ΠΕΡΙ ΤΟΥ Ν Ο Υ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΤΙΝΩΝ

 

Aπό τη στιγμή που γεννιόμαστε, η εκπαίδευσή μας αφορά την ανάπτυξη γλώσσας .











Ο  οργανισμός μας αποτελείται από περίπου 50 + τρισεκατομμύρια κύτταρα, τα οποια πεθαίνουν και αναγεννωνται.
Στο σώμα μας υπάρχουν τα  εμβρυικά κύτταρα, που αντικαθιστούν αυτά που πεθαίνουν.
Τα  κύτταρα, αυτά, τα ονομάζουμε και  βλαστοκύτταρα και μπορούν να υποκαταστήσουν οποιοδήποτε κύτταρο μέσα στον οργανισμό μας, από την επιδερμίδα έως τα οστά.  Κάθε 10 ώρες,  διαιρούνται και πολλαπλασιάζονται. 

Γενετικά, είναι πανομοιότυπα. Είναι ακριβή αντίγραφα και ονομάζονται κλώνοι μια και προέρχονται από το ίδιο πρωταρχικό κύτταρο.

Σαν συμπέρασμα βλεπουμε ότι τα κύτταρά μας δεν ελέγχονται από τα γονίδια αλλά από το περιβάλλον τους.

Ερώτημα.
Αφού η χημεία του αίματος  ρυθμίζει και ελέγχει τα κύτταρα, ποιος ρυθμίζει τη χημεία του αίματος; 
Εννοειται ο εγκέφαλος.











Πώς ομως αποφασίζει ο εγκέφαλος να τροποποιήσει ή να ρυθμίσει τη χημεία του αίματος; 
Με ποια κριτήρια επιλέγει ποια χημικά θα εκκριθούν;
Και εδώ έρχεται ένα εκπληκτικό συμπέρασμα: 




Οποιαδήποτε εικόνα σχηματιζουμε στο μυαλό μας, δημιουργεί μια χημική ανταπόκριση στον εγκέφαλο.










Έτσι, διαφορετική χημεία παράγει ο εγκέφαλος όταν είμαστε ερωτευμένοι και εντελώς διαφορετική όταν είμαστε φοβισμένοι ή θλιμενοι ή αγχωμενοι.

Έτσι λοιπόν, η εικόνα που έχω στο μυαλό μου, δραστηριοποιει  τα στοιχεια εκεινα που μεταβάλλουν τη σύνθεση του, μέσω καλλιέργειας που είναι το αίμα το οποίο ρυθμίζει και ελέγχει τα κύτταρά . 
Παραδειγμα : 











Κοιταξτε το πρόσωπο ενός ευτυχισμένου ανθρώπου. Συνήθως έχει μια λάμψη. Αντιθετα, ο φόβος δημιουργεί εσωστρέφεια. Εδω μιλαμε για χημεια της ευτυχίας που προκαλει έκρηξη αναπαραγωγής κυττάρων ενώ εκεινα  του φόβου υπονομευουν τη διαδικασία αναπαραγωγής τους.


Συμπερασμα :
Η εικόνα που έχουμε στο μυαλό μας, ελέγχει τα κύτταρά μας. Εάν την αλλάξουμε, αλλάζουμε τη χημεία του αίματος και άρα τη συμπεριφορά των κυττάρων μας.
Εκπληκτικό συμπέρασμα που δείχνει ότι 
τα γονίδια δεν ελέγχουν τα κύτταρά αλλά ο νους .
Το ευχαριστο ειναι οτι στο νου μας, έχουμε πρόσβαση Μπορουμε να τον ελέγξουμε, ρυθμιζοντας τις σκέψεις μας. Ειναι απλο :
Ζω με ευτυχία ή ζω με φόβο;
Εάν ζω μέσα στον φόβο, γνωρίζω ότι θα 

¨με  αρρωστήσω¨
Εάν ζω με αγάπη και με συναισθήματα ευγνωμοσύνης θα είμαι υγιής. 

