Η ΤΑΤΙΑΝΑ..ΞΕΡΕΙ ΓΙΑΤΙ ΝΗΣΤΕΥΕΙ..ΕΣΕΙΣ;

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Νηστεια, μια λέξη αίνιγμα.

Το να απέχεις απο φαγητά με τη θεληση σου, δηλώνει κουράγιο.

Ελάτε να σας πω μια ιστορία σαν παραμύθι .

 

 

 

 

 

 

 

Ο Αργύρης Αγ. είναι ένας ισορροπημένος άνθρωπος.Γύρω στα 62, με μια σωστή οικογένεια γυναίκα και κόρη.Η αγάπη κι ο σεβασμος πρυτανεύουν στο όμορφο σπιτικό των νοτίων προαστείων.Η ναυτιλιακή επιχείρηση του Αργύρη, έμεινε αλώβητη απ την καταιγίδα,που μαίνεται στην πατρίδα μας τα τελευταία χρόνια.Λες και την προστατεύει ένα αόρατο χέρι, δεν αντιμετωπίζει το παραμικρό.

 

 

 

 Ολοι οι εργαζόμενοι σ αυτήν, είναι σαν μια οικογένεια. 

 

Τώρα θα μου πείτε, πώς και θυμήθηκα τον Αργύρη;Ηταν ο Ζάχος που μου τηλεφώνησε να με ρωτήσει αν ήξερα κάποιον που να χρειάζονταν μια πολύγλωσση γραμματέα. Πειράζοντάς τον, του πέταξα δηλαδή πόσες γλώσσες; 4 μου είπε, εκ των οποίων οι δύο ρώσσικα, και κορεάτικα.

 

Γέλασα νομίζοντας οτι με δούλευε.

 

Το απόγευμα, ελέγχοντας το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο μου, είδα ένα memo του Ζάχου, με το βιογραφικό της κοπέλας.

Οντως εντυπωσιακό. Σπουδές στην επικοινωνία.Μ.Β.Α στην προώθηση νέων τεχνολογιών, 

και το κερασάκι οι γλώσσες αγγλικά,αραβικά, κορεάτικα και ρωσσικά.Αταίριαστα πράγματα.

 

Μου κέντρισε την περιέργεια.Γονείς απο την Ρουμανία. Πατέρας λευκορώσσος,μάνα Γεωργιανή.Πέντε παιδιά,τα 3 κόρες.Η περιέργεια μου φούντωνε όλο και πιό πολύ.

Η Τατιάνα ήταν η τρίτη 25 χρόνων.Την ώρα που έψαχνα τους τίτλους σπουδών της,αναρωτώμενος τί σχέση μπορεί να έχουν με τον Ζάχο, χτύπησε το κινητό μου. Ηταν ο Αργύρης.Είχε να με πάρει πολύ καιρό. 

Λόγω της δουλειάς του, ελειπε συχνά,αρκετό χρονο απ την Αθήνα.Φίλος απ το γυμνάσιο.

 

 

 

 

 

Αρχή του παραθέματος : 

Εκείνος μικρότερος, είχαμε μια φιλική σχέση, απο έναν κοινό γνωστό, τον οποίο είχα οδηγήσει δια της βίας στο Ζάχο, όταν πριν 6-7 χρόνια είχε παραπονεθεί για μια δυσπεψία, η οποία τελικά ήταν ένα ύπουλο ( παρ ολίγον) έμφραγμα,που τα χεράκια του Ζάχου απέτρεψαν με μια αστραπιαία αγγειοπλαστική...

 

( Είπαμε ο Ζάχος άριστος επεμβατικός καρδιολόγος ) τέλος του προθέματος.

 

Το τηλεφώνημα του, μου φάνηκε σαν αναγγελία κάποιου κακού στο φίλο μας. 

