ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΒΕΝΖΟΔΙΑΖΕΠΙΝΩΝ ΥΠΝΟΓΟΝΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΤΙΝΩΝ

 

Οι βενζοδιαζεπίνες, χρησιμοποιουνται πολλά χρόνια στην Αντιμετωπιση του άγχους. 

Το Τavor λοραζεπάμη ,το Stedon   διαζεπάμη , και ιδιως το  Lexotanil  η βρωμαζεπάμη . 

Το Xanax, η αλπραζολάμη ,ειναι απο μονο του μια ιδιαιτερη κατηγορια με φανατικους φιλους.  

Υπαρχουν και αλλα : χλωροδιαζεποξείδη Oasil,  κλοραζεπάτη Tranxene,  κλοβαζάμη Frisium . 

Οπως και σχετικά νεότερα συναφή φάρμακα, κυριως για την αϋπνια, που το καθημερινο αγχος τη στοιχειωνει : Η

ζολπιδέμη (Stilnox), και η

ζοπικλόνη (Imovane)  

Αποτελεσματικα στην αντιμετώπιση του άγχους και της αϋπνίας με άμεση έναρξη δράσης.  

Είναι φάρμακα που μπορεί να προκαλέσουν εξάρτηση, ιδιως αν ο χρηστης τους εχει και αλλες αδυναμιες, οπως ας πουμε ειναι το αλκοολ..αλλα και όσους έχουν προβλήματα με τον έλεγχο του θυμού και της επιθετικότητάς τους , οπως και όσους υποφέρουν από χρόνιο πόνο. 

Σε όλους τους υπόλοιπους η πιθανότητα εξάρτησης είναι πολύ μικρή. 

Ο σωστός τρόπος χρήσης των βενζοδιαζεπινών είναι για σχετικα μικρά χρονικά διαστήματα χωρις να αποκλειεται ,  ωρισμενοι να τα χρησιμοποιούν για μεγάλα χρονικά διαστήματα και να ωφελούνται σταθερά , χωρίς ποτέ να αυξήσουν τη δόση.

Υπαρχει τωρα κι ενα διαφορετικο φαρμακο, κι αυτο μονο του στη κατηγορια των ηρεμιστικων, και ειναι η υδροξιζίνη, hydroxyzine Το ATARAX 

Είναι αντιϊσταμινικό , με ηρεμιστικές και αντιχολινεργικές ιδιότητες, και η κύρια χρήση του είναι η ηπια  αντιμετώπιση διαφορων αλλεργιών. 

Απο αρκετους ομως χρησιμοποιείται και για την αντιμετώπιση της αϋπνίας και του άγχους, με ενα μοναδικο πλεονεκτημα την ελλειψη των  γνωστων παρενέργειων των βενζοδιαζεπινών .

Μια συστηματική μελετη, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι σε σύγκριση με τις γνωστες μας βενζοδιαζεπίνες και τη βουσπιρόνη, 

η υδροξυζίνη,  Το ATARAX  αν και ισοδύναμη ως προς την αποτελεσματικότητα, την αποδοχή και την ανεκτικότητα, δεν ειχε κανενα απ τα δυσαρεστα επακολουθα της συστηματικης χρησης.

Εξ αλλου,  μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία διαφορων αλλεργιων, όπως χρόνια κνίδωση, ατοπικές  δερματίτιδες ειτε  εξ επαφής και ιδιως στον κνησμό που προκαλείται από ισταμίνη. 

Ολα αυτά έχουν επιβεβαιωθεί τόσο σε πρόσφατες όσο και σε προηγούμενες μελέτες, οπως επισης και για το  ότι δεν έχουν παρενέργειες στο ήπαρ, στο αίμα, στο νευρικό σύστημα ή στην ουροφόρο οδό.

United States Food & Drug Administration, (2004), 

Εδω θα πρεπει να σημειωσουμε τις ασθενείς αντι-σεροτονεργικές επιδράσεις της υδροξυζίνης που ευθύνονται για τη χρησιμότητά της ως αγχολυτικου. 

Ολα τα παραπανω, δεν αποτελουν παρα μια σφαιρικη ενημερωση, και επ ουδενι προταση για αντιμετωπιση οξειας, ή χρονιας μορφης αγχους, αϋπνιας, ή αλλεργιας. Για ολα αυτα υπευθυνος και αρμοδιος ειναι ο κλινικος γιατρος. Μακαρι να μην τα χρειαθειτε ποτε. 

Χαιρετε