ΟΣΟ ΠΙΟ ΑΠΛΗ Η ΖΩΗ ΜΑΣ..ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ ΕΜΕΙΣ..

copyright   http://kosmaser.wordpress.com/

Το θεώρημα του Πυθαγόρα για όσους δεν το θυμούνται:

το τετράγωνο της υποτείνουσας ενός ορθογώνιου τριγώνου ισούται με το άθροισμα των τετραγώνων των δύο κάθετων πλευρών σήμαινε το ίδιο πράγμα πριν από 2.500 χρόνια και θα σημαίνει το ίδιο πράγμα και για άλλα τόσα χρόνια από τώρα,ανεξάρτητα από τις τεχνολογικές εξελίξεις και τις όποιες νέες ανακαλύψεις προκύψουν. 

Αυτό που ισχύει με τη μαθηματική γνώση, δεν έχει καμία σχέση με οποιαδήποτε άλλη γνώση.

Στα μαθηματικά οι, ας πούμε, ¨αλήθειες¨ έχουν μια μοναδικότητα είναι  διαχρονικές,σύμφωνα με τον Edward Frenkel, μαθηματικό στο πανεπιστήμιο Berkeley της Καλιφόρνια και συγγραφέα του βιβλίου Love and Math:

The Heart of Hidden Reality στους New York Times.

Τι είδους πράγματα είναι οι μαθηματικές οντότητες  και τα θεωρήματα, ή είναι απλώς δημιουργήματα       

του ανθρώπινου μυαλού

Το ερώτημα αυτό έχει διχάσει τους φιλοσόφους εδώ και αιώνες. Αν  τα μαθηματικά είναι απλά 

ένα προϊόν της ανθρώπινης φαντασίας, πώς καταλήγουμε όλοι 

να συμφωνούμε στα ίδια μαθηματικά;

Κάποιοι θα ισχυριστούν ότι οι μαθηματικές οντότητες είναι κάτι..σαν τα πιόνια στο σκάκι:ένα λεπτομερές και περίτεχνο φανταστικό παιχνίδι,που εφηύρε ο άνθρωπος.

Σε αντίθεση όμως με το σκάκι, τα μαθηματικάαποτελούν  

απαραίτητο συστατικό επιστημονικών θεωριών, που περιγράφουν το σύμπαν γύρω μας.

Με ποια έννοια, λοιπόν, υφίστανται;

Πολλοί μαθηματικοί,όταν πιέζονται να δώσουν μια απάντηση,παραδέχονται ότι είναι.. Πλατωνικοί.

Οι μαθηματικές έννοιες και ιδέεςσχηματίζουν μια πραγματικότητα από μόνες τους,την οποία δε μπορούμε να δημιουργήσουμε,ή να αλλάξουμε,

παρά μόνο να αντιληφθούμε και να περιγράψουμε

 Αν όμως αυτό είναι αλήθεια,πώς καταφέρνουν οι άνθρωποι να έχουν πρόσβαση σε αυτήν την κρυμμένη πραγματικότητα;Δε γνωρίζουμε.

Μία ευφάνταστη πιθανότητα είναι ότι ..ζούμε μέσα σε ένα προσομοιωτή υπολογιστή, που βασίζεται στους νόμους των μαθηματικών κι όχι σε αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως πραγματικό κόσμο

 Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, κάποιος εξαιρετικά εξελιγμένος

προγραμματιστής υπολογιστών του μέλλοντος έχει επινοήσει

αυτόν τον προσομοιωτή και εμείς, εν αγνοία μας,αποτελούμε μέρος του..

Έτσι, όταν ανακαλύπτουμε μια μαθηματική αλήθεια,απλά ανακαλύπτουμε τμήματα του κώδικα που χρησιμοποιεί ο προγραμματιστής.

Όλο αυτό μπορεί να ακούγεται κάπως περίεργο. 

Σύμφωνα όμως με τον φιλόσοφο Nick Bostrom ,

από το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης,είναι πιο πιθανό να βρισκόμαστε σε έναν τέτοιο προσομοιωτή, παρά το αντίθετο.

Αν τέτοιοι προσομοιωτές είναι πιθανοί στη θεωρία,ισχυρίζεται ο ίδιος, τότε τελικά οι άνθρωποι θα τους δημιουργήσουν κατά πάσα πιθανότητα πολλοί από αυτούς.

Αν λοιπόν έτσι έχουν τα πράγματα,με τον καιρό θα υπάρξουνπολλοί προσομοιωμένοι κόσμοι,παρά ..μη προσομοιωμένοιΩς εκ τούτου, στατιστικά μιλώντας,

είναι πιο πιθανό να ζούμε σε έναν τέτοιο προσομοιωμένο κόσμο,παρά στον πραγματικό. 

