Παρακολουθωντας αυτες τις μερες, τον Αμερικανο (απερχομενο) Προεδρο, περαν ολων των αλλων, διαπιστωσα αυτο που διαβασατε σαν επικεφαλιδα.
Πρωτη στη σειρα η σχιζοφρενεια, χωρις καμμια αμφιβολια.
Το τί κουβαλουσε μαζι του ο ¨απερχομενος¨δεν λεγεται.Οχι τιποτα αλλο, μα μονο το βαν με το ιατρικο προσωπικο,και υλικο, κοστιζε το μισο προϋπολογισμο του ταλαιπωρου υφυπουργου υγειας, δεν χρειαζεται να αναφερω ονομα, μια και απεκλεισθη απ την υποδοχη λογω εμφανισεως.
Ως και ψυχιατρο διεθετε το τημ των ιατρων.
Πισω στα δικα μας, πεζα, κοινα, τραγικα, αληθινα.
Οι ψυχιατριακές διαγνώσεις γίνονται σε μεγάλο ποσοστό 7 στις 10 με τρόπο επιπόλαιο και επιδερμικό.
Ατυχώς δεν υπάρχει χρόνος για να ασχοληθεί ο ψυχίατρος με τον ασθενή,που του ζητά βοήθεια, ιδιαίτερα αν αυτός είναι της συνήθους κατηγορίας των¨διαταραγμένων ψυχικά¨, που στις μέρες μας είναι και οι περισσοτεροι.
Οι πιο πολλοι απ εμας το γνωρίζουμε κι αν το αγνοούσαμε η θαυμάσια σειρά Dr House δεν μας άφησε περιθώρια πως η διάγνωση στον χώρο, είναι εκ των ουκ άνευ,ή σα να λέμε αποφασιστικής σημασίας, προκειμένου να χαραχτεί η θεραπευτική αγωγή.
Αν τώρα για μια οποιαδήποτε κατασταση μια διάγνωση, είναι πολύ δύσκολη, εκτός απ τις εξώφθαλμα απλές περιπτώσεις, αν και γι αυτές διατηρώ επιφυλάξεις.
Αναμφίβολα δυσκολότερο πράγμα είναι να μπεί διάγνωση στη Ψυχιατρική ασθένεια.
Τα νοσήματα ψυχής, προϋποθέτουν βαθειά γνώση της συμπτωματολογίας και κυρίως της διαφορικής διάγνωσης, η οποία κατά περίπτωση μπορεί να αναφέρεται σε πλήθος παθήσεων, άρα πολύ δυσκολότερη και η διάγνωση και συνεπώς και η αγωγή.
Ως εδώ καλά.
Ξεκινάμε το θέμα μας μ ένα ανέκδοτο, που χαρακτηρίζει την ουσία αυτού που ακολουθεί.
Πριν χρόνια , που δεν είχαμε τα τελευταίου τύπου, με μηδενικές βλάβες αυτοκίνητα, κάποιος κατευθύνονταν προς την Κόρινθο ο αγαπημένος προορισμός των μισών και βάλε Αθηναίων που απέκτησαν με δανεικά , εξοχικά παντού εκεί κοντά στο Δαφνί τον έπιασε λάστιχο επίσης συνηθισμένο φαινόμενο, μια και το τελευταίο πράμα που προσέχαμε τη δεκαετία του 60 ήταν τα λάστιχα θυμάμαι απ τον εαυτό μου
Σταματά δίπλα στον μαντρότοιχο του Δρομοκαϊτείου, για να βάλει τη ρεζέρβα.
Ελα ομως που ο δρόμος ηταν κατηφορικός και χωμάτινος γεματός χόρτα, κι οταν τέλειωσε όσο κι αν έψαχνε δεν εύρισκε τα μπουλόνια.
Σε απόγνωση ευρισκόμενος, ακούμπησε στη μάντρα, άναψε τσιγάρο δεν είχε τότε απαγορευτεί, όπως σήμερα που δεν τολμάς ν αναψεις και σε συλλαμβάνουν κι έκλαιγε τη μοίρα του.
Τότε ένας τύπος από¨μέσα¨τον πλησιάζει μεσα απ τα καγκελα, καιτον ρωτά τί έχει. Οταν του εξήγησε το πρόβλημα, προφανώς αγνοώντας με ποιόν μιλούσε, ο άγνωστος του πρότεινε το αυτονόητο .
