ΤΑ ..ΑΥΤΟΑΝΟΣΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ..ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΟΥΝ

ΝΕΥΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

 Πολλαπλη Σκλήρυνση (κατά Πλάκας )

 Βαριά Μυασθένεια 

 Αυτοάνοσες Νευροπάθειες 

 Σύνδρομό Guillain-Barre 

ΑΙΜΑ

Αυτοάνοση Αιμολυτική Αναιμία 

Κακοήθης Αναιμία 

Αυτοάνοση Θρομβοκυτταροπενία 

ΑΙΜΟΦΟΡΑ ΑΓΓΕΙΑ

Κροταφική Αρτηρίτιδα 

Αντιφωσφολιπιδικό Σύνδρομο 

Αγγειίτιδες όπως η Κοκκιωμάτωση Wegener 

Νόσος του Αδαμαντιάδη Behηet. 

ΕΝΔΟΚΡΙΝΕΙΣ ΑΔΕΝΕΣ

Διαβήτης Τύπου Ι 

Θυρεοειδίτιδα του HASHIMOTO 

Αυτοάνοση ωοθηκίτιδα και ορχίτιδα 

Αυτοάνοση νόσος των επινεφριδίων αδένων. 

ΓΑΣΤΡΕΝΤΕΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Νόσο Crohn 

Ελκώδης Κολίτιδα 

Πρωτοπαθής Χολική Κίρρωση 

Αυτοάνοση Ηπατίτιδα. 

ΔΕΡΜΑ

Λεύκη 

Ψωρίαση 

Ερπητοειδής Δερματίτιδα 

Πέμφιγα + πεμφιγοειδές 

Πολλών Οργάνων

Αγκυλοποιητική Σπονδυλίτιδα 

Ρευματοειδής αρθρίτιδα

Λ ύ κ ο ς


Σκληρόδερμα 

Πολυμυοσίτιδα 

Δερματομυοσίτιδα

Σύνδρομο Sjogren.

Ρευματοειδής αρθρίτιδα

Στη Ρευματοειδή αρθρίτιδα, στόχος του ανοσοποιητικού συστήματος είναι ο αρθρικός υμένας .Η φλεγμονή του αρθρικού υμένα είναι συνήθως συμμετρική συμβαίνει και στις δύο πλευρές του σώματος και προκαλεί πόνο, πρήξιμο και δυσκαμψία των αρθρώσεων 

Αυτά τα χαρακτηριστικά ξεχωρίζουν τη Ρευματοειδή αρθρίτιδα από την Οστεοαρθρίτιδα, που είναι μια πιο κοινή εκφυλιστική αρθρίτιδα. 
Οι διαθέσιμες σήμερα θεραπευτικές αγωγές, εστιάζονται στη μείωση της φλεγμονής των αρθρώσεων με αντιφλεγμονώδη και ανοσοκατασταλτικά φάρμακα. 
Μερικές φορές, το ανοσοποιητικό σύστημα μπορεί επίσης να προσβάλλει τους πνεύμονες, τα αγγεία ή τα μάτια. 
Συχνά, οι ασθενείς μπορεί να αναπτύσσουν συμπτώματα άλλων αυτοάνοσων νοσημάτων, όπως του συνδρόμου SJOGREN. 
Η Ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι μία από τις πιο συχνές αυτοάνοσες νόσους, προσβάλλοντας 1 στους 100 ανθρώπους στις Ηνωμένες Πολιτείες. 

Μέχρι σήμερα, δεν φαίνεται οι λοιμογόνοι παράγοντες να αποτελούν αιτία της νόσου.

Πολλαπλη Σκλήρυνση

Πολύ συχνά, η βλάβη στο ΚΝΣ συμβαίνει κατά περιόδους επιτρέποντας έτσι στον ασθενή να ζήσει μια σχετικά φυσιολογική ζωή. Στο άλλο άκρο, τα συμπτώματα μπορεί να γίνουν συνεχή, με αποτέλεσμα μια προοδευτικά επιδεινούμενη νόσο, με πιθανή τύφλωση, παράλυση και πρόωρο θάνατο. Κάποια φάρμακα, όπως η ιντερφερόνη βήτα, χρήσιμα σε ασθενείς με την υποτροπιάζουσα μορφή της Σκλήρυνσης κατά Πλάκας. Στα νεαρά άτομα, η Σκλήρυνση κατά Πλάκας, είναι η πιο συχνή νόσος του νευρικού συστήματος που προκαλεί αναπηρία. Η Πολλαπλη Σκλήρυνση , προσβάλλει 1 στους 700 ανθρώπους στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι ερευνητές συνεχίζουν την προσπάθεια ανακάλυψης των αιτιών της νόσου.

Διαβήτης τύπου Ι

Η πολυδιψία και πιθανώς η αιφνίδια σύγχυση. 

Ο Διαβήτης τύπου Ι συνήθως διαγιγνώσκετε πριν την ηλικία των 30 ετών και  ακόμη και τον πρώτο μήνα της ζωής. Μαζί με τον Διαβήτη τύπου ΙΙ, που δεν θεωρείται αυτοάνοσο νόσημα, Ο Διαβήτης Είναι Η Κύρια Αιτία Νεφρικής Ανεπάρκειας, Απώλειας Της Όρασης Και Ακρωτηριασμού Των Ποδιών. 

Η στενή παρακολούθηση των επιπέδων του σακχάρου μειώνει την συχνότητα με την οποία συμβαίνουν οι παραπάνω επιπλοκές. Υπάρχει γενετική προδιάθεση για το Διαβήτη τύπου Ι, που εμφανίζεται σε 1 στους 800 ανθρώπους στις Ηνωμένες Πολιτείες. 

