Αλήθεια Ζάχο γιατί Τα περισσότερα φαρμακά κυκλοφορούν σε blister των 14 ή 28 χαπιών;Δεν θάταν πιό λογικό, τα κουτιά να περιέχουν 30 χάπια,δηλαδή όσες και οι μέρες του μήνα; Ρέ Κοσμά,για σκέψου ποιοί συνήθως παίρνουν χάπια κι όταν λέμε χάπια, εννοούμε πολλά και διάφορα, δυστυχώς.
Συνήθως οι ηλικιωμένοι σαν κι εμένα.Ποιο είναι το πιο συνηθισμένο πρόβλημα των ηλικιωμένων όχι σαν εσένα, εσύ παίρνεις ιχθυέλαιο, κι έτσι τα αγγεία του εγκεφάλου σου είναι ελαστικά και τον αιματώνουν επαρκώς, βλέπεις το ΕΡΑ και το DHA κάνουν άψογα τη δουλειά τους.
Μιλάμε για τον φίλο μας στο χωριό, που ο γιατρός τον αναγκάζει να πάρει τη στατίνη του, για να έχει ήσυχο το κεφάλι του ο γιατρός απ τα καρδιαγγειακά του παππού, και δεν πάει το παλιάμπελο, αν τα χάνει σιγά-σιγά.Ολοι ξέρουν πως οι γέροι τα χάνουν Το ότι ξεχνούν, γενικώς, και συχνά πυκνά είτε παραλείπουν να πάρουν τα χάπια τους είτε, νομίζοντας πως δεν τα έχουν πάρει, τα παίρνουν διπλά.Τι πρέπει να γίνει γι αυτό;Θα πρέπει οι εταιρίες να φτιάχνουν τα φάρμακα με τέτοιο τρόπο ώστε ο γέροντας και η γερόντισσα να ξέρουν αν έχουν πάρει το χάπι της ημέρας ή όχι.Και πώς γίνεται αυτό; Με το να βάζουμε πίσω από τα χάπια ένα τύπο ημερολογίου, ώστε κάθε χάπι να αντιστοιχεί σε μία συγκεκριμένη μέρα, δηλαδή από Δευτέρα έως και Κυριακή. Έτσι, όταν ο ηλικιωμένος ανοίγει ένα καινούργιο κουτί με χάπια θα ξεκινά να τα παίρνει ανάλογα με την ημέρα. Π.χ. ο παππούς ανοίγει το κουτί την Κυριακή·θα πάρει το χάπι που πίσω του γράφει Κυριακή,την επομένη θα πάρει το χάπι που πίσω του γράφει Δευτέρα και πάει λέγοντας.., ώστε,αν ένα βράδυ αναρωτηθεί..Αν πήρε το χάπι του , ναξερει.Πόσα χάπια θα έχει το κάθε κουτί;Αφού τα χάπια θα αντιστοιχούν στις ημέρες της εβδομάδας, το κάθε κουτί θα έχει 7, είτε 14, είτε 28 χάπια.
Νά γιατί τα κουτιά των φαρμάκων έχουν 14 ή 28 χάπια και δεν είναι η ανάγκη των..κακών εταιριών να πουλήσουν κι άλλο κουτί.Ετσι λοιπόν ΟΛΕΣ οι φαρμακευτικές εταιρείες έχουν συσκευασίες των 7 ή 14 ή 28 δισκίων , αν και ελάχιστες απ αυτές γράφουν την ημέρα της εβδομάδας.Όλα είναι πολλαπλάσια του εφτά, εκτός βέβαια από τα παυσίπονα, αντιπυρετικά, κ.λ.π. Πάει κι αυτό. Θα μου πείς βέβαια αν συμφωνώ να δίνονται τόσα φάρμακα.Φυσικά και όχι. Αντε πέστο αυτό στον μπαρμπα Νίκο, που πιστεύει οτι παίρνοντας το χρωματιστό χαπάκι θα ξαναγίνει τζόβενο.
Τί θυμήθηκα τώρα. Πριν ένα χρόνο ,παραθέριζα σε νησί των Κυκλάδων, κι ειχα γίνει γραφικός με τον Βαγγελάκη να προηγείται και να εξετάζει το κατάλυμα, ή το εστιατόριο, και πολλές φορές για να αποφύγει ερωτήσεις έλεγε οτι είμαι ένας διάσημος γιατρός απο την αμερική. Ετσι πετύχαινε διακριτικότητα, και καλό φαγητό.
Μια μέρα εκεί που καθόμασταν κι απολαμβάναμε μια υπέροχη κακαβιά, φτιαγμένη με τον παραδοσιακό τρόπο, να κι ο ψαράς που προμήθευε τα ψάρια στη ταβέρνα. Γιατρέ μου είμαι 65 και θέλω αυτό το χάπι που σε κρατά άντρα ξέρεις εσύ. Ο γιατρός εδώ δεν μου το δίνειΤον κοίταξα. Ηταν ένας ηλιοκαμένος, άκαπνος και το εννοώ πλέον το κάπνισμα είναι εγκληματικό
άντρακλας που δεν είχε ανάγκη, όχι απο Viagra, αλλά ούτε απο απλή βιταμίνη.
Χαμογέλασα και κοιτώντας τον Βαγγελάκη, του είπα να μου φέρει την τσάντα μου.Αφού είδα οτι η πίεσή του ηταν μωρού παιδιού κι η καρδιά τουχτύπαγε μελωδικά, μάλλον απ το ακούμπημά μου, έβγαλα με ευλάβεια τα ζαχαρένια χρωματιστά χάπια που χρησιμοποιώ για κάτι τέτοιες περιστάσεις, και Με συνωμοτικό ύφος του είπα οτι πρέπει να ακολουθήσει ΑΚΡΙΒΩΣ τις οδηγίες μου, και του αράδιασα τόσες λεπτομέρειες , δίνοντάς του το μπλέ ακίνδυνο χαπάκι,που κι εγώ μετά δε θυμόμουν.Εφυγε λές και του είχα χαρίσει δεν ξέρω τί Πέρασαν μέρες και τον είχα ξεχασει.Την παραμονή που θα φεύγαμε, βλέπω μια πελώρια τσιπούρα ψημμένη με αριστοτεχνικό τρόπο.
Απορημένος ρώτησα το ιδιοκτήτη, εκείνος με πονηρό ύφος μου είπε οτι είναι προσφορά του καταστήματος γενικώς.Δεν έδωσα σημασία, γιατί πάντα πληρωνα τα διπλάσια για το φαγητό που μας προσέφερε.Η τσιπούρα ηταν θεσπέσια, τόσο που κι ο Βαγγέλης ομολόγησε πως είχε καιρό να φάει τέτοιο ψάρι την άλλη μέρα κι ενώ περιμέναμε το αεροπλάνο, νάσου το θηρίο με μια μεγάλη τσάντα.Ηρθε και χωρίς κουβέντα την έδωσε στον Βαγγέλη, εμένα δε, μ αγκάλιασε σφιχτά , με φίλησε σταυρωτά και έφυγε χωρίς κουβέντα.Οταν έστριψε σαν να διέκρινα ένα δάκρυ στο μάγουλό του...
Η επιστήμη είχε κάνει πάλι το θαύμα της.Αλλη μια περίπτωση που επισφραγίζει το ΑΠΟΛΥΤΟ φάρμακο κι είναι φθηνό πάμφθηνο ζαχαρίτσα και το πανταχού παρόν placebo effect.
Υ.Γ. Η τσάντα είχε μπαρμπουνια που φάγαμε όληη παρέα στο σπίτι της Αλεξάνδρας.Βλέπετε τα τυχερά του επαγγέλματος, τα μοιράζομαι με φίλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου