Ένα κοινό χαρακτηριστικό σε όλους που πάσχουν από ογκολογική νόσο είναι η αγωνία σχετικά με τη ζάχαρη.
Μετά τη διάγνωση, κάποιος σπεύδει να τους ενημερώσει πως αν θέλουν να γίνουν καλά, θα πρέπει απαραιτήτως να κόψουν τη ζάχαρη από τη διατροφή τους, γιατί θρέφει τα καρκινικά κύτταρα.
Τη φήμη αυτή την επιβεβαιώνουν και μόνοι τους αφού ψάξουν και διαβάσουν διάφορα άρθρα που κυκλοφορούν στο ίντερνετ, ενώ επίσης ανησυχητικό είναι το ότι ορισμένες φορές αυτός ο κάποιος που τους έδωσε τη σχετική οδηγία είναι ο ίδιος ο γιατρός τους.
Είναι όντως αλήθεια ότι η ζάχαρη θρέφει τα καρκινικά κύτταρα;
Όχι.
Ας ξεκινήσουμε με το πώς ο οργανισμός μας διαχειρίζεται τη ζάχαρη που παίρνουμε από την τροφή μας.
Η ζάχαρη, αφού καταναλωθεί και περάσει από τη διαδικασία της πέψης, καταλήγει στο αίμα με τη μορφή της γλυκόζης.
Ομοίως, όλοι οι υδατάνθρακες που καταναλώνουμε, φρούτα, όσπρια, ζυμαρικά , καταλήγουν στο αίμα με τη μορφή της γλυκόζης.
Στη συνέχεια, τα κύτταρά μας παίρνουν τη γλυκόζη με τη βοήθεια της ινσουλίνης και τη μετατρέπουν σε ενέργεια.
Η γλυκόζη που περισσεύει μετατρέπεται σε λίπος και αποθηκεύεται στα λιποκυτταρα
Όλα τα κύτταρα , υγιή και καρκινικά, χρησιμοποιούν γλυκόζη μ αυτόν τον τρόπο.
Πώς δημιουργήθηκε όμως η φημη με τη ζάχαρη και τον καρκίνο
Τα καρκινικά κύτταρα, εμφανίζουν εντονη μεταβολική δραστηριότητα, τρώνε δηλαδή περισσότερο συγκριτικά με τα υγιή.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα στον ίδιο χρόνο, να τραβάνε περισσότερη γλυκόζη από το αίμα σε σχέση με τα υπόλοιπα κύτταρα.
Αυτή την ιδιότητα εκμεταλλευόμαστε σε μία διαγνωστική εξέταση το PET-Scan για την ανίχνευση καρκινικών εστιών στο σώμα.
Αυτό όμως δε σημαίνει ότι όσο περισσότερη ζάχαρη τρώει ένας , τόσο πιο γρήγορα θα πολλαπλασιαστούν τα καρκινικά κύτταρα.
Καθώς τα επίπεδα ζαχάρου στο αίμα πρέπει να βρίσκονται μέσα σε σταθερά όρια, σε περίπτωση που
δε φάμε υδατάνθρακες ο οργανισμός θα αναγκαστεί να συνθέσει από μόνος του, χρησιμοποιώντας ως πρώτη ύλη κατά κύριο λόγο τη μυϊκή μας μάζα
Τα καρκινικά κύτταρα δηλαδή θα φάνε ούτως ή άλλως αυτό που θέλουν να φάνε ακόμη
κι αν ο ασθενής μείνει νηστικός,
απλά θα το στερήσουν από τα υπόλοιπα κύτταρα του σώματος.
”Ωραία, αλλά τι πειράζει άμα ο ασθενής δε φάει ζάχαρη;”
θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς. Δε θα έλεγα σε καμία περίπτωση ότι του κάνει κακό το να μη φάει ζάχαρη αυτό καθ’ αυτό.
Τα πιθανά όμως πρόβληματα μ αυτή την παρεξήγηση είναι τα εξής:
Ο ασθενής που πράγματι πιστεύει ότι αποφεύγοντας συνολικά τους υδατάνθρακες στη διατροφή του βοηθά στην καταπολέμηση της νόσου, καταλήγει να βγάζει από τη διατροφή του ολόκληρες ομάδες τροφίμων, όπως φρούτα, σιτηρά και όσπρια.
Μ αυτόν τον τρόπο όμως αφενός στερείται θρεπτικά συστατικά που βρίσκονται σ αυτά τα τρόφιμα, αφετέρου ο κίνδυνος υποσιτισμού όσον αφορά στις θερμίδες που χρειάζεται είναι πολύ μεγάλος.
Να τονίσω εδώ ότι οι ογκολογικοί ασθενείς υποφέρουν από καχεξία,
οπότε το να καλύπτουν τις ανάγκες τους σε θερμίδες είναι πολύ βασικό για την πρόοδο της υγείας τους και την αποτελεσματικότητα της θεραπείας ή της ανάρρωσης από μία χειρουργική επέμβαση.
Δυστυχώς τις περισσότερες φορές οι παρενέργειες των θεραπειών συμπεριλαμβάνουν την απώλεια τόσο της όρεξης όσο και της αίσθησης της γεύσης.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να θέλουμε να κάνουμε τα φαγητά όσο πιο ελκυστικά και νόστιμα γίνεται, για να επιτύχουμε μεγαλύτερη κατανάλωση θερμίδων συνολικά μες την ημέρα.
Οπότε το να χρησιμοποιήσουμε και κάποια τρόφιμα όπως μαρμελάδα, μέλι ή μπάρες δημητριακών μπορεί να φανεί πολύ χρήσιμο σε αυτή τη φάση.
Ένα σημαντικό ποσοστό των ασθενών με καρκίνο εμφανίζει ταυτόχρονα κατάθλιψη.
Είναι βασικό να μην τους επιβαρύνουμε με περισσότερες έγνοιες και άγχη.
Το να μην επιτρέπουμε λοιπόν σε αυτούς τους ανθρώπους να φάνε ένα γλυκό στο κυριακάτικο οικογενειακό τραπέζι ή να πιουν τον καφέ τους όπως συνήθιζαν, μπορεί να είναι περισσότερο επιβαρυντικό για την υγεία τους απ’ ότι 1-2 κουταλάκια ζάχαρη.
Συνοψίζοντας λοιπόν, να επαναλάβω ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος για έναν άνθρωπο που πάσχει από καρκίνο να σταματήσει εντελώς την κατανάλωση ζάχαρης.
Απλά θα πρέπει να μη φτάνει σε υπερβολική κατανάλωση, κάτι που ισχύει για τον καθένα από εμάς άλλωστε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου