλαξαν τα δεδομένα, δεν μπορούσαν να δεχθούντην σχέση μεταξύ της μεταφυσικής και της επιστήμης,δεν μπορούσαν να δεχθούν πωςο,τι υπάρχει στον κόσμο είναι αντίγραφο

των ιδεών του Πλάτωνοςή κινούνται από το πρώτο ακίνητο κινούν

του Αριστοτέλους, οπότε κατέρρευσε το κοσμοείδωλο της μεταφυσικής.

Οι επιστήμονες που ερευνούσαν τον κόσμο,τόσο στην γη όσο και στο ουράνιο στερέωμα,τα εξέταζαν μέσα από την παρατήρηση

και το πείραμα.

Αναπτύχθηκε ένας θετικισμός,ο οποίος κινείται σε αντίθετη κατεύθυνση από την μεταφυσική.

Μέσα από αυτήν την προοπτικήο αθεϊστικός ουμανισμός, καταφέρθηκε εναντίον του Θεού της Δύσεως.

Έτσι, δημιουργήθηκε η αθεΐα, η οποία στην πραγματικότητα είναι άρνηση ενός φανταστικού Θεού,διότι ο Θεός του Πλάτωνος και του Αριστοτέλους,αλλά και των Σχολαστικών θεολόγων στην πραγματικότητα είναι φανταστικός, ανύπαρκτος.

Επομένως, η διακήρυξη ότι ο Θεός απέθανε έχει υπ' όψη της τον 

Θεό της μεταφυσικής -κλασσικής και χριστιανικής- όπως επικράτησε στην Δύση.Οι δε θεολόγοι του καθολικισμού θέλησαν να προστατεύσουν τον Θεό που περιγράφεται από τον Θωμά τον Ακινάτη, με αποτέλεσμα να έλθουν σε αντίθεση με την επιστήμη

και μάλιστα με βίαιο τρόπο, όπως το βλέπουμε στις ενέργειες της Ιεράς Εξετάσεως. 

Όπως είδαμε προηγουμένως , η δυτική χριστιανική μεταφυσική, θεωρεί ότι υπάρχει μια αναλογία μεταξύ του κόσμου που βλέπουμε και του αγεννήτου κόσμου των ιδεών που δεν βλέπουμε, δηλαδή όλος ο κόσμος είναι αντίγραφο των ιδεών του Θεού και στο σημείο αυτό βλέπουν την αρμονία στον κόσμο.

Οι Πατέρες, όμως, της Εκκλησίας καταφέρονται εναντίον αυτής της απόψεως και διδάσκουν, ακολουθώντας την όλη θεολογία της Εκκλησίας, ότι όλη η κτίση δημιουργήθηκε από τον Θεόεκ του μη όντος και όχι εκ των αγεννήτων ιδεών.Κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας δεν υπάρχει οντολογική σχέση μεταξύ των ιδεών του Θεού και των κτισμάτων.

Ο κόσμος ήλθε στην ύπαρξη από την ανυπαρξία.

Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος,  στους θεολογικούς του λόγους προτρέπει τους ακροατάς του: 

βάλε (απόβαλε) τας ιδέας του Πλάτωνος.Το άλλο παράδειγμα είναι συνέχεια του προηγουμένου

και αναφέρεται στην ψυχή.Σύμφωνα με την κλασσική μεταφυσική,

όπως εκφράζεται από τον Πλάτωνα,η ψυχή του ανθρώπου ανήκει 

στον αγέννητο κόσμο των ιδεών και μετά την πτώση της, κλείσθηκε μέσα στο σώμα που είναι φυλακή της ψυχής.

Επειδή η ψυχή έχει ανάμνηση του κόσμου των ιδεών γι' αυτό θέλει να επιστρέψη σ αυτόν,με την αποβολή του σώματος και μέσα στα πλαίσια αυτά κινείται όλος ο μυστικισμός και των πλατωνικών και των νεοπλατωνικών φιλοσόφων.

Όμως, οι Πατέρες της Ορθοδόξου Εκκλησίας δεν δέχονται αυτήν την άποψη περί της ψυχής, 

ισχυριζόμενοι ότι η ψυχή είναι ανίδεη, δηλαδήδεν ανήκει στον κόσμο των ιδεών,αλλά είναι δημιούργημα του Θεού,που προήλθε στην ύπαρξη από το μη ον,όπως και όλος ο κόσμος.

