ΝΕΥΡΩΣΗ..ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ..ΠΟΝΟΣ

 

Πολλες φορες αναζητουμε μεσα απο τη νεύρωση, ένα μέσο διαφυγής απο καποιες ψυχικές συγκρούσεις . 

Αυτο το βλεπουμε σήμερα όχι μόνο σε μια νευρώση αλλα και σε μια κοινη ασθενεια, στην οποια μπορει να υφερπει μια ψυχολογική συνιστώσα. 

Βλεπουμε το ατομο να προσπαθεί να αποφύγει μια κατάσταση δημιουργό έντασης και να επιτύχει μέσω του σχηματισμού συμπτωμάτων, περιορισμο της συγκρουσης.

Καταφυγή στην αρρώστια

Σημερα βλεπουμε γυρω μας  άτομα να αναζητούν υποσυνείδητα παρηγοριά μεσω ψυχολογικων συγκρούσεων και εκδήλωσης σωματο ψυχικών συμπτωμάτων. 

Αυτή η ψυχολογική προσεγγιση χρησιμεύει ως ασπιδα , επιτρέποντας την  απομακρυνση από την συγκρουσιακη σχεση και πορεια προς μια κατάσταση όπου η αγωνία νομιμοποιείται και αναγνωρίζεται κοινωνικά μέσω των ασθενειών .

Στο θεραπευτικό περιβάλλον, η αναγνώριση της πιθανότητας της καταφυγής στην αρρώστια προσφέρει ένα ανακουφιστικο πλαίσιο  του ασθενούς. 

Ενθαρρύνει μια θεματικη προσέγγιση, πέρα  σωματικων συμπτωματων στην υποκείμενη ψυχολογική δυσφορία. 

Αυτή η προοπτική είναι καθοριστική για την προώθηση ενός θεραπευτικού περιβάλλοντος. 

Δίνει δε τη δυνατότητα αντιμετωπισης  όχι μόνο φανερων συμπτωματων αλλά και των υποκρυπτομενων συγκρούσεων, διευκολύνοντας  τη θεραπεία.

Η εμβάθυνση στους μηχανισμούς που διέπουν την  καταφυγή στην αρρώστια, αποκαλύπτει διαδικασίες χειρισμου εσωτερικων συγκρούσεων. 

Το φαινόμενο αυτό αποτελεί μια ενεργή ψυχολογική στρατηγική που χρησιμοποιούν ορισμένα άτομα για να διαχειριστούν το αφόρητο στρες ή την ανεπίλυτη αναταραχή. 

Προσφέρει μια παράδοξη αίσθηση ασφάλειας, καθώς η σωματική εκδήλωση της ασθένειας γίνεται ένα ανάχωμα απέναντι στην άμεση αντιμετώπιση της ψυχολογικής δυσφορίας. 

Αυτός ο μηχανισμός, προσφέρει προσωρινή ανακούφιση, αλλα υπογραμμίζει την ανάγκη  αντιμετώπισης  των βαθύτερων αίτιων του συναισθηματικού πόνου.

Ο σχηματισμός σωματικων συμπτωμάτων,  χρησιμεύει ως γλώσσα μέσω της οποίας ο ψυχισμός επικοινωνεί με τα άλυτα ζητήματα. 

Είναι έκκληση για προσοχή στις βαθύτερες, παραμελημένες, πτυχές του συναισθηματικού κόσμου του ατόμου.

Απαιτεί μια συμπονετική, προσέγγιση που αναγνωρίζει το σύμπτωμα ως μέρος μιας ευρύτερης αφήγησης της εμπειρίας της ζωής του ατόμου.

Οι ανθρωπιστικές προσεγγίσεις, συμπεριλαμβανομένης της προσωποκεντρικής θεραπείας, δίνουν έμφαση σε ένα μη επικριτικό, ενσυναισθητικό περιβάλλον, επιτρέποντας στα άτομα να εξερευνήσουν ανοιχτά τα συναισθήματά τους και να αναπτύξουν μια ισχυρότερη αίσθηση 

του εαυτού τους. 

Αυτή η μέθοδος προωθεί έναν υποστηρικτικό χώρο για τους ασθενείς ώστε να κατανοήσουν τις συμπεριφορές τους που σχετίζονται με την ασθένεια χωρίς το φόβο της κρίσης.

Επιπλέον, η ενοποιητική θεραπεία, η οποία συνδυάζει στοιχεία από διάφορες θεραπευτικές σχολές, προσαρμόζει την προσέγγιση στις μοναδικές ανάγκες του κάθε ατόμου, αναγνωρίζοντας την πολύπλευρη φύση της αναζήτησης καταφυγίου στην ασθένεια.

Κάθε μία από αυτές τις προσεγγίσεις, αν και ξεχωριστή, έχει έναν κοινό στόχο: 

να καθοδηγήσει τα άτομα μέσα από τις εσωτερικές τους συγκρούσεις και να τα οδηγήσει σε μια πιο υγιή ψυχολογική κατάσταση, μειώνοντας έτσι την ανάγκη τους να αναζητήσουν καταφύγιο στην ασθένεια.

Συμπερασματικά

Η έννοια της καταφυγής στην αρρώστια υπογραμμίζει τους περίπλοκους τρόπους με τους οποίους τα άτομα διαχειρίζονται τις ψυχικές συγκρούσεις, αποκαλύπτοντας τη βαθιά αλληλεπίδραση μεταξύ των ψυχολογικών μηχανισμών και του σχηματισμού συμπτωμάτων.

Αυτή η διερεύνηση προσφέρει πολύτιμες πληροφορίες για τις θεραπευτικές προσεγγίσεις, τονίζοντας τη σημασία της αναγνώρισης και της αντιμετώπισης των υποκείμενων ψυχολογικών συνιστωσών.

Με την κατανόηση της πολύπλευρης φύσης αυτού του φαινομένου,  αναπτύσσονται  διαφοροποιημένες στρατηγικές θεραπείας