ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΑ..

 

O τρόπος με τον οποίο το μυαλό μας αναζητά λέξεις και έννοιες στη μνήμη μπορεί να είναι παράλληλος με τα  μοτίβα που χρησιμοποιούν τα ζώα 

για να κυνηγούν στο περιβάλλον τους.

Αυτή η εικόνα προέκυψε από μελέτη νευροαπεικόνισης που ανέλυσε τη δραστηριότητα του εγκεφάλου των συμμετεχόντων καθώς ανασκόπησαν τις μακροπρόθεσμες αναμνήσεις τους για λέξεις που σχετίζονται με διάφορες έννοιες. 

Παρατηρήθηκε σύνδεση μεταξύ αναζήτησης πόρων, όπως φαγητό ή καταφύγιο, και τρόπου με τον οποίο οι άνθρωποι αναζητούν εσωτερικά αποθηκευμένες έννοιες.Τέτοια ευρήματα μπορεί να προσφέρουν προοπτικές για την κατανόηση της σχιζοφρένειας, που η διαταραχη του λόγου και της σκέψης είναι πρωταρχικό σύμπτωμα.

Βασικά στοιχεία:

Η μελέτη έδειξε ότι τα μοτίβα που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι για την εσωτερική αναζήτηση αναμνήσεων θα μπορούσαν να είναι εξελικτικά και να μοιάζουν με τις στρατηγικές που χρησιμοποιούν τα ζώα για να αναζητήσουν πόρους.

Στις εργασίες μνήμης, οι άνθρωποι τείνουν να παράγουν λέξεις μετατοπίζοντας την εστίαση όταν ένα έμπλαστρο εξαντλείται - όπως ένα ζώο μπορεί να αλλάζει μεταξύ πηγών τροφής.

Αυξημένη δραστηριότητα στον ιππόκαμπο και την οπίσθια παρεγκεφαλίδα παρατηρήθηκε όταν οι συμμετέχοντες άλλαξαν μεταξύ των επιθεμάτων μνήμης, αποκαλύπτοντας διακριτές γνωστικές διεργασίες.

Ο τρόπος με τον οποίο το μυαλό αναζητά λέξεις και έννοιες στη μνήμη μπορεί να έχει τις ρίζες του σε παλαιά πρότυπα με τα οποία τα ανθρώπινα και μη ανθρώπινα ζώα αναζητούν τροφή και άλλους πόρους στο φυσικό τους περιβάλλον. 

Αυτή είναι η θεωρία που έλαβε νέα υποστήριξη από μελέτη νευρο απεικόνισης που εξέτασε την εγκεφαλική δραστηριότητα των συμμετεχόντων στη μελέτη καθώς έψαχναν τις μακροπρόθεσμες αναμνήσεις τους για λέξεις που σχετίζονται με διάφορες έννοιες.

Εκτός από το ότι μας διδάσκει για τις βασικές στρατηγικές που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι για να βρουν σχετικές πληροφορίες, αυτό το έργο μπορεί επίσης να εμπνεύσει μια νέα προσέγγιση για την κατανόηση της σχιζοφρένειας και άλλων μορφών ψύχωσης, στις οποίες η αποδιοργάνωση του λόγου και της σκέψης είναι θεμελιώδες σύμπτωμα.

Η μελέτη δημοσιεύθηκε 12 Οκτ 2023 στα  Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών  από ερευνητές στο Τμήμα Ψυχολογικών και Επιστημών του Εγκεφάλου του Πανεπιστημίου της Ιντιάνα στο Κολλέγιο Τεχνών και Επιστημών και τους συνεργάτες τους. 

Τα ευρήματά του παρέχουν νευρικές αποδείξεις για τη συνέχεια μεταξύ αναζήτησης τροφής στο διάστημα και του νου.

Ο κύριος ερευνητής Peter Todd, του οποίου η έρευνα στις εξελικτικές ρίζες των γνωστικών διαδικασιών έθεσε σε κίνηση το έργο της ομάδας, εξήγησε πώς τα πρότυπα αναζήτησης για την εύρεση εξωτερικών πόρων όπως τροφή, νερό ή καταφύγιο μπορεί επίσης να εξηγήσουν τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι αναζητούν εσωτερικές έννοιες που είναι αποθηκευμένες στη μνήμη.

