ΑΘΑΝΑΣΙΑ..ΑΥΞΗΤΙΚΗ ΟΡΜΟΝΗ..ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΧΩΡΙΣ ΤΕΛΟΣ..

Ελατε να πούμε ένα παραμύθι για τον πόνο και τη στενοχώρια των απανταχού  ηλικιωμένων  συνανθρώπων μας.

Περνούν τα χρόνια, και προστίθενται τα κιλά στη ζυγαριά μας, που όλο λέμε οτι χάλασε ,και πρέπει να την αλλάξουμε , γιατί μας προσθέτει κιλά και όλο παρηγοριόμαστε οτι θα ξεκινήσουμε δίαιτα απ τη Δευτέρα.Ομως τα γηρατειά δεν κάνουν αστεία.

Ερχονται και εγκαθίστανται, και μας απογοητεύουν.Τώρα, ως φαίνεται απο μελέτες επιστημόνων που ψάχνουν χρηματοδοτούμενες απο κολοσσιαίες φαρμακοβιομηχανίες, να βρούν φάρμακα να παρατείνουν την νεότητα,οτι τα γηρατειά οφείλονται και  στον περιορισμό, με την πάροδο του χρόνου, της έκκρισης της αυξητικής ορμόνης,

Έτσι, τώρα τα τελευταία χρόνια, που αυτή η ορμόνη είναι διαθέσιμη με σχετική επάρκεια και σε προσιτή σχετικά τιμή,καθώς πλέον παράγεται Από Μικροοργανισμούς Στους Οποίους Έχει, Με Την Κατάλληλη Τεχνική, ΕγκατασταθείΤο Σχετικό Γονίδιο Του Ανθρώπου,

Εχουν γίνει Έρευνες Και Πειράματα Σε ανθρώπους Ηλικίας Άνω Των 60 Ετών, Με Τη Χορήγηση «Λογικών» ΔόσεωνΑυτής Της Ορμόνης.Τα πρώτα αποτελέσματα,εδώ και αρκετά χρόνια, τα οποία όμως αμφισβητούνται από πολλούς,

ΥΠΗΡΞΑΝ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΑ,

αφού σε μερικά τουλάχιστον από αυτά τα άτομα-πειραματόζωα των 60 ως 80 ετών και πλέον, το ποσοστό του λίπους στο σώμα τους:

ΕΛΑΤΤΩΘΗΚΕ ΣΕ ΌΡΙΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΠΟΥ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟΥΝ ΣΕ ΗΛΙΚΙΕΣ 20 ΩΣ 30 ΕΤΩΝ 

Με εντελώς νεανική κατανομή, η σύνθεση του λευκώματος επιταχύνθηκε, Η δε όλη ψυχική διάθεση καθώς και οι φυσιολογικές λειτουργίες αυτών των ¨υβριδικών γερόντων¨ είναι αυτές που είχαν  προ εικοσαετίας και πλέον Και το κερασάκι υπήρξε το ότι, αυτή η αυξητική ορμόνη, προσφέρεται πλέον, και, 

Σε μορφη αεροζολ για ψεκασμο στη μύτη είτε στην κάτω επιφάνεια της γλώσσας 

Το ερώτημα είναι: Η ανακάλυψη αυτή μας δείχνει το δρόμο.Του Ελιξήριου Της Νεότητας ;

Δηλαδή πρόκειται για  την εξουδετέρωση των συνεπειών του χρόνου; Οι ερευνητικές ομάδες , χρόνια τώρα, δεν μιλούν.Προφανώς κάτι δεν πήγε καλά, και πάγωσε τον πρώτο ενθουσιασμό. Μήπως οι γέροντες-παιδες, σε σύντομο διάστημα,μετέπιπταν σε..παλιν-παιδες, υπο την ψυχολογικήν έννοιαντου όρου; Και όλοι μας μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε το τραγικό του πράγματος Αναφέρω ένα σχετικό ανέκδοτο.

Ενας κοτσονάτος γέρος 87 ετών, άκουσε οτι ο χάρος δεν επισκεπτεται ποτέ τα νηπιαγωγεία,κι έτσι αποφάσισε και γράφτηκε σ ένα απ αυτά. Ολη τη μέρα ήταν καθιστός σε μια πολυθρόνα και χάζευε πανευτυχής που είχε κοροϊδέψει το χάρο.Κάποια μέρα που έτρωγε το μεσημεριανό του λιτό-παιδικό φαγητό, είδε το χάρο απο απέναντι να του κάνει νοήματα, σα να ήθελε να τον πάρει μαζί του.Εκείνος τον κοίταξε και του έκανε Με τον τρόπο που μιλάνε τα νήπια ¨ΜΑΜ¨τότε ο χάρος απο απέναντι του λέει: 

ΜΑΜ ΚΑΙ ΑΤΑ.

Το πρόβλημα της γήρανσης όμως,πέρα του οποιουδήποτε αστείου,  έχει αλλού τις ρίζες του, τη σκοπιμότητα τη φιλοσοφία του..

Η γήρανση είναι συνέπεια της φθαρτότητας και θνητότητας,ενός software του Δημιουργού, που μας οδηγεί, μετά απο την εν τω κόσμω ΑΣΚΗΣΗ,

πίσω στον Παράδεισο.

Οχι δεν ξεφύγαμε απ την επιστημονική  σοβαρότητα.Απλά γιατι είναι σίγουρο οτι  θα έρθει κάποτε η εποχή που θα απομονωθούν τα γονίδια που προκαθορίζουν τη χρονική πορεία των ατόμων του κάθε είδουςστη ζωή τους, από τη γέννηση ως το θάνατο, και τότε θα αρχίσουν και οι προσπάθειες για την τροποποίηση αυτών των γονιδίων και την ενσωμάτωσή τους στη ¨γενώμη¨ του ανθρώπου. Μόλις γίνει αυτό, θεωρητικά ο άνθρωποςγίνεται ΑΘΑΝΑΤΟΣ.

Δεν το αναφέρουμε με ελαφρά καρδία.Εχετε σκεφθεί τί σημαίνει αθανασία; Και βέβαια θα μου πείτε. Δεν θα έχω πρόβλημα να φοβάμαι το θάνατο, την εξαφάνιση, το απόλυτο μηδέν. Μήπως όμως δεν είναι αυτό ο απόλυτος φόβος, αλλά κάτι άλλο πιό σοβαρό και πολύπλοκο, που χρειάζεται μελέτη, και σκέψη .Μια ανούσια , βαρετή, χωρίς νόημα αθανασία, γεμάτη αμαρτία και ΤΥΨΕΙΣ, και ενοχές και δυστυχία χωρίς τέλος, χωρίς εξιλέωση.

Σκεφτήκατε ποτέ τί σημαίνει να ξέρεις οτι η όποια κατάσταση σου θα είναι η ίδια πάντα χωρίς τέλος, χωρίς αλλαγή ενα μαγγανοπήγαδο , όπου θα γυρίζουμε αδιάκοπα χωρίς τέλος .

Κι αυξητική ορμόνη-ελιξήριο κοντά μας, μαζί με τον Φάουστ να μας χαμογελά σαρδώνια.Πόσοι άραγε απο εμάς δεν θα ησαν έτοιμοι να θυσιάσουν τα πάντα για μια διαρκή ( κοσμική ) νεότητα Το ερωτημα¨ρητορικο¨

Χαιρετε