ΜΟΝΟ ΤΟ ΑΝΟΣΟ ΜΑΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ

 

Συνεχώς στη ζωή μας δεχόμαστε επιθέσεις από αόρατους εχθρούς που προσπαθούν να εισβάλουν στο σώμα μας Ειναι τα μικρόβια, δηλαδη   ιοί, βακτηριδια, και  μύκητες . 

Ο  Θεός, μας προικισε με ενα εξοχο συστημα προστασιας το ανοσοποιητικό μας σύστημα.

που ενεργοποιείται για να καταστρέψει όταν 

ανιχνεύσει στο σώμα μας εισβολή μικρο οργανισμών οπως μετα απο τραυματισμό

Επιπλέον το ανοσοποιητικό σύστημα στρέφεται και κατά των καρκινικών κυττάρων επειδή είναι ξένα ως προς τα φυσιολογικά μας κύτταρα.

Εχει δυο γραμμές άμυνας:  Την  πρώτη, άμεση, μη εξειδικευμένη άμυνα, την ονομάζουμε 

Εγγενες ή έμφυτο ανοσοποιητικό σύστημα innate immune response και εξαρτάται απολύτως από τα γονίδια που κληρονομήσαμε  από τους προγόνους μας, αντιδρά πάντα με τον ίδιο τρόπο και οχι εναντίον των κυττάρων μας.

Τη δεύτερη, πιο εξειδικευμένη άμυνα, τη λεμε Επικτητο  προσαρμοστικό ανοσοποιητικό σύστημα adaptive immune response, και στοχεύει τον συγκεκριμένο εισβολέα  και χρειάζεται λίγες μέρες για να δημιουργηθεί 

Σ’ αυτό συμμετέχουν τα Λεμφοκύτταρα Τ και τα Λεμφοκύτταρα Β. που αλληλεπιδρούν  και αλληλοκαλύπτονται με στόχο να εξοντωθεί ο εισβολέας ακόμη κι ενα  καρκινικό κύτταρο  χωρίς να προκληθεί βλάβη στα υγιη κύτταρα .

Το εγγενές ή έμφυτο ανοσοποιητικό σύστημα  υπάρχει εκ γενετής, κληρονομείται  και αντιμετωπίζει άμεσα τους εισβολείς.Όμως έχει περιορισμένη ισχύ και απ τα κύτταρα του, Μονο τα φυσικά φονικά κύτταρα (NK cells) παρουσιάζουν ειδική ανοσολογική μνήμη για μελλοντική εισβολή των ίδιων μικροοργανισμών.

Αυτό αντιδρά με τους ίδιους τρόπους απέναντι σε όλους τους εισβολείς, απέναντι σε όλα τα αντιγόνα, είναι πάντα ετοιμοπόλεμο για να αποκρούσει παθογόνους μικροοργανισμούς, ξένες ουσίες και τα αποτελέσματα τραυματισμού και δεν απαιτείται να υπάρχει προηγούμενη έκθεση στο παθογόνο

Το Εγγενες ή έμφυτο ανοσοποιητικό σύστημα  αποτελείται από: 

Φραγμούς,αμυντικά κύτταρα και ορισμένες 

πρωτεΐνες με κυριότερες το σύστημα του συμπληρώματος τη CRP και ιντερφερόνες ένα είδος κυτταροκινών. 

Οι Αμυντικοί φραγμοί βρίσκονται εκεί όπου το σώμα έρχεται σε επαφή με το περιβάλλον, οπό όπου μπορούν να εισβάλουν τα παθογόνα και είναι το δέρμα με τα κερατινοκύτταρα της επιδερμίδας και τα λιπαρά οξέα που έχει επάνω του και οι βλεννογόνοι που βρίσκονται στα ανοίγματα του σώματος όπως στη μύτη, στο στόμα, τους αεραγωγούς, τον πρωκτό, την ουρήθρα, τον κόλπο, τα μάτια 

Εκκρίνουν  βλέννα, σάλιο, δάκρυα . και προστατεύουν τόσον από εισβολείς όσο και από αφυδάτωση. 

σ.σ. αυτο προσφερει η συνεχης χρηση της μασκας.

