ΚΑΤΑΓΜΑ ΙΣΧΙΟΥ

 

Το καταγμα ισχίου είναι συχνό σε ατομα τριτης ηλικίας. 

Οι περισσότεροι αγνοουν πόσο σοβαρό είναι ένα κάταγμα ισχίου, το οποίο μπορεί να  είναι απειλητικο για την ζωή . 

Η θνησιμότητα μέσα στον πρώτο χρόνο μετά από  καταγμα αυξάνει περισσότερο αν καθυστερήσει να αντιμετωπιστεί.

 

Ως κάταγμα ισχίου αφορα 

στο άνω τμήμα του μηριαίου οστού 

και τα αίτια πρόκλησής του εξαρτώνται από την ηλικία του ασθενούς. 

Κυρια αιτια  καταγμάτων ισχίου στις μεγαλύτερες ηλικίες ειναι κυρίως οι πτώσεις. 

Τα οστά των ηλικιωμένων που πάσχουν από οστεοπόρωση είναι εξαιρετικά εύθραυστα. 

Επομένως, μια πτώση από μηδαμινό ύψος είναι αρκετή για την πρόκληση ενός κατάγματος .  

Στους νεότερους τα κατάγματα ισχίου προκαλούνται συνήθως απο τροχαία .

 

Είδη καταγμάτων ισχίου

Ανάλογα με το σημείο που εντοπίζονται τα κατάγματα διακρίνονται στα παρακάτω είδη:

• Υποκεφαλικό κάταγμα ισχίου – Κάταγμα μηριαίου αυχένα
• Διατροχαντήριο κάταγμα 
• Υποτροχαντήριο κάταγμα
• Μεμονωμένο κάταγμα του μείζονος τροχαντήρα

 

Η θεραπεία εκλογής για την αντιμετώπιση των καταγμάτων ισχίου είναι χειρουργική. 

Ειδικότερα, η χειρουργική αποκατάσταση ενος υποκεφαλικού κατάγματος πραγματοποιείται μέσω της επέμβασης αρθροπλαστικής ισχίου  Κατά την οποιαν αντικαθίσταται ολόκληρη  η άρθρωση ή μέρος αυτής  με τεχνητό εμφύτευμα που ονομάζεται πρόθεση.

 

 

 

 

 

 

 

Υποκεφαλικό κάταγμα

 

 

 

 

 

 

 

 

Σε μια υποκατηγορία υποκεφαλικών καταγμάτων, τα απαρεκτόπιστα υποκεφαλικά κατάγματα σε νέους ασθενείς, πραγματοποιείται οστεοσύνθεση με κοχλίωση και όχι αρθροπλαστική. Σε αυτή την περίπτωση η άρθρωση διατηρείται και το κάταγμα σταθεροποιείται με 3 κοχλίες (βίδες).

 

 

 

 

 

 

 

 

Τα διατροχαντήρια και υποτροχαντήρια κατάγματα αντιμετωπίζονται με ανάταξη (κλειστή ή ανοιχτή) και οστεοσύνθεση. Σε αυτόν τον τύπου χειρουργείου δεν αφαιρείται κανένα οστικό κομμάτι, απλά διορθώνεται (ανατάσσεται) το κάταγμα φέρνοντας όλα τα κομμάτια στην σωστή τους θέση και στην συνέχεια αυτά  σταθεροποιούνται (οστεοσυντίθενται) είτε με μια πλάκα και βίδες είτε με ένα ενδομυελικό ήλο.

 

 

 

 

 

 

 

 

Η συντηρητική θεραπεία προτείνεται μόνο σε λίγες περιπτώσεις μεμονωμένων απαρεκτόπιστων καταγμάτων του μείζονα τροχαντήρα ή σε περιπτώσεις ασθενών που δεν μπορούν να υποβληθούν σε χειρουργική επέμβαση λόγο της γενικότερης παθολογικής κατάστασης.

 

Είναι επικίνδυνο ένα κάταγμα ισχίου, αν αφεθεί χωρίς θεραπεία;

Το κάταγμα ισχίου είναι ένας επικίνδυνος τραυματισμός και χρήζει άμεσης αντιμετώπισης. Οι επιπλοκές που ενδέχεται να προκληθούν από ένα κάταγμα ισχίου ενδέχεται να αποβούν μοιραίες ακόμη για τη ζωή του ασθενούς.

 

Πόσο άμεσα πρέπει ο ασθενής να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση μετά από ένα κάταγμα ισχίου;

Ο ασθενής που έχει υποστεί ένα κάταγμα ισχίου θα πρέπει να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση όσο το δυνατόν πιο σύντομα. Σύμφωνα με τις οδηγίες του Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας και Άρτιας Φροντίδας (NICE) του Ηνωμένου Βασιλείου ο ασθενής θα πρέπει να χειρουργηθεί το αργότερο 48 ώρες μετά το κάταγμα και την εισαγωγή του στο νοσοκομείο. Μελέτες έχουν δήξει ότι οι ασθενείς που χειρουργούνται μετά τις 48 ώρες έχουν 20% μεγαλύτερη πιθανότητα να πεθάνουν μέσα στο πρώτο έτος.

Το χρονικό αυτό περιθώριο είναι απαραίτητο σε περιπτώσεις ασθενών που λαμβάνουν αντιπηκτικά, καθώς για τη διενέργεια του χειρουργείου πρέπει να τα διακόψουν, βελτιώνοντας έτσι τους χρόνους πήξης του αίματος. Επίσης, σε περιπτώσεις ασθενών που πάσχουν από άλλα σοβαρά νοσήματα, πριν τη χειρουργική επέμβαση είναι απαραίτητη η αντιμετώπισή τους.

Τέλος πρέπει να τονίσουμε ότι σύμφωνα με την διεθνή βιβλιογραφία τα απαρεκτόπιστα υποκεφαλικά κάταγμα στους νέους ασθενείς, τα οποία κοχλιώνονται εντός του πρώτου δωδεκάωρου από τον τραυματισμό, έχουν μικρότερη πιθανότητα να αναπτύξουν άσηπτη νέκρωση και συνεπώς να χρειαστούν ένα δεύτερο χειρουργείο στο άμεσο μέλλον.

 

Ποιες είναι οι επιπλοκές που ενδέχεται να εμφανιστούν, εάν τα κατάγματα ισχίου δεν αντιμετωπιστούν άμεσα;

Τα κατάγματα ισχίου, εάν δεν αντιμετωπιστούν μέσα σε 48 ώρες, ενδέχεται να παρουσιάσουν τις παρακάτω επιπλοκές:

• Θρομβοεμβολικά επεισόδια: το κάταγμα και η ακινησία ευνοούν τη δημιουργία θρόμβων στα κάτω άκρα. Οι θρόμβοι είναι πιθανό να μεταφερθούν μέσω της ροής του αίματος στους πνεύμονες προκαλώντας πνευμονική εμβολή ή στον εγκέφαλο προκαλώντας ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο
• Αναπνευστικά προβλήματα: παρατεταμένος κλινοστατισμός και  περιορισμός της κίνηση του ασθενούς ενδέχεται να προκαλέσει διάφορα αναπνευστικά προβλήματα (π.χ. εισρόφηση) τα οποία συμβάλουν στην ανάπτυξη πνευμονίας.
• Κατακλίσεις : όσο περισσότερο ο ασθενής παραμένει κατακεκλιμένος τόσο αυξάνουν οι πιθανότητες να αναπτύξει κατακλίσεις.
• Ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις: η παρατεταμένη νοσηλεία αυξάνει την πιθανότητα να κολλήσει ο ασθενής μια νοσοκομειακή λοίμωξη η οποία συνήθως αντιμετωπίζεται δύσκολα και με παρατεταμένη νοσηλεία.

Συμπερασματικά, η  αντιμετώπιση ενός κατάγματος ισχίου θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο άμεση, ελαχιστοποιώντας έτσι την εμφάνιση επιπλοκών, που ενδέχεται να στοιχίσουν ακόμη και τη ζωή του ασθενούς.