ΕΜΦΡΑΓΜΑ..ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΣ..ΚΙ ΟΜΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ..

Το έμφραγμα παραμένει η πρώτη αιτία θανάτου .

Δεν εμφανίζεται τυχαία επειδή κάποιος νευρίασε ή επειδή έφαγε ένα βαρύ γεύμα.

Ερχεται όταν

σπάει η αθηρωματική πλάκα και σχηματίζεται θρόμβος,

αλλά η πλάκα αυτή έχει χτιστεί αθόρυβα, επί χρόνια.

Αν έχεις δύο προβλήματα,

δεν είσαι απλώς λίγο πιο πάνω.

Είσαι πολύ πιο πάνω.

Αντίστροφα, αν βελτιώσεις τρία τέσσερα πράγματα ταυτόχρονα, η καμπύλη πέφτει εντυπωσιακά.

Τι βαραίνει περισσότερο.

Στην κορυφή της βαθμίδας κινδύνου το αθηρογόνο φορτίο λιπιδίων.

Οχι η LDL σαν νούμερο, αλλά για

το πόσα αθηρογόνα σωματίδια κυκλοφορούν στο αίμα,

για πόσα χρόνια, και με

τι συνθήκες περνούν ξανά και ξανά από το τοίχωμα των αρτηριών.

Όσο περισσότερα σωματίδια τύπου ApoB κουβαλούν χοληστερίνη,

τόσο αυξάνει η πιθανότητα να μπουν στο ενδοθήλιο,

να παγιδευτούν,

να οξειδωθούν,

να τα φάνε τα μακροφάγα και

να δημιουργηθεί ένας φλεγμονώδης πυρήνας που με τον χρόνο γίνεται πλάκα.

Η ApoB (Απολιποπρωτεΐνη Β) 

είναι μια πρωτεΐνη που αποτελεί βασικό δομικό συστατικό των κακών λιποπρωτεϊνών  LDL και VLDL, μεταφέροντας χοληστερόλη και λίπη στους ιστούς και αυξάνοντας τον κίνδυνο καρδιαγγειακών παθήσεων. Εξετάσεις όπως 

η ApoB και η αναλογία ApoB/ApoA-I θεωρούνται πιο ακριβείς δείκτες αθηροσκλήρωσης , καθώς μετρούν τον αριθμό των δυνητικά επικίνδυνων σωματιδίων και βοηθούν στην αξιολόγηση κινδύνου και στην παρακολούθηση θεραπείας. 

Αυτό είναι το καύσιμο της αθηροσκλήρωσης.

Και γι’ αυτό όταν ο στόχος είναι

η πρόληψη εμφράγματος,

η μείωση του αθηρογόνου φορτίου είναι από τα πιο ισχυρά όπλα που έχουμε.

Μετα ειναι ηλικία.

Όχι επειδή φταίει σαν αριθμός,

αλλά επειδή η ηλικία είναι χρόνος έκθεσης.

Είναι περισσότερα χρόνια που το ενδοθήλιο δέχεται

πίεση, γλυκοτοξικότητα, λιπίδια και φλεγμονή.

Είναι περισσότερα χρόνια που μπορεί να έχει δημιουργηθεί πλάκα χωρίς να έχει δώσει κανένα σύμπτωμα.

Η ηλικία δεν είναι κατηγορία.

Είναι χρονόμετρο.

Στην ίδια βαθμίδα το κάπνισμα.

που κάνει πολλά κακά ταυτόχρονα. Χτυπά το ενδοθήλιο,

αυξάνει οξειδωτικό στρες,

ανεβάζει τάση για θρόμβωση, σκληραίνει αγγεία,

επιταχύνει τη φλεγμονή της πλάκας. Και το χειρότερο είναι ότι πολλοί το υποτιμούν επειδή δεν πονάει άμεσα.

Το αγγείο όμως θυμάται.

Μετα ειναι υπέρταση.

Μια μηχανική κακοποίηση του αγγείου.

Κάνει μικροτραυματισμούς,

αυξάνει τη δυσκαμψία,

επιβαρύνει την αριστερή κοιλία και αλλάζει την ισορροπία στο ενδοθήλιο.

Όταν υπάρχει ήδη πλάκα,

η υπέρταση αυξάνει την πιθανότητα αυτή η πλάκα να γίνει πιο ευάλωτη, πιο φλεγμονώδης, πιο έτοιμη να ραγίσει.

Η πίεση δεν είναι απλώς ένας αριθμός.

Είναι δύναμη πάνω σε ένα ζωντανό τοίχωμα.

Στην επόμενη θεση

ο διαβήτης και η ινσουλινοαντίσταση. Οχι το ζάχαρο νηστείας.

Η χρόνια υπερινσουλιναιμία,

η δυσλιπιδαιμία που συχνά τη συνοδεύει,

τα τριγλυκερίδια,

η μικρή πυκνή LDL,

η ενδοθηλιακή δυσλειτουργία,

η γλυκοζυλίωση πρωτεϊνών,

η φλεγμονή,

η τάση για πήξη.

Είναι ένα μεταβολικό περιβάλλον

που κάνει την πλάκα πιο ενεργή και λιγότερο σταθερή.

Και γι’ αυτό, όταν διορθώνεται

η ινσουλινοαντίσταση, συχνά βλέπουμε να βελτιώνονται ταυτόχρονα πολλοί άλλοι δείκτες

Εδω παιζει

η κοιλιακή παχυσαρκία και το σπλαχνικό λίπος.

Το σπλαχνικό λίπος δεν είναι αποθήκη.

Είναι ενδοκρινικό όργανο που παράγει ουσίες που ανεβάζουν τη φλεγμονή, διαταράσσουν τον μεταβολισμό,

αυξάνουν την ινσουλίνη,

επιβαρύνουν το ήπαρ,

επηρεάζουν την πίεση και

αλλάζουν το λιπιδικό προφίλ.

Το βλέπεις στη μέση,

αλλά το πληρώνουν οι αρτηρίες.

Και όσο πιο πολύ συσσωρεύεται κεντρικά, τόσο πιο “δραστήριο” γίνεται μεταβολικά.

Αμέσως μετά,

Η έλλειψη άσκησης και καθιστική ζωή.

Η άσκηση είναι φάρμακο που δρα παντού.

Βελτιώνει την ευαισθησία στην ινσουλίνη,

ρίχνει τριγλυκερίδια,

βελτιώνει την ενδοθηλιακή λειτουργία,

ανεβάζει τη φυσική ινωδόλυση, μειώνει τη φλεγμονή,

βοηθά την πίεση,

βοηθά τον ύπνο.

Η έλλειψή της αφαιρεί αυτή την πολυεπίπεδη προστασία.

Και το πιο ύπουλο είναι ότι μπορεί κάποιος να μην είναι παχύσαρκος και να νομίζει ότι είναι ασφαλής,

ενώ στην πραγματικότητα το καρδιομεταβολικό του προφίλ επιβαρύνεται από τη στασιμότητα.

Μετα ερχεται η διατροφή χαμηλής ποιότητας.

Πολλά υπερεπεξεργασμένα τροφιμα, χαμηλή πρόσληψη φυτικών ινών,

λίγα φρούτα και λαχανικά,

λάθος λιπαρά, σταθερά υπερθερμιδικό περιβάλλον.

Η διατροφή δεν ανεβάζει απλώς LDL ή ζάχαρο.

Διαμορφώνει μικροβίωμα,

φλεγμονή, λιπιδικό προφίλ, κορεσμό, βάρος, και συχνά

ρυθμίζει έμμεσα και την πίεση.

Ένα λάθος πιάτο την ημέρα για χρόνια γράφει ιστορία στα αγγεία, χωρίς να κάνει θόρυβο.

Ένα σωστό πιάτο την ημέρα κάνει το ίδιο προς την άλλη κατεύθυνση.

Υστερα ερχεται

το ψυχοκοινωνικό στρες και η χρόνια ψυχική επιβάρυνση.

Εδώ μιλάμε για

χρόνια ενεργοποίηση του συμπαθητικού,

αυξημένη κορτιζόλη,

κακό ύπνο,

αυξημένη πίεση,

χειρότερες επιλογές φαγητού, τσιγάρα, λιγότερη κίνηση.

Το στρες σπάνια δρα μόνο του,

αλλά είναι άριστος μαέστρος στο

να συγχρονίζει όλους τους άλλους παράγοντες προς το χειρότερο.

Και όταν αυτό κρατάει χρόνια,

οι αρτηρίες πληρώνουν το τίμημα.

Το οικογενειακό ιστορικό και η γενετική προδιάθεση.

Δεν σημαίνει μοιραία κατάληξη. Σημαίνει ότι ξεκινάς από πιο δύσκολη αφετηρία.

Μπορεί να έχεις κληρονομήσει

μια τάση για υψηλότερη ApoB,

μια οικογενή υπερχοληστερολαιμία, μια ευαλωτότητα του ενδοθηλίου, ή απλώς ένα οικογενειακό μοτίβο ζωής που μεταδίδεται πιο εύκολα και από γονίδια.

Το οικογενειακό ιστορικό είναι

σήμα κινδύνου, όχι κατάρα.

Σου λέει ότι πρέπει να είσαι πιο νωρίς και πιο σοβαρά προσεκτικός.

Σε μεσαία προς χαμηλότερη βαθμίδα, η χρόνια νεφρική δυσλειτουργία.

Τα νεφρά, όταν δεν δουλεύουν τέλεια, ανεβάζουν αγγειακή φλεγμονή, διαταράσσουν ισορροπίες που σχετίζονται με ασβέστιο και φωσφόρο, επιταχύνουν την αγγειακή σκλήρυνση και ανεβάζουν τον κίνδυνο δυσανάλογα.

Συχνά αυτός ο κίνδυνος υποτιμάται γιατί οι άνθρωποι σκέφτονται

τα νεφρά μόνον όταν φτάνουν

σε προχωρημένα στάδια.

Η καρδιά όμως νιώθει νωρίτερα τις αλλαγές.

Πιο κάτω,

Η υπνική άπνοια και τις διαταραχές αναπνοής στον ύπνο. Επαναλαμβανόμενοι νυχτερινοί αποκορεσμοί,εκρήξειςσυμπαθητικού,

πίεση που δεν πέφτει τη νύχτα, φλεγμονή.

Και επειδή η άπνοια συχνά συνυπάρχει με κοιλιακή παχυσαρκία, υπέρταση και ινσουλινοαντίσταση, γίνεται ένας αθόρυβος ενισχυτής του κινδύνου.

Μετα ειναι η χρόνια φλεγμονή όταν αντικατοπτρίζει πραγματικό φλεγμονώδες φορτίο.

Η φλεγμονή κάνει την πλάκα πιο ευάλωτη στη ρήξη και κάνει το αίμα πιο πρόθυμο να πήξει.

Δεν είναι αυτόνομος ένοχος τις περισσότερες φορές, αλλά λειτουργεί σαν επιταχυντής, σαν να σκληραίνει το περιβάλλον μέσα στο οποίο ταξιδεύουν τα σωματίδια και ζει η πλάκα.

Ειναι κι η ατμοσφαιρική ρύπανση.

Μπορεί να ακούγεται μακρινό, αλλά οι ρύποι συνδέονται με ενδοθηλιακή δυσλειτουργία και καρδιαγγειακά συμβάματα, ειδικά σε ευάλωτους ανθρώπους, σε μεγάλες πόλεις

και σε περιόδους με υψηλή έκθεση.

Δεν είναι αυτό που θα αλλάξεις με μια κίνηση, αλλά είναι καλό να το γνωρίζεις, γιατί συχνά εξηγεί γιατί κάποιοι άνθρωποι επιβαρύνονται περισσότερο απ’ όσο φαίνεται από τις εξετάσεις τους.

Τέλος, το επιβλαβές αλκοόλ.

Το αλκοόλ , μπορεί να γίνει το τελευταίο σπρώξιμο, ειδικά όταν υπάρχουν ήδη υπέρταση, κακός ύπνος και κοιλιακή παχυσαρκία.

Δεν μπορείς να αλλάξεις

ηλικία και οικογενειακό ιστορικό.

Μπορείς όμως να κάνεις

το αθηρογόνο φορτίο να πέσει,

την πίεση να ισορροπήσει,

την ινσουλίνη να ηρεμήσει,

τη μέση να μικρύνει,

την κίνηση να γίνει καθημερινή συνήθεια,

τον ύπνο να αποκατασταθεί,

το αλκοολ να κοπεί οριστικά.

Και τότε γίνεται το πιο όμορφο πράγμα στην ιατρική πρόληψης.

Δεν κυνηγάς το έμφραγμα.

Το κάνεις να σε χάσει.

Το σώμα δεν θέλει τελειότητα.

Θέλει συνέπεια.

πηγη https://www.facebook.com/georgios.kontizas