Άλλοι αμυντικοί μηχανισμοί των φραγμών προς το εξωτερικό περιβάλλον είναι στο στομάχι το γαστρικό οξύ υδροχλωρικό οξύ Στο αναπνευστικό σύστημα το κροσσωτό επιθήλιο της μυτης μας που καταλληλα προετοιμασμενο απο τη χρηση της μασκας με την σωστη υγρασια και θερμοκρασια, παγιδευει τους ιους. Στο έντερο η φυσιολογική χλωρίδα των μικροοργανισμών που συμβιώνουν μαζί μας 

Β) ΤΑ ΚΥΤΤΑΡΑ ΤΗΣ ΕΓΓΕΝΟΥΣ  ΑΝΟΣΙΑΣ

Αν τα ΠΑΘΟΓΟΝΑ ΔΙΑΠΕΡΑΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΦΡΑΓΜΟΥΣ  από τραυματισμό τότε αυτά ΕΞΟΝΤΩΝΟΝΤΑΙ:

Από τα πρώτα κύτταρα της εγγενούς ανοσίας τα ΚΥΤΤΑΡΑ ΦΡΟΥΡΟΥΣ που τα αναγνωρίζουν μέσω ειδικών υποδοχέων

2) Από άλλα αμυντικά κύτταρα που επιστρατεύονται από το ΑΙΜΑ 

Από τη διαδικασία της εξόντωσης των παθογόνων δημιουργείται η ΟΞΕΙΑ ΦΛΕΓΜΟΝΗ με ερυθρότητα, οίδημα, πόνο και αύξηση θερμοκρασίας. Τα νεκρά κύτταρα από τον ιστό της φλεγμονής συν τα νεκρά αμυντικά κύτταρα (κυρίως τα ουδετερόφιλα) συν οι νεκροί μικροοργανισμοί σχηματίζουν το ΠΥΟΝ.

Οι παθογόνοι μικροοργανισμοί έχουν ορισμένα μόρια (PAMPs)  που αναγνωρίζονται σαν ξένα προς το σώμα και που ενεργοποιούν τους αισθητήρες των αμυντικών κυττάρων (PRRs) και τις πρωτεΐνες του συμπληρώματος, για να εξοντωθούν.

ΤΑ ΚΥΤΤΑΡΑ ΦΡΟΥΡΟΙ

Κάτω από τα επιθηλιακά κύτταρα του δέρματος και των βλεννογόνων βρίσκεται η πρώτη σειρά των αμυντικών κυττάρων φρουρών που καταπολεμούν τους εισβολείς με φαγοκυττάρωση.

Είναι τα ΔΕΝΔΡΙΤΙΚΑ κύτταρα και τα ΜΑΚΡΟΦΑΓΑ των ιστών που προέρχονται από τα ΜΟΝΟΚΥΤΤΑΡΑ που κυκλοφορούν στο αίμα. Τα δενδριτικά κύτταρα και τα μακροφάγα των ιστών επίσης ενεργοποιούν την επίκτητη ανοσία.

Τα ΜΑΣΤΟΚΥΤΤΑΡΑ βρίσκονται και αυτά κάτω από τα επιθηλιακά και όταν αντιληφθούν κυρίως παράσιτα ή αλλεργιογόνα, εκκρίνουν από τα κοκκία τους   Ισταμίνη,  Ηπαρίνη  και Κυτταροκίνες.Τα ΚΥΤΤΑΡΑ ΦΡΟΥΡΟΙ μέσω των υποδοχέων τους Αναγνώρισης Προτύπων , αναγνωρίζουν μόρια των εισβολέων  και πέρα από τη φαγοκυττάρωση και εξόντωση των εισβολέων, εκκρίνουν και Κυτταροκίνες .Οι Κυτταροκίνες  επιστρατεύουν και άλλα αμυντικά κύτταρα από το ΑΙΜΑ και επίσης με τη δράση τους στα ενδοθηλιακά κύτταρα  των τριχοειδών αγγείων δημιουργούν  περάσματα   ανάμεσα τους.Από τα κενά του ενδοθηλίου περνούν προς το σημείο της εισβολής φλεγμονής τα επόμενα αμυντικά κύτταρα    και οι  πρωτεΐνες  του συμπληρώματος. Τα επόμενα κύτταρα της εγγενούς ανοσίας που προσκαλούνται στο σημείο της εισβολής των μικροοργανισμών είναι:  

i) Τα πολυ μορφοπύρηνα  κοκκιοκύτταρα που είναι τα ΟΥΔΕΤΕΡΟΦΙΛΑ, τα βασεόφιλα και τα ηωσινόφιλα.

