ΛΕΕΙ Η ΑΛΛΗ ΕΧΩ ΟΣΤΕΟΠΟΡΩΣΗ..ΕΧΕΙ ΟΜΩΣ..

 

Πώς καταλαβαίνουμε από τις μετρήσεις 

Ποιος έχει οστεοπόρωση

Αυτό που μετράμε με την απορροφησιο-μετρία είναι το 

πόσο πυκνό είναι το κόκαλο. 

Μετρήθηκε δοκιμαστικά μια αντιπροσωπευτική ομάδα όλου του κόσμου.

Έτσι.. έγινε ένας πίνακας που λέει: 

πόσο πυκνά είναι τα κόκαλα του μέσου ανθρώπου, και μάλιστα για την κάθε ηλικία. 

Αυτό το μοίρασμα στον πληθυσμό, η κατανομή δηλαδή κάποιας μέτρησης ακολουθεί μια σταθερή που μοιάζει με καμπάνα:  

οι πιο πολλοί είναι στη μέση και όλο και λιγότεροι στα άκρα. 

Αυτό το διάγραμμα- καμπάνα , είναι η τυπική κατανομή του Gauss και ισχύει και για την οστική πυκνότητα. 

Οι απ τα αριστερά είναι αυτοί που έχουν τα πιο αραιά κόκαλα και έχουν οστεοπόρωση. 

Το όριο τέθηκε 

στις 2.5 τυπικές αποκλίσεις

από τον μέσο όρο 

Τώρα 

Τι γίνεται με αυτούς που δεν είναι φυσιολογικοί, αλλά δεν έχουν και πολύ αραιά οστά; 

Αυτούς τους ορίζουμε σαν 

φτωχούς συγγενείς, 

δεν έχουν δηλαδή επίσημα οστεοπόρωση αλλά οστεοπενία

Λέμε λοιπόν πως οστεοπενικός είναι ο ασθενής που βρίσκεται μεταξύ 

μιας και δυόμισι τυπικών αποκλίσεων από το μέσο όρο:   1, και 2,5

Ναι, αλλά μέσο όρο τίνος;  

Των ανθρώπων 

της ίδιας ηλικίας και φύλου; 

Όλου του πληθυσμού; 

Ή μήπως των νέων του ίδιου φύλου; 

Και πάλι οι επιστημονικές κεφαλές του σύγχρονου κόσμου κάθισαν και τα συμφωνήσαν και συγκρίναν την οστική πυκνότητα του εξεταζομένου, με εκείνην τριαντάχρονου του ίδιου φύλου και αυτό λέγεται :

Τ  - σ κ ο ρ .

Με βάση αυτό το σκορ ορίζεται η Οστεοπόρωση:

Τ σκορ μεγαλύτερο από 2.5 τυπικές αποκλίσεις και Οστεοπενία:

Τ σκορ μεταξύ 1 και 2.5 τυπικών αποκλίσεων

Κανονικά βέβαια το Τ σκορ αναφέρεται σε ίδιο φύλο, ηλικία 30 ετών και ίδια εθνικότητα, 

Τώρα εμείς οι έλληνες 

δεν μετρηθήκαμε ακόμα, 

μια και έχουμε τόσα πολλά να κάνουμε, με την διαφθορά, τους πολιτικούς μας, και τελικά  συγκρινόμαστε με άλλους λαούς, με πιθανότητα να κάνουμε πολλά λάθη.

Γιατί τί σχέση έχει ο Ελληναράς με τον συνάνθρωπό του Γερμαναρά, τον τυπικό, τον πολυδιαβασμένο πλήν ξενέρωτο και υπάκουο.

Υπάρχει τέλος και το Ζ σκορ: 

σ αυτό συγκρινόμαστε, πάλι με άτομα της ίδιας ηλικίας, φύλου και φυλής.

Αυτό χρησιμοποιείται όχι συχνά, κυρίως σε γυναίκες πριν την εμμηνόπαυση και σε παιδιά.

Χωρίς μέτρηση είναι μάλλον αδύνατο να καταλάβει κανείς οτι έχει οστεοπόρωση, αφού η οστεοπόρωση, Κατά Κανόνα,

Δεν Προκαλεί Κανένα Σύμπτωμα.

Γι αυτό και πολλοί ονόμασαν την οστεοπόρωση ως σιωπηλή επιδημία. 

Αν είστε άτυχοι, η πρώτη εκδήλωση της οστεοπόρωσης  θα είναι ένα κάταγμα συχνότερα στη σπονδυλική στήλη ή τον γοφό  άρθρωση του ισχίου

Το κάταγμα αυτό  μπορεί να συμβεί χωρίς κανένα σπουδαίο χτύπημα, φυσικά όμως και για κάποιο λόγο.

