ΕΝΑΣ ΟΓΚΟΣ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΑΝΤΑ ΘΑΝΑΤΟ..

Ερωτημα αφελους, πλην αθωου , ως στερουμενου δολου: 

Ενας ογκος σημαινει παντα θανατο;

 Αυτό είναι ένα πολύ σοβαρό και εύλογο ερώτημα 

Αφορά μια λεπτή ισορροπία ανάμεσα στη φυσική άμυνα του οργανισμού (ανοσοποιητικό σύστημα) και την ιατρική παρέμβαση. 

Παμε βήμα-βήμα.

Όταν βρίσκουμε, τυχαία, έναν όγκο χωρίς συμπτώματα:

1. Η εύρεση όγκου (τυχαίο εύρημα)

Μπορεί να συμβεί κατά τη διάρκεια ενός προληπτικού υπερήχου, αξονικής ή μαγνητικής. 

Συνήθως αυτοί οι όγκοι είναι:

• Ακίνδυνοι (καλοήθεις)

• Ύποπτοι (π.χ. με άτυπη μορφολογία)

• Πιθανά κακοήθεις (με "κακές" ακτινολογικές ενδείξεις)

Δύο δρόμοι: 

Να παρέμβουμε ή να περιμένουμε;

1. Να “μην τον πειράξουμε” και να αφήσουμε το ανοσοποιητικό σύστημα:

• Το ανοσοποιητικό πράγματι 

• μπορεί να ελέγχει μικρούς καρκινικούς πληθυσμούς για μεγάλα διαστήματα.

• Υπάρχουν ενδείξεις από έρευνες ότι μερικοί μικροί καρκίνοι παραμένουν "σιωπηλοί" και ελεγχόμενοι.

• Όμως αυτό ισχύει μόνον αν είμαστε βέβαιοι ότι δεν υπάρχει κακοήθεια και γίνεται συνήθως με παρακολούθηση

•  ( “watchful waiting” ή active surveillance).

2. Να παρέμβουμε διαγνωστικά 

(π.χ. βιοψία):

• Όταν υπάρχει υποψία, η βιοψία 

• (με βελόνα – FNA ή core biopsy) είναι ο μόνος τρόπος να ξέρουμε αν πρόκειται για κακοήθεια ή όχι.

• Η “βελόνα” Δεν ξυπνά τον όγκο, όπως πιστεύεται συχνά 

•  αυτό είναι μύθος. 

• Η σύγχρονη ιατρική θεωρεί ασφαλείς τις διαγνωστικές παρεμβάσεις.

• Η έγκαιρη διάγνωση είναι κρίσιμη για την πρόγνωση, εφόσον ο όγκος είναι κακοήθης.

Συμπέρασμα:

Δεν πρέπει να βασιστούμε μόνο στο ανοσοποιητικό.
Όταν βρεθεί τυχαία ένας όγκος:

1. Εκτιμάται από απεικονιστικά και εργαστηριακά δεδομένα.

2. Αν κριθεί απαραίτητο, γίνεται βιοψία για ιστολογική ταυτοποίηση.

3. Η απόφαση για περαιτέρω παρέμβαση ή όχι βασίζεται σε ιατρική αξιολόγηση και 

4. όχι σε υποθέσεις.

Οταν Μιλάμε για αποτιτανώσεις στο μαστό, που βρέθηκαν τυχαία σε μαστογραφία, χωρίς κλινικά συμπτώματα. 

Πρόκειται για ένα πολύ συχνό εύρημα, που όμως 

δεν είναι πάντα ανησυχητικό — 

αλλά ούτε και πάντα αθώο.

Τι είναι οι αποτιτανώσεις στο μαστό;

Είναι μικρές εναποθέσεις ασβεστίου μέσα στον μαστικό ιστό. 

Στη μαστογραφία εμφανίζονται σαν μικροσκοπικά λευκά στίγματα.

Διαχωρισμός αποτιτανώσεων:

Τύπος	Χαρακτηριστικά	Συνήθως τι σημαίνει
Καλοήθεις	Μεγάλες, στρογγυλές, διάσπαρτες, συμμετρικές	Ινομυαδένωμα, κύστεις, φλεγμονή
Ύποπτες / Ατυπες	Πολύ μικρές (μικροαποτιτανώσεις), ομαδοποιημένες, ακανόνιστου σχήματος	Μπορεί να σχετίζονται με προκαρκινικές αλλοιώσεις ή DCIS (πολύ πρώιμος καρκίνος)

Τι κάνουμε σε τέτοιες περιπτώσεις;

Η προσέγγιση είναι σαφής και καθοδηγούμενη από ειδικούς κανόνες (BI-RADS):

1. Αν οι αποτιτανώσεις είναι σαφώς καλοήθεις:

• Δεν γίνεται τίποτα.

• Συνεχίζεται απλώς η τακτική παρακολούθηση με επαναληπτική μαστογραφία σε 6 ή 12 μήνες.

2. Αν είναι ύποπτες ή μη τυπικές:

• Ζητείται στοχευμένος υπέρηχος.

• Εφόσον δεν φαίνονται στον υπέρηχο, αλλά παραμένουν ύποπτες στη μαστογραφία, τότε γίνεται:

  • Βιοψία με καθοδήγηση από μαστογράφο (στερεοτακτική βιοψία) ή

  • MRI ή συμπληρωματικές προβολές, αναλόγως της περίπτωσης.

Μπορούμε "να μην τις πειράξουμε";

Όχι πάντα. Αν οι αποτιτανώσεις είναι:

• ύποπτες στην κατανομή ή

• άτυπες σε σχήμα ή πυκνότητα,
  τότε δεν μπορούμε να βασιστούμε μόνο στο ανοσοποιητικό. Χρειάζεται ιστολογικός έλεγχος για να αποκλειστεί πρώιμο καρκίνωμα (όπως DCIS – Ductal Carcinoma In Situ).

Το DCIS θεωρείται προκαρκινική ή αρχόμενη μορφή καρκίνου, χωρίς να δίνει συμπτώματα, αλλά μπορεί να εξελιχθεί σε διηθητικό.

 Συμπέρασμα:

Εφόσον οι αποτιτανώσεις:

• είναι καλοήθους τύπου → παρακολούθηση μόνο.

• είναι ύποπτες → υπέρηχος και πιθανή βιοψία.

Δεν “σκαλίζουμε” άσκοπα, 

αλλά ούτε αγνοούμε.
Η έγκαιρη διερεύνηση μπορεί να οδηγήσει σε πλήρη θεραπεία χωρίς χειρουργείο ή χημειοθεραπεία, 

αν η διάγνωση είναι πρώιμη.