Βγάλε ένα μπουλονι απ τις υπόλοιπες τρείς ρόδες, κάνε τη δουλειά σου προσωρινά, κι οταν βρείς ένα βενζινάδικο,αγόρασε καινούργια.
Στιγμή σιωπής και περισυλλογής για τον απελπισμένο. Μπράβο, του λέει αυτό θα κάνω. Και όντως σε λίγα λεπτά όλα τακτοποιήθηκαν.
Πριν μπεί στο αυτοκίνητο τον πλησιάζει για τον ευχαριστήσει και τον ρωτά .
Με συγχωρείς, αλλά εσύ για νάσαι μέσα, πρέπει να είσαι τρελός.
Με απόλυτη σοβαρότητα ο τρελός, ακριβώς οι τρελοί ποτέ δεν γελούν,να τόχετε υπ όψιν οταν προσποιείσθε τους σοβαρούς, του απαντά:
Σύμφωνοι τρελός είμαι όχι μα@κας .
Ηθικό δίδαγμα:
Απάξ και μπείς απο ¨μέσα¨, κι είσαι πράγματι διαταραγμένος, πρώτον δεν γελάς, και δεύτερον ξέρεις την αλήθεια των πραγμάτων
ή την γνωρίζεις σιγα-σιγά
Πάμε τώρα στα, ας πούμε σοβαρα.
Ενας πανέξυπνος,όπως όλοι οι Εβραίοι, ψυχολόγος , ο Ντέιβιντ Ρόζενχαν, αποφάσισε να επιχειρησει να εξαπατήσει τους συναδέλφους του, δοκιμάζοντας πόσο αξιοπιστη είναι η ψυχιατρική διάγνωση.
Μαζί με 8 φίλους και συναδέλφους του ψυχιάτρους συμφώνησε, για ένα μήνα να προσποιηθούν τους διαταραγμένους ψυχικά.
Δημιούργησαν και το κατάλληλο κλίμα, για να είναι πιο πειστικοί , σταμάτησαν να πλένονται, ντύθηκαν με βρώμικα ρούχα, και εξασκήθηκαν στο να κρύβουν στο στόμα τα χάπια κάτω απ τη γλώσσα, και να μην τα καταπινουν.
Το συμφωνημένο ¨μότο¨ηταν να λένε πως άκουγαν έναν χαρακτηριστικό ήχο ένα γκντουπ.
Ζήτησαν βοήθεια απο δημόσια και ιδιωτικά νοσοκομεία, αναφέροντας πως άκουγαν συνεχώς ένα γκντουπ .
Άλλο σύμπτωμα δεν ανέφεραν και απαντούσαν με ειλικρίνεια στις ερωτήσεις των γιατρών χωρίς βέβαια να αποκαλύπτουν την πραγματική τους ταυτότητα και το επάγγελμά τους.
Η διάγνωση για όλους, πλην ενός ήταν,
Παρανοειδής σχιζοφρένεια Στον τελευταίο διαγνώσθηκε μανιοκαταθλιπτική ψύχωση
Η εξέταση που τους έγινε, ήταν επιπόλαιη και βιαστική.
Το αστείο άμα και σοβαρο ήταν πως σε όλους έγινε εισαγωγή, και όλοι παρέμειναν κατά μέσο όρο 19 ημέρες στο νοσοκομείο, εκτός απο έναν που ¨νοσηλεύτηκε¨ για 52 ημέρες.
Το πιό ίσως Εντυπωσιακό γεγονός Που παραπέμπει στο ανέκδοτο της εισαγωγής , ήταν ότι:
οι υπόλοιποι ασθενείς οι όντως άρρωστοι ψυχικά,μπορούσαν να αντιληφθούν πως προσποιούνταν οι συγκεκριμένοι νοσηλευόμενοι
Στον δε Ρόζενχαν , κάποιος του είπε σοβαρά:
Εσύ δεν είσαι τρελός ή δημοσιογράφος είσαι ή καθηγητής
Αντίθετα οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό, ηταν απόλυτα σύμφωνοι με τη διάγνωση που είχε μπεί .
Ηθικό δίδαγμα.
Φροντίστε να παραμείνετε υγιείς ψυχικά,αλλιώς κινδυνεύετε.
Βλέπετε όλοι οι γιατροί δεν έχουν την καταρτιση της Αλεξ, και αν, για οποιαδήποτε αιτία, πραγματική η ιδεατή, ζητήσετε βοηθεια ψυχιατρικης φύσεως, κινδυνεύετε
να υπερδιαγνωσθείτε.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου