Ας δούμε τα κυριότερα ένζυμα που μπορεί να αυξηθούν κατά τη διαρκεια θεραπειας του τον καρκίνου, και προσδιορίζονται εύκολα στον ορό του αίματος:
Α) Η Αλκαλική Φωσφατάση Και γ- Γλουταμυλ -Τρανσφεράση
Τα δύο παραπάνω ένζυμα αυξάνονται σε ηπατικές μεταστάσεις, σε οστικές μεταστάσεις και στη μυελογενή λευχαιμία.
Το ισοένζυμο της αλκαλικής φωσφατάσης βρίσκεται αυξημένο στο 30% των καρκίνων των ωοθηκών, σε καρκίνους του ενδομητρίου, του πνεύμονα, του μαστού .
Η γ-GT αυξανεται κυρίως στο μεταστατικό καρκίνωμα του ήπατος.
Β) Γαλακτική αφυδρογονάση (LDH) είναι ιδιαίτερα αυξημένη στο μεταστατικό καρκίνωμα του ήπατος, στα λεμφώματα και στην οξεία λευχαιμία.
Περίπου 50% των ασθενών με κακοήθη νεοπλάσματα παρουσιάζουν αλλοιώσεις της εικόνας της LDH κατά την ηλεκτροφόρηση των ισοενζύμων της.
Πολλές όμως φορές, οι αλλοιώσεις αυτές δεν είναι ειδικές και δεν έχουν μεγάλη διαγνωστική αξία.
Αξίζει να αναφέρουμε εδώ, την αύξηση του LDH-5 ισοενζύμου στο καρκίνωμα του προστάτη, και του LDH-3 ισοενζύμου στα κακοήθη λεμφώματα και στην ενεργό χρόνια κοκκιοκυτταρική λευχαιμία
Γ) Κρεατινική κινάση (CK) To ένζυμο αυτό, καθώς και το ισοένζυμό του CK-BB, παρουσιάζεται αυξημένο σε διάφορους καρκίνους προστάτη, μαστού, μικροκυτταρικό καρκίνωμα του πνεύμονα παχέος εντέρου στο 30% των αρχόμενων μορφών.
Δ) Αμυλάση
Η αμυλάση του ορού αυξάνει στο 8-40% των περιπτώσεων καρκινώματος του παγκρέατος.
Ε) Όξινη φωσφατάση
Η όξινη φωσφατάση του ορού αυξάνει στο 80%των ανδρών με μεταστατικό καρκίνο του προστάτη και στο 25% των περιπτώσεων χωρίς μεταστάσεις.
ΣΤ) Καρκινοεμβρυϊκό Αντιγόνο (CEA) ορού
Το καρκινοεμβρυϊκό αντιγόνο εκφράζεται κατά την κυτταρική ανάπτυξη και αποτελεί γλυκοπρωτεΐνη επιφανείας, που αλληλεπιδρά με τον μικροσκελετό του κυττάρου και απελευθερώνεται στην κυκλοφορία σε ασθενείς με νεοπλασίες
Η κύρια χρήση του συνίσταται στην μετεγχειρητική παρακολούθηση του παραμένοντος, μεταστατικού ή υποτροπιάζοντος καρκίνου του παχέος εντέρου και λιγότερο άλλων τύπων καρκίνου. Συνήθως δεν χρησιμεύει για τη διάγνωση τοπικής υποτροπής. Επίσης, λόγω της χαμηλής ευαισθησίας και ειδικότητας που διαθέτει, δεν συνιστάται ως εξέταση αποκλεισμου ή μη της κακοήθους νεοπλασίας.
Το ήπαρ είναι ο κύριος ιστός μεταβολισμού του CEA ,επομένως καλοήθη ηπατικά νοσήματα που εμποδίζουν την ηπατική λειτουργία συνήθως προκαλούν αύξησή τουστον ορό.
Οι φυσιολογικές τιμές στον ορό είναι
0,1 – 5 ng / ml .
Είναι αυξημένο σε καρκίνο, ενώ παρατηρείται μεγάλη αλληλοεπικάλυψη μεταξύ κακοήθων και καλοήθων νεοπλασιών, δηλαδή η αύξηση της συγκέντρωσής του στον ορό είναι ενδεικτική και όχι διαγνωστική καρκίνου.
Τέλος, είναι αυξημένο στο 30 % των ασθενών με μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα και στο 65 % των ασθενών με άλλου τύπου καρκίνο του πνεύμονα, καθώς και σε μη κακοήθεις φλεγμονώδεις παθήσεις του πεπτικού συστήματος ελκώδη κολίτιδα, πεπτικό έλκος, χρόνια παγκρεατίτιδα .
Α – Εμβρυική σφαιρίνη (AFP) ορού
H ΑFP είναι μια γλυκοπρωτεΐνη με αυξημένες δομικές ομοιότητες με την αλβουμίνη. Θεωρείται ότι έχει ρόλο μεταφορικής πρωτεΐνης στο έμβρυο για τη μεταφορά των λιπαρών οξέων και των οιστρογόνων και συμβάλλει στην εμβρυϊκή αιμοποίηση.
Οι φυσιολογικές τιμές στον ορό είναι μικρότερες από 15 ng/ml.
Kατά την 30η εβδομάδα της κύησης οι συγκεντρώσεις της στον ορό της εγκύου είναι μέχρι 250 ng/ml.
Ο προσδιορισμός της AFP βοηθά στον έλεγχο αποκλεισμού ελαττωμάτων του εμβρύου και παθήσεων του πλακούντα κατά την κύηση.
Συγκεκριμένα, είναι ελαττωμένη στην τρισωμία 21.Συνδυάζοντας τα επίπεδα της AFP στον ορό της εγκύου με τον προσδιορισμό της ελεύθερης οιστριόλης και της χοριακής γοναδοτροπίνης μπορούν να ανιχνευθούν σε μεγάλο ποσοστό οι περιπτώσεις του συνδρόμου Down.Απο κεί και περα στο χέρι των γονιών ο δύσκολος ρόλος της διακοπής ή μη της κύησης όπως λέμε ¨χαριτωμένα¨ την εντολή δολοφονίας του προβληματικού κατα την κοινωνία μας εμβρύου
Καληνύχτα σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου