ΜΥΚΗΤΙΑΣΕΙΣ

 

• Δερματο-μυκητίαση: Δερματοπάθειες που προκαλούνται από δερματοφυτικούς παρασιτικούς μύκητες.
  
  
• Παράτριμμα Intertrigo: Φλεγμονή μικροβιακής προέλευσης στις πτυχές του δέρματος, που ευνοείται από παχυσαρκία και εφίδρωση.
  
  
• Λευκόρροια: Υπόλευκη βλεννώδης ή βλεννοπυώδης έκκριση από τον κόλπο, γενικότερα λόγω μόλυνσης.
  
  
• Μυκητίαση: Παρασιτικές καταστάσεις που προκαλούνται από μύκητες.
  
  
• Ονυχομυκητίαση: Βλάβη που προκαλείται στα νύχια από παρασιτικούς μύκητες.
  
  
• Πόδι του αθλητή: Λοίμωξη του δέρματος του ποδιού που προκαλείται από μύκητες.
  
  
• Ποικιλόχρους πιτυρίαση: Δερματοπάθεια με χαρακτηριστικές υποκίτρινες ή σκουρόχρωμες κηλίδες, ελαφρώς φολιδωτές -που καταλαμβάνουν τον κορμό-, συνήθως λόγω του πολλαπλασιασμού του μύκητα Malassezia furfur.

Παθοφυσιολογία

Η κολπική μυκητίαση είναι μια κοινή λοίμωξη των γεννητικών οργάνων που προκαλείται από έναν σαπροφυτικό μύκητα, τον Candida albicans. Τα συμπτώματα είναι:

• Άχρωμη, υπόλευκη και σβολώδης λευκόρροια
• Κνησμός
• Αίσθηση καύσου της ηβικής περιοχής
• Οίδημα και πιθανές δερματικές βλάβες

Από την άλλη, οι μυκητιάσεις του δέρματος οφείλονται σε δερματόφυτα που ανήκουν στα παρακάτω τρία γένη: 

Trichophyton, Microsporum και Epidermophyton.

Το Trichophyton rubrum ή Trichophyton interdigitale είναι ανθρωπόφιλο δερματόφυτο, υπεύθυνο για τη δερματοφυτίαση διάφορων πτυχών του δέρματος. 

Τα ζωόφιλα δερματόφυτα (Microsporum canis ή Trichophyton mentagrophytes) 

μεταδίδονται στον άνθρωπο από άμεση επαφή με το ζώο φορέα.

Ορισμένες μυκητιάσεις οφείλονται σε μύκητες, που αντιπροσωπεύονται από το γένος Candida ή Malassezia furfur. 

Η τελευταία είναι υπεύθυνη για την ποικιλόχρου πιτυρίαση. 

Οι δερματοφυτιάσεις των ποδιών, εμφανίζονται στα μεσοδακτύλια διαστήματα και συνήθως επηρεάζουν το 3ο και το 4ο μεσοδακτύλιο.

Ακόμη, αξίζει να αναφερθούμε στο παράτριμμα Intertrigo, που προκαλεί χαρακτηριστική ξηρότητα του δέρματος ή/και σκάσιμο με κνησμό. 

Οι βλάβες μπορεί να επεκταθούν στα πέλματα των ποδιών και στην πλάτη με τη μορφή φυσαλίδων, με πιθανή ύπαρξη δυσάρεστης οσμής.

Όσο για την ονυχομυκητίαση, αυτή προκαλείται από δερματόφυτα, συνήθως ως επέκταση μιας ήδη υπάρχουσας δερματοφυτίασης του δέρματος, η οποία προχωρά στο νύχι. 

Τα δερματόφυτα διεισδύουν στο παρωνύχιο, προκαλώντας υπερκερατική βλάβη του νυχιού, με ονυχόλυση και αποκόλληση της ονυχαίας πλάκας.

Σε περίπτωση κολπικής μυκητίασης

Καθημερινά, πρέπει να χρησιμοποιείται σαπούνι με κατάλληλο pH και για την αποφυγή υποτροπών. 

