Τί σχέση μπορεί να έχει το καταπιεσμένο συναίσθημα με την κάθε είδους αρρώστια μας
Τι γίνονται τα συναισθήματα που καταπνίγουμε Πού πανε οι ανάγκες μας που καταπιέζουμε;
Η απάντηση είναι κοινή:
Βυθίζονται στις αποθήκες του ψυχισμού μας Κρύβονται στον Ιππόκαμπο, και στον αμυγδα λοειδη πυρήνα.
Μπορείς να ανακαλέσεις στη μνήμη σου τις φορές που είχες κατακλυστεί από πανικό, και που μόλις μπορέσες να κρατήσεις την ψυχραιμία σου και να συγκρατήσεις τις κραυγές σου;
Κι εκείνες τις στιγμές που το κλάμα ανέβηκε σαν κόμπος στο λαιμό αλλά καταφέρες να καταπιείς τα δάκρυά ή τις διαμαρτυρίες σου;
Ολα χαθημαν
Για την ψυχολογία η απάντηση είναι όχι.
Η φυσική συνηγορει επισημαίνοντας πως τίποτα δεν χάνεται στη φύση, κι άσχετα αν εμείς το ονομάζουμε δάκρυ, γέλιο , σκέψη ή επιθυμία φως, θερμότητα ή ηλεκτρομαγνητισμό όλα μπορούν να θεωρηθούν ενέργεια.
Και η ενέργεια ποτέ δεν χάνεται.Μπορεί όμως να μεταλλαχθεί
Κάπως έτσι ξεκίνησαν οι μεγάλες ανακαλύψεις της ψυχοσωματικής ιατρικής που επιβεβαιώνει Πως Συναισθήματα, Ανάγκες Και Επιθυμίες Που Συγκρούονται Μέσα Μας ή Δεν Βρίσκουν Τρόπο Να Ικανοποιηθούν Γίνονται Τελικά Οι Μυστικοί Συνωμότες Που Μαζί Με Τους Διάφορους Νοσογόνους Παράγοντες Καταβάλουν Το Αμυντικό Μας Σύστημα.
Οι ψυχικές καταστάσεις εχουν άμεσο αντίκτυπο στην κατάσταση της υγείας όπως και συγκεκριμένα αρνητικά συναισθήματα έχουν την τάση να μετατρέπονται σε εξίσου συγκεκριμένες ασθένειες.
Χρειάστηκε να περάσουν πολλοί αιώνες για να συστηματοποιηθεί αυτή η γνώση.
Στην πραγματικότητα όλες οι ασθένειες δεν είναι παρά Αντανακλάσεις Των Εσωτερικών Μας Συγκρούσεων Και Των Ανομολόγητων Πόθων Μας.
Η Νευροβιολογία και οι μελέτες της χημείας του εγκεφάλου επιβεβαιώνουν πως κάθε συναίσθημα και κάθε σκέψη μεταφράζεται σε ηλεκτροχημικές μεταβολές,που συντελούνται μέσα στο σώμα.
Υπάρχουν σκέψεις που μπορούν να προκαλέσουν πραγματική ηλεκτροχημική θύελλα στον οργανισμό μας.
Μια σκέψη για άμεσο κίνδυνο της ζωής,στέλνει αστραπιαία μηνύματα συναγερμού σε ολόκληρο το σώμα κάνοντας την καρδιά να χτυπά ξέφρενα το πεπτικό σύστημα να αναστέλλει τη λειτουργία του, τους πνεύμονες να υπερλειτουργούν, τους μύς να συσφίγγονται και την αδρεναλίνη να ξεχύνεται ορμητικά.
Μια σκέψη που αφορά σε κάτι πιο ήρεμο ή ακόμα κοινότοπο όπως αυτές που κάνουμε συνήθως δεν έχει τόσο θεαματικό αντίκτυπο στο σώμα ωστόσο αφήνει κι αυτή το ηλεκτρικό και χημικό της αποτύπωμα στον οργανισμό.
Το βέβαιο είναι πως όσο πιο έντονα τα συναισθήματα,οι ανάγκες και οι επιθυμίες , ιδίως όταν παραμείνουν ανέκφραστες, τόσο βαθύτερα τα αχνάρια που αφήνουν μέσα μας.
Κι αν αυτό κρατήσει καιρό αργά ή γρήγορα θα βρουν μια χαραμάδα να ξεγλιστρήσουν, να βγουν στο φως.
Είτε ως νεύρωση , είτε ως σωματική ασθένεια.
