Και ιδού είς προσελθών είπεν αυτώ Διδάσκαλε αγαθέ,τι αγαθόν ποιήσω ινα εχω ζωην αιωνιον; Ο δε είπεν αυτώ τι με λέγεις αγαθόν;
Ο Ιησούς αναφέρεται σε μια πραγματικότητα που υπερβαίνει την διάνοια του ανθρώπου και την κατάσταση του κόσμου που κυβερνάται απ' το κακό.οι άνθρωποι γίνονται αγαθοί στο μέτρο της πραγματικής και αληθινής σχέσης τους με τον Θεό. Εκεινος Εχει τηρήσει τις εντολές από μικρός. Είναι πιστός και φρόνιμος.
Ο Ιησούς ζητά Ει θέλεις τέλειος είναι, ύπαγε πώλησόν σου τα υπάρχοντα και δος πτωχοίς, και έξεις θησαυρόν εν ουρανώ, και δεύρο ακολούθει μοι. Η παραίτηση από τον πλούτο και η άρνησή του,αποτελούν ουσιαστικά την άρνηση του μόνου θεού στον οποίο πιστεύουν οι άνθρωποι, κι αυτός είναι ο μαμωνάς.Και εύλογα οι μαθητές τότε ρωτούν:
Τις δύναται σωθήναι;Η παραίνεση του Ιησού στον νεανία να πουλήσει τα υπάρχοντά του και να τα δώσει στους φτωχούς αντανακλά το
αγάπα τον πλησίον σου ως σεαυτόν.
Το αγάπα τον πλησίον σου, δεν μπορεί να τηρηθεί και να εφαρμοστεί ως εντολή που δίνεται έξωθεν ή άνωθεν, διότι η αγάπη ως επιβολή δεν δύναται να υπάρξει.
Τις εστί μου πλησίον; Είναι έννοια δεδομένη ή κάτι που πρέπει να ορίζεται κάθε στιγμή;
Είναι ένα θεωρητικό σχήμα, που περιλαμβάνει ανθρώπους με ανάλογες ιδιότητες και χαρακτηριστικά, ή είναι ο κάθε ένας που συναντάμε στο δρόμο μας; Στον δρόμο από την Ιερουσαλήμ προς την Ιεριχώ,Πρώτα περνά απ' εκεί ένας ιερέας και κατόπιν ένας λευίτης.Τον βλέπουν και προσπερνούν.Μετά από λίγο περνά και έναςΣαμαρείτης Είναι, κατά τους Ιουδαίους,ένας αιρετικός, ένας μολυσμένος ο άνθρωπος αυτός στέκεται και Τον σπλαχνίζεται. Τον περιποιείται, καθαρίζοντας τις πληγές του.Τον ανεβάζει στο ζώο του και τον πηγαίνειστο πρώτο πανδοχείο που συναντούν.Την επομένη μέρα αφήνει δύο δηνάρια στον πανδοχέα λέγοντάς του ότι πρέπει να φύγει,και ότι θα ξαναπεράσει και θα τον πληρώσει αν χρειαστούν και άλλα χρήματα.
Ο Σαμαρείτης, αναλαμβάνει τον χτυπημένο άνθρωπο σωματικά,τον παίρνει στην ¨αγκαλιά¨ τουκαι δίνει χρήματα ώσπου να θεραπευτεί.
Ο πλησίον δεν είναι κάτι αφηρημένο, δεν είναι μόνο ο ομόθρησκος, ο συγγενής, ο ομοϊδεάτης Τώρα πλέον είναι ξεκάθαρο ποιος είναι ο πλησίον,και ποια η στάση του ανθρώπου που θέλεινα έχει ζωή αιώνια. Ο Σαμαρείτης δεν απαιτεί την ευγνωμοσύνη του πληγωμένου, ούτε ζητά κάποιο αντάλλαγμα για την βοήθεια που του έδωσε.
Ζούμε μέσα από τις ζωές των άλλων,και οι ζωές των άλλων είναι που προσφέρουν αυτή την πληρότητα.Δεν υπάρχει σωτηρία ατομικής ψυχής,Σε κάθε πράξη προβάλλουμε πάντα τον εαυτό μας και ο άλλος γίνεται ο καθρέφτης
Με την ευσπλαχνία ωστόσο μπαίνουμε στη θέση του άλλου, τούτο μας συνδέει μαζί του.
Γι' αυτό και η προτροπή είναι, αγάπα τον πλησίον σου ως σεαυτόν, γνωρίζοντας ότι αφετηρία του καθενός είναι πάντα ο εαυτός του. Να ζει όμως κανείς μέσα από τις ζωές των άλλων και να ανθίζει, μοιάζει με την αγάπη προς τους νεκρούς,που είναι η πιο ανιδιοτελής αγάπη. Ο νεκρός δεν προσφέρει κανέναν καθρέφτη για τον εαυτό.
Νεανίας και νομοδιδάσκαλος Ρωτούν τι να κάνουν για να κληρονομήσουν την αιώνια ζωή. Η αιώνια ζωή δεν μπορεί να λογαριαστεί ως καρπός μόνο προσωπικού μόχθου και αγώνα,ή κάποιων κανόνων που αν τους ακολουθήσει κανείς θα την κερδίσει. Χωρίς τη χάρη του Θεού, η μετοχή στην αιώνια ζωή δεν είναι εφικτή. Η αιώνια ζωή είναι μέθεξη, και συνδέεται άρρηκτα με την αγάπη.
Η αγάπη έχει χαρακτήρα απόλυτο. Δεν υπάρχουν φραγμοί και διαχωριστικά τείχη.
Αν ο χτυπημένος ήταν κάποιος που ανήκε στην τάξη των ιερέων και των λευιτών, ο ιερέας και ο λευίτης θα έσπευδαν σε βοήθειά του βλέποντας έναν όμοιό τους να υποφέρει.
Ο Σαμαρείτης, τη στιγμή που χωρίς δεύτερη σκέψη σπεύδει να βοηθήσει τον πληγωμένο δεν έχει καν εαυτό. Ο Σαμαρείτης είναι ένας αιρετικός,ένας ξένος σε εκείνα τα μέρη, ένα απεχθές υποκείμενο για τους Ιουδαίους.
Παραδίδει τον κακοπαθημένο στα χέρια του πανδοχέα και αναχωρεί.
Μιμήσου αυτόν που πορεύεται ως άνθρωπος της αγάπης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου