Lexotanil (βρωμαζεπάμη)

 

Το Lexotanil (βρωμαζεπάμη) 

δεν είναι ένα υπναγωγό 

Όταν κάποιος το πάρει το βράδυ, πριν κοιμηθεί, η αγχόλυση τον βοηθά να μπει στον φυσιολογικό κύκλο του ύπνου.

Οταν θελουμε το Lexotanil 

να βοηθήσει στον ύπνο, το παιρνουμε 

μισή - με μία ώρα πριν τον ύπνο. 

 0,75mg-3,0mg 

Οι μελέτες σχετικά με τις βενζο διαζεπίνες στην αρχιτεκτονική του ύπνου δείχνουν :

αύξηση στο στάδιο 2  N REM, 

μείωση στο χρόνο των σταδίων 3 και 4 του ύπνου NREM, και

μείωση του χρόνου ύπνου REM κατά τη διάρκεια του νυχτερινού ύπνου. 

Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι αναλόγως, μπορεί να οδηγήσει σε μία καλύτερη ή χειρότερη ποιότητα ύπνου.

Ένα άλλο πρόβλημα με το Lexotanil για τον ύπνο, μπορεί να είναι υπνηλία ή κόπωση την επόμενη ημέρα. 

Σ αυτές τις περιπτώσεις μπορεί να χρειαστεί η μείωση της δόσης. 

Εάν αυτό δεν βοηθήσει, θα πρέπει να επιλεγεί ένα άλλο φάρμακο.

Υπάρχουν φάρμακα διαφόρων κατηγοριών που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αντιμετώπιση  προβλημάτων ύπνου, όπως  βενζοδιαζεπίνες 

Stedon, Clonotril, 

υπναγωγά ( Stilnox), 

αντιϊσταμινικά (Atarax), αντικαταθλιπτικά (Remeron), νευροληπτικά και αγωνιστές των υποδοχέων της μελατονίνης

 ( Circadin, Zzzquil). 

Ορισμένα  χορηγούνται χωρίς συνταγή, αλλά για τα περισσότερα (Lexotanil και Stilnox) χρειάζεται απαραιτήτως ιατρική συνταγή.

Για καποιον μπορεί να είναι προτιμότερο ένα φάρμακο από ένα άλλο, αναλόγως της βιοχημικής ιδιοσυγκρασίας αλλά και των ιδιαίτερων δυσκολιών στον ύπνο που συναντά ο ασθενής παράδειγμα αν έχει συχνές αφυπνίσεις, έντονα όνειρα ή εφιάλτες

Οι μελέτες δείχνουν ότι υπάρχουν  κάποια φάρμακα που καλό είναι 

να τα αποφεύγουμε για την υγεία 

του εγκεφάλου μας , 

καθώς έχουν σχέση με την άνοια. Βέβαια, στις μέρες μας υπάρχουν εναλλακτικές φυσικές επιλογές που δεν προκαλούν παρενέργειες.

Εάν ένα άτομο ανησυχεί για την εμφάνιση άνοιας, μπορεί να κάνει κάποια πράγματα για να μειώσει τον κίνδυνο, όπως το να ακολουθεί μια ισορροπημένη διατροφή, να περπατα τακτικά, ο ύπνος του να είναι επαρκής και να κρατά το μυαλό του απασχολημένο. 

Ωστόσο, κάποια φάρμακα που συμβάλλουν στην επίτευξη όλων των παραπάνω, μπορεί να αυξάνουν τον κίνδυνο για την εμφάνιση άνοιας.

 Αυτά τα φάρμακα περιλαμβάνουν τις βενζοδιαζεπίνες  και τα αντιχολινεργικά μια κατηγορία φαρμάκων για  αλλεργίες και  κρυολόγημα, την κατάθλιψη, την υψηλή πίεση και την ακράτεια, τα οποία έχουν σχέση με τον κίνδυνο εμφάνισης άνοιας αν ένα άτομο τα χρησιμοποιεί για περισσότερο από μερικούς μήνες. 

Βέβαια, και στις δύο περιπτώσεις, οι επιδράσεις είναι ανάλογες με τη δόση του φαρμάκου και τη διάρκεια της χρήσης.

Οι περισσότεροι γιατροί πιστεύουν ότι  βενζοδιαζεπίνες, αντιϊσταμινικά και τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά επιβαρύνουν τους ηλικιωμένους λόγω των παρενεργειών τους. 

Τα συγκεκριμένα φάρμακα προκαλουν  σύγχυση και  κενά μνήμης,  οδηγούν σε πτώσεις, κατάγματα και τραυματισμούς.

Τα αντιχολινεργικά και οι βενζοδιαζεπίνες επηρεάζουν την δράση των ,  ενώσεων που δρουν στο κεντρικό νευρικό σύστημα, αλλά τα φάρμακα λειτουργούν με  διαφορετικό τρόπο.

Τα αντιχολινεργικά φάρμακα μπλοκάρουν την δράση της ακετυλοχολίνης. 

Στον εγκέφαλο, η ακετυλοχολίνη παίζει σημαντικό ρόλο στη μνήμη και στη μάθηση. Στο υπόλοιπο σώμα, διεγείρει τα νεύρα του αυτόνομου νευρικού συστήματος, που ρυθμίζουν τις συσπάσεις των αιμοφόρων αγγείων, των αεραγωγών και του καρδιαγγειακού και του πεπτικού συστήματος. 

Τα πιο δυνατά αντιχολινεργικά φάρμακα περιλαμβάνουν τα αντιϊσταμινικά, τα τρικυκλικά , τα φάρμακα για τον έλεγχο της ουροδόχου κύστεως και τα υπναγωγά.

Οι βενζοδιαζεπίνες  τα πιο γνωστά   αγχολυτικά ενισχύουν την αποτελεσματικότητα άλλων νευροδιαβιβαστών. 

Αυξάνουν τα επίπεδα του γ-αμινοβουτυρικού οξέος (GABA), το οποίο μειώνει τη δράση των νευρώνων στον εγκέφαλο. 

Γι αυτό το λόγο, έχουν ηρεμιστική δράση και συμβάλλουν στον ύπνο.

Μελέτη   έδειξε ότι η αθροιστική συσσώρευση των βενζοδιαζεπινών  οδηγεί σε μεγαλύτερο κίνδυνο για άνοια.

Στη  μελέτη συμμετείχαν  2000 άνδρες και γυναίκες άνω των 66 ετών με άνοια. 

Επίσης επιλέχθηκαν τυχαία 7000 άνθρωποι χωρίς άνοια με τις ίδιες ηλικίες. 

Από τη στιγμή της δημιουργίας των ομάδων, οι ερευνητές κατέγραψαν όλα τα φάρμακα που λάμβαναν τα προηγούμενα πέντε με έξι χρόνια πριν την διάγνωση της άνοιας.

Η λήψη βενζοδιαζεπινών για τρεις διαδοχικούς μήνες ή λιγότερο δεν οδηγούσε σε υψηλότερο κίνδυνο για άνοια. 

Ωστόσο, όσοι ασθενείς έπαιρναν βενζοδιαζεπίνες για έξι μήνες είχαν 32% μεγαλύτερο κίνδυνο για άνοια. Επιπλέον, όσοι τις έπαιρναν για παραπάνω από έξι μήνες 

είχαν 84% μεγαλύτερο κίνδυνο από αυτούς που δεν είχαν πάρει ποτέ.

Επίσης ο τύπος του φαρμάκου είχε πολλή μεγάλη σημασία. 

Όσοι άνθρωποι έπαιρναν βενζοδιαζεπίνες μακράς δράσης όπως η διαζεπάμη ή η φλουραζεπάμη είχαν μεγαλύτερο κίνδυνο 

από όσους έπαιρναν βενζοδιαζεπίνες βραχείας δράσης όπως η τριαζολάμη, η λοραζεπάμη, η αλπραζολάμη Xanax ή η τεμαζεπάμη.