Συχνά δεν θέλουμε να παραδεχθούμε ότι έχουμε ανάγκη για αγάπη και φροντίδα.
Τότε αναλαμβάνει το σώμα να δραματοποιήσει την ανάγκη μας και μας στέλνει στο κρεβάτι και στην Αναγκαστική Φροντίδα Των Άλλων Που Δεν Μπορούμε Πλέον Να Αρνηθούμε.
Δεν έχει σημασία αν αυτή τη φροντίδα την προσφέρει ένα αγαπημένο πρόσωπο, ή ένας άγνωστος γιατρός και κάποιες νοσοκόμες.
Στην ουσία έχει εκπληρωθεί το βαθύτερο αίτημα επιστροφής μας σε μια κατάσταση όπου είμαστε απαλλαγμένοι από φροντίδες και αφημένοι στη μέριμνα κάποιου άλλου Ένα είδος παλινδρόμησης σε άλλες πιο παιδικές εποχές που εγκαταλείπαμε τον εαυτό μας στα στοργικά χέρια κάποιου μεγάλου.
Από εσωτερική σκοπιά η ασθένεια είναι ένας τρόπος να ζητήσουμε αγάπη, να απαλλαγούμε για λίγο από τις ευθύνες, να αποφύγουμε δύσκολες καταστάσεις να διεκδικήσουμε και εκδικηθούμε.
Αυτό το τελευταίο όσο παράξενο κι αν μοιάζει είναι πολύ αληθινό. Συχνά Μια Ασθένεια Έρχεται Ως Τιμωρία Του Εαυτού Μας ή Κάποιου Άλλου προς τον οποίο απευθύνουμε το μήνυμα κοίτα σε τι κατάσταση με έφερες.
Ταυτόχρονα ο ασθενής, μέσα στην ανημποριά του αποκτά ένα είδος εξουσίας που επιτέλους μπορεί να ασκεί προς εκείνους που τον φροντίζουν.
Από παιδιά έχουμε διαπιστώσει ότι ελέγχουμε τους οικείους μας μάλλον περισσότερο ξαπλωμένοι στο κρεβάτι του πόνου παρά όρθιοι και υγιείς.
Οι μητέρες που μπορεί να έχουν στραφεί και προς άλλα ενδιαφέροντα επιστρέφουν και πάλι για να ξενυχτήσουν στο προσκεφάλι του παιδιού όπως τα ενήλικα παιδιά που απασχολημένα με τις υποχρεώσεις τους μπορεί να έβλεπαν αραιά και που τους ηλικιωμένους γονείς περνούν πολύ περισσότερες ώρες κοντά τους όταν αυτοί κείτονται ασθενείς στο κρεβάτι νοσοκομείου.
Με λίγα λόγια η ασθένεια μπορεί να γίνει ένας τρόπος να εξασφαλίσουμε την συχνότερη παρουσία των άλλων κοντά μας.
Δεν είναι ίσως ο πιο σοφός. Αλλά είναι μια διέξοδος.
Όπως το συνάχι που συχνά ξεσπάει επειδή πνίξαμε τόσα δάκρυα μέσα μας, που στο τέλος ξεχειλίζουν από τη μύτη μας κι ας ψάχνουμε άσκοπα σε εξωτερικούς παράγοντες να βρούμε το λόγο που την άρπάξαμε.
Όπως ο καρκίνος, που σύμφωνα με αυτή την προσέγγιση, πιθανό να εμφανισθή σε άτομα που ήταν Πάντα Πρόθυμα,Εξυπηρετικά Και Γίνονταν Θυσία ΓιαΤους Άλλους ή κυνηγούσαν με μανία την τελειότητα και υπηρετούσαν με αυτοθυσία τις υποχρεώσεις και τα πρέπει τους.
Είτε ως εξυπηρετητές των άλλων είτε ως περφεξιονιστες τελειομανείς και ανάγκασαν τον εαυτό τους να μπεί κάτω-από-άκαμπτους-κανόνες.
Παρ’ όλα αυτά, κάτι μέσα τους επιθυμούσε διακαώς κάποιον να τους φροντίσει κι αυτούς, κάπου να αφεθούν και να στηριχθούν όχι μόνο να στηρίζουν.
Αν αυτές οι απαιτήσεις του ψυχισμού, που καταπιέστηκαν και απωθήθηκαν σε σημείο που συχνά να μη γίνονται αντιληπτές ,δεν αναγνωριστούν και δεν τιμηθούν τότε θα γλιστρήσουν στο σώμα και με τη μορφή μιας σοβαρής ασθένειας όπως, ας πούμε, ο καρκίνος και θα απαιτήσουν αυτό ,που το ίδιο το άτομο, δεν τολμούσε να κάνει:
να φερθεί άκρως εγωιστικά Ό,τι μέχρι τώρα δεν τολμούσε ο ασθενής να το εκφράσει ως δική του γνώμη ανεβαίνει τώρα από τη σκιά απ το σπήλαιο του Πλάτωνα και ζητά την ικανοποίησή του.
Αν και οι οικείοι ξεβολεύονται , αυτή η στάση αποτελεί ένα είδος θεραπείας για το ίδιο το άτομο που επιτέλους διεκδικεί την ικανοποίηση των δικών του αναγκών και επαναστατεί στα καθήκοντά του ως κόρη ή γιος, γονιός , ή στυλοβάτης των άλλων.
Συχνά παρατηρούμε πως εκείνοι που ήταν οι κάποτε εργατικοί, υποταγμένοι, σιωπηλοί, υπομονετικοί και τόσο συμπαθητικοί γεμάτοι.. αλτρουισμό και προθυμία να βοηθήσουν τους άλλους γίνονται ιδιότροποι και απαιτητικοί ασθενείς που χορεύουν τους άλλους στο ταψί.
Στην πραγματικότητα αυτό που μας φαίνεται ως παραξενιά και απαιτητικότητα δεν είναι παρά το ξέσπασμα των καταπιεσμένων δικών τους επιθυμιών που χρόνια τις είχαν υποτάξει δίνοντας το προβάδισμα-στους-άλλους.
Παρόμοιοι εσωτερικοί ψυχικοί μηχανισμοί υπαγορεύουν την εμφάνιση διαφόρων μορφών ασθενειών κάθε μια από τις οποίες αποκαλύπτει βαθύτερες απωθημένες καταστάσεις.
Πάμε να δούμε επιλεκτικά μερικές απ τις συνηθισμένες καταστάσεις, που μας καταδυναστευουν καθημερινα.
Κρυολόγημα τί το πιό κοινό κι όμως να που μας δείχνει πράγματα, που ούτε υποπτευόμασταν.
Αν Κάποια Στιγμή Θέλαμε Έντονα Να Κλάψουμε και συγκρατήσαμε τα δάκρυά μας, καταπιέζοντας τα όποια συναισθήματά μας, είναι πολύ πιθανό μερικές μέρες αργότερα, αυτή η εσωτερική κατάσταση να βρήκε διέξοδο σε ένα γερό κρυολόγημα όπου τα μάτια δακρύζαν και η μύτη έτρεχε σαν βρύση όπως θα ήθελαν να τρέχουν τα δάκρυα αν είχαμε επιτρέψει στη λύπη μας να εκφραστεί Φαίνεται τρελλό;
Ψάξτε το την επόμενη φορά που θα σας πιέσουν μέχρι δακρύων, κι αναθεωρείστε την δήθεν στάση σας.
Οι λυγμοί που καταπνίγηκαν βρίσκουν διέξοδο στο βήχα που ως σωματική έκφραση έχει παρόμοια εκδήλωση. Από μακριά δεν μπορεί κανείς να πει αν κάποιος τραντάζεται από λυγμούς ή από βήχα.
Η ίδια η λέξη κρυολόγημα υποδηλώνει κάτι που σας έκανε να κρυώσετε μέσα σας και εκφράζει τη βαθύτερη ανάγκη σας για ζεστασιά και θαλπωρή.
Το κουκούλωμα με ζεστά ρούχα και ο πυρετός είναι μεταμφιεσμένες εκδηλώσεις αυτής της ανάγκης, όπως οι εντριβές δεν είναι παρά υποκατάστατα του χαδιού και-της-επαφής- που-η-ψυχή-σας-είχε-ανάγκη
Βήχας είναι κι αυτός ένα ένδυμα.
Θυμηθείτε το απορία ψάλτου βηξ απο κάτω του κρύβονται λόγια, γνώμες, διαμαρτυρίες , βρισιές ή δηλώσεις που δεν τολμήσαμε να ξεστομίσουμε. Προτιμήσαμε να τις καtaπιούμε.
Αλλά μας έκατσαν στο λαιμό.
Έτσι μας έπνιξαν όπως ο αποπνικτικός βήχας.