Ακόμα και για τον κορωνοϊό που μας προβληματίζει σήμερα, όσο περισσότερο μας φοβίζει τόσο πιο πιθανή είναι η ακραία ανοσολογική απάντηση του οργανισμού μας σε αυτόν.









Το ζήτημα δεν είναι εάν θα προσβληθείτε ή όχι από τον ιό. Αυτό εξαρτάται από πολλούς άλλους παράγοντες.
Το ζήτημα είναι:
π ώ ς   θα αντιδράσει ο οργανισμός σας σε αυτόν ή σε οποιαδήποτε άλλη μόλυνση.

Εάν βρίσκεστε σε μια γενικευμένη κατάσταση φόβου, η ενέργεια στο σώμα σας είναι αρκετά πιο αδύναμη από ό,τι αν ήσασταν σε κατάσταση  χαράς. 
Θυμηθείτε τι είπαμε πριν.
Η κατάσταση της ευτυχίας δημιουργεί έκρηξη αναπαραγωγής κυττάρων 

Ενώ η κατάσταση του φόβου υποδαυλίζει τη διαδικασία. 

Άρα, αυτός είναι ο λόγος που όταν φοβόμαστε νιώθουμε άδειοι. 
Ο φόβος είναι πολύ χρήσιμος και στην αρχή παράγει τα απαραίτητα χημικά που θα μας επιτρέψουν να επιβιώσουμε από μια επικίνδυνη κατάσταση.
Όταν μας κυνηγάει ένα ροτβαϊλερ , τότε δημιουργείται μια τεχνητή κορύφωση ενέργειας ώστε να πάμε σε ένα ασφαλές σημείο. 
Όταν όμως τα χημικά αυτά παράγονται διαρκώς, χωρίς να σταματά η αίσθηση της απειλής, τότε επιφέρουν το αντίθετο αποτέλεσμα.
Η αναπαραγωγή των κυττάρων μας μειώνεται και έχουμε την αίσθηση της αδυναμίας και της κόπωσης.

Το ανοσοποιητικό σύστημα αντλεί τεράστια αποθέματα ενέργειας για να ανταποκριθεί στην απειλή. 
Αυτός είναι ο λόγος της  κόπωσης. 
Διότι ένα τεράστιο μέρος της ενέργειάς διοχετεύεται στην απόκριση του ανοσου, στον εισβολέα.
Εάν τωρα υπάρχει ένας ισχυρός φόβος, τότε, ο εγκέφαλος ενεργοποιεί τη διαδικασία  υποχώρησης, μεταφέρει δηλαδή τεράστια αποθέματα αίματος και άρα ενέργειας στα άκρα μας για να τρέξουμε και να προστατευτούμε από το υποτιθέμενο άγριο ζώο που μας κυνηγάει.


Εάν εκείνη την ίδια στιγμή υπάρχει μια μόλυνση στον οργανισμό μας, τότε ο εγκέφαλος καλείται να απαντήσει σε ένα δίλημμα. 

Θα δώσω προτεραιότητα στο σκυλι που με κυνηγάει ή στην καταπολέμηση της μόλυνσης;









Εάν ήταν πραγματικές συνθήκες, φυσικά, θα θέλαμε να αποφασίσει, να μας βοηθήσει να αποφύγουμε τον άμεσο κίνδυνο και αργότερα, να καταπολεμήσει τη μόλυνση.
Εάν όμως  δεν είναι πραγματικές, ο κίνδυνος δεν είναι προσωρινός αλλά διαρκής, τότε, η ίδια απόφαση θα μπορούσε να αποτελέσει μεγάλο πρόβλημα.








Έχει αποδειχθεί ότι οι ορμόνες του στρες απενεργοποιούν τα κύτταρα του ανοσου συστήματος, για τον παραπάνω λόγο.

Εάν λοιπόν νιώθω διαρκώς αγωνία και φόβο, οι ορμόνες του στρες  αναστέλλουν τη λειτουργία του ανοσοποιητικού μου συστήματος.

Ό νους ελέγχει τη βιολογία και άρα τη ζωή μας. Υπάρχουν δύο ο συνειδητός και ο υποσυνείδητος.

Ο πρωτος αφορά τη διάνοιά μας και είναι αυτό που μας κάνει ξεχωριστούς.

Ο δευτερος  είναι ένα σύνολο προγραμμάτων που λειτουργούν στο παρασκήνιο με σκοπό να διευκολύνουν τη ζωή μας.











Το 95% της ζωής μας λειτουργεί βάσει των υποσυνείδητων προγραμμάτων του, διότι κατά 95% ,κάθε ημέρα, ο συνειδητός μας νους σκέφτεται.
Σκέφτεται τι έγινε χθες, τι έγινε πριν μια ώρα, τι θα γίνει την επόμενη μέρα, τον επόμενο μήνα κ.λ.π.
Άρα, λοιπόν, όλες αυτές τις ευχές που κάνετε για τον εαυτό σας, όπως να είστε υγιής, να έχετε μια καλή σχέση κ.λ.π., ποιος θα τις εκπληρώσει αφού ο συνειδητός σας νους είναι απών;

Η ζωή ολων μας ειναι  αποτέλεσμα προγραμμάτων του υποσυνείδητού μας. 

Και εδώ είναι το πρόβλημα. Κι αν κάποια από αυτά τα προγράμματα δεν μας εξυπηρετούν πια;
Κι αν κάποια από αυτά τα προγράμματα μας οδηγούν σε λάθος συμπεριφορές;
 Το πιο πιθανόν είναι ότι δεν θα το αντιληφθουμε.  Τελευταίες επιστημονικές έρευνες υποδηλώνουν ότι μέχρι και 70% αυτών των προγραμμάτων του υποσυνείδητου, αποτελούν αρνητικά, αποδυναμωτικά προγράμματα. 
Εάν το 70% αυτών των προγραμμάτων είναι προβληματικά, τότε, πιθανόν στο 70% της ζωής μου σαμποτάρω τον εαυτό μου.










Από 7 μηνών, το παιδί έχει πλήρως διαμορφωμένο εγκέφαλο. 

Γνωρίζει τι τρώει η μητέρα, τι αισθάνεται. Θα σε ρωτήσω λοιπόν το εξής: 
Τι έμαθες όταν ήσουν ενός έτους;
Ατυχως, δεν θυμάσαι τι έμαθες και γι αυτό σήμερα έχεις άγνοια αυτών των προγραμμάτων. 
Ομως  το γεγονός ότι δεν γνωρίζεις τα προγράμματά σου, σημαίνει ότι δεν γνωρίζεις πώς συμπεριφέρεσαι στο 95% της ζωής σου. Γιατί; 

Γιατί στον 95% της ζωής σου, ο συνειδητός νους σου είναι απών
Τα καλά πράγματα που μας συμβαίνουν και μας αρέσουν, συμβαίνουν διότι εχουμε προγράμματα που τα επιτρέπουν να συμβούν. Το ίδιο ομως  συμβαίνει όμως και με τα αρνητικά προβλήματα της ζωής μας
 Και αυτά προέρχονται από τα προγράμματά μας. Άρα, αν θέλουμε να πάρουμε μια ιδέα για τα προγράμματα που έχουμε μέσα μας, 
απλά κοιταζουμε στη ζωή μας.

Το 95% όλων όσων μας συμβαίνουν , προέρχονται από αυτά τα προγράμματα.
Εάν λοιπόν αναζητουμε μια καλή δουλειά, μια καλή σχέση, μια καλή υγεία και δεν το πετυχαίνουμε, δεν είναι  η κοινωνία που μας τα στερούν. Είναι ο εαυτός μας

Ο συνειδητός μας νους είναι δημιουργός. 
Ο υποσυνείδητος είναι ένα σύνολο προγραμμάτων. 
Όταν ερωτευόμαστε, όλη μας η προσοχή, ο συνειδητός μας νους είναι στραμμένος στη σχέση. 
Δεν παίζει κανένα υποσυνείδητο πρόγραμμα, διότι αυτό που θέλουμε είναι να βιώσουμε τη σχέση και όχι να σκεφτόμαστε άσχετα πράγματα.
Οταν δημιουργείται μια σύγκρουση ή μια διαφωνία, τότε, το πιο πιθανό είναι ότι κανένας δεν θα μπορέσει να βελτιωθεί. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι όλοι έχουμε προγράμματα, καλά και κακά. 

Ας δώσουμε χώρο ο ένας στον άλλον να ξαναδεί το πρόγραμμά του και να το διορθώσει χωρίς να κλείνουμε αυτές τις δυνατότητες απλά με διαφωνίες και φωνές
Ο συνειδητός και ο υποσυνείδητός νους έχουν εντελώς διαφορετικό τρόπο μάθησης. 

Ο συνειδητός νους μαθαίνει μέσα από ένα βιβλίο, μέσα από ένα σεμινάριο, μέσα από την ίδια την εμπειρία.

Ο υποσυνείδητος νους όμως μαθαίνει μέσα από την επανάληψη. 

Έτσι, όσο συγκλονιστικό κι αν είναι ένα βιβλίο που έχετε στα χέρια σας, δεν θα μπορέσει να αλλάξει τίποτα στη ζωή σας εάν δεν αρχίσετε να επαναλαμβάνετε τις αρχές του ξανά και ξανά ώστε να γίνουν συνήθειες και άρα προγράμματα του υποσυνείδητου νου σας.









Να θυμάστε ότι μέχρι την ηλικία των 7 ετών, το παιδί είναι σαν μια κάμερα χωρίς κριτική σκέψη. Ό,τι βλέπει, το καταγράφει και το υιοθετεί.Βλέπει την συμπεριφορά της μητέρας απέναντι στον πατέρα του και απλά καταγράφει ότι έτσι πρέπει να του φέρεται η μελλοντική του σύντροφος.








Και όταν βλέπει τη συμπεριφορά του πατέρα προς τη μητέρα υιοθετεί τον τρόπο που εκείνος πρέπει να αντιδρά στη σύντροφό του. Και εάν η σχέση των γονιών του είναι καλή, τότε, το πιο πιθανό είναι ότι και οι δικές του σχέσεις θα είναι καλές. Εάν όμως δεν ήταν, απλά θα αναπαράγει καταστροφικές σχέσεις. 
Τα πρώτα 7 χρόνια, όλες οι συμπεριφορές γίνονται προγράμματα διότι ο συνειδητός νους είναι σε ύπνωση.

Ο ιός αυτός δείχνει την κακή διανοητική κατάσταση της ανθρωπότητας. 

Δεν ζούμε με αρμονία. Ζούμε σε ένα διαρκή φόβο και στρες. Δεν είναι ο ιός που μας απειλεί, είμαστε εμείς που απειλούμε τη γη και τη ζωή.

Πρέπει αλλάξουμε τη ζωή μας. Είναι ευκαιρία να συνειδητοποιήσουμε τους φρενήρεις ρυθμούς  μας και να αποφασίσουμε να κάνουμε πραγματικές αλλαγές.

Υπάρχουν δύο πιθανές εκδοχές αυτής της αλλαγής.

Η μία λέει ότι βγαίνω δυνατότερος, πιο υγιής και πιο ευτυχισμένος, μαθαίνοντας από τα λάθη μου και δημιουργώντας μεγαλύτερη αρμονία με τον εαυτό μου, με τους άλλους και με τον πλανήτη.

Η άλλη εκδοχή λέει ότι παραδίδω τη δύναμή μου και επιτρέπω στην κυβέρνησή μου να αποφασίζει για τη ζωή μου.

Ή θα βγούμε από αυτό δυνατότεροι ή θα παραχωρήσουμε περισσότερες δυνάμεις στις κυβερνήσεις μας για να αποφασίζουν εκείνες για εμάς.

 Χαιρετε