ΖΩΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ..

 

Το ανοσοποιητικό σύστημα μας έχει δύο υποσυστήματα. 

Το πρώτο αρχίζει να λειτουργεί μόλις το σώμα εντοπίσει έναν ξένο εισβολέα. 

Τι γινεται τωρα

Τα λευκά αιμοσφαίρια συρρέουν στο σημείο και προκαλούν ¨φλεγμονή¨ που ειναι η αιτία για ρίγη πόνο, κόπωση και άλλες παρενέργειες. 

Κάτι που συμβαινει σε νεώτερους ανθρώπους, που αναφέρουν παρενέργειες πιο συχνά από τους ηλικιωμένους. 

Τωρα , ορισμένα εμβόλια προκαλούν περισσότερες παρενέργειες απ’ ότι άλλα.  

Ωστόσο, κάθε οργανισμός αντιδρά διαφορετικά. Αν κάποιος έκανε το εμβόλιο και δεν ένιωσε κανένα σύμπτωμα μία ή δύο ημέρες μετά τη χορήγησή του, δεν σημαίνει ότι το εμβόλιο δεν λειτουργεί. 

Ήδη, με τη λήψη ξεκίνησε η ενεργοποίηση του δεύτερου υποσυστήματος του ανοσοποιητικού, που παρέχει την πραγματική προστασία από τον κορωνοϊό, παράγοντας αντισώματα.

Κάθε ιός και βακτηριδιο ενεργοποιεί μια μοναδική αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος στην οποία συμμετέχει ένα συγκεκριμένο σύνολο κυττάρων στο αίμα, στον μυελό των οστών και σε ολόκληρο τον οργανισμό. 

Τα κύτταρα αυτά ειναι τα 

T-κύτταρα και Β-κύτταρα.

Δειτε εδω

https://kosmaser.wordpress.com/2011/07/04/

Το εμβόλιο προκαλεί ανοσοαπόκριση, και βοηθά τον οργανισμό να θυμάται μια συγκεκριμένη νόσο, χωρίς να την προκαλεί .

Τα περισσότερα εμβόλια περιέχουν μια εξασθενημένη ή αδρανοποιημένη μορφή του ιού ή του βακτηριδιου που συνήθως προκαλεί τη νόσο ή ένα μικρό τμήμα του ιού ή του βακτηριδιου . 

Η ουσία αυτή ονομάζεται αντιγόνο.

Όταν το εμβόλιο χορηγείται σε ένα άτομο, το ανοσοποιητικό του σύστημα αναγνωρίζει το αντιγόνο ως ξένο σώμα, και μ αυτον  τον τρόπο ενεργοποιούνται τα T-κύτταρα και Β-κύτταρα  και  θανατώσουν τον ιό ή το βακτηριδιο που προκαλεί τη νόσο παράγωντας αντισώματα εναντίον του. 

Τα αντισώματα είναι ειδικές πρωτεΐνες που βοηθούν στην εξουδετέρωση του ιού ή του βακτηριδιου.

Εάν το άτομο έρθει σε επαφή με τον λοιμογόνο ιό ή βακτηριδιο, το ανοσο του σύστημα θα το θυμάται, και θα δημιουργήσει τα κατάλληλα αντισώματα  ενεργοποιωντας τα ανοσοκύτταρα για να εξουδετερώσουν τον ιό ή το βακτηριδιο, προστατεύοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο το άτομο από τη νόσο.

Η ανοσία συνήθως διαρκεί χρόνια και, ορισμένες φορές, διά βίου. Το χρονικό διάστημα εξαρτάται από τη νόσο και από το εμβόλιο.

Η ανοσία μέσω του εμβολιασμού δεν προστατεύει μόνο το ανοσοποιημένο άτομο αλλά προστατεύει και τα μη εμβολιασμένα άτομα στην κοινότητα, όπως  τα βρέφη που είναι πολύ μικρά στην ηλικία και δεν μπορούν να εμβολιαστούν. 

Αυτή η συλλογική ανοσία μπορεί να είναι αποτελεσματική μόνον εάν έχει εμβολιασθεί επαρκής αριθμός ατόμων.

Αντιθέτως, ένα άτομο που έχει αποκτήσει ανοσία επειδή έχει νοσήσει μπορεί να εκθέσει στη νόσο όσους δεν έχουν εμβολιαστεί. Το άτομο αυτό διατρέχει επίσης κίνδυνο επιπλοκών.

Τα νεότερα εμβόλια δεν περιέχουν αντιγόνο αλλα οδηγίες που υποδεικνύουν στα κύτταρα μας  τον τρόπο παρασκευής αντιγόνου το οποίο είναι ταυτόσημο με ένα μικρό τμήμα του πραγματικού ιού.

Οι οδηγίες αυτές μπορεί να είναι:

• το mRNA σε ένα εμβόλιο m RNA, ή
• ένας τροποποιημένος, αβλαβής ιός, σε ένα εμβόλιο ιικού φορέα.

Το ανοσο σύστημα του ατόμου αναγνωρίζει, έπειτα, το αντιγόνο ως ξένο, ενεργοποιεί τα ανοσοποιητικά κύτταρα και παράγει αντισώματα.