ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΕΣΜΙΟΙ ΤΩΝ ΣΚΕΨΕΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ..ΕΝΤΕΡΟΥ ΜΑΣ

 

Οι λογισμοι καθε ειδους επικοινωνουν με ή χωρις τη θεληση με τον εντερικο μας σωληνα πολύ πιο συχνά από όσο νομίζουμε. 

Το βλεπουμε ακομα απ την παιδική ηλικία με την ύπαρξη του πονόκοιλου.

Θυμηθειτε τοτε που  δεν θέλαμε να πάμε στο σχολείο Επειδή πονούσε η κοιλιά μας; Επειδή δεν είχαμε κάνει τα μαθήματά μας, ή φοβόμασταν να έρθουμε αντιμέτωποι με κάποιο αυστηρό δασκαλο, ή δύστροπο συμμαθητή.

Σήμερα,  πονάει η κοιλιά μας όταν είμαστε αγχωμένοι , ή όταν βιώνουμε φόβο ή στεναχώρια 

Κατ αρχην Δεν είναι προϊόν της φαντασίας , το έντερο σχετίζεται άμεσα με την ψυχολογία μας

Εντερο και Εγκέφαλος

Ας ψαξουμε τη σχέση εντέρου – σκέψης για λιγο. 

Σχετίζεται αραγε βιολογικά  έντερο και εγκέφαλος , και κατ’ επέκτασιν με σκέψεις και  συναισθήματά ..

Προσοχη,Το έντερο επικοινωνεί με τον εγκέφαλο – πολύ περισσότερο από όσο νομίζουμε. 

Ο εγκέφαλός είναι ισως το πλέον απομονωμένο και προστατευμένο όργανο του σώματος. 

Φωλιάζει στο κρανίο, περιβάλλεται από μια πυκνή μεμβράνη, ενώ κάθε σταγόνα αίματος που πάει να εισχωρήσει φιλτράρεται σχολαστικα. Σιγουρα ολοι εχουμε ακουσει για τον Αιματοεγκεφαλικο φραγμο.

Το έντερο μας βρίσκεται στην καρδιά των γεγονότων. 

Ειναι το μεγαλύτερο αισθητήριο όργανο του σώματος με μια τεράστια επιφάνεια. 

Ξέρει κάθε μόριο που απαρτίζει το εσωτερικό μας, καθώς ασχολείται με την πέψη της τροφής, τον έλεγχο των ορμονών και του ανοσοποιητικού συστήματος, αλλά και με ό,τι βακτηριδιο κατοικεί στο σώμα μας, και περιεργως κατοικουν πολλα τρισεκατομμυρια στο εντερικο μας μικροβιωμα. 

https://kosmaser.wordpress.com/2012/10/04/

Χωρίς το έντερο, ο εγκέφαλος δεν θα είχε ιδέα τι συμβαίνει μέσα μας, και πώς θα έπρεπε να αντιδράσει

Τα σήματα που στέλνει το έντερό μας καταλήγουν σε συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου οι οποίες σχετίζονται με την 

αυτογνωσία, το συναίσθημα, την ηθικότητα, τον φόβο, τη μνήμη και την αίσθηση κινήτρου. 

Είναι λοιπόν επόμενο, τα σήματα ενός δυσαρεστημένου εντέρου να δημιουργούν σύγχυση σε αντίστοιχες περιοχές.

Έχει αποδειχθεί εδω κι δεκαετιες ότι το άγχος μεταβάλλει τις  συνθήκες του εντέρου αλλοιώνοντας έτσι την λειτουργία του. 

Αυτό σημαίνει πως δεν είμαστε μόνον υπεύθυνοι για το τι βάζουμε στο στομάχι μας, αλλά και για τις σκέψεις με τις οποιες ταΐζουμε τη ψυχη μας. Μια κρίση άγχους μπορεί να αφήσει το έντερό μας ευάλωτο για αρκετές μέρες μετά το πέρας της. Αν αυτη παραταθει για μηνες ή χρονια το εντερο μας καταληγει ερειπιο

Εχουμε κόπωση, απώλεια όρεξης, γενική αδιαθεσία και μεγαλο αριθμο κενωσεων εναλλασσομενων με διάρροια. 

Στην περίπτωση  του συνδρόμου  Ευερέθιστου Εντέρου, συνυπαρχουν  ηυξημένα ποσοστά κατάθλιψης ή άγχους. 

Αυτό συμβαίνει γιατί κρατηθειτε.. το 95% της σεροτονίνης που παράγουμε δημιουργείται στα κύτταρα του εντέρου.

Όταν λοιπόν στενοχωρουμε το έντερο μας και δεν λειτουργεί σωστά, καταλήγουμε να υπονομεύουμε την ίδια μας την ψυχική ισορροπία 

Έτσι, διαπιστώνουμε πως η σωστη συμπεριφορα του εντέρου μας αποτελεί κύριο μέλημα για μια ομαλη ψυχολογία . 

Καιρος να κατανοησουμε πως το έντερο συνδέεται με την σκέψη τους καθε ειδους λογισμους αλλα και την εν γενει ψυχολογια μας  πολύ πιο έντονα από όσο νομίζαμε μέχρι τώρα 

Ουσιαστικά,  άγχος και  δυσάρεστες σκέψεις,  οδηγουν σε μείωση της σεροτονίνης και ανώμαλη λειτουργία της πέψης.

Το άγχος μας αρρωσταίνει

Ακόμη μεγαλύτερης σημασίας, είναι η σχέση του εντέρου με το ανοσο μας σύστημα. 

Η πλειονότητα του ανοσοποιητικού περίπου το 80% βρίσκεται στον εντερικο μας σωληνα. 

Αυτό σημαίνει πως ό,τι καταναλώνουμε φιλτράρεται διεξοδικά πριν χρησιμοποιηθεί σαν καύσιμο από το σώμα μας.

Τι σημαίνει αυτό όμως για ένα αδύναμο ντελικατο ασθενικο ιδιοτροπο  ανοσοποιητικό σύστημα

Είναι απλό: 

Όταν το έντερό μας δεν περνάει καλά,οταν υποφερει  οι φίλοι του, τα αντισώματα, δυσκολεύονται να εκτελέσουν το καθήκον τους. 

Ένα υγειές και χωρις αγχος έντερο ισοδυναμεί με ένα δυνατό ευτυχες ανοσοποιητικό σύστημα 

Να γιατι ακούμε συνεχώς πως το άγχος μας αρρωσταίνει. 

Μάλλον οι κακές μας σκέψεις είναι που μας αρρωσταίνουν, καθώς αυτές ευθύνονται  για την δυσαρέσκεια του εντέρου μας, και τη μελλοντική δυσλειτουργία του.

Βιβλιογραφία: Enders, G. (2016). Η κρυφή γοητεία του εντέρου. Αθήνα: Πατάκη.