WHAT A WONDERFUL..WORLD

Μοιαζει με ανέκδοτο, όμως ειμαι σίγουρος πως κανέναν δεν θ αφήσει ασυγκίνητο , είτε ανηκει στην κατηγορία του μυθου, είτε είναι αληθεια , μια και κάθε άνθρωπος στον πλανήτη έχει το δικό του μοναδικό αποτύπωμα τη δική του μικρή, μεγάλη, ή απλή ιστορία.

Αυτόπτης μάρτυς, σημαίνει ότι κάποιος υπήρξε παρών,είδε και ακουσε, ένα γεγονός.

Καθημερινά όλοι μας , άλλος λίγο άλλος πολύ, γινόμαστε αυτόπτες μάρτυρες γεγονότων που χαράζονται στη μνήμη μας βαθιά, κι εκεί μένουν για πάντα, ή έστω για πολλά ή λιγα χρόνια.
Κατι παρόμοιο είναι και το συμβάν που θα σας διηγηθώ , ειπα να κάνουμε ένα διάλειμμα απ τα συνηθισμένα . 
Μια όμορφη μερα, σαν όλες τις μέρες που μας χαρίζει η Ανοιξη,ενα τραίνο σαν όλα τα τραίνα. Κόσμος αρκετός να κοιτά αδιάφορα γυρω του, με σκέψεις, πολλές να απασχολούν το μυαλό του.
Ένας νεαρός έφηβος γυρω στα 24 , κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο του τρένου με εντονο εκστασιασμό, που παραξένευε φώναξε: 

Πατέρα κοίτα, τα δέντρα πηγαίνουν προς τα πίσω 

Ο πατέρας του, ένας μεσοκοπος άνδρας με γλυκό, και  χαρούμενο προσωπο,λες και συμμετείχε στη χαρά του εφήβου χαμογέλασε, ενώ ένα ζευγάρι που καθοταν δίπλα τους ,έδειξε να αισθάνεται έκπληξη με έντονο τόνο οίκτου, για την παιδιάστικη συμπεριφορά του 24χρονου.

Ξαφνικά ο νεαρός ξαναφώναξε μενθουσιασμό 
Πατέρα,τα σύννεφα τρέχουν μαζί μας.

Το ζευγάρι δεν αντεξε στον πειρασμό της στοχευμένης εκπληξης,κι  ο άγνωστος ανδρας έσκυψε κι είπε στον πατέρα, με επιτιμητικό ύφος, προτεσταντίζοντος ενδιαφέροντος.
Γιατί δεν πηγαίνετε τον γιο σας σ έναν καλό γιατρό, υπάρχουν πολλοί ξέρετε;
Ο πατέρας, χαμογέλασε αποστομωτικά, και απάντησε χαμηλόφωνα.

Από έναν τέτοιο γιατρό επιστρέφουμε από το  ταδε Νοσοκομείο.

Ξέρετε, ο  γιος μου, ο Βαλάντης μου, ήταν τυφλός εκ γενετής, αλλά από σήμερα μπορεί και βλέπει.