ΤΑ ΨΥΧΟΦΑΡΜΑΚΑ ΕΙΝΑΙ ΑΣΦΑΛΗ ΦΑΡΜΑΚΑ

 

Η επικρατουσα ιδεα για τα ψυχο φάρμακα, ειναι κακη, κατ αρχην.

Αυτά τα φοβερά χάπια που καταστρέφουν το μυαλό, σε κάνουν εθισμένο για όλη σου τη ζωή σαν τα ναρκωτικά. 

Αυτά τα παίρνουν μόνον οι βαριά ψυχικά άρρωστοι εμείς οι υπόλοιποι θα πρέπει να τα αποφεύγουμε .

Με τέτοιο στίγμα εναντίον τους συχνά είναι δύσκολο να πειστεί κάποιος να πάρει ένα αντικαταθλιπτικό ή αγχολυτικό που μπορεί να είναι μια αποτελεσματική και μερικές φορές σωτήρια για τη ζωή θεραπεία για ψυχικές διαταραχές που βασανίζουν περίπου έναν στους τέσσερις συνανθρώπους μας. 

Ομως τι πραγματικά ισχύει γι αυτά τα φάρμακα και τι είναι μύθος.

Τα φάρμακα που χρησιμοποιούμε στην Ψυχιατρική 

δεν ειναι ψυχοφάρμακα 

Ανήκουν σε διαφορετικές κατηγορίες με διαφορετικούς μηχανισμούς δράσης στον εγκέφαλο, διαφορετικές κλινικές ενδείξεις και αντενδείξεις και διαφορετικό προφίλ παρενεργειων     

Η μελέτη τους αποτελεί  αντικείμενο ξεχωριστής ειδικότητας της Νευρο φαρμακολογίας της  

Ψυχοφαρμακολογίας.

Τα αντικαταθλιπτικά

ανακαλύφθηκαν τη δεκαετία 1950-1960 και σήμερα συνταγογραφούνται σε εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. 

Τα φάρμακα αυτά αποτελούν πρώτη γραμμή θεραπεία για την κατάθλιψη και από αυτό πήραν και το όνομά τους, αλλά δίνονται και σε άλλες ψυχικές διαταραχές. 

Παρόλο που έχουν κοινό όνομα, τα αντικαταθλιπτικά είναι διαφορετικά ως προς τον μηχανισμό δράσης στα διάφορα συστήματα του εγκεφάλου και έτσι χωρίζονται σε υποκατηγορίες οπως :

Τρικυκλικά, Εκλεκτικοί αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης. 

Κάθε υποκατηγορία έχει διαφορετικά φάρμακα και κάθε φάρμακο έχει συγκεκριμένο φαρμακολογικό προφίλ δράσης και προφίλ ανεπιθύμητων ενεργειών. 

Οπως είναι κατανοητό, η επιλογή ενός αντικαταθλιπτικού ανάμεσα στις διαφορετικές κατηγορίες και  φάρμακα κάθε κατηγορίας είναι αποτέλεσμα γνώσης και εμπειρίας που έχει ο κλινικός ιατρός.

Τα αντικαταθλιπτικά 

Δεν προκαλούν ευφορία  όπως οι ουσίες που χρησιμοποιούν οι χρήστες ναρκωτικών. 

Αντίθετα, για να δράσουν χρειάζονται διάστημα  συνήθως 4-6 εβδομάδων  με σταδιακή βελτίωση των συμπτωμάτων κατάθλιψης. 

Αυτή η καθυστέρηση είναι και ο βασικός λόγος που δεν είναι αποτελεσματική η θεραπεία, γιατί πολλές φορές ο ασθενής 

δεν αντέχει να περιμένει να αρχίσει η δράση και σταματά τη θεραπεία.

Τα αντικαταθλιπτικά δεν προκαλούν εθισμό αφού δεν έχουν άμεσο ευφορικό αποτέλεσμα. 

Η διακοπή τους, όπως και η έναρξή τους, πρέπει να γίνεται σταδιακά για να αποφεύγουμε τις ανεπιθύμητες ενέργειες. 

Η αντικαταθλιπτική θεραπεία πρέπει να συνεχίζεται για ένα διάστημα μηνών, αφού έχουν περάσει τα συμπτώματα γιατί υπάρχει ο κίνδυνος υποτροπής της νόσου. 

Το γεγονός ότι σε μερικούς ασθενείς τα αντικαταθλιπτικά δίνονται χρονίως δεν οφείλεται στο ότι τα φάρμακα δεν μπορούν να διακοπούν, αλλά στο γεγονός ότι όταν διακόπτονται η νόσος επιστρέφει.