Τα ΟΥΔΕΤΕΡΟΦΙΛΑ είναι ΦΑΓΟΚΥΤΤΑΡΑ 

όπως  είναι τα Μονοκύτταρα,  τα δενδριτικά  κύτταρα    και τα μακροφάγα των ιστών.

Τα βασεόφιλα 

καιτα ηωσινόφιλα καταπολεμούν παράσιτα και 

αλλεργιογόνα.

Τα ΦΥΣΙΚΑ ΦΟΝΙΚΑ ΚΥΤΤΑΡΑ Natural killer ανιχνεύουν τα μολυσμένα από ιούς κύτταρα και ορισμένα καρκινικά κύτταρα και τα εξοντώνουν με την έκκριση ορισμένων ουσιών από τα κοκκία τους .

Τα NK cells εξοντώνουν όσα κύτταρα μας ΔΕΝ εμφανίζουν την πρωτεΐνη MHC Ι στην επιφάνεια τους  λόγω βλάβης τους από ιούς ή από καρκίνο.

 ΑΝΤΙΜΙΚΡΟΒΙΑΚΕΣ ΟΥΣΙΕΣ

Οι σπουδαιότερες αντιμικροβιακές ουσίες-μόρια είναι 

 η C αντιδρώσα πρωτεΐνη (CRP) και έμμεσα 

οι Ιντερφερόνες είδος Κυτταροκινών.

 ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΟΣ

Είναι σύστημα υποδοχέων Αναγνώρισης Προτύπων (PRRs) που βασίζεται σε πρωτεΐνες που κυκλοφορούν στο αίμα σε ανενεργή μορφή.

Οι πρωτεΐνες του συμπληρώματος συντίθενται κυρίως από το ήπαρ και  ενεργοποιούνται από παθογόνα  ξένα υλικά και από κύτταρα που έχουν υποστεί βλάβη Λέγονται πρωτεΐνες του συμπληρώματος γιατί συμπληρώνουν – ενισχύουν την ικανότητα των αντισωμάτων και των φαγοκυττάρων  να εξουδετερώσουν μικροοργανισμούς και φθαρμένα κύτταρα, μέσω 3 μηχανισμών:

α) Βοηθούν στη άμυνα – φλεγμονή με την ενεργοποίηση των ΜΑΣΤΟΚΥΤΤΑΡΩΝ για έκκριση Ισταμίνης και την επιστράτευση και άλλων Μακροφάγων και Ουδετεροφίλων.

β)  Χρησιμεύουν σαν ενδιάμεσα υποβοηθητικά μόρια “μαρκαρίσματος” της επιφάνειας των μικροβίων έτσι ΕΝΙΣΧΥΟΥΝ τη ΦΑΓΟΚΥΤΤΑΡΩΣΗ τους από τα Μακροφάγα, τα Ουδετερόφιλα κλπ.

 C ΑΝΤΙΔΡΩΣΑ ΠΡΩΤΕΪΝΗ (CRP)

Όταν τα μακροφάγα  διεγερθούν από τα PAMPs (παθογόνα) ελευθερώνουν  Ιντερλευκίνη-1β  και Ιντερλευκίνη-6  που προκαλεί την έκκριση C αντιδρώσας πρωτεΐνης (CRP) κυρίως από το ήπαρ, οπότε η ποσότητα της στο αίμα αυξάνεται μέχρι και 1000 φορές σε περίπτωση φλεγμονής.

Έτσι η CRP πέρα από δείκτης χρόνιας φλεγμονής για τα καρδιαγγειακά είναι και δείκτης οξείας φλεγμονής λοίμωξης και συστατικό του εγγενούς ανοσοποιητικού συστήματος.

Η CRP ενώνεται στα φθαρμένα κύτταρα και σε ορισμένα βακτηριδια ώστε να ξεκινήσει η ενεργοποίηση του συστήματος του συμπληρώματος, η αύξηση της φαγοκυττάρωσης των παθογόνων και η απόπτωση δηλαδη ο προγραμματισμένος θάνατος των φθαρμένων κυττάρων.

Επίσης χρησιμεύει για επιστράτευση των λευκοκυττάρων του αίματος στο σημείο της φλεγμονής

 

ΟΙ ΙΝΤΕΡΦΕΡΟΝΕΣ (IFN)      είναι είδος Κυτταροκινών που σταματούν τον   πολλαπλασιασμό αρκετών ιών.να καταπολεμούν μικρόβια,  παράσιτα,  μύκητες      

Οι δράσεις των IFN είναι :

α) Σταματούν τον πολλαπλασιασμό ιών στα μολυσμένα κύτταρα με το να διεγείρουν τα μολυσμένα και τα γειτονικά τους κύτταρα να παράγουν πρωτεΐνες που εμποδίζουν την αντιγραφή των ιών.

Όταν ο ιός μπει στα κύτταρα μας, αναγνωρίζεται από υποδοχείς PRRs, οπότε αρχίζει η παραγωγή Ιντερφερονών 

Αυτές οι πρωτεΐνες δρουν εναντίον όλων των σταδίων του ιού από την είσοδο, την αντιγραφή και την έξοδο του από το μολυσμένο κύτταρο

β) Δρουν σαν αγγελιοφόροι στα γειτονικά κύτταρα ώστε αυτά να αυξήσουν την άμυνα τους απέναντι στους ιούς

γ) Αυξάνουν την προσέλευση και  ενισχύουν τη λειτουργία αμυντικών κυττάρων της εγγενούς και της επίκτητης ανοσίας  των Τ λεμφοκυττάρων και των φονικών κυττάρων.

ΟΙ ΚΥΤΤΑΡΟΚΙΝΕΣ

Εναι αγγελιοφόροι  μικρές πρωτεΐνες της φλεγμονής που περιλαμβάνουν τις Ιντερφερόνες, τις Ιντερλευκίνες, τις χημοκίνες  .

Εκκρίνονται κυρίως από τα κύτταρα της ανοσίας και προσκαλούν και διεγείρουν και άλλα αμυντικά κύτταρα  τα πολυμορφοπύρηνα και τα φυσικά φονικά κύτταρα.

Ανάλογα με το παθογόνο (αντιγόνο) και ανάλογα με τα κύτταρα τις ανοσίας, εκκρίνονται διαφορετικές κυτταροκίνες.

Η ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΜΕΝΗΣ ΑΝΟΣΙΑΣ

α) Αν τα κύτταρα μας είναι μολυσμένα από μικροοργανισμούς, κομμάτια των πρωτεϊνών τους (πεπτίδια) ενώνονται με την πρωτεΐνη MHC Ι, και εξέρχονται στην επιφάνεια τους, οπότε προσελκύονται για να τα εξοντώσουν,  τα αντίστοιχα κυτταροτοξικά Τ λεμφοκύτταρα  

β) Αν τα κύτταρα φρουροί  εμφανίσουν   αμινοξέα παθογόνων στην επιφάνεια τους ενωμένα με την MHC ΙΙ, προσελκύονται τα αντίστοιχα βοηθητικά T λεμφοκύτταρα .

Τα CD4+ βοηθητικά T λεμφοκύτταρα στη συνέχεια ενεργοποιούν τα Β λεμφοκύτταρα που θα μετατραπούν σε Β λεμφοκύτταρα μνήμης και σε Πλασματοκύτταρα. 

Τα τελευταία παράγουν τα αντισώματα για να εξοντωθούν οι μικροοργανισμοί που έχουν τα συγκεκριμένα αμινοξέα – αντιγόνα.

ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΟΙ ΙΣΤΟΙ ΤΟΥ ΑΝΟΣΟΠΟΙΗΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

Τα σπουδαιότερα όργανα – ιστοί του ανοσοποιητικού συστήματος είναι 

ο μυελός των οστών και ο θύμος αδένας.

Άλλα, δευτερεύοντα όργανα – ιστοί, είναι οι λεμφαδένες, ο σπλήνας, οι αμυγδαλές,  οι πλάκες του Payer στο λεπτό έντερο, ο λεμφικός ιστός του παχέως εντέρου και της σκωληκοειδούς .

Βέβαια και το αίμα μας αποτελεί μέρος του αμυντικού συστήματος γιατί εκτός από τα ερυθροκύτταρα και τα αιμοπετάλια που διακινεί, μεταφέρει και τα λευκοκύτταρα.

Οι φυσιολογικές τιμές των Λευκοκυττάρων  στο αίμα, σε απόλυτους αριθμούς ανά κυβικό χιλιοστό (mm3) αίματος είναι:

Ουδετερόφιλα: 1,700–7,500 

Λεμφοκύτταρα: 1,000–3,200 

Μονοκύτταρα ή Μονοπύρηνα: 100–1,300 

Ηωσινόφιλα: 0–300 

Βασεόφιλα: 0-200 

Ο ΜΥΕΛΟΣ ΤΩΝ ΟΣΤΩΝ

Τα κύτταρα του ανοσοποιητικού μας συστήματος εγγενούς και επίκτητου προέρχονται από ένα κοινό προγονικό πολυδύναμο  αιμοποιητικό βλαστοκύτταρο που βρίσκεται στον μυελό των οστών.

Το HSC δημιουργεί δυο ειδών κύτταρα:

α) Τα Μυελοειδή προγονικά βλαστοκύτταρα    (Myeloid Progenitor cells) από τα οποία προέρχονται τα κύτταρα της εγγενούς  ανοσίας και επιπλέον τα ερυθροκύτταρα και τα αιμοπετάλια.

Τα κύτταρα της εγγενούς ανοσίας είναι τα μαστοκύτταρα, τα μονοκύτταρα και τα κοκκιοκύτταρα  τα ουδετερόφιλα,             τα βασεόφιλα και τα ηωσινόφιλα

β)Τα Λεμφοειδή προγονικά βλαστοκύτταρα    (Lymphoid Stem cells) που χορηγούν τα κύτταρα της επίκτητης ανοσίας Τ Λεμφοκύτταρα και Β Λεμφοκύτταρα και επιπλέον τα φυσικά φονικά κύτταρα (NK cells) και τα γδ T λεμφοκύτταρα.

Τα NK cells και τα γδ T λεμφοκύτταρα επειδή βοηθούν στην εξουδετέρωση των εισβολέων με ΜΗ εξειδικευμένο τρόπο, και γρήγορα, θεωρούνται κύτταρα της εγγενούς ανοσίας.

Τα Β Λεμφοκύτταρα παράγονται και διαφοροποιούνται στον μυελό των οστών, ενώ τα Τ Λεμφοκύτταρα παράγονται στον μυελό των οστών και διαφοροποιούνται στο θύμο αδένα.

Ο ΘΥΜΟΣ ΑΔΕΝΑΣ

Στο Θύμο αδένα, τα Τ λεμφοκύτταρα ονομάζονται Θυμοκύτταρα αρχικά ωριμάζουν και γίνεται επιλογή τους ώστε να μην καταπολεμούν τα δικά μας κύτταρα 

Αυτή η επιλογή γίνεται με 2 διαδοχικούς τρόπους:

α) Αν ο υποδοχέας του θυμοκυττάρου    ενώνεται με το MHC  των επιθηλιακών    κυττάρων και των δενδριτικών κυττάρων του θύμου, αυτό  ενεργοποιείται      σε   Τ  λεμφοκύτταρο             αλλιώς πεθαίνει.

β) Αν βρεθεί ότι τα θυμοκύτταρα ενώνονται ΙΣΧΥΡΑ στις πρωτεΐνες (αντιγόνα) του σώματος  που εμφανίζονται στα MHC Ι και MHC ΙΙ   στην επιφάνεια των επιθηλιακών (mTECs) και δενδριτικών κυττάρων του θύμου, καταστρέφονται ώστε να μην μπουν στην κυκλοφορία (negative selection).

ΟΙ ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ ΤΟΥ ΑΜΥΝΤΙΚΟΥ – ΑΝΟΣΟΠΟΙΗΤΙΚΟΥ ΜΑΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

Όμως από το ανοσοποιητικό μας σύστημα μπορεί να προκληθούν διάφορες δυσλειτουργίες. Μερικές από αυτές είναι οι εξής:

α) Από το ανοσοποιητικό μας σύστημα μπορεί να προκληθούν ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΥΠΕΡΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑΣ   όπου το όφελος είναι πολύ μικρότερο από τη βλάβη στους ιστούς, επειδή  δημιουργούνται υπέρμετρες αντιδράσεις απέναντι σε κάποιο αλλεργιογόνο ή σε αντιγόνο. 