Από τα άτομα που έχουν κάποιο στενό συγγενή με Διαβήτη τύπου Ι, μπορούν να αναγνωριστούν αυτοί με υψηλό κίνδυνο να αναπτύξουν τη νόσο. Γίνονται προσπάθειες για την ανεύρεση μεθόδων πρόληψης για τα μέλη οικογενειών με αυξημένο κίνδυνο.

 

φλεγμονώδεις νόσοι του εντέρου.

Αυτός ο ιατρικός όρος χρησιμοποιείται για τη νόσο του Crohn και Ελκώδη Κολίτιδα, δυο παθήσεις στις οποίες το ανοσοποιητικό σύστημα προσβάλλει το έντερο. 
Οι ασθενείς μπορεί να έχουν διάρροια, ναυτία, εμέτους, κοιλιακές κράμπες και πόνο που δύσκολα μπορεί να ελεγχθεί. 
Τα προσβεβλημένα άτομα μπορεί να πάσχουν τόσο από τη φλεγμονή του εντέρου, όσο και από τις παρενέργειες των φαρμάκων που χρησιμοποιούνται για τη νόσο.
Για παράδειγμα, η καθημερινή λήψη υψηλών δόσεων κορτικοστεροειδών, που είναι απαραίτητη για τον έλεγχο των σοβαρών εκδηλώσεων της νόσου του Crohn, μπορεί να προδιαθέσει τους ασθενείς για λοιμώξεις, απώλεια αστικής μάζας (οστεοπόρωση) και κατάγματα. 
Στους ασθενείς με Ελκώδη Κολίτιδα, η χειρουργική εκτομή του παχέος εντέρου κολεκτομή μπορεί να εξαλείψει τη νόσο και τον αυξημένο κίνδυνο για καρκίνο του παχέος εντέρου. 
Περισσότεροι από 1 στους 500 Αμερικανούς, πάσχουν από κάποιον τύπο φλεγμονώδους νόσου του εντέρου. 

Λ ύ κ ο ς

Σε σοβαρές περιπτώσεις, το ανοσοποιητικό σύστημα μπορεί να προσβάλλει όργανα όπως οι νεφροί, ο εγκέφαλος ή οι πνεύμονες. 
Σε πολλούς ασθενείς τα συμπτώματα και οι διαταραχές που προκαλούνται από τη νόσο ελέγχονται με τα διαθέσιμα αντιφλεγμονώδη φάρμακα. 

Ωστόσο, αν ο ασθενής δεν παρακολουθείται στενά, οι παρενέργειες από τα φάρμακα μπορεί να είναι αρκετά σοβαρές. 

Ο Λύκος προσβάλλει 1 στα 2000 άτομα στην Αμερική και μάλιστα, 1 στις 250 νεαρές γυναίκες αφρικανικής καταγωγής. 

Ψ ω ρ ί α σ η 

Είναι μια διαταραχή του ανοσου  που προσβάλλει το δέρμα και συχνά τα μάτια, τα νύχια και τις αρθρώσεις. Η ψωρίαση μπορεί να αφορά μικρές περιοχές του δέρματος ή να προσβάλλει ολόκληρο το σώμα με περιοχές κόκκινων λεπιών, που ονομάζονται πλάκες. 

2 στους 100 Αμερικανούς. 
Η ψωρίαση συχνά εμφανίζεται σε μέλη της ίδιας οικογένειας. 

Σ κ λ η ρ ό δ ε ρ μ α

Σχεδόν όλοι οι ασθενείς με Σκληρόδερμα παρουσιάζουν το φαινόμενο Raynaud, δηλαδή σπασμό των αγγείων στα δάχτυλα των χεριών και των ποδιών. Στις εκδηλώσεις του φαινομένου αυτού περιλαμβάνονται η αυξημένη ευαισθησία των δακτύλων των χεριών και των ποδιών στο κρύο, οι αλλαγές στο χρώμα του δέρματος, ο πόνος και τα συχνά έλκη στις θηλές των δακτύλων των χεριών ή των ποδιών. 
Στα άτομα με Σκληρόδερμα η πάχυνση του δέρματος και των αγγείων μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια της κινητικότητας και τη δύσπνοια ή σπανιότερα τη νεφρική, καρδιακή ή πνευμονική ανεπάρκεια. 
Η εκτίμηση του αριθμού των πασχόντων από οποιοδήποτε τύπο Σκληροδέρματος ποικίλλει από μελέτη σε μελέτη και κυμαίνεται μεταξύ 1 και 4 προσβεβλημένων ατόμων για κάθε 10.000 Αμερικανούς 

(ή το μέγιστο 1 στα2500 άτομα)

 θ υ ρ ε ο ε ι δ ο π ά  θ ε ι ε ς 

Τα συμπτώματα της υπολειτουργίας ή υπερλειτουργίας του θυρεοειδούς αδένα είναι μη ειδικά και μπορούν να εμφανιστούν σταδιακά ή απότομα. περιλαμβάνουν κόπωση, νευρικότητα, περιορισμένη ανοχή στο κρύο ή στη ζέστη, αδυναμία, αλλαγές στην υφή ή την πυκνότητα των μαλλιών και απώλεια ή αύξηση σωματικού βάρους. 
Η διάγνωση της θυρεοειδοπάθειας γίνεται εύκολα με τις κατάλληλες εργαστηριακές εξετάσεις. 
Τα συμπτώματα του υποθυρεοειδισμού, ελέγχονται με χάπια υποκατάστασης των θυρεοειδικών ορμονών. 
Ωστόσο, μπορούν να υπάρξουν επιπλοκές από την υπέρ- ή υποκατάσταση της ορμόνης.

Χαιρετε.