Είναι μύθος να υποστηρίζουμε ότι κάποια είναι παχουλή γιατί έχει πρόβλημα με το θυρεοειδή της. 
Από τη στιγμή που έχουν πρόβλημα με το θυρεοειδή τους και είναι καλά ρυθμισμένες, το θέμα του βάρους τους δεν έχει σχέση 

Έχει σχέση με τον τρόπο ζωής τον τρόπο διατροφής, την καθιστική ζωή την υπερκατανάλωση υδατανθράκων και λιπαρών φαγητών. 
Είναι γεγονός ότι μέχρι να ανιχνευθεί ο υποθυρεοειδισμός  προκαλεί μια ανεξήγητη αύξηση βάρους. 
Όταν όμως εντοπιστεί το πρόβλημα και ο ασθενής πάρει τη σωστή δόση θεραπείας, ο θυρεοειδής δεν είναι υπεύθυνος για την αύξηση βάρους. 










Δεν μπορεί να συνεχίσει να παχαίνει ο οποίος έχει υποθυρεοειδισμό αλλά καλά ρυθμισμένο. 
Κάτι άλλο συμβαίνει  και αυτό το κάτι άλλο είναι συνήθως η καθιστική ζωή και η κακή διατροφή.
Ως μεταβολικός θερμοστάτης, ο θυρεοειδής ελέγχει τη θερμοκρασία του σώματος, τα επίπεδα της ενέργειας και τη διαδικασία της ανάπτυξης στην παιδική ηλικία. 
Στέλνει χημικά μηνύματα μέσω των ορμονών  σε κάθε κύτταρο, διατηρώντας τη θερμοκρασία του σώματος, τον καρδιακό παλμό και τη λειτουργία των οργάνων σε φυσιολογικά επίπεδα.
Ένας υποδραστήριος θυρεοειδής,  όμως,  στέλνει λιγότερες ορμόνες, επιβραδύνοντας το μεταβολισμό, με αποτέλεσμα ο οργανισμός να καίει λιγότερες θερμίδες. 
Το βάρος που παίρνουμε λόγω του υποθυρεοειδισμού σχετίζεται με την κατακράτηση υγρών και όχι με τη συσσώρευση λίπους. 
Βέβαια, επειδή ο μεταβολισμός μας επιβραδύνεται, πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί με τις θερμίδες που καταναλώνουμε. 

Από τη στιγμή όμως που ο θυρεοειδής θα ρυθμιστεί από τον ενδοκρινολόγο, ο ασθενής δεν διαφέρει σε τίποτα από κάποιο άλλο άτομο που δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα θυρεοειδή.




alt




Η ανεπάρκεια των θυρεοειδικών ορμονών στο αίμα έχει σαν αποτέλεσμα την πρόκληση του κλινικού συνδρόμου που λέγεται υποθυρεοειδισμός.
 
Η ανεπάρκεια αυτή στην ενδομήτρια ζωή και τη νεογνική ηλικία έχει δυσμενή επίπτωση στην ωρίμανση του εγκεφάλου και στη σωματική αύξηση και ανάπτυξη. 
Στην παιδική ηλικία παρατηρείται καθυστέρηση σωματικής αύξησης, ενώ στους ενήλικες εκδηλώνεται ως γενική επιβράδυνση των ζωτικών λειτουργιών.







  






Ο υποθυρεοειδισμός είναι μια από τις πιο συχνές παθήσεις του θυρεοειδή. 

Προσβάλει άτομα κάθε ηλικίας, όλων των φύλων και των φυλών και δεν κάνει κοινωνικοοικονομικές διακρίσεις. 
Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι υπολογίζεται ότι τα μισά περίπου άτομα που έχουν υποθυρεοειδισμό  δεν το γνωρίζουν.
Κι αυτό εξαιτίας της μη ειδικής φύσης των συμπτωμάτων της πάθησης.
Η πλειοψηφία των περιπτώσεων υποθυρεοειδισμού οφείλεται στη χρόνια θυρεοειδίτιδα Hashimoto,
Αυτοάνοσος υποθυρεοειδισμός Νόσος Hashimoto,
 η οποία αποτελεί μια βραδέως εξελισσόμενη 
αυτοάνοση πάθηση του θυρεοειδούς.  



alt




Ο γιατρός που την περιέγραψε ήταν Ιάπωνας και από αυτόν πήρε το όνομά της. 
Οι Ιάπωνες παρουσιάζουν  συχνά αυτή την πάθηση λόγω του γενετικού τους προφίλ. Το ανοσοποιητικό σύστημα του ανθρώπου κάτω από φυσιολογικές συνθήκες προστατεύει  το σώμα από την εισβολή των βακτηριδίων και των ιών. 
Στις αυτοάνοσες νόσους, όπως άλλωστε προδίδει και το όνομά τους, το ανοσοποιητικό σύστημα αναγνωρίζει ως ξένα κάποια συστατικά του οργανισμού και επομένως τους επιτίθεται. 
Πιο συγκεκριμένα στον αυτοάνοσο υποθυρεοειδισμό το αμυντικό σύστημα επιτίθεται σε συστατικά του θυρεοειδούς αδένα με αποτέλεσμα να επηρεάζει την ικανότητά των θυρεοειδικών κυττάρων να παράγουν  ορμόνες. 



alt




Στην πάθηση αυτή υπάρχει συνεχής αντικατάσταση του υγιούς παρεγχύματος από λεμφοκύτταρα και ινώδη ιστό. 

Περισσότεροι από 90% των ασθενών με χρόνια αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα έχουν υψηλό τίτλο αντιθυρεοειδικών αντισωμάτων. 

Μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε ηλικία αλλά συχνότερα προσβάλλει γυναίκες μέσης ηλικίας. 
Οι ασθενείς πολύ πιθανόν να έχουν ατομικό ή οικογενειακό ιστορικό άλλων αυτοάνοσων νοσημάτων  όπως λεύκη, αλωπεκία, διαβήτη,  επινεφριδιακή ανεπάρκεια, υποπαραθυρεοειδισμό, μυασθένεια Gravis, κακοήθη αναιμία. 






alt



Η θυρεοειδίτιδα Hashimoto αρχικά συνήθως εμφανίζεται με διόγκωση του θυρεοειδή βρογχοκήλη  ασυμπτωματική, χωρίς κλινική ή βιοχημική εικόνα υποθυρεοειδισμού  ή με ήπιο υποθυρεοειδισμό.






Αποτέλεσμα εικόνας για βρογχοκήλη






Τα συμπτώματα του υποθυρεοειδισμού  
εμφανίζονται και σε άλλες ασθένειες και ότι όλοι οι υποθυρεοειδικοί ασθενείς δεν εμφανίζουν τα ίδια συμπτώματα. 
Για το λόγο αυτό η διάγνωση δεν μπορεί να τεθεί αποκλειστικά και μόνο από την αναφορά των συμπτωμάτων στο γιατρό. 

Ένα άλλο στοιχείο που κάνει τη διάγνωση του υποθυρεοειδισμού δύσκολη είναι ότι η πάθηση  αναπτύσσεται αργά με τον χρόνο.

Ο υποθυρεοειδισμός εκδηλώνεται με σωματική κόπωση και πνευματική νωθρότητα, υπνηλία και δυσκολία έγερσης το πρωί, με αύξηση του βάρους παρά τη μειωμένη όρεξη, με δέρμα ξηρό και άγριο.

Οι πάσχοντες από υποθυρεοειδισμό εμφανίζουν  ευαισθησία στο κρύο και δυσκοιλιότητα. 

Οι γυναίκες παρουσιάζουν διαταραχές περιόδου και ειδικότερα έχουν συχνότερα εμμηνορρυσία, με περισσότερο αίμα ενώ και τα συμπτώματα πριν την περίοδο χειροτερεύουν. 

Πολύ συχνά ο υποθυρεοειδισμός συνοδεύεται από βρογχοκήλη η οποία όπως είπαμε είναι η διόγκωση του θυρεοειδούς και από υψηλά επίπεδα χοληστερίνης.

 Ο υποθυρεοειδισμός έχει ενοχοποιηθεί και για την εκδήλωση κατάθλιψης.







alt





Η συχνότερη αιτία του υποθυρεοειδισμού είναι η 
Αυτοάνοση θυρεοειδοπάθεια. 
Άλλες συχνές αιτίες είναι οι λεγόμενες ιατρογενείς, δηλαδή η χειρουργική αφαίρεση του θυρεοειδούς και η καταστροφή του θυρεοειδούς με ραδιενεργό ιώδιο. 
Ο εκ γενετής υποθυρεοειδισμός, και η υποξεία θυρεοειδίτιδα, ανήκουν στις λιγότερο συχνές αιτίες κατά τις οποίες έχουμε διήθηση του θυρεοειδούς αδένα.
Παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη  αυτοάνοσου υποθυρεοειδισμού είναι εκ πρώτης το οικογενειακό ιστορικό. 
Άτομα που έχουν συγγενείς με αυτοάνοση θυροειδοπάθεια θα εμφανίσουν αυτοάνοση θυρεοειδοπάθεια και οι ίδιοι. 
Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας είναι η ηλικία. 
Η έναρξή της νόσου μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε ηλικία, αλλά συνήθως είναι πιο συχνή στα ηλικιωμένα άτομα.  
Επίσης ασθενείς που πάσχουν από άλλες αυτοάνοσες νόσους Όπως 

Διαβήτη Τύπου Ι, Ρευματοειδή Αρθρίτιδα Πολλαπλή Σκλήρυνση Νόσο Του Addison, Λεύκη, Κακοήθη Αναιμία και άλλες, έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να εμφανίσουν αυτοάνοσο υποθυρεοειδισμό και θα πρέπει να ελέγχονται μόλις διαγνωστεί η πάθηση τους. 
Τέλος, οι πάσχοντες από σύνδρομο Down ή από σύνδρομο Turner εμφανίζουν συχνά αυτοάνοσο υποθυρεοειδισμό 





Συγγενή υποθυρεοειδισμό

ονομάζουμε την ύπαρξη 

υποθυρεοειδισμού από τη γέννηση. 

Μπορεί να οφείλεται είτε στο μη σχηματισμό του αδένα κατά την εμβρυική ζωή, είτε σε μη επαρκή λειτουργία των θυρεοειδικών κυττάρων ή ενζύμων τους. 

Αποτελεί συχνή αιτία νοητικής υστέρησης καθώς οι θυρεοειδικές ορμόνες είναι απαραίτητες για την ανάπτυξη του κεντρικού νευρικού συστήματος κατά την εμβρυική ζωή και ως την ηλικία των 2-3 ετών. 
Είναι φανερό ότι η έγκαιρη διάγνωση του συγγενούς υποθυρεοειδισμού είναι απαραίτητη.







alt





 

Ελεγχος με μέτρηση της TSH κάθε 6 με 12 μήνες πρέπει να γίνεται σε ασθενείς που παίρνουν αυτά τα φάρμακα.

Τα πιο συχνά φάρμακα που προκαλούν υποθυρεοειδισμό  είναι  η ιντερφερονη που 
χορηγείται για την θεραπεία της ηπατίτιδας,  το λίθιο που χορηγείται σε ψυχιατρικές νόσους και η αμιοδαρόνη που χορηγείται για την αντιμετώπιση καρδιακών παθήσεων.

Η έγκαιρη διάγνωση είναι ο μόνος τρόπος να προλάβει κάποιος τον υποθυρεοειδισμό. Για το λόγο αυτό άλλωστε όλα τα νεογέννητα
υποβάλλονται σε ανιχνευτικό έλεγχο την τρίτη με πέμπτη ημέρα από τη γέννηση τους, προκειμένου να προληφθεί ο νεογνικός υποθυρεοειδισμός.

Επίσης, όλες οι έγκυες γυναίκες  πρέπει να ελέγχουν τη θυρεοειδική τους λειτουργία. Και φυσικά, άτομα με συμπτώματα ύποπτα για υποθυρεοειδισμό και όσοι έχουν συγγενείς πάσχοντες από αυτοάνοση θυρεοειδοπάθεια 
είναι απαραίτητο να ελέγχονται.

Απ όλα όσα είπαμε παραπάνω αυτό που θα πρέπει να συγκρατήσει στο μυαλό του ο σωστός χρήστης του διαδικτύου, που του αρέσει να παίζει τον διαγνωστολόγο στις αρρώστιες των άλλων, γιατί για τον εαυτό του ποτέ δεν το ρισκάρει κι αναζητά τον καλύτερο ειδικό ο σημαντικότερος παράγοντας κινδύνου για υποθυρεοειδισμο, είναι συγγενείς ,πρώτου βαθμού κυρίως, με αυτοάνοση  θυρεοειδοπάθεια





Η θεραπεία γίνεται με θυροξίνη 

σε περίπτωση υποθυρεοειδισμού 

εφ' όρου ζωής 

Κλινική βελτίωση έχουμε σε δύο

βδομάδες ,με πλήρη εξισορρόπησησε 

λίγους μήνες  

Επαναξιολόγηση και μέτρηση της

TSH μετά από τρεις με έξι βδομάδες

και αναλογη ρύθμιση της δόσης. 

Μια Εξαίρεση είναι ο δευτεροπαθής 

υποθυρεοειδισμός. 

Μια σπάνια πάθηση. όπου πάσχει η υπόφυση, η οποία δεν μπορεί να μας δώσει την θυρεοειδοτρόπο ορμόνη, με αποτέλεσμα ούτε ο θυρεοειδής να μπορεί να παράγει ορμόνες αφού δεν λαμβάνει το απαραίτητο σήμα από την υπόφυση.








alt



Φυσιολογικά Όρια που ατυχώς κυμαίνονται αναλόγως του εργαστηρίου γι αυτό τη μετρούμε πάντα στο ίδιο εργαστήριο ,της
TSH  0,4 - 4,0mU/L. 
Όμως τιμές μεταξύ 0,4 και 2,5 θεωρούνται οι απόλυτα φυσιολογικές. 

Οσοι τώρα έχουν τιμές πάνω από 2,5 και κάτω από 4,0 θα πρέπει να ζητούν τη μετρηση και των αντιθυρεοειδικών αντισωμάτων.
Τα αντισώματα αυτά είναι που επιτίθενται στον θυρεοειδή και προκαλούν τον υποθυρεοειδισμό. 
Οσοι βρίσκονται με θετικά αντισώματα είναι σε κίνδυνο να αναπτύξουν υποθυρεοειδισμό στο μέλλον και πρέπει να ελέγχουν την TSH ετησίως.

Οσοι τώρα έχουν την TSH  μεγαλύτερη του 10 έχουν σίγουρα υποθυρεοειδισμό και θα πρέπει να κλείσουν άμεσα ραντεβού μ ένα ενδοκρινολογικό κέντρο  κι έχουμε αρκετά ευτυχώς ακόμα και να αρχίσουν άμεσα θεραπεία. 
 







πηγη hassimoto.gr.