Ο ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΘΡΟΜΒΟΥ

Ενα οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου 

βιωνουν 25.000 -35.000 άτομα 

ετησίως και είναι θανατηφόρο για 

5.000-10.000 από αυτά.  

Οι μισοί απ τους καταδικασμενους 

πεθαίνουν σε διάστημα 

μικρότερο της μιας ώρας.

Τα  α ι μ ο π ε τ ά λ ι α   

είναι αυτά που δημιουργώντας 

θρόμβο φράζουν μια αρτηρία η οποία 

ως τη στιγμή εκείνη  λειτουργούσε 

κανονικά ή σχεδόν.

Οι θρόμβοι παράγονται απ τις 

αθηρωματικές πλακες που 

σχηματίζονται στο τοίχωμα των 

αρτηριών και έχουν στο κέντρο τους 

σημαντική ποσότητα λίπους.

20 λεπτά κατάργησης της 

κυκλοφορίας οδηγεί σε νέκρωση 

έμφραγμα σε όλο το πάχος του 

τοιχώματος της κοιλίας 

Αν η νέκρωση του μυοκαρδίου αφορά 

λιγότερο από το 20% της συνολικής 

μάζας του, το υπόλοιπο μυοκάρδιο 

είναι επαρκές για τη συντήρηση της 

καρδιακής λειτουργίας

Οι κλινικές εκδηλώσεις του 

εμφράγματος:

Ισχυρή Προσπάθεια, 

Πυρετός,   Συγκίνηση,  

Πτώση Της Πιέσεως Και Τις 

Πρωινές Ώρες.

Το κύριο σύμπτωμα είναι:

Ο Πόνος Που Σφίγγει Καίει, 

Κυρίως Πίσω Από Το Στέρνο, 

Με Διάρκεια Άνω Των 30' 

και αντανακλά προς τα άνω 

άκρα, πιο συχνά αριστερά, τη 

σιαγόνα και τη πλάτη.

Συχνά εκδηλώνονται συμπτώματα 

από το στομάχι πόνος έμετοι,  

ρεψίματα που προσανατολίζουν 

σφαλερά προς πεπτική νόσο. 

Αλλοτε πάλι, σε ηλικιωμένα κυρίως 

άτομα ή διαβητικούς, ο πόνος 

απουσιάζει και το έμφραγμα 

ανακαλύπτεται τυχαίως από το 

ηλεκτροκαρδιογράφημα.

Η πιθανότητα θανάτου από 

έμφραγμα είναι αντιστρόφως 

ανάλογη της ηλικίας του.

Το 50% των θανάτων 

επέρχεται κατά την πρώτη ώρα,

Ασθενείς με προϊστορία ή 

προδιάθεση οφείλουν να έχουν σε 

πρώτη ζήτηση ένα προγενέστερο 

καρδιογράφημα, να μην αναζητήσουν 

με την έναρξη του πόνου τον γιατρό 

τους αλλά το ασθενοφόρο και.

Να Λάβουν Ένα Υπογλώσσιο Δισκίο 

Τρινιτρίνης ή   Και Δεύτερο Μετά 

Από Πέντε Λεπτά.

Αμεση απινίδωση 

εξασφαλίζει γενικώς άριστη 

πρόγνωση.

 

Η εφαρμογή θρομβολυτικής 

θεραπείας το ταχύτερον δυνατόν 

βελτιώνει την προοπτική επιβίωσης 

κατά 15%-20%, ιδίως εκεί όπου η 

μεταφορά καθυστερεί.

Ως πρώτη ενέργεια χορηγείται 

δισκίο ασπιρίνης και κατόπιν 

εξασφαλίζεται διαδοχικά:

Στους ασθενείς που δεν εμφανίζουν 

σημεία choc χορηγείται 

υπογλωσσίως νιτρογλυκερίνη.

Ο πόνος καταπολεμάται με τη 

χορήγηση μορφίνης  ενδοφλεβίως 

που επαναλαμβάνεται μέχρι 

επιτεύξεως αναλγησίας.

Αν επισημανθεί βραδυκαρδία, 

χορηγείται ατροπίνη που 

καταπολεμά μορφές κολποκοιλιακού 

αποκλεισμούκαι αμβλύνει πεπτικά 

συμπτώματα που ενίοτε παράγει η 

νιτρογλυκερίνη ή η μορφίνη.

Αν ο κορεσμός του αρτηριακού 

οξυγόνου είναι κατώτερος του 90%, 

χορηγείται οξυγόνο,ενώ αν υπάρξει 

σοβαρά υποξυγοναιμία, ο ασθενής 

διασωληνώνεται.

Εν συνεχεία των μέτρων 

σταθεροποίησης οι ασθενείς 

ταξινομούνται σε εκείνους που θα φιλοξενηθούν στη μονάδα εντατικής παρακολούθησης και σε ασθενείς καλής πρόγνωσης που θα οδηγηθούν σε ενδιάμεσες μονάδες επαγρυπνήσης.

Οι υποψήφιοι προς θρομβόλυση 

είναι εκείνοι που έχουν εμφράγματα 

ηλικίας κατω των 12 ωρών,  

Η επιτυχία της θεραπείας είναι θέμα 

χρόνου και ωφελεί με τις ως άνω 

προϋποθέσεις.

Κίνδυνοι εγκεφαλικής αιμορραγίας   

υπάρχουν κυρίως επί 

ηλικιωμένων , καχεκτικών ή 

υπερτασικών αρρώστων.

Μετά τη θρομβόλυση 

απαιτείται ηπαρινοθεραπεία επί 

τουλάχιστον 48 ώρες.

Η επεμβατική επαναγγείωση έχει το 

πλεονέκτημα της σύγχρονης 

αποκατάστασης της βασικής βλάβης 

του αγγείου, απαιτεί όμως άριστη 

οργάνωση, μέγιστη επιδεξιότητα 

και 24ωρο ετοιμότητα.

Ο καθετηριαστής οφείλει να 

επεμβαίνει επί 75 τουλάχιστον 

περιστατικών ετησίως,μια κι ο αριθμός αυτός εγγυάται την απαιτούμενη για την πράξη επιδεξιότητα.

Ενα άλλο μειονέκτημα είναι η 

απώλεια χρόνου που απαιτείται για 

την προετοιμασία της επεμβατικής 

πράξης.

Οι ασθενείς που δεν εμφανίζουν 

επιπλοκές  οφείλουν να 

κινητοποιούνται σύντομα αλλά 

προοδευτικά και να 

επιστρέφουν ύστερα από ελαφρά 

δοκιμασία αντοχής, μετά μία 

εβδομάδα από την εισαγωγή.

Η ευρεία εφαρμογή της 

θρομβολυτικής θεραπείας συμπίπτει 

με αισθητή αύξηση των ρήξεων του 

μεσοκοιλιακού διαφράγματος.

Η εμφάνιση αρρυθμιών κατά την 

πορεία ενός εμφράγματος αποτελεί 

τον κανόνα.

Ευτυχώς εκείνες που είναι επικίνδυνες και απαιτούν επέμβαση είναι σχετικώς σπάνιες. 

Μεταξύ αυτών:

Η μαρμαρυγή των κόλπων επιπλέκει 

το 15%των εμφραγμάτων, ιδίως των 

προσθίων και επί υπερηλίκων.

Η χορήγηση αμιοδαρόνης είναι η 

πλέον αποδοτική θεραπεία.

Αν υπάρχει κίνδυνος 

επιδείνωσης ήδη υπάρχουσας 

καρδιακής ανεπάρκειας, ενδείκνυται 

η ηλεκτρική ανάταξη.

Οι κοιλιακές έκτακτες συστολές 

οιασδήποτε μορφής ή συχνότητας 

απαιτούν παρακολούθηση, όχι 

θεραπεία, η οποία άλλωστε δεν είναι 

τελείως ακίνδυνη.