Οι άνθρωποι δεν ψάχνουν μόνο εξωτερικά, αλλά και εσωτερικά, 

είπε ο Todd, καθηγητής καθηγητής στο Τμήμα Ψυχολογικών και Επιστημών του Εγκεφάλου IU και του Προγράμματος Γνωσιακής Επιστήμης.

«Και αυτές οι στρατηγικές που εξελίχθηκαν για να βοηθήσουν άλλους οργανισμούς να βρουν αυτό που θέλουν στον φυσικό κόσμο μοιάζουν επίσης σαν να οδηγούν τον τρόπο που αναζητούμε πληροφορίες σε βιβλιοθήκες και στον Ιστό και στο μυαλό μας για πράγματα που έχουμε αποθηκεύσει εκεί. και θέλω να φύγω και να το χρησιμοποιήσω».

Το κοινό χαρακτηριστικό μεταξύ των εξωτερικών και εσωτερικών στρατηγικών αναζήτησης έγκειται στη μετακίνηση από μια ενημερωμένη έκδοση κώδικα στοιχείων με υψηλή συγκέντρωση ενός συγκεκριμένου πόρου σε μια νέα ενημέρωση κώδικα όταν η προηγούμενη εξαντληθεί. 

Εάν μια αρκούδα ψάχνει για μούρα, για παράδειγμα, θα περάσει χρόνο σε έναν θάμνο μέχρι να φάει τα περισσότερα από τα μούρα εκεί, προτρέποντας την αρκούδα να μεταβεί σε άλλο θάμνο με την ελπίδα να βρει περισσότερα.

Αυτό το μοτίβο εκμετάλλευσης ενός μπαλώματος έως ότου αποφασίσετε ότι είναι ώρα να ψάξετε για ένα άλλο, να κάνετε μια 

«ανταλλαγή εκμετάλλευσης εξερεύνησης», 

είναι μια στρατηγική διαδικασία με την οποία ένας οργανισμός μπορεί να μεγιστοποιήσει την ποσότητα τροφής που βρίσκεται με την πάροδο του χρόνου αποφασίζοντας πότε είναι επωφελές να φύγει. μια τοποθεσία για να αναζητήσετε νέες πηγές τροφής.

Η αναζήτηση εννοιών στους σημασιολογικούς χώρους της μνήμης, έχουν δείξει οι ερευνητές, αναπαράγει αυτή τη στρατηγική εναλλαγή μεταξύ τοπικής αναζήτησης σε ομάδες αντικειμένων και παγκόσμιας αναζήτησης νέων συστάδων.

Τριάντα συμμετέχοντες, ενώ υποβλήθηκαν σε λειτουργική μαγνητική τομογραφία (fMRI) της εγκεφαλικής τους δραστηριότητας, κλήθηκαν να πουν όλες τις λέξεις που μπορούσαν να σκεφτούν για τρία λεπτά, σε καθεμία από μια σειρά εννοιολογικών κατηγοριών 

(όπως ζώα, τρόφιμα, επαγγέλματα) 

ή ξεκινώντας με ένα συγκεκριμένο γράμμα.

Σε τέτοιες εργασίες αναζήτησης μνήμης οι άνθρωποι παράγουν συνήθως λέξεις σε συμπλέγματα ή μπαλώματα. 

Έτσι, για παράδειγμα, ένας συμμετέχων που του ζητήθηκε να απαριθμήσει τα ζώα μπορεί να ξεκινήσει με ζώα φάρμας έως ότου τελειώσει η μνήμη του για τα ζώα φάρμας, οδηγώντας τους να προχωρήσουν σε ένα νέο σύμπλεγμα που αποτελείται από «κατοικίδια» ή «ζώα της Αφρικής».

Με την τεχνογνωσία του καθηγητή IU Josh Brown στο Τμήμα Ψυχολογικών και Επιστημών του Εγκεφάλου, ο οποίος χρησιμοποίησε fMRI για τη μελέτη άλλων ειδών διαδικασιών λήψης αποφάσεων, οι ερευνητές ερεύνησαν στη συνέχεια την εγκεφαλική δραστηριότητα των συμμετεχόντων στη μελέτη κατά τη διάρκεια στιγμών εναλλαγής μεταξύ επιθεμάτων και κατά τη διάρκεια περιόδων αναζήτηση εντός ενημερώσεων κώδικα που οδηγούν σε διακόπτες.