Υπάρχει όμως κάποιος τρόπος για να ελεγχθεί εμπειρικά η υπόθεση αυτή;Ίσως και να υπάρχει.

Σε μια πρόσφατη μελέτη, με τίτλο

 «Constraints on the Universeas a Numerical Simulation», 

οι φυσικοί Silas R. Beane, Zohreh Davoudi

και Martin J. Savage περιγράφουν μια πιθανή μέθοδο για να ανακαλύψουν αν ο κόσμος μας είναι όντως ένας προσομοιωτής υπολογιστή.

Οι φυσικοί, εδώ και πολλά χρόνια δημιουργούν τους δικούς

τους προσομοιωτές των δυνάμεων της φύσης σε υπολογιστές,

σε μικροσκοπική κλίμακα στο μέγεθος ατομικού πυρήνα.

Χρησιμοποιούν ένα τρισδιάστατο πλέγμα για να διαμορφώσουν

ένα μικρό κομμάτι του Σύμπαντος.

Στη συνέχεια, ¨τρέχουν¨ αυτό το πρόγραμμαγια να δουν τι θα συμβεί.

Με αυτόν τον τρόπο κατάφεραν να προσομοιώσουν την κίνησηκαι τις συγκρούσεις των  στοιχειωδών σωματιδίων.

Το πολυδάπανο, πολυάνθρωπινο, πολυβασανισμέμο,

και εν πολλοίς ανόητο πείραμα του Cern, που έληξε κάπως άδοξα.

Διαβάζοντας και αναπαράγοντας όλα τα παραπάνω,που αποτελούν την εικαζομένη αιχμή της επιστημονικής έρευνας,

έπιασα τον εαυτο μου να αναρωτιέται, γιατί τόσος κόπος,

τόσοι πολύτιμοι επιστημονες να δαπανώνται για να ψηλαφίσουν το αυτονόητο 

Ο Ναπολέων είχε πεί κάποτε πως η ιστορία γράφεται με τον τρόπο που θέλουν και υπαγορεύουν οι νικητές.

Αν αναλύσουμε την πρώτη φράση, μας προκύπτει το γεγονός πως η ανθρώπινη κρίση είναι εκείνη που αποφασίζει είτε σωστά είτε λάθος.

Τις πιό πολλές φορές πιστεύουμε σε μυθους που φτιάξαν αυτοί που έχουν τη δύναμη με αποτέλεσμα στην πραγματικότητα να μην¨διδασκόμεθα¨ούτε να ενημερωνόμαστε απλά να πιστευουμε σε πληροφορίες, που ίσως να είναι αληθινές ή πέρα για πέρα επινοήσεις ή διαδόσεις

Αν κάνετε ένα απλό ζάπινγκ, θα ανακαλύψετε την τάση του ανθρώπου να ανακαλύπτει παντού συνωμοσίες

Γενικά οι άνθρωποι φαντάζονται ανύπαρκτα πράγματα..

Οσο για τα παλιότερα γεγονότα θυμόμαστε άλλα αντι άλλων

Για να καταλήξουμε, πόσο πιό εύκολο θα ήταν το πράγμα,  

αν είχαμε την απλή, πίστη ενός παιδιού..

μια και είμαστε πλέον βέβαιοι πως ο καθοριστικός παράγοντας

στην εξέλιξή μας, δεν είναι η εικαζομένη

απ τον επιστημονικό κόσμο όποια ¨αλήθεια¨,

αλλά η ...πίστη μας..σε οτιδήποτε θεωρούμε ως αληθινό,

και που μας δημιουργεί την αναλογη ατμόσφαιρα ,

να το αποδεχθούμε στη ζωή μας, να του δώσουμε αξία

και να το αναγάγουμε σε προσωπικό μας βίωμα..

Το τί πιστεύουμε τελικά καθορίζει την υπαρξή μας,

και όχι τα γεγονότα, που σύμφωνα με τα παραπάνω μπορεί

να μην είναι καν γεγονότα ...

Κι όμως θα ηταν τόσο ξεκάθαρα όλα, αν κάποιος

έχει την εξυπνάδα να διαβάζει το Ευαγγέλιο.. 

         

Μας λέει ο Ματθαίος , πριν 2000 χρόνια, πως ο Ιησούς είπε 

Εάν έχητε πίστιν ως κόκκον σινάπεως, ερείτε τω όρει τούτω,μετάβηθι εντεύθεν εκεί, και μεταβήσεται 

Ο Μάρκος , μας το μεταφέρει  ακόμα πιο απλά   

              

"Ει δύνασαι πιστεύσαι, πάντα δυνατά τω πιστεύοντι" 

Τελικά φοβάμαι πως κάνουμε τη ζωή μας περίπλοκη, δύσκολη,

για να καταντήσει ανυπόφορη.

Χαίρετε.