Η κοιλιακή ταχυκαρδία, πολύμορφη ή μονόμορφη, διάρκειας άνω των 30 δευτερολέπτων, απαιτεί ηλεκτρική ανάταξη,εφόσον προκαλεί ανωμαλίες στην κυκλοφορίαή αν ο αριθμός 

των παλμών υπερβαίνει τους 150.

Αν πάλι οι σφύξεις είναι κάτω των 

150και η αρρυθμία καλώς ανεκτή, 

η ανάταξή της θα στηριχθεί 

στην ξυλοκαΐνη ή στην

προκαϊναμίδη ή στην 

αμιοδαρόνη ενδοφλεβίως.

Η κοιλιακή μαρμαρυγή διακρίνεται σε 

πρώιμο ή πρωτογενή   σε πρώιμο 

δευτερογενή  και σε όψιμο 

δευτερογενή.

 

Οι δύο δεύτερες μορφές έχουν 

δυσμενή μακροπρόθεσμη πρόγνωση. 

Σε όλες τις περιπτώσεις απαιτείται 

ηλεκτρική ανάταξη μετά την επιτυχία 

της οποίας χορηγούνται τα 

προαναφερθέντα αντιαρρυθμικά επί 

24-48 ώρες.

Επί αστοχίας χορηγείται 

επινεφρίνη και αποφασίζεται 

φαρμακολογική απόπειρα ανάταξης 

ξυλοκαΐνη, αμιοδαρόνη, προκαϊναμίδη

Βραδυκαρδία ταλανίζει επίσης συχνά 

τον εμφραγματια.

 

Φλεβοκομβική βραδυκαρδία κάνει 

την εμφάνισή της στο 30% των 

περιπτώσεων.

Αν οι σφυγμοί είναι κάτω των 50 ανά 

λεπτό χορηγείται ατροπίνη και 

εφαρμόζεται  βηματοδότηση αν η 

κατάσταση επιδεινούται κλινικώς.

Υποτροπή του καρδιακού πόνου 

οφείλεται είτε σε υποτροπιάζουσα 

ισχαιμία είτε σε περικαρδίτιδα.

Υποτροπιάζοντες καρδιακοί 

πόνοι δεν είναι σπάνιοι κατά το 

πρώτο 24ωροκαι σημαίνουν νέο 

έμφραγμα  αν ακολουθούνται από 

ηλεκτροκαρδιογραφικές 

αλλοιώσεις επί των πασχουσών ήδη 

περιοχών και ιδίως ανσυλλαμβάνεται 

νέα αύξηση των ενζύμων.

Η περικαρδίτιδα επιπλέκει το 20% των διατοιχωματικών εμφραγμάτων από την πρώτη ημέρα 

ως την έκτη εβδομάδα.

Ο πόνος  επηρεάζεται από τις 

αναπνευστικές κινήσεις και 

αντανακλά συχνά προς τον αριστερό 

ώμο.

Β-αδρενεργικοί αναστολείς

Τα φάρμακα αυτά εξοικονομούν 

οξυγόνο χάρη στη μείωση 

συχνότητας, πίεσης και συστολικής 

δύναμης που επιφέρουν. 

Χορηγούνται το ταχύτερον 

ενδοφλεβίως και κατόπιν 

μακροπροθέσμως διά του 

στόματος εφόσον δεν υπάρξουν 

επιπλοκές ή αντενδείξεις. 

Αξιόπιστες μελέτες απέδειξαν την 

αγαθή επίδραση επί της επιβίωσης 

των εμφραγματιών.

Αναστολείς του μετατρεπτικού 

ενζύμου ενδείκνυνται και για μακρά χορήγηση εκεί όπου υπάρχουν ανωμαλίες της μηχανικής της αριστεράς κοιλίας, προηγούμενα εμφράγματα, δυσκινησία τοιχώματος

ή χαμηλή παροχή.