Ως Nancy Lundin, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και πρώην Ph.D. φοιτητής στο Τμήμα Ψυχολογικών και Επιστημών του Εγκεφάλου IU και στο Πρόγραμμα IU στη Νευροεπιστήμη, εξήγησε, «Προσπαθήσαμε να χαρακτηρίσουμε αυτές τις διαδικασίες γνωστικής αναζήτησης σε περιόδους που οι άνθρωποι συγκεντρώνονταν (ή έβρισκες σχετικές λέξεις στη μνήμη τους) σε σχέση με τις φορές που άλλαζαν (ή μετάβαση σε μια νέα ενημέρωση κώδικα).

«Χρησιμοποιήσαμε πληροφορίες από υπολογιστικά μοντέλα σημασιολογικών και φωνητικών αποστάσεων και από αναφορές συμμετεχόντων για το πότε άλλαζαν. 

Βρήκαμε ότι ο ιππόκαμπος και η οπίσθια παρεγκεφαλίδα έδειξαν μεγαλύτερη δραστηριότητα κατά τη μετάβαση σε σύγκριση με τη ομαδοποίηση, κάτι που παρέχει κάποιες ενδείξεις ότι αυτές οι διαδικασίες γνωστικής αναζήτησης είναι σημαντικά διακριτές.

Ο Μπράουν, ο οποίος είναι επίσης στο Πρόγραμμα Γνωσιακής Επιστήμης της IU και στο Πρόγραμμα Νευροεπιστήμης, ανέπτυξε αναλυτικά τις επιπτώσεις αυτής της εγκεφαλικής δραστηριότητας.

Η μελέτη, πρότεινε, επιβεβαιώνει ότι ο ιππόκαμπος, ένα μέρος του εγκεφάλου που βοηθά στο σχηματισμό μακροπρόθεσμων αναμνήσεων, «  δεν είναι απλώς ένας παθητικός ενδιάμεσος σταθμός για αναμνήσεις στο δρόμο προς πιο μόνιμη αποθήκευση». 

Είναι επίσης, είπε, «ένα είδος μαξιλαριού που σας επιτρέπει να αναπαραστήσετε και να παίξετε με αυτές τις αναμνήσεις.

«Όταν τα υποκείμενα έπρεπε να δοκιμάσουν κάτι διαφορετικό, όπως η μετάβαση σε ένα νέο μέρος του σημασιολογικού χώρου, τότε ήταν που λάβατε αυτή τη δραστηριότητα στον ιππόκαμπο. Αυτό υποδηλώνει ότι κάτι συμβαίνει που σας βοηθά να δημιουργήσετε νέες ιδέες, που είναι να βρίσκετε νέα πράγματα, να δοκιμάζετε κάτι διαφορετικό».

Η Lundin, τώρα μεταδιδακτορική υπότροφος στο Τμήμα Ψυχιατρικής και Συμπεριφορικής Υγείας στο Ιατρικό Κολλέγιο του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Οχάιο, παρατήρησε επίσης ότι η μελέτη προστίθεται στην πρόσφατη έρευνα (συμπεριλαμβανομένης αυτής του διδακτορικού της συμβούλου και συναδέλφου συγγραφέα στη μελέτη, καθηγητή Bill Hetrick στο IU Department of Psychological and Brain Sciences) σχετικά με τον υπομελετημένο ρόλο της παρεγκεφαλίδας στις γνωστικές διαδικασίες.

Ιστορικά, η παρεγκεφαλίδα πιστεύεται ότι εμπλέκεται κυρίως στον κινητικό συντονισμό και τον έλεγχο.

«Εδώ», είπε, «οι οπίσθιες περιοχές της παρεγκεφαλίδας πιο πρόσφατα αποδείχθηκαν ότι σχετίζονται με γνωστικές διεργασίες, εμπλέκονται στη μετάβαση σε νέα μέρη του γνωστικού χώρου τόσο για σημασιολογικές όσο και για φωνητικές εργασίες ανάκτησης λέξεων».