β) Άλλη επικίνδυνη αντίδραση του ανοσοποιητικού μας συστήματος είναι το ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΚΑΤΑΙΓΙΣΤΙΚΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΚΥΤΤΑΡΟΚΙΝΩΝ cytokine storm syndrome ή CRS, όπως στην περίπτωση της COVID 19. Το CRS οφείλεται σε δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος και συνεχιζόμενη φλεγμονή – βλάβη στους πνεύμονες. 

γ) Δυστυχώς, μερικές φορές το ανοσοποιητικό μας σύστημα μπορεί να στραφεί κατά των ιδίων μας κυττάρων (μη καρκινικών), θεωρώντας τα σαν ξένα, οπότε τότε δημιουργούνται οι λεγόμενες ΑΥΤΟΑΝΟΣΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ που επηρεάζουν περίπου το 5% του πληθυσμού.

Οι συχνότερες- γνωστότερες αυτοάνοσες παθήσεις είναι ο υποθυρεοειδισμός  από Θυρεοειδίτιδα Hashimoto, ο υπερθυρεοειδισμός    οφείλεται  στη νόσο του   Graves, ο Διαβήτης τύπου Ι, η ρευματοειδής αρθρίτιδα, ο ερυθηματώδης λύκος και άλλες 100 σχεδόν αυτοάνοσες παθήσεις.

Μερικές ακόμη αυτοάνοσες παθήσεις είναι, η κοιλιοκάκη και άλλες φλεγμονώδεις παθήσεις του εντέρου, η αυτοάνοση ηπατίτιδα, η λεύκη, η ψωρίαση, η μυασθένεια gravis, η πολλαπλή σκλήρυνση 

δ) Σε μερικούς ανθρώπους, σπάνια, υπάρχει γενετική ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΟΣΟΠΟΙΗΤΙΚΟΥ συστήματος, ή επίκτητη ανεπάρκεια του, π.χ. από AIDS Acquired Immune Deficiency Syndrome.

ΑΛΛΕΡΓΙΕΣ ΚΑΙ ΑΝΟΣΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Επίσης από το ανοσοποιητικό μας σύστημα μπορεί να προκληθούν αντιδράσεις υπερευαισθησίας όπου το κόστος είναι υπέρμετρα ψηλό συγκριτικά με το όφελος επειδή  δημιουργούνται υπέρμετρες αντιδράσεις απέναντι σε κάποιο αλλεργιογόνο ή σε αντιγόνο

Η τύπου Ι υπερευαισθησία ή αναφυλαξία, δημιουργείται από αλλεργιογόνα του περιβάλλοντος όπως τσίμπημα από έντομο, φαγητά συχνότερα από φιστίκια, θαλασσινά , latex, φάρμακα  αντιφλεγμονώδη, πενικιλλίνες, κεφαλοσπορίνες 

Αρχικά στην πρώτη επαφή με ένα αλλεργιογόνο (αυτή είναι ασυμπτωματική), ενεργοποιούνται τα Τ2 βοηθητικά Λεμφοκύτταρα από ένα αντιγονοπαρουσιαστικό κύτταρο μακροφάγο, δενδριτικό κύτταρο. 

Στη συνέχεια αυτά ενεργοποιούν τα Β Λεμφοκύτταρα για την παραγωγή  αντισωμάτων   IgE.

Τα αντισώματα IgE ενώνονται με υποδοχείς στα μαστοκύτταρα των ιστών και τα βασεόφιλα  του αίματος.

Σε επόμενες εισόδους    του   ίδιου    αλλεργιογόνου στο σώμα, αυτό ενώνεται και συνδέει 2 IgE μεταξύ τους που είναι στα μαστοκύτταρα και στα βασεόφιλα, οπότε αυτά εκκρίνουν από τα κοκκία τους Ισταμίνη, Σεροτονίνη, Λευκοτριένη, Προσταγλανδίνες κλπ.

Από την Ισταμίνη κυρίως προκαλείται η αλλεργική ρινίτιδα, η ατοπική δερματίτιδα, η αλλεργική επιπεφυκίτιδα, το βρογχικό άσθμα, η αλλεργία σε φαγητό και το αναφυλακτικό shock.

Η ΦΛΕΓΜΟΝΗ ΑΠΟ ΤΗΝ LDL ΧΟΛΗΣΤΕΡΙΝΗ

Οι Αθηροσκληρωτικές Πλάκες οφείλονται στην φλεγμονή που προκαλεί η είσοδος LDL χοληστερίνης αμέσως κάτω από το ενδοθήλιο. 