Η σιταλοπράμη χρησιμοποιείται

για τη θεραπεία της κατάθλιψης, γενικευμένης

αγχώδους διαταραχής, αλλά και σε άλλες ψυχικές

διαταραχές όπως κρίσεις πανικού, και 

την κοινωνική φοβία, 

Τα περισσότερα αντικαταθλιπτικά φάρμακα δεν προκαλούν καταστολή και δεν επηρεάζουν τις πνευματικές λειτουργίες. 

Αν κάποια έχουν μια κατασταλτική δράση, αυτή είναι συνήθως παροδική τις πρώτες ημέρες έναρξης της αγωγής. 

Γενικά δεν προκαλούν ανεπιθύμητες ενέργειες, οι οποίες εμφανίζονται επίσης συνήθως τις πρώτες ημέρες έναρξης της θεραπείας. 

Οι πιο συχνές είναι γαστρεντερικές διάρροια, δυσκοιλιότητα, ανησυχία ή κεφαλαλγία . 

Επίσης, επειδή ανοίγουν την όρεξη, μπορεί να προκαλέσουν αύξηση βάρους. 

Με τη διακοπή του φαρμάκου οι ανεπιθύμητες ενέργειες παύουν. 

Τα σύγχρονα αντικαταθλιπτικά δεν έχουν επικίνδυνες ανεπιθύμητες ενέργειες και είναι εξαιρετικά ασφαλή φάρμακα ακόμα κι αν λάβει κάποιος υπερβολική δόση.

Τα αντικαταθλιπτικά είναι αποτελεσματικά σε μεγάλο ποσοστό ασθενών με κατάθλιψη και είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικά στη βαριά κατάθλιψη όπου ο κίνδυνος της αυτοκτονίας είναι μεγάλος. 

Δυστυχώς, παρόλη την αποδεδειγμένη αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια στη χρήση τους, παραμένει ένα σημαντικό ποσοστό ασθενών, ιδιαίτερα αυτών με χρόνιες συναισθηματικές διαταραχές, όπου τα αντικαταθλιπτικά δεν είναι αποτελεσματικά. 

Στις περιπτώσεις αυτές μπορεί να βοηθήσουν άλλες μορφές θεραπείας όπως η ψυχοθεραπεία. 

Τα αγχολυτικά

Τα αγχολυτικά ήταν γνωστά στην Ψυχιατρική από τις αρχές του 20ού αιώνα. 

Πρόκειται για πολλές κατηγορίες φαρμάκων με διαφορετικούς μηχανισμούς δράσης και κοινό θεραπευτικό αποτέλεσμα που είναι η αντιμετώπιση του παθολογικού άγχους και της αϋπνίας. 

Το παθολογικό άγχος είναι κυρίαρχο σύμπτωμα στις αγχώδεις διαταραχές όπως η διαταραχή πανικού και η γενικευμένη αγχώδης διαταραχή αλλά είναι συχνό και σε άλλες ψυχικές διαταραχές όπως η κατάθλιψη. 

Η δε αϋπνία είναι από τα πιο βασανιστικά συμπτώματα σε πλήθος ψυχικών διαταραχών και αποτελεί και από μόνη της διαταραχή. 

Η πιο γνωστή κατηγορία αγχολυτικών είναι 

οι βενζοδιαζεπίνες, 

Και εδώ έχουμε διαφορετικά φάρμακα  το καθένα με το δικό του φαρμακολογικό προφίλ δράσης και ανεπιθύμητων ενεργειών.

Οι βενζοδιαζεπίνες έχουν δαιμονοποιηθεί και πολλοί τις θεωρούν ναρκωτικά. 

Η πραγματικότητα είναι ότι τα φάρμακα αυτά είναι εξαιρετικά αποτελεσματικά στη μείωση του παθολογικού άγχους που επιτυγχάνεται μέσα σε μισή ώρα από τη λήψη τους. 

Επίσης, μερικά από αυτά έχουν υπνωτική δράση, που επίσης επιτυγχάνεται σε λίγη ώρα από τη λήψη τους. 

Με την πάροδο όμως του χρόνου πολλοί ασθενείς αποκτούν ανοχή στη δράση των φαρμάκων αυτών και χρειάζονται μεγαλύτερες δόσεις και πιο συχνή λήψη για να κρατήσουν το αποτέλεσμα. 

Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε κατάχρησή τους. 

Αν όμως χρησιμοποιηθούν με τον σωστό τρόπο, μπορούν να προσφέρουν εξαιρετικά θεραπευτικά αποτελέσματα χωρίς τον κίνδυνο κατάχρησης. 

Επίσης, είναι πολύ ασφαλή στη χορήγηση, με ελάχιστες ανεπιθύμητες ενέργειες.

ygeiamou.gr