Με αυτήν, λοιπόν, την προοπτική το σώμα δεν είναι η φυλακή της ψυχής ούτε η ψυχή πρέπει να επανέλθη στον κόσμο των ιδεών, κατά τρόπο μυστικιστικό,

μέσα από μαγείες. 

Είναι γνωστόν ότι ο νεοπλατωνισμός συνδέεται στενά και με μαγείες, όπως το βλέπουμε στον βίο του Πλωτίνου.

Έτσι, η ορθόδοξη θεολογία αρνείται τον μυστικισμό του πλατωνισμού

και νεοπλατωνισμού.

Το τρίτο παράδειγμα, που είναι συνέχεια των προηγουμένων έχει σχέση με την διάκριση μεταξύ ακτίστου και κτιστών. Ενώ η μεταφυσική ομιλεί για μεταφυσικά και φυσικά,οι Πατέρες της Εκκλησίας κάνουν λόγο για άκτιστα και κτιστά.Και αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία, γιατί,όπως είδαμε προηγουμένως στην μεταφυσική,τα φυσικά είναι αντίγραφα των φυσικών,ενώ κατά τους Πατέρες ο Θεός είναι άκτιστος και όλη η φύση είναι κτιστή,δηλαδή δημιουργήθηκε από τον Θεό και δεν είναι αντίγραφο ιδεών.

Και το σπουδαιότερο είναι ότι δεν υφίσταται διαλεκτική διάκριση μεταξύ αυτών,ωσάν τα μεταφυσικά να βρίσκωνται σε έναν άλλον όροφο πιο πάνω από τα φυσικά,αλλά η άκτιστη ενέργεια του Θεού συναντάται με την κτιστή ενέργεια των κτιστών.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον οι Πατέρες της Εκκλησίαςδεν ήλθαν σε αντίθεση με την επιστήμη,όπως έγινε στην Δύση, με την Ιερά Εξέταση.Γνώριζαν πολύ καλά ότι η θεολογία ομιλεί για τον άκτιστο Θεό και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τον αγιασμό πραγμάτων από την άκτιστη Χάρη του Θεού, ενώ η επιστήμη ασχολείται με την εξερεύνηση των κτιστών πραγμάτων.

Έτσι, από πλευράς ορθοδόξου θεολογίας δεν μας δημιουργεί προβλήματα η ανάπτυξη των θετικών επιστημών,γιατί οι ανακαλύψεις της επιστήμης δεν κλονίζουν την σχέση του ανθρώπου με τον Θεό,αφού η κτίση δεν είναι αντίγραφο των ιδεών για να προσβάλλεται ο Θεός σε κάθε διερεύνηση.Για να δούμε το θέμα αυτό θα αναφερθώ

στην αστρονομία και την σύγχρονη γενετική. 

Οι αρχαίοι Έλληνες μεταφυσικοί πίστευαν ότι τα ουράνια σώματα είναι αμετάβλητα

και κινούνται κυκλικώς αμεταβλήτως. 

Ο Αριστοτέλης στο βιβλίο τουΤα φυσικά υποστηρίζει ότι υφίσταται μεταβολή στα φυσικά φαινόμενα,όχι όμως και στα ουράνια σώματα,τα οποία είχε τοποθετήσει στο βιβλίο μετά τα φυσικά.

Έπειτα, η σύγχρονη γεννετική έχει 

την δυνατότητα,με τα μέσα τα οποία διαθέτει, να μελετήση  τον υποκυτταρικό κόσμο και να ερευνήση όλο το μυστήριο  το οποίο υπάρχει σ αυτόν,καθώς επίσης έχει την δυνατότητα να διαπιστώση και τις αλλαγές που γίνονται μέσα στο γενετικό υλικό, το DNA του ανθρώπου. 

Γι' αυτό και η σύγχρονη επιστήμη 

δεν μπορεί να δεχθή την εξέταση όλων αυτών των στοιχείων από έναν μεταφυσικό κόσμο των ιδεών, των οποίων είναι αντίγραφα.

Αυτός είναι λόγος για τον οποίον λέμεότι η ορθόδοξη θεολογία, η οποία αρνείται την μεταφυσική,δεν έχει ουσιαστικό πρόβλημα από την ανάπτυξη της συγχρόνου επιστήμης, εκτός και αν η επιστήμη εξέρχεται από τα όριά της. 

Έτσι, δεν επιτίθεται εναντίον της επιστήμης,όταν αυτή εξυπηρετή τον άνθρωπο.Μάλιστα, μέσα από τις σύγχρονες ανακαλύψεις  θαυμάζουμε την σοφία του Θεού που δημιούργησε τον κόσμο,ως εμεγαλύνθη τα έργα σου, Κυριε·πάντα εν σοφία εποίησας, επληρώθη η γη της κτίσεώς σου

Μέχρι τώρα έγινε λόγος για την σχέση μεταξύ μεταφυσικής και επιστήμης και είδαμε το πόσο παλαιότερα ήταν συνδεδεμένα μεταξύ τους,αλλά ότι στην εποχή μας,ιδιαιτέρως στους τελευταίους δύο-τρεις αιώνες,έχουν αποσυνδεθή.

Όμως, καίτοι η επιστήμη λειτουργεί 

ανεξάρτητα από την θεολογία, εν τούτοις οι επιστήμονες μπορούν να είναι πιστοί και θεολόγοι, όπως επίσης καi οι θεολόγοι μπορεί να είναι επιστήμονες,αλλά ο καθένας γνωρίζει τα όριά του, τον ρόλο του

και την αποστολή του.

Η ορθόδοξη θεολογία κάνει λόγο για το τι είναι ο Θεός,όπως το βλέπουμε στην ορθόδοξη δογματική, στην οποίασυγκεκριμενοποιείται 

η διδασκαλία της Εκκλησίας για τον Θεό.

Ο Θεός είναι Τριαδικός, Πατήρ, Υιός και Πνεύμα,είναι άκτιστος, είναι τρία πρόσωπα, όπως το φανέρωσε ο ίδιος ο Χριστός με την ενανθρώπησή Του και το βίωσαν οι άγιοι της Εκκλησίας.

Αντίθετα, η επιστήμη ασχολείται με τα κτίσματα,διερευνά την ουσία των κτισμάτων,βλέπει τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν, και στην συνέχεια καταλήγει σε συμπεράσματα,τα οποία καταγράφονται για να ωφελήσουν τον άνθρωπο.

Η ορθόδοξη θεολογία κάνει λόγο για το ότι ο Θεός είναι ο δημιουργός του κόσμου.Αυτός τον έφερε από την ανυπαρξία στην ύπαρξη,αυτός τον ζωοποιεί, και επομένως μέσα από την κτίση μπορεί κανείς να δοξάση τον Θεό.

Αντίθετα, η επιστήμη ερευνά    να διακριβώση τον τρόπο με τον οποίο ο Θεός έκανε τον κόσμο η τουλάχιστον τον τρόπο με τον οποίο ενεργούν τα κτιστά πράγματα.

Η ορθόδοξη θεολογία προσδιορίζει τους λόγους των όντων, δηλαδή κάνει λόγο για την άκτιστη ενέργεια του Θεού, που υπάρχει μέσα 

σε όλα τα κτίσματα, ακόμη και στο πιο μικρό,δηλαδή ένα μικρό χόρτο. 

Είναι η ουσιοποιός και ζωοποιός ενέργεια του Θεού σε όλη την κτίση, καθώς επίσης και η σοφοποιός ενέργεια στον άνθρωπο που φανερώνεται με τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η λογική του.

Αντίθετα, η επιστήμη ασχολείται με την υλική ουσία των πραγμάτων,

παρατηρεί την σύνθεσή τους, την μεταβολή τους και την ωφέλεια την οποία μπορούν να προξενήσουν στους ανθρώπους.

Έτσι, από έρευνες στον φυσικό κόσμο ανακαλύπτεται η σύνθεσή τους και μπορεί ο άνθρωποςνα θεραπεύση κάποια ασθένεια.Αυτό γίνεται στα ιατρικά εργαστήρια.

Η ορθόδοξη θεολογία αναφέρεται στην μεταμόρφωση του κόσμου, στο πως δηλαδή ο κόσμος αγιάζεται και ο άνθρωπος   σώζεται.