Ας πούμε όπως εγώ, που έπεσα απο δικό μου σφάλμα, θέλοντας να δείξω στην αδελφή μου το τέμπο του περπατήματος, σκόνταψα, έπεσα με ορμή στο δάπεδο, και καθότι λιπόσαρκος σημάδεψα με ακρίβεια την κεφαλή του μηριαίου και έκανα ενα ¨υποκεφαλικό κάταγμα¨, που με οδήγησε στο χειρουργείο , και τώρα έχω τρία καρφια στο μηρό μου.

Το άλλο το  λέμε παθολογικό οστεοπορωτικό κάταγμα. 

Αν τα κόκαλα είναι πολύ αδύναμα ακόμα και με ένα βήξιμο ή φτέρνισμα μπορεί να σπάσει ένας σπόνδυλος

Αυτό δηλαδή που έχουν πάθει όλοι αυτοί οι σκυφτοί γέροντες που στα νιάτα τους ήταν λεβέντες με ολόισια πλάτη.

Σε περίπτωση που συμβαίνει οστεοπορωτικό κάταγμα, θεωρούμε την οστεοπόρωση ήδη διαγνωσμένη, ακόμα και χωρίς πολλές μετρήσεις. 

Αυτή είναι η περίπτωση που μιλάμε για εγκατεστημένη οστεοπόρωση.

Αντίθετα με την οστεοπόρωση αυτή καθ αυτή, το κάταγμα από οστεοπόρωση δημιουργεί πολλά προβλήματα και συμπτώματα που μπορεί χρόνια να ταλαιπωρούν  τον ασθενή, να χειροτερέψουν τη γενική υγεία του και να οδηγήσουν ακόμα και στον θάνατο. 

Γι αυτό έχει μεγάλη σημασία η πρόληψη της οστεοπόρωσης

Τώρα που είσαι νέος και υγιής πρέπει να προσέχεις.

Κακή Διατροφή, Κάπνισμα, Αλκοόλ, Και Έλλειψη Περπατηματος.

Όλ αυτά, έχει αποδειχτεί πως είναι παράγοντες κινδύνου για οστεο πόρωση, για διαφορετικούς λόγους το καθένα. 

Δηλητηριάζουν τους οστεοβλάστες το πιό σπουδαίο όμως είναι οτι μπερδεύουν τις ορμόνες, κι έτσι δεν εκκρίνουν υλικά για να χτίσουμε οστά, με αποτέλεσμα άμεσα και έμμεσα να επιβραδύνουν την όλη διαδικασία που λέγεται  οστική ανακατασκευή.

Η εμπειρία έδειξε ότι οι μικροκαμωμένες και λεπτές γυναίκες κινδυνεύουν περισσότερο από οστεοπόρωση.

Ας προσέξουν λοιπόν περισσότερο.

Υπάρχουν τέλος και πολλές άλλες αρρώστιες που οδηγούν σε οστεοπόρωση, όπως   η νεφρική ανεπάρκεια ορμονικές παθήσεις και παθήσεις του αίματος.

Σ αυτές τις περιπτώσεις ίσως δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά για την πρόληψη της οστεοπόρωσης. 

Ούτε για τα φάρμακα που αντιμετωπίζουν αυτές τις αρρώστιες

Οπως είναι: στεροειδή,  αντιεπιληπτικά, αντιπηκτικά,άς πούμε η κλοπιδογρέλη λίθιο,  χημειοθεραπευτικά, κάποια φάρμακα του έλκους.

Η ρύθμιση όλων αυτών είναι δουλειά του γιατρού που μας παρακολουθεί και επ ουδενί των ενημερωτικών σημειωμάτων όπως αυτό που διαβάζετε 

Η μεγάλη όμως πλειοψηφία κινδυνεύει από τους απλούς και συχνούς παράγοντες κινδύνου που υπογραμμίσαμε και όχι από κάποια σπάνια ή μή, ασθένεια.

Η πρόληψη της οστεοπόρωσης είναι να αποφύγουμε όλα αυτά τα απλά και καθημερινά που με βεβαιότητα μας οδηγούν εκεί.

Το ίδιο σημαντικό είναι το να χτίσουμε γερό σκελετό μέχρι να φτάσουμε πριν αρχίσει ο ένας ή ο άλλος ορμονικός ή όχι μηχανισμός να μας ροκανίζει τα κόκαλα.

Κάποια στιγμή στη ζωή μας, γύρω στα 30, θα έχουμε τα πιο πυκνά και ισχυρά οστά και αυτό ονομάζεται  κορυφαία οστική μάζα.

Όσο περισσότερο προσέξαμε παράγοντες κινδύνου και κάναμε σωστή άσκηση, τόσο ψηλότερη κορυφαία μάζα θα έχουμε στο τέλος.

Και αυτό είναι σημαντικό, γιατί από κει και πέρα αρχίζει η  κατηφόρα της οστεοπόρωσης με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

Ας πάρουμε μια γυναίκα σε εμμηνόπαυση.