 

Αν τα ανωτέρω δεν υπάρχουν, η 

χορήγηση διακόπτεται μετά τη 

συμπλήρωση μηνός.

Νιτρογλυκερίνη

Η νιτρογλυκερίνη ασκεί θεραπευτική 

δράση επίσης μέσω μειώσεως του 

προφορτίου και του μεταφορτίου 

αλλά και μέσω διαστολής των 

στεφανιαίων. 

Η άριστη ένδειξή της είναι ευμεγέθη 

εμφράγματα με υποσυστολή αλλά 

χωρίς υπόταση.

Χορηγείται ενδοφλεβίως σε δόση 10-

50 mg/1για δύο 24ωρα και κατόπιν 

από του στόματος ή του δέρματος.

Ανταγωνιστές ασβεστίου

Εξ αυτών προτιμητέα 

η βεραπαμίλη ή η διλτιαζέμη, 

κυρίως επί κινδύνου αρρυθμιών. 

Προσφάτως επανήλθε  η 

ενδοφλέβιος χορήγηση 

μείγματος Sodi Palares 

ινσουλίνη - γλυκόζη - κάλιο 

με πολύ καλά αποτελέσματα. 

Απαιτούνται βέβαια πιο εκτεταμένες 

δοκιμές για την υιοθέτηση της 

μεθόδου. 

Υποτροπιάζουσα ισχαιμία, καρδιακή 

ανεπάρκεια και κλάσμα εξώθησης 

κάτω του 40% οδηγούν 

προς αιμοδυναμικό εργαστήριο για 

στεφανιογραφία.

Μακροπρόθεσμα μέτρα  

Αποκατάστασης ισορροπίας

Εκτός της διακοπής του 

καπνίσματος, της άσκησης και της 

προσπάθειας 

αδυνατισματος, ζωτικής σημασίας 

έχουν αποδειχθεί η μέριμνα για 

κοινωνική και 

οικογενειακή ενσωμάτωση και η 

επάνοδος στην εργασία.

Ασκήσεις και αθλητισμός 

Ισομετρικές ασκήσεις  άρση βαρών, 

μονόζυγο πρέπει να αποφεύγονται. 

Το αυτό ισχύει για τους β-

αναστολείς και τους αναστολείς του 

μετατρεπτικού ενζύμου, εκεί όπου 

υπάρχει λειτουργική μειονεξία. 

Πολύτιμη απεδείχθη και η ασπιρίνη 

160-325 mg ημερησίως 

λαμβανομένη συνεχώς.

Η τικλοπιδίνη και η κλοπιδογρέλη 

αντί της ασπιρίνης.

Η δεύτερη απεδείχθη πιο 

αποτελεσματική και δεν προκάλεσε 

αξιόλογο λευκοπενία ούτε πορφύρα 

όπως η πρώτη.

 

Γνήσια αντιπηκτική 

θεραπεία απαιτείται επί μαρμαρυγής 

των κόλπων ή παρουσία θρόμβου ή 

μέγιστη κοιλιακή δυσκινησία. 

Ευοίωνα αποτελέσματα απέδειξε η 

χορήγηση κλασμάτων ηπαρίνης για 

τον πρώτο μήνα.

Τα οιστρογόνα με προγεστίνη αν 

υπάρχει μήτρα συνιστώνται επί 

γυναικών με έμφραγμα που δεν 

έχουν οικογενειακή επιβάρυνση από 

καρκίνο του μαστού. 

Η απόδοσή τους εξακολουθεί να 

είναι αντικείμενο συζήτησης.

Επί επιμόνων και 

συμπτωματογόνων αρρυθμιών 

απαιτείται έρευνα και ενδεχομένως 

επεμβατική θεραπεία. 

Δυσκολα πραγματα. 

Με την καρδια δεν παιζουμε. 

Την καρδια την προσεχουμε.

Διαφορετικα...κλαιμε. 

Χαιρετε.