Οι βλεννογόνοι και οι μηρογεννητικές πτυχές να στεγνώνονται προσεκτικά. Τα εσώρουχα να αλλάζονται και να πλένονται καθημερινά, προτιμώντας τα βαμβακερά. Να αποφεύγονται προϊόντα με άρωμα που έρχονται σε επαφή με την περιοχή, γιατί συντελούν στην ανισορροπία της φυσιολογικής χλωρίδας.

Κατά τη διάρκεια της έμμηνου ρύσης, προτείνεται η χρήση σερβιέτας έναντι των ταμπόν ή κυπέλλων περιόδου. Φυσικά, όσον αφορά τις σεξουαλικές επαφές, η αποχή κατά τη διάρκεια της θεραπείας είναι ιδιαίτερα κρίσιμη, αφού εκτός των άλλων, η αποτελεσματικότητα των προφυλακτικών μειώνεται από τις αντιμυκητιακές θεραπείες. Τέλος, σε περίπτωση ενεργής σεξουαλικής ζωής, υπενθυμίστε πως η θεραπεία θα πρέπει να ακολουθείται και από τον σύντροφο.

Σε περίπτωση δερματοφυτίασης των ποδιών

Είναι απαραίτητο οι μεσοδακτύλιες περιοχές να στεγνώνονται πλήρως μετά το μπάνιο. Η καθημερινή χρήση πούδρας, αντιμυκητιακής ή μη, βοηθά στο να διατηρούνται τα πόδια στεγνά. Να αποφεύγεται η άμεση επαφή των πελμάτων με δάπεδα σε δημόσιους χώρους. Επιπλέον, οι κάλτσες και τα υποδήματα να είναι από φυσικά υλικά και όχι συνθετικά.

Τα αθλητικά παπούτσια καλό είναι να φοριούνται μόνο κατά τη διάρκεια της αθλητικής δραστηριότητας και να μην χρησιμοποιείται το ίδιο ζευγάρι για δυο μέρες συνεχόμενα. Εάν ο ασθενής ακολουθεί αγωγή και μετά από 3 εβδομάδες δεν σημειωθεί βελτίωση, θα πρέπει να επικοινωνήσει με τον γιατρό του. Τέλος, εάν ο ασθενής είναι διαβητικός, θα πρέπει να παραπέμπεται σε γιατρό, καθώς ο κίνδυνος επιπλοκών είναι υψηλός.

Παράγοντες κινδύνου για την

 ανάπτυξη κολπικής μυκητίασης:

• Κολπική υπεροξύτητα, λόγω παρουσίας οιστρογόνων κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
• Διαβήτης.
• Ανοσοκαταστολή.
• Ορισμένα φάρμακα: Αντιβιοτικά, αντισυλληπτικά, προγεστίνες και αντιχολινεργικά.
• Λανθασμένη προσωπική υγιεινή: Υπερβολική χρήση κολπικών πλύσεων, χρήση τοπικών αντισηπτικών.
• Συνθετικά ρούχα και εσώρουχα και στενά παντελόνια: Προάγουν την παραγωγή θερμότητας και υγρασίας στην ηβική περιοχή.

Παράγοντες κινδύνου για ανάπτυξη

 δερματομυκητίασης 

και ονυχομυκητίασης:

• Βλάβες της κεράτινης στιβάδας.
• Θερμότητα και υγρασία του δέρματος.
• Υπερβολική εφίδρωση.
• Ανοσοανεπάρκεια ή παθολογίες (διαβήτης, νόσος του Cushing).

Τοπικές θεραπείες

Τα πιο διαδεδομένα τοπικά αντιμυκητιακά για την αντιμετώπιση των δερματόφυτων υπάρχουν σε μορφή πούδρας, λοσιόν ή ακόμα και κρέμας. Καθώς οι υποτροπές είναι συχνές, η θεραπεία θα πρέπει να ακολουθείται σχολαστικά, τηρώντας το χρονοδιάγραμμα που συνίσταται.