Κλινικές Επιπτώσεις

Ως κλινική ψυχολόγος, η Lundin βλέπει την τρέχουσα μελέτη ως θεμελιώδη για τα μελλοντικά της σχέδια να μελετήσει την οργάνωση του λόγου και της σκέψης σε άτομα με ψυχωτική ασθένεια και άλλες μορφές ψυχοπαθολογίας.

Η σχιζοφρένεια, όπως τόνισε, ένας όρος που επινοήθηκε αρχικά το 1908 από τον Ελβετό ψυχίατρο Eugen Bleuler, χαρακτηρίστηκε από την αρχή 

ως διαταραχή χαλαρωμένων συσχετισμών ή κατακερματισμός σκέψης, γλώσσας, συμπεριφοράς και συναισθημάτων.

«Πολλή έρευνα πηγαίνει στην κατανόηση της διαταραχής της σκέψης και της αποδιοργανωμένης ομιλίας στην ψύχωση», λέει ο Lundin, «αλλά δεν καταλαβαίνουμε τους υποκείμενους μηχανισμούς, γιατί μερικοί άνθρωποι δυσκολεύονται περισσότερο να επικοινωνήσουν με σαφή τρόπο από άλλους.

«Μια ερώτηση που συνεχίζουμε να διερευνούμε οι συνάδελφοί μου και εγώ είναι: «Αυτές οι γνωστικές διαδικασίες αναζήτησης τροφής, οι αποφάσεις για το πότε θα εξερευνηθούν και θα αξιοποιηθούν, σχετίζονται με την οργάνωση του λόγου και της σκέψης στην ψύχωση; Μερικοί άνθρωποι χρησιμοποιούν μη βέλτιστες στρατηγικές αναζήτησης τροφής είτε μένοντας σε μια σειρά από έννοιες για πολύ καιρό είτε φεύγοντας πολύ νωρίς;»

Ο Lundin έχει τώρα εξετάσει αυτές τις στρατηγικές γνωστικής αναζήτησης σε άτομα με ψύχωση σε διάφορες μελέτες.

Μέχρι στιγμής, είπε,

 «Βρίσκουμε κάποιες διαφορές στα πρότυπα τοπικής εκμετάλλευσης και παγκόσμιας εξερεύνησης κατά τη διάρκεια της σημασιολογικής αναζήτησης μεταξύ εκείνων με ψύχωση και εκείνων που είναι νευροτυπικά».

Ωστόσο, μένει να γίνει περισσότερη δουλειά. Σύντομα θα αρχίσει να συλλέγει νέα δεδομένα στο νοσοκομείο στο οποίο εργάζεται για να κατανοήσει καλύτερα πώς η πιο ανοιχτή, καθημερινή ομιλία μπορεί να σχετίζεται με τη διαδικασία αναζήτησης τροφής που διερευνήθηκε στην τρέχουσα μελέτη.

Και έχει ισχυρές ελπίδες, είπε, ότι αυτός ο νέος τρόπος εννοιολόγησης του τρόπου με τον οποίο αναζητούμε λέξεις και έννοιες στη μνήμη «μπορεί πραγματικά να φτάσει στη ρίζα της ασθένειας και να οδηγήσει σε νέες θεραπείες για άτομα που αγωνίζονται με ψύχωση».

Άλλοι συγγραφείς περιλαμβάνουν τον Brendan T. Johns, Τμήμα Ψυχολογίας, Πανεπιστήμιο McGill. Michael N. Jones, Τμήμα Ψυχολογικών και Επιστημών του Εγκεφάλου και του Προγράμματος Γνωσιακής Επιστήμης, Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα. John R. Purcell, Τμήμα Ψυχολογικών και Επιστημών του Εγκεφάλου και το Πρόγραμμα στη Νευροεπιστήμη, Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα και Τμήμα Ψυχιατρικής, Ινστιτούτο Υγείας Εγκεφάλου, Πανεπιστήμιο Rutgers. William P. Hetrick, Τμήμα Ψυχολογικών και Επιστημών του Εγκεφάλου, Πρόγραμμα Νευροεπιστημών και Ιατρική Σχολή Τμήμα Ψυχιατρικής, Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα. και Brian F. O'Donnell, Department of Psychological and Brain Sciences, Program in Neuroscience and School of Medicine Department of Psychiatry, Indiana University.