Πώς θα ξέρει αν έχει ή όχι οστεοπόρωση;

Απλά.Πρέπει να ελεγχθεί.

Η διάγνωση μπαίνει με την μέτρηση της οστικής πυκνότητας 

Αυτή πρέπει να γίνεται σε όλες τις γυναίκες πάνω από 65 ετών, και σε πολλές γυναίκες 50 – 54 ετών, ειδικά αν έχουν και κάποιο άλλο παράγοντα κινδύνου. 

Δυστυχώς την βρήκαμε την οστεοπόρωση. 

Πρέπει να μπούμε σε θεραπεία; 

ΝΑΙ. Δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν υπάρχει καμιά άλλη απάντηση.

Εκτός από την πρόληψη, που προαναφέραμε τον πιο σημαντικό ρόλο στην αντιμετώπιση της οστεοπόρωσης παίζουν κάποια φάρμακα.

1. Διφωσφονικά:

Καθηλώνουν και μπλοκάρουν τους οστεοκλάστες, τα κύτταρα-εργάτες που είπαμε οτι αποδομούν τα κόκκαλά μας.

2.Ασβέστιο: Πρώτη ύλη για να χτίσουμε κόκαλο.Το παίρνουμε απο τις διάφορες τροφές, κυρίως πράσινα λαχανικά, φρούτα, κίτρινα τυριά και κυρίως παρμεζάνα,και γιαούρτι.   Αλλά και απο ξηρούς καρπούς καρύδια φουντούκια, αμύγδαλα..

3. Βιταμίνη D: Ο τροχονόμος που στέλνει περισσότερο  ασβέστιο από το έντερο στο αίμα και από εκεί στα οστά.

4. Οιστρογόνα, οι ορμόνες που λέγαμε, και που είναι καλσιτονίνη – παραθορμόνη: Ορμόνες – αρχιμουσικοί, που ρυθμίζουν την όλη διαδικασία και κάνουν πολλές δουλειές, σε όλο το σώμα.

Ειδικά η παραθορμόνη, φαίνεται πως χορηγεί αναβολικά  στους εργάτες-οστεοβλάστες για περισσότερο χτίσιμο ενώ η καλσιτονίνη καθηλώνει το ασβέστιο στα οστά.

5. Τ ε ρ ι π α ρ α τ ί δ η: 

Συνθετική ορμόνη που, όπως η παραθορμόνη, μαστιγώνει τους οστεοβλάστες να φτιάξουν περισσότερο κόκαλο.

6. Ρ α λ ο ξ ι φ α ί ν η : 

Ρυθμιστής των ορμονών είναι σα να λέμε το πρώτο βιολί στην ορχήστρα μας. Βοηθάει να δουλέψουν πιο έντονα τα οιστρογόνα και μάλιστα με κατεύθυνση περισσότερο στα οστά βιολιά και όχι στα πνευστά ή κρουστά των ορμονών αυτών,όπως η μήτρα και ο μαστόςκλπ.

Και τώρα το πιό δύσκολο

Ποιο φάρμακο είναι καλύτερο για την οστεοπόρωση;

Δεν υπάρχει μια μορφή οστεοπόρωσης, ούτε και ένα κατάλληλο φάρμακο.

Τα διάφορα φάρμακα λειτουργούν διαφορετικά στο σώμα μας. 

Δεν υπάρχουν θαυματουργά φάρμακα, ούτε φάρμακα χωρίς παρενέργειες.

Ειδικά οι  φοβερές ορμόνες, σαν καλοί αρχιμουσικοί, δουλεύουν ταυτόχρονα σε πολλά σημεία οργανώνοντας διαφορετικές εργασίες. 

Δεν μπορούμε πάντα να τις ελέγχουμε για να κάνουν μόνο τη δουλειά που εμείς θέλουμε.

Γι αυτό, για τα φάρμακα αποφασίζει ο γιατρός μας, που ξέρει το ιστορικό μας και μας παρακολουθεί.

Ωστόσο, τελειώνοντας και αυτή την ενημέρωση, μπορούμε να πούμε, όπως και για πολλά άλλα, έτσι και στην οστεοπόρωση: 

το καλύτερο φάρμακο είναι πρόληψη και περπατημα.

Κι οταν περπάτημα εννοουμε γρήγορο καθημερινα, 2-4 χιλιόμετρα, με ταχύτητα 4-5 χλμ την ώρα ωστε στο τέλος να είμαστε ...ιδρωμένοι.

Εαν το κάνετε θα σας ξεχάσει η οστεοπόρωση για πολλά χρόνια. 

Και για να μην χανομαστε οι ευσωμες κυριες  που ειδατε στη εναρξη της αναρτησης δεν κινδυνευουν απο οστεπορωση.

Χαιρετε.