Η ΟΝΤΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ ΣΤΟΝ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ

Η μοναξιά που ένιωθε ο Ντοστογιέφσκι στο ¨κάτεργο¨ ήταν μαρτύριο.

Η μόνη παρέα που είχε,ιδιαίτερα τον πρώτο πολύ δύσκολο μήνα στο κάτεργο,ήταν ένας σκύλος,ο Σάρικ.

Πήγαινε και τον έβρισκε κάθε βράδυ, όταν γύριζε κουρασμένος και τον γέμιζε με φιλιά.

Ηταν ο μοναδικός πραγματικός φίλος που τον αγαπούσε και τον περίμενε κάθε βράδυ.

Του γαύγιζε χαρούμενα και έτρεχε κατά πάνω του να τον συναντήσει.

Ηταν το μόνο πλάσμα που μου απέμεινε σε όλο τον κόσμο να με αγαπά ,ο μοναδικός μου φίλος,το πιστό σκυλί ο Σάρικ και το Ευαγγέλιο που ήταν το μόνο βιβλίο που επιτρεπόταν εκεί.

Το μελετούσε κάθε μέρα, κι έτσι άρχισε να του αποκαλύπτεται στις πιό αντίξοες συνθήκες ο Θεός,ο ιδιος ο Χριστός μέσα από το λόγο του. 

Ο πόνος του απέκτησε μια μεταμορφωτική δύναμη που τον άλλαξε,και τον ετοίμασε να δεχτεί το Χριστό και το Ευαγγελιό Του.

Αυτό το Ευαγγέλιο έγινε αχώριστος σύντροφος,μοναδική παρηγοριά στα τέσσερα σκληρά χρόνια που έζησε στο κάτεργο.

Μέσα στο βαθύ του πόνο τον βοήθησε να βρεί το Χριστό,γι'αυτό και γράφει πως: 

Ο Χριστός είναι η αλήθεια που αποκαλύπτεται μέσα στη δυστυχία.

 

Eτσι ο Ντοστογιέφσκι μεσα στο κάτεργο βρίσκει το Θεό ,που αναζητούσε με πολύ ένταση στη ζωή του, και μαζί μ'Αυτόν βρήκε και τους ανθρώπους,που ήταν εκείνοι οι σκληροί κατάδικοι,σύντροφοι του στη φυλακή, που τον πρώτο καιρό τού φέρονταν με απίστευτη εχθρότητα.

Ανακάλυψε μέσα σ'αυτούς τους απόκληρους της ζωής,Αληθινούς Ανθρώπους,Κρυμένους Και Αποδιωγμένους Από Την Κοινωνία, Μαργαρίτες Μες Την Κοπριά. 

Ο συγγραφέας, ήταν άνθρωπος με μεγάλα πάθη και αναζητήσεις. 

Διψούσε το Θεό αλλά το εγώ του ήταν εκείνο που δεν τον άφηνε να δεχτεί αυτή την αποκάλυψη.

Το κάτεργο έγινε μια μυλόπετρα που τον συνέθλιψε,του ισοπέδωσε κάθε εγωϊσμο,τον έκανε να βρεθεί πιό κάτω από τους κακούργους συντρόφους του,μια κατάσταση που εύκολα μπορεί να αποκτηνώσει κάποιον άνθρωπο,όχι όμως τον Ντοστογιέφσκι που, μελετώντας την Αγία Γραφή ,ανακάλυψε αυτό που έψαχνε.

Βρήκε το Χριστό που αναζητούσε. Κατάλαβε πως μόνο υπ αυτές τις συνθήκες,αβάσταχτου πόνου,θα μπορούσε να συμβεί ,αυτή η μεγάλη αποκάλυψη.

Αποδέχτηκε τον Σταυρό του πίστεψε ότι αυτό του άξιζε

Να θαφτεί ζωντανός στο σπίτι των πεθαμένων και να ξαναγεννηθεί,να αναστηθεί ένας καινούργιος άνθρωπος και το πέτυχε.

Πίστεψε πώς του άξιζε αυτός ο Σταυρός,και δεν ήθελε ποτέ να άλλαζε αυτό που έζησε για τέσσερα χρόνια στο κάτεργο.

Πώς άντεξε τέτοιο πόνο και δεν τρελλάθηκε ή δεν έδωσε τέλος στη ζωή του;

Το μυστικό εδώ είναι 

η νοηματοδότηση του πόνου.

Ο άνθρωπος μπορεί να αντέξει τον οποιοδήποτε πόνο, αρκεί αυτό να έχει νόημα και σκοπό.

Ο πόνος έχει το υπερβατικό  στοιχείο κάτι που δεν είναι αυτού του κόσμου,που ο άνθρωπος πρέπει να ανακαλύψει για να τον αντέξει και, γιατί όχι ,να ευχαριστεί το Θεό για το Σταυρό που σηκώνει.

Το υπερβατικό στοιχείο του πόνου βρίσκεται στην πρόσληψή του ως Σταυρού,ως Συσταύρωση με Εκείνον που σήκωσε τον πιό μεγάλο Σταυρό.

Ετσι προσέλαβε τον πόνο ο Ντοστογιέφσκι,ως Σταυρό που του άξιζε,που τον συνέθλιψε,τον ισοπέδωσε,τον έκανε να νιώθει πιό μικρός,πιό αμαρτωλός και απ'τους χειρότερους κακούργους στο κάτεργο,γι αυτό ξαφνικά άρχισε να τους βλέπει όλους σαν αγίους.

Χαιρετε.