Θεραπεία με σκόνη ενδείκνυται σε περίπτωση παρουσίας έντονης υγρασίας. 

Οι κρέμες συνιστώνται σε περιπτώσεις μυκητιάσεων με έκζεμα και όταν το δέρμα είναι ξηρό, άνευ έντονης τάσης εφίδρωσης. 

Η θεραπεία εφαρμόζεται μία ή δύο φορές την ημέρα, για δύο ή τρεις εβδομάδες και συνεχίζεται για λίγες ημέρες μετά την εξαφάνιση των συμπτωμάτων, ώστε να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος υποτροπής.

Από την άλλη, οι θεραπείες με δραστικές ουσίες 

– παράγωγα του ιμιδαζολίου 

(τοπικής δράσης μικοναζόλη), διατίθενται χωρίς ιατρική συνταγή, με τη μορφή κολπικών υπόθετων και κρεμών, για την τοπική θεραπεία της κολπικής μυκητίασης. 

Τα κολπικά υπόθετα χορηγούνται το βράδυ, πριν την κατάκλιση, ακόμη και κατά την έμμηνο ρύση. 

Είναι σημαντικό να τονίσετε πως κατά τη διάρκεια της θεραπείας με αντιμυκητιακά, υπάρχει ρίσκο να μειωθεί η μηχανική αντοχή των προφυλακτικών από λάτεξ.

Σε περίπτωση έντονου κνησμού, συνιστάται η εφαρμογή αντιμυκητιακής κολπικής κρέμας, δύο φορές την ημέρα, μέχρι να εξαφανιστούν όλα τα συμπτώματα (περίπου οκτώ ημέρες). Αν τα συμπτώματα επιμένουν, είναι πιθανό το στέλεχος του μύκητα να έχει αντίσταση στη θεραπεία, οπότε και θα πρέπει να παραπέμψετε την ασθενή σε γιατρό.

Όσον αφορά στη θεραπεία της ονυχομυκητίασης, βασίζεται στην τοπική εφαρμογή προϊόντων με κυκλοπιροξολαμίνη αμορολφίνη. 

Η διάρκεια της θεραπείας είναι μεγάλη, μεταξύ 3 και 12 μηνών και πρέπει να λαμβάνονται υπόψη προληπτικά μέτρα για την εξασφάλιση της αποτελεσματικότητας: 

Θεραπεία οποιουδήποτε άλλου δερματόφυτου σε άλλη θέση στο σώμα, καλό στέγνωμα των ποδιών, ιδιαίτερα των μεσοδακτύλιων διαστημάτων και γύρω από τα νύχια ή ακόμα και εφαρμογή πούδρας στα παπούτσια.

Η τερβιναφίνη καθιστά δυνατή τη θεραπεία του πελματιαίου μεσοδακτύλιου διαστήματος με μία μόνο εφαρμογή. Το σκεύασμα θα πρέπει να εφαρμόζεται και στα δύο πόδια, ακόμη και αν έχει επηρεαστεί μόνο το ένα. Ο ασθενής θα πρέπει να μην ακουμπά την περιοχή που έχει εφαρμόσει το φάρμακο και να το αφήσει να στεγνώσει πλήρως, για δημιουργηθεί ένα φιλμ. Η υπό θεραπεία περιοχή δεν πρέπει να πλένεται για 24 ώρες.

Προβιοτικά

Τα προβιοτικά, σε συνδυασμό ή όχι με πρεβιοτικά, μπορούν να χρησιμοποιηθούν κατά τη διάρκεια κολπικής μυκητίασης αλλά και για τον περιορισμό υποτροπών. Δρουν διασφαλίζοντας την άμυνα του ξενιστή, αυξάνοντας την παραγωγή γαλακτικού οξέος, υπεροξειδίου του υδρογόνου και σχηματίζοντας ένα βιοφίλμ στον κόλπο. Υπάρχουν διαθέσιμα διάφορα σκευάσματα υπό μορφή κάψουλας.