Πλην όμως δεν ήταν κάτι τέτοιο, απλά με ρώτησε αν έχω κάποιαν κοπέλα,γιατί άραγε κοπέλα, που να γνωρίζει κορεάτικα.Υπομειδίασα, βλέποντας την συγχρονικότητα, όπως θάλεγε ο Γιούνγκ, 

χωρίς να το σκεφτώ του πρότεινα την Τατιάνα,του πέρασα το βιογραφικό της, και ξέχασα την υπόθεση.Ούτε καν πέρασε απ το μυαλό μου η συνέχεια.

 

Τον Αργύρη τον συνάντησα ύστερα απο 5 μήνες, ένα απόγευμα στο Νοσοκομείο του Ζάχου.Είχε πάει για έναν έλεγχο της ¨αντλίας¨ όπως έλεγε.Αφού είπαμε τα τετριμμένα, γύρισε και μου είπε μ ένα έκπληκτο ύφος: 

Τί διαμαντι ήταν αυτό που μου έστειλες.Δεν καταλάβα, παρα μόνο όταν μου είπε το ονομα της.Απο δώ και πέρα σας παραθέτω τη διήγησή του Αργύρη.

 

 

 

 

Αυτή η Τατιάννα, πολύ ιδιαίτερο κορίτσι. 

Στην ηλικία της κόρης μου.

Από την πρώτη στιγμή, την συμπάθησα. 

Μπήκε στο γραφείο ήρεμη και χαμογελαστή, συνεσταλμένη έχοντας μια σεμνή σιγουριά για τις ικανότητές της.Ωραίος τύπος εξίσου ωραίο βιογραφικό την προσέλαβα.

 

 

 

Ολοι ευχαριστημένοι από τη δουλειά και την συμπεριφορά της. Γραφείο, σπίτι και το αντίθετο. Σε μια κοινή έξοδο με όλο το γραφείο, λίγο μετά τις 12 σηκώθηκε ,ζήτησε συγνώμην και έφυγε μόνη της .

Όλοι επιμείναμε να καθίσει κι άλλο μαζί μας αλλά εκείνη ευγενικά χαμογελώντας αρνήθηκε και έφυγε.Λίγες μέρες μετά, συναντηθήκαμε με την Τατιάννα για πρώτη φορά στο κυλικείο μας, που μπορεί κανείς να τσιμπήσει διάφορα πράγματα δωρεάν , μια και είναι απ τις παροχές της επιχειρησης. 

Θυμάμαι πως ήταν Παρασκευή, γιατί τις Παρασκευές τρώω ελαφρά. Εγώ πήρα ένα σάντουϊτς με αυγό βραστό και γραβιέρα Κρήτης. 

Με την άκρη του ματιού μου είδα την Τατιάννα να παίρνει έναν ελληνικό καφέ διπλό κι ένα κουλούρι με σουσάμι.

Απόρησα και τη ρώτησα, αν αυτό ήταν το δεκατιανό της.Με αφοπλιστικό χαμόγελο, μου είπε οτι είχε πάρει πολύ καλό πρωϊνό.

 

Ξέχασα το περιστατικό.

 

 

 

 

 

 

Λίγο πριν απ το Πάσχα, ο Κων/νος, ο χάκερ, όπως τον λέμε της δουλειάς μας, είχε τα γενέθλιά του, και  μας έφερε τρίγωνα Πανοράματος της ¨Δέσποινας¨ για τη γιορτή του. Η Τατιαννα του ευχήθηκε , αλλά γλυκό δεν πήρε. 

Και τότε ο Κων/νος  έκανε την ερώτηση που όλοι περιμέναμε:

 

Τατιάννα νηστεύεις; 

Εκείνη σήκωσε τα γαλανά μάτια της, τον κοίταξε και  είπε πολύ απλά :

Ναι Κων/νε νηστεύω, γιατί πλησιάζει το Πάσχα Τίποτα άλλο.

Ηταν πια Μεγάλη Εβδομάδα, όταν ξαναβρεθήκαμε στο κυλικείο. Βλέποντάς την να παίρνει μόνο τον καφέ της τη ρώτησα:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Τατιάννα γιατί Νηστεύεις;

 

Με κοίταξε ήρεμα, κατευθείαν μέσα στα μάτια.Ειλικρινά λίγους ανθρώπους στη δουλειά μου γνωρίζω να σε κοιτανε μέσα στα μάτια 

και για δεύτερη φορά σε λίγες μέρες μου είπε πως ναι, νήστευε,γιατί ήταν Μεγάλη Τεσσαρακοστή.Τατιάννα εκκλησιάζεσαι τη ρώτησα.Μου απήντησε πως πηγαίνει κάθε Κυριακή πρωϊ, κι οπότε άλλοτε μπορεί.

 

-Κι ο Θεός , βρέ Τατιάννα, αγαπάει μόνο αυτούς που νηστεύουν, και πηγαίνουν Εκκλησία; Εμάς που δεν νηστεύουμε δεν μας θέλει δε μας αγαπά;

 

   -Όλους τους αγαπάει κύριε Αργύρη.Ολους τους θεωρεί παιδιά Του και τους αγαπά το ίδιο.Κανέναν δεν ξεχωρίζει.

 

-Τότε λοιπόν εσύ γιατί νηστεύεις; Η Τατιάννα, με κοίταξε στα μάτια, μ ένα γλυκο χαμόγελο, και με ρώτησε:

 

-Κύριε Αργύρη, έχετε μια όμορφη οικογένεια,έτσι δεν είναι; Εννοώ την γυναίκα και την κόρη σας.

 

-Ναι, και λοιπόν;

 

-Αγαπάτε τη γυναίκα σας;

 

-Ασφαλώς.

 

-Την κόρη σας;

 

-Φυσικά την αγαπώ.

 

-Εκείνες σας αγαπούν;

 

-Θέλω να το πιστεύω.

 

-Υποθέτω λοιπόν, ότι όταν η γυναίκα σας ζητά αφού πιειτε τον καφέ σας, να βάζετε το φλυτζάνι στο νεροχύτη,και εσείς δεν κάνετε αυτή την μικρή χάρη 

στη σύζυγό σας,εκείνη θα πάψει να σας αγαπά;

 

- Φυσικά όχι.

 

- Αν όμως εσείς ακόμα κι αν είστε κουρασμένος,

κάνετε  αυτή τη μικρή θυσία για κείνη που αγαπάτε, επειδή σας το ζητά, εκείνη δεν θα  νοιώσει ευχαριστημένη;

 

-Ναι, σίγουρα!

 

 

 

 

 

 

-Κάπως έτσι κι ο Χριστός, γιατί για Εκείνον μιλάμε, είτε νηστέψουμε είτε, όχι μας αγαπά, αλλά εγώ, επειδή αγαπάω τον Χριστό, θέλω να κάνω μια πολύ μικρή θυσία, επειδή μου το ζητά. Και φυσικά ο Χριστόςδεν έχει ανάγκη από  τη δική μου νηστεία,αλλά προσπαθώ να κάνω αυτό που μου ζητά. Γιατί 

Τον αγαπώ και ξέρω ότι κι Εκείνος μ'αγαπά.Λέγοντας τα τελευταια λόγια,η φωνή της χαμήλωσε και γλυκανε τόσοπου μ έκανε να νοιώσω περίεργα γι αυτήν την Ξένη κοπέλα, που μου έκανε μάθημα θεολογίας,εμένα τον, ας πούμε , επιτυχημένο επιχειρηματία, που είχα στα χέρια μου την τύχη τοσων ανθρώπων, και δεν είχα ιδέα ποιός πίσω απο εμένα έκανε κουμάντο σ όλα αυτά που πίστευα δικά μου.Ενοιωσα ντροπιασμένος, αλλά και πολυ τυχερός 

να έχω στη δουλειά μου κάποιον που να τον αγαπά ο Χριστός,που νοιάζεται γι αυτόν,που του βρίσκει δουλειά,που του εμπνέει την αγάπη για τους άλλους.

 

Ας τα ρε Κοσμά , συμβαίνουν πράγματα που δενκαταλαβαίνω.Ποιός εγώ, που νόμιζα οτι ξέρω τους ανθρώπους.

 

Καλη Ανασταση..