Αυτό είναι το έργο της ορθοδόξου θεολογίας.

Αντίθετα, η ιατρική επιστήμη προσπαθεί να θεραπεύση το φθαρτό και θνητό σώμα,ώστε η ζωή του ανθρώπου να έχη μια ποιότητα.

Από αυτά φαίνεται ότι  άλλο είναι το έργο της ορθοδόξου θεολογίας και άλλο το έργο της επιστήμης.Και, φυσικά, άλλο είναι το έργο του ορθοδόξου θεολόγου και άλλο το έργο του επιστήμονος.

Δεν μπορεί να γίνη σύγχυση μεταξύ αυτών των δύο. 

Βεβαίως, ο ορθόδοξος θεολόγος  μπορεί να ασχοληθή με την επιστήμη, αλλά όταν είναι και επιστήμονας,και ο επιστήμων μπορεί να ασχολείται με τον Θεό,αλλά όταν κινείται στην προοπτική της θεολογίας.

Δεν είναι δυνατόν ο θεολόγος με 

γνώσεις μόνον θεολογικές να αποφαίνεται επιστημονικά,εάν δεν είναι και επιστήμων,ούτε είναι δυνατόν ο επιστήμων να αποφαίνεται θεολογικά, εάν δεν είναι και θεολόγος.

Και στις δύο περιπτώσεις υπάρχουν όρια μεταξύ θεολογίας και επιστήμης

(π. Ιωάννης Ρωμανίδης).

Άλλωστε, η Αγία Γραφή δεν είναι επιστημονικό βιβλίο,αλλά θεολογικό, δηλαδή δεν ενδιαφέρεται να κάνη επιστήμη, αλλά να βοηθήση τον άνθρωπο να γνωρίση τον Θεό και να ενωθή μαζί Του.

Αυτό σημαίνει ότι οι συγγραφείς της Αγίας Γραφής,οι Προφήτες και οι Απόστολοι, χρησιμοποιούσαν τις επιστημονικές γνώσεις της εποχής εκείνης.Έτσι, δεν μπορεί κανείς να χρησιμοποιή παραδείγματα από την Αγία Γραφή εναντίον της επιστήμης ούτε οι ανακαλύψεις της επιστήμης να θεωρηθούν ότι κλονίζουν την Αγία Γραφή.

Για παράδειγμα, οι συγγραφείς της Αγίας Γραφής χρησιμοποιούν τις γνώσεις της εποχής τους ότι ο ήλιος περιστρέφεται γύρω από την γη,γι' αυτό κάνει λόγο για ανατολή και δύση του ηλίου.

Η ανακάλυψη ότι η γη κινείται γύρω από τον ήλιο,δεν κλονίζει την πίστη στην Αγία Γραφή, αφού ο σκοπός της είναι θεολογικός και όχι επιστημονικός.

Ύστερα από αυτές τις σύντομες σκέψεις, θα υπενθυμίσω ότι ο φιλόσοφος Νίτσε (Nietzsche)  αναφέρθηκε στον θάνατο του Θεού.

Είναι γνωστή η φράση ¨δεν ακούμε ακόμη τίποτε από την φασαρία

που κάνουν οι νεκροθάφτες που θάβουν τον Θεό;

Δεν μυρίζουμε ακόμη τίποτε από την θεϊκή αποσύνθεση;Και οι Θεοί αποσυντίθενται

Ο Θεός είναι νεκρός Ο Θεός παραμένει νεκρός Κι εμείς τον σκοτώσαμε 

Το ερώτημα είναι: 

ποιός θεός είναι νεκρός;

Απ' όσα είπαμε φαίνεται ότι νεκρός είναι ο θεός της δυτικής μεταφυσικής ,που στηρίζεται στην φιλοσοφία και τον στοχασμό

και όχι ο Θεός της Ορθοδόξου Εκκλησίας,που είναι εμπειρικός, 

δηλαδή ο άνθρωπος μέσα στην Εκκλησία μπορεί να αποκτήση εμπειρία του Θεού.

Επίσης, το ερώτημα είναι ποιός σκότωσε τον θεό;

Εξάγεται ως συμπέρασμα από τα προηγούμενα ότι τον μεταφυσικό θεό της Δύσεως,τον σκότωσαν οι άνθρωποι που δεν μπορούσαν να Τον αισθανθούν κοντά τους,γιατί ήταν απρόσιτος στους ουρανούς,

και τον θεωρούσαν ως έναν σαδιστή πατέρα,καθώς επίσης τον εκθρόνισε από τον θρόνο του η επιστήμη, η οποία δεν μπορούσε να τον δεχθή η μάλλον δεν μπορούσε να δεχθή την σύνδεση μεταξύ μεταφυσικής και φυσικών.

Αυτό, όμως, δεν έγινε με τους Πατέρες της Εκκλησίας,οι οποίοι 

ζούσαν τον Θεό ως προσωπικό Ον που έχει αγάπη και στοργή για τον άνθρωπο.

Και το ερώτημα ακόμη είναι ποιός μυρίζει το πτώμα του Θεού;

Από τα προηγούμενα φαίνεται ότι το μυρίζουν οι ουμανιστές και κυρίως οι άθεοι του ουμανισμού,οι οποίοι απέρριψαν τον μεταφυσικό θεό με το σύνθημα επάνοδος στην φύση, όχι όμως οι ορθόδοξοι,

που μέσα από την νηπτική ησυχαστική παράδοση οσφραίνονται την οσμή της ενεργείας του Θεού και έρχονται σε επικοινωνία μαζί Του.

Η επιστήμη μπορεί να είναι ευεργετική για τον άνθρωπο η και καταστροφική, αλλά σίγουρα κάποτε θα εκλείψη, όταν θα παύση 

να υπάρχη αυτός ο κόσμος.

Η θεολογία ομιλεί για τον αγιασμό του κόσμου και την μεταμόρφωση του ανθρώπου και θα οδηγήση τον άνθρωπο και μετά την καταστροφή του σύμπαντος κόσμου

σε κοινωνία με τον Θεό.

Έτσι, δεν υπάρχει πεδίο σύγκρουσης

μεταξύ θεολογίας και επιστήμης,αλλά μπορεί να υπάρξη σύγκρουση μεταξύ θεολόγων και επιστημόνων,όταν εξέρχωνται από τα όριά τους.

Οι θεολόγοι προσπαθούν να γνωρίσουν τον Θεό και να οδηγήσουν τους ανθρώπους σ Αυτόν,και οι επιστήμονες προσπαθούν να διερευνήσουν την φύση.Πάντως, στην εποχή μας που οι άνθρωποι

αναζητούν νόημα ζωής, η ορθόδοξη θεολογία μπορεί να τους βοηθήση,χωρίς να εξαντλείται σε αντιπαλότητες με την επιστήμη

και ενδεχομένως με τους αθέους.

Έχουμε, ως Κληρικοί και θεολόγοι, μεγάλα πεδία δράσεως στον πνευματικό, υπαρξιακόκαι κοινωνικό χώρο για να βοηθήσουμε τον σύγχρονο πονεμένο άνθρωπο.

Αυτή ηταν η εισήγηση του Μητροπολίτη Ναυπάκτου,η οποία απαντά απλά κι ¨εκκωφαντικά¨ σε αιτιάσεις επιστημονικοφανών βερμπαλισμών, έξυπνων επιστημόνων, που μπορεί να έχουν αναρριχηθείστην κορυφή της κοσμικής γνώσης, ομως στερούνται τηςζωογόνου εμπειρικής γνώσης της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας.

Χαίρετε.

Υ.Γ.Παρήγορο παράδειγμα, 

ο Θοδωρής Αθερίδης λέει πως

πιστεύει, αλλά θα.πίστευε ακόμα 

κι αν δεν υπήρχε Θεός..

Ακούγοντάς τον, σκέφτεσαι με ποιόν 

θάθελες να είσαι παρέα

Προσωπικά ¨πάω¨ τον Θοδωρή 

Τον ¨πολυν¨ Νανόπουλο τον 

χαρίζω σε κάποιους απόμακρους 

που περιμένουν απ τον

επιταχυντή του cern να τους

 

αποδείξει αν υπάρχει το σωματιδιο 

του Θεού. 

Η αναφορά στον χαμογελαστό

Νανόπουλο χαρακτηριστική..