Η απόχρεμψη. που συχνά συνοδεύει το βήχα έχει επιπλέον ένα χαρακτήρα επιθετικό που υποδηλώνει την καταπιεσμένη ανάγκη μας να φτύσουμε ορισμένες καταστάσεις ή πρόσωπα, δραστηριότητα που αναλαμβάνει να δραματοποιήσει συμβολικά το σώμα αφού εμείς.. δεν το επιτρέψαμε στον εαυτό μας.
Συχνά ο βήχας είναι εκδήλωση αγανάκτησης ή άγχους όταν το άτομο νιώθει ότι έχει καταπιεί πολλά για πολύ καιρό και έχει πια φτάσει σε ένα σημείο που πνίγεται.
Σ αυτή την περίπτωση το σώμα, δίνει με τον τρόπο του ένα σήμα για να φερθούμε με περισσότερη τρυφερότητα στον εαυτό μας,να τον γλυκάνουμε και να τον μαλακώσουμε λίγο, κατάσταση που συμβολικά εκφράζουν τα ζεστά ροφήματα με μέλι.
Πόνοι στα γόνατα εμφανίζονται όταν κάτι μέσα μας νιώθει να έχει γονατίσει από τις πιέσεις της ζωής αλλά επαναστατεί.
Δεν θέλει πια να υποτάσσεται και να χαμηλώνει τον εαυτό του προς χάριν των άλλων ή μιας κατάστασης.
Δεν θέλει να γονατίζει μπροστά σε κάτι ή κάποιον ισχυρότερο. Έχει ανάγκη να υψώσει το ανάστημά του ή και να δείξει κάποια αδιαλλαξία έτσι όπως κάνει το άκαμπτο εξ αιτίας του πόνου γόνατο.
Παράλληλα, καθώς αυτή η ενόχληση αναγκάζει τον άνθρωπο να αναπαύει συχνά το πόδι του σε ένα σκαμνάκι, συμβολικά στυλώνει τα πόδια και κρατά τους άλλους μακριά ή εκφράζει έτσι μια συμβολική κλωτσιά
Έρπης Επιχείλιος,σχετίζεται με αισθήματα αηδίας ή ανομολόγητου καταπιεσμένου πόθου που ο ίδιος ο εαυτός αποστρέφεται. Πρόκειται για ένα διπλό μήνυμα καθώς από τη μια τα χείλη διογκώνονται προσελκύοντας τα βλέμματα ενώ ταυτόχρονα εκπέμπουν το σήμα μακριά από μένα.Ό,τι μας έκαιγε τα χείλη, ό,τι μας έκανε να δαγκωνόμαστε από μέσα μας αποκτά μια σωματική εκδήλωση που θυμίζει έντονα δαγκωμένα χείλη. Το μάθημα εδώ είναι να αποδεχθεί κανείς τα ακάθαρτα συναισθήματά ή επιθυμίες τουκαι να συγχωρήσει τον εαυτό του γι αυτά. Αυτό που προκαλεί αποστροφή πρέπει να αναγνωριστεί.
Ο Επιχείλιος Έρπης μπορεί επίσης να δηλώνει την ανάγκη του ατόμου να αρνηθεί τις υπερβολικές οικειότητες ή να αυτοτιμωρηθεί επειδή τις επέτρεψε.
Τριχόπτωση
Μια περίεργη κατάσταση, που η δερματολογία αγνοεί, όπως άλλωστε το το 95% των λεγομένων δερματικών νοσημάτων, για τα οποία οχυρώνεται πίσω απ τον βολικό όρο αγνώστου αιτιολογίας κατι παρόμοιο δε γίνεται και με τον ωκεανό των αυτοάνοσων,για το χώρο της παρα-φυσικής η τριχόπτωση αντιστοιχεί, κατά κάποιον τρόπο,στην απώλεια των ιδεατών φτερών.
Είναι σαν να είμαστε για άλλα φτιαγμένοι αλλά υποτασσόμαστε σε μια κοινότυπη μοίρα.
Έτσι είτε πρόκειται για περιστασιακές περιόδους τριχόπτωσης είτε για γενικευμένη κατάσταση, υποδηλώνει μια εσωτερική σύγκρουση,εξαιτίας της υποταγής μαςσε μια επιλογή που μας προσφέρει μεν ασφάλεια
( ένας συμβατικός γάμος, χωρίς έρωτα, μια και το ράφι έμοιαζε ο επόμενος σταθμός μιας μίζερης ζωής )
αλλά έρχεται σε αντίθεση με αυτό που, κατά βάθος, ήθελε η καρδιά μας ,και που το φοβηθήκαμε επειδή περιείχε ρίσκο.
Παραμονές ενός συμβατικού, που λέγαμε γάμου , μιας μονιμοποίησης ή απόκτησης μια σταθερής θέσης πολλοί άνθρωποι που έχουν μέσα τους ένα ταξιδιάρικο πουλί, νιώθουν Να Τους Πέφτουν Τα Φτερά Δηλαδή Βλέπουν Τα Μαλλιά Τους Να Μαδάνε. Αντίθετα Από Εκείνους Που Παραιτούνται Ευχαρίστως Από Ορισμένες Ελευθερίες Προκειμένου Να Νιώθουν Ασφαλείς. Και να που ήρθαμε στα πολύτιμα Αυτιά μας.
Βόμβος, Πόνος ,Βούλωμα Των Αυτιών ή Περιορισμός Της Ακοής,σηματοδοτούν την αντίστασή μας σε ορισμένες εντολές ήτην άρνησή μας να ακούσουμε και να δεχθούμε κάποια πράγματα.
Δεν θέλουμε πια ούτε να ακούμε ούτε να υπακούμε.
Το ποτήρι έχει ξεχειλίσει.
Η βαθύτερη ανάγκη πίσω από τα προβλήματα των αυτιών είναι να αποσυρθούμε στον εαυτό μας να αφουγκραστούμε τι αυτός έχει να πει.
Μέσα σε όλο αυτό υπάρχει και ένα σήμα που μας ειδοποιεί να ακούσουμε τη διαίσθησή μας και τη συνείδησή μας,
Αυτή Την Ψιθυριστή Φωνή Που Δεν Ακούγεται Όταν Όλη Μας Η Προσοχή Είναι Στραμμένη Σ’ Αυτά Που Λέει Ο Κόσμος.
Ας δούμε τώρα την Καρδιά τα προβλήματα σ’ αυτό το ζωτικό όργανο υποδηλώνουν έντονες συναισθηματικές εντάσεις.
Ερωτικές Απογοητεύσεις ,Άρνηση Συγχώρεσης Ενοχή Και Αυτομομφή Μεγάλη Συναισθηματική Εξάρτηση Ή Αντίθετα Αποξένωση Και Κλείσιμο Της Καρδιάς έχουν άμεση σχέση με τη δυσλειτουργία της.
Η Ροή Της Αγάπης Και Της Συγχώρεσης Αποτρέπουν Τα Ισχαιμικά Επεισόδια Ενώ Αντίθετα Διευκολύνεται Η Εμφάνισή Τους Όταν Η Έκφραση Της Αγάπης Είναι Προβληματική.
Το μάθημα πίσω από τα προβλήματα στο καρδιαγγειακό σύστημα περιέχει πάντα το ίδιο βαθύτερο αίτημα για άνοιγμα της καρδιάς καλοσύνη και αποδοχή.
Όσο πιο ανεπιφύλακτες, τόσο καλύτερα.
Πρώτα και κύρια στον ίδιο τον εαυτό μας.
Τα ταλαίπωρα Πόδια μας που μας μεταφέρουν αποτελούν συμβολικούς δείκτες για τον τρόπο που βαδίζουμε στο μονοπάτι της ζωής μας.
Πόνοι, Κάλοι, Δυσκολία Στις Αρθρώσεις, Κατάγματα. Δείχνουν Πάντα Μια Αντίρρηση Που Προβάλει Ο Εαυτός Για Την… Κατεύθυνση Που Έχουμε Πάρει.Μπορεί να αποτελούν αντιστάσεις και προειδοποιήσεις ή απλά να εκφράζουν μια βαθύτερη απροθυμία για τον τρόπο που κινούμεθα στη ζωή.
Το αίτημά που εκφράζει με αυτό τον τρόπο το σώμα είναι η ανάγκη για μιαν επανεκτίμηση της πορείας μας.
Στην καλύτερη περίπτωση μας ζητείται να επιβραδύνουμε λίγο το ρυθμό μας και να χαρούμε ορισμένα πράγματα περισσότερο.
Διαφορετικά μπορεί να μας δίνεται ένα μήνυμα για πλήρη αλλαγή πορείας.
Τα Χέρια αντιπροσωπεύουν τον τρόπο που διαχειριζόμαστε τη ζωή μας, τις ευθύνες μας και τα ταλέντα μας.
Πόνοι ή κατάγματα στα χέρια δηλώνουν την αντίδραση του εαυτού επειδή δεν εκφράζουμε όλο το δυναμικό μας ή δεν διαφεντεύουμε με σοφία τον εαυτό μας και τις υποθέσεις μας.
