ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΕΧΕΙ ΜΟΝΟΝ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΑΣ

 

 

 

 

 

 

 

Ελατε  να δούμε ενα ενδιαφερον φαινόμενο.

Άντρας με συστολική πίεση από 12,0 ως 12,9 υπεστη θανατηφόρο καρδιαγγειακό επεισόδιο . Θα μου πειτε πως κάτι τέτοιο ειναι παραλογο, με όσα γνωριζουμε μεχρι σήμερα. 

Σύμφωνοι φαίνεται παράλογο, ομως επ ουδενί ανόητο, καθώς εκφράζει, αυτό που λέμε  Σχετικό Κίνδυνο, και υποδηλώνει το  γεγονός πως: Επειδή η μερίδα εκείνη, των ανδρων ,  με συστολική πίεση  12,0 και 12,9 είναι μεγαλύτερη  ποσοτικά, 

ε α ν παρέμβει κανείς,  προληπτικά,δίνοντας αντι υπερτασικά τότε θα μειωθεί σημαντικά η  συνολική  καρδιαγγειακή θνησιμότητα του πληθυσμού.

 

 

 

 

 

 

 

Ο οικογενειακός γιατρός, που λέγαμε, στο ιατρείο του, δεν έχει μπροστά του όλον τον εν δυνάμει ασθενη πληθυσμό αλλά έναν άνθρωπο,και επ ουδενί  τον ενδιαφέρει και τον αφορά 

ο σχετικός κίνδυνος ενος συνόλου ανθρώπων  αλλά

ο  α π ό λ υ τ ο ς   κίνδυνος του φτωχού   υπερτασικού  ασθενους του.

Ετσι ενας ασθενής με ¨υψηλη συστολικη¨,  κινδυνεύει  περισσότερο  από κάθε άλλον, και θα πρέπει να αντιμετωπιστεί   σωστά και άμεσα.

 

 

 

 

 

 

Εν προκειμένω ο υ τ ε  τον ασθενη  ουτε  όμως και τον γιατρό, αφορούν οι διάφορες  προειδοποιήσεις  της   παγκόσμιας ιατρικής κοινότητας που οι διεθνεις οργανισμοί βγάζουν κάθε τόσο.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Το ιδιο ισχυει και με  τη ¨λογική¨ για τη ρύθμιση της κακης χοληστερίνης ,οσο πιο χαμηλα… τοσο καλυτερα με αποτέλεσμα στρατιές..  ανοϊκών να κατακλύζουν  τα σχετικά ιδρύματα της Αμερικής. Και να που πριν λίγο καιρό   ¨καταλήξαμε¨ πως αν παμε  πολύ χαμηλά  θα αυξήσουμε τα τα καρδιακα συμβαματα ιδιαίτερα σε ασθενείς με προϋπάρχοντα καρδιαγγειακό κίνδυνο, ή ασθενείς που ήδη έχουν υποστεί  κάποιο  καρδιαγγειακό  επεισόδιο. 

Φαυλος κυκλος.

 

 

 

 

 

 

 

 

Σε πολλούς καρδιολόγους, για να γυρισουμε στο πρωτο θεμα μας, επικρατεί η άποψη  σχετικά με την υπέρταση,  όσο   πιο χαμηλά τόσο πιο καλά.  Και μετά ¨μαθαίνουμε¨ πως ο κίνδυνος για καρδιαγγειακά  δ ε ν  σχετίζεται γραμμικά με την αρτηριακή πίεση, αλλά η καταγραφή του κινδύνου αυτού σε συνάρτηση με την πίεση, έχει μιαν ¨ιδιορρυθμια¨,  δηλαδή όταν πέφτει η πίεση μειώνεται ο κίνδυνος  αλλά, από ένα σημείο και μετά, αν συνεχίσει να πέφτει η πίεση ο κίνδυνος αρχίζει να αυξάνει και πάλι.

Αρα, και πάλι καταλήγουμε πως η μονη  αλήθεια στην ιατρική  είναι πως τίποτα δεν είναι απόλυτο που σημαίνει πως  όλα  είναι σχετικά  και βασίζονται στην  προσωπική  σχέση γιατρού ασθενούς. 

Να που ερχεται παλι ο οικογενειακος γιατρος που χίλιες φορές να τον πληρώνουμε να μας έχει καλά.