Οι Αθηροσκληρωτικές Πλάκες στενεύουν τον αυλό των μεσαίου μεγέθους αρτηριών και προκαλούν τη σταθερή στεφανιαία νόσο, την αποφρακτική αρτηριοπάθεια των κάτω άκρων, στενώσεις σε αρτηρίες του εγκεφάλου και τη στένωση των έσω καρωτίδων.

Από την ρήξη τους προκαλούνται τα οξέα Καρδιαγγειακά νοσήματα, δηλαδή το οξύ έμφραγμα μυοκαρδίου  το ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο ή και o θάνατος από αυτά.

Η LDL χοληστερίνη που εισχωρεί στο τοίχωμα της αρτηρίας μετατρέπεται σε οξειδωμένη LDL– ox–LDL, λόγω αύξησης των ελευθέρων ριζών ROS ή από μειωμένη αποτελεσματικότητα των αντι-οξειδωτικών μηχανισμών.

Η οx–LDL θεωρείται από τον οργανισμό βλαβερή ουσία που πρέπει να καταπολεμηθεί- εξουδετερωθεί.

Έτσι επιστρατεύονται μονοκύτταρα από το αίμα που μετατρέπονται σε Μακροφάγα    Μ1 κύτταρα για να εξουδετερώσουν την ox-LDL τρώγοντας την. Όταν τα Μακροφάγα   φορτωθούν με πολύ Χοληστερίνη μετατρέπονται σε αφρώδη κύτταρα.

* Οι εντολές και οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ όλων των κυττάρων της φλεγμονής και της οx–LDL γίνονται από ουσίες που λέγονται Κυτταροκίνες με πιο σπουδαία την αρχική IL-1β.

Το μέγεθος των Αθηροσκληρωτικών Πλακών αυξάνεται, αν ο μηχανισμός της αντίστροφης μεταφοράς χοληστερίνης υπολειτουργεί ή συνεχίζεται η είσοδος LDL χοληστερίνης ή/και συνεχίζεται η βλάβη του ενδοθηλίου ή επιμένει- αυτοδιαιωνίζεται η φλεγμονή από τα αμυντικά κύτταρα του οργανισμού.

Συνεχώς στη ζωή μας δεχόμαστε επιθέσεις από αόρατους εχθρούς που προσπαθούν να εισβάλουν στο σώμα μας, όπως τα μικρόβια, οι ιοί, τα παράσιτα, οι μύκητες, όμως η διαδικασία της εξέλιξης, ο Θεός, μας έδωσαν τον τρόπο να προστατευόμαστε από αυτούς, με το ανοσοποιητικό μας σύστημα.

Το ανοσο μας σύστημα   ενεργοποιείται για να καταστρέψει όταν ανιχνεύσει στο σώμα μας μόρια ξένα προς εμάς (σε εισβολή μικροοργανισμών ή σε τραυματισμό).

Επιπλέον το ανοσοποιητικό μας σύστημα στρέφεται και κατά των καρκινικών κυττάρων επειδή είναι ξένα ως προς τα φυσιολογικά μας κύτταρα.

Το ανοσοποιητικό σύστημα έχει δυο γραμμές άμυνας:

α)Μια πρώτη, άμεσης, μη εξειδικευμένης  άμυνας, που το ονομάζουμε ΕΓΓΕΝΕΣ ή έμφυτο ανοσοποιητικό σύστημα και

β) Μια δεύτερη, πιο εξειδικευμένη άμυνα, το ΕΠΙΚΤΗΤΟ προσαρμοστικό ανοσοποιητικό σύστημα που στοχεύει τον συγκεκριμένο εισβολέα και χρειάζεται λίγες μέρες για να δημιουργηθεί Σ’ αυτό συμμετέχουν τα λεμφοκύτταρα Τ και τα λεμφοκύτταρα Β.

Τα δυο συστήματα αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και αλληλοκαλύπτονται με στόχο να εξοντωθεί ο εισβολέας, χωρίς όμως να προκληθεί βλάβη στα κύτταρα μας. Εισβολέας είναι οποιοσδήποτε ιός, παράσιτο, ξένο κύτταρο, ακόμη και καρκινικό .