Μήπως έχουμε κάνει κάποια παραβίαση των ορίων μας; Ή μήπως δεν τολμάμε να ανοίξουμε τα χέρια και την αγκαλιά μας;
Πόνοι στους ώμους και ιδιως στον αυχένα υποδηλώνουν συχνά πως έχουμε αναλάβει μεγάλα βάρη, περισσότερα από όσα αντέχουμε να σηκώσουμε.
Δηλώνουν ένα είδος υποδούλωσης που έχει φτάσει πια σε οριακό επίπεδο.
Κεφάλι μιας και σ’ αυτό βρίσκονται τα περισσότερα αισθητήρια όργανα αλλά και ο εγκέφαλος, αποτελεί ταυτόχρονα το στρατηγείο μας και την πύλη απ’ όπου ο έξω κόσμος περνάει μέσα μας. Από τον πονοκέφαλο και την ημικρανία ως τις σοβαρές παθήσεις που εκδηλώνονται στην περιοχή του κεφαλιού φανερώνεται η στάσή μας απέναντι σ’ αυτά που μας απασχολούν.
Συχνά αντί να ¨χτυπάμε το κεφάλι μας στον τοίχο¨ το νιώθουμε απλώς να πονάει από έναν ισχυρό πονοκέφαλο.
Αυτός είναι ο τρόπος που το σώμα μας στέλνει ένα μήνυμα ότι έχουμε φορτωθεί με πολλές σκοτούρες ή ότι έχουμε υπερφορτώσει τα κυκλώματα με κάτι που μας ζητάει πολλή ενέργεια και σκέψη δίχως να αναγνωρίζουμε ότι χρειάζεται να αφήσουμε τα πράγματα να κρυώσουν λιγάκι πριν πάρουμε αποφάσεις.
Όποιο κι αν είναι το σύμπτωμα που εμφανίζεταιστο σώμαείναι σίγουρα ένα μήνυμα από την ψυχή μας.
Αν το ακούσουμε και ανταποκριθούμε ανάλογα τότε η ένταση του συμπτώματος θα μειωθεί ή και θα υποχωρήσει
Αν η ασθένεια είχε ένα μήνυμα να μου δώσει ποιο θα ήταν αυτό; Ποιος προσελκύεται κοντά μου όταν αρρωσταίνω; Ποιος απομακρύνεται;
Μήπως αυτό επιζητώ κατά βάθος; Όσο πιο σωστά το ψάξουμε και βρούμε απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα τόσο σωστότερη θα είναι και η επαφή μας με τον βαθύ εαυτό μας.
Έτσι συνήθως ,ξεκινά ο δρόμος για την ανακούφιση και τη θεραπεία του πυρήνα του πρόβληματος, που σωματοποιουμενο, μας δίνει αφόρητο πόνοπου όμως η μαγνητική τομογραφία δεν προσδιορίζει αιτιολογικά, κι οι αυθεντίες του ιατρικού χώρου σηκώνουν τα χέρια, ξορκίζοντας την σωματοψυχική οντότητά του και το οποίο είναι σε κάθε περίπτωση το ίδιο παρατηρούμε έκπληκτοι πως κάθε ασθένεια, όποια μορφή κι αν έχει, είναι πάντα Μια Κραυγή Για Αγάπη.. Μεγάλη..Αφόρητη..Χωρίς Όρια..Χωρίς Λογική..Έτσι Όπως Είναι Η Αγάπη Που Δεν Ζητά Τα Εαυτής.
Μόλις φτάσουμε στο σημείο αυτό, στεκόμαστε άδειοι απ συναισθήματα, μιας και τα ξοδέψαμε πονώντας, και βλέπουμε οτι αυτήν την αγάπη μας την προσφέρει μόνον Ενας Καλά μαντέψατε Εκείνος, που εκτείνοντας τα χέρια Του στο Σταυρό, προσέλαβε ολον τον ανθρώπινο πόνο, για να τον καταστήσει ανενεργό, για χάρη μας. Τοτε καταλαβαίνουμε οτι δεν υπάρχει παρά μόνο το φόβητρο του πόνου.
Φοβόμαστε τον πόνο την αρρώστια τον θάνατο, κι έτσι τα προσελκύουμε πάνω στη φθαρτή προσωπικότητα μας, και στη συνέχεια τα αφήνουμε να μας καταδυναστεψουν
Χαιρετε.
.
Advertisements
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου