ΑΝΟΙΑ..ΟΛΟ ΚΑΙ ΣΥΧΝΟΤΕΡΑ

Ο εγκέφαλος μας, Λειτουργεί ¨φωτογραφικά¨.  Φωτογραφίζει τα πάντα, και κάθε φωτογραφία του έχει δύο, ¨υποπλαίσια¨. 

Ε ν α   το πρόσωπο ή αντικείμενο που βλέπουμε, και 

Δ ύ ο   τα συναισθήματα, και την δική μας σύνδεση, με το συγκεκριμενο θέμα.

Τα, υποτιθεμενα, πλαίσια χαρακτηρίζονται απο τρια χρώματα.

Πράσινο που δέχεται μια φυσιολογική κατασταση, χωρίς δράση.

Πορτοκαλί όταν η δράση είναι ηπια, και 

Κόκκινο, όταν απαιτειται άμεση κι έντονη δράση.

Η ολη συλληψη φαινεται απλή ,ομως συμβαίνει ακατάπαυστα κι ασυναίσθητα, πλην ομως  χωρίς αυτή, δεν θα μπορούσαμε να κατανοήσουμε  τον κόσμο γύρω μας.

Αυτή η συνεχής αλληλουχία  φωτογραφιών, είναι ανοιχτή στη καθε μέρα μας.

Εννοείται οτι υπάρχουν οι εκατομμύρια εικόνες που είναι αποθηκευμένες στην αμυγδαλή τον Ιπποκαμπο, και την έλικα του προσαγωγίου μας.

Με την πάροδο του χρόνου και της ηλικίας μας, γίνεται όλο και πιο δύσκολο να έχουμε πρόσβαση  στο αρχειακό αυτό υλικο μας. 

Ο εγκέφαλος τωρα  του ανοϊκου λειτουργεί ακριβώς με το ίδιο τρόπο εκτός  από μια λεπτομέρεια.

Οι πρόσφατες ¨φωτογραφίες γεγονότων¨ δεν έχουν ¨πλαίσια συναισθήματος¨, όπως είδαμε πριν λίγο, με αποτέλεσμα, να μην μπορεί ο ανοϊκος, να κατανοήσει τις εικόνες που εξακολουθεί ακατάπαυστα να φωτογραφίζει ο εγκέφαλός του.

Αυτό που μπερδεύει είναι οτι, δυστυχώς, όλο το παρελθόν είναι ακέραιο  με πλαίσιο, που σημαίνει οτι δεν υπαρχει το παραμικρό κενό στην αντίληψη κι επαναφορά των παλιων γεγονότων.

Οταν λοιπόν στον ανοϊκο τίθεται μια ερώτηση του άμεσου παρόντος , ας πούμε που έβαλε τα πρεσβυωπικά γυαλιά του,δεν καταλαβαίνει, κι αμέσως μπαίνει σε  κοκκινη  κατάσταση  που απαιτεί άμεση δράση, που όμως αδυνατεί  να ενεργήσει μια και στερείται των συνοδευτικών γεγονότων.

Αρα δεν μπορεί να ¨συνδέσει¨  τα δύο πράγματα, και παραιτειται . Κι αρχίζει το δράμα με τις αντεγκλησεις  της συντρόφου του, που δεν θέλει να καταλάβει οτι δεν φταίει ο ανοϊκός στο παραμικρό.

Εχει τη διάθεση να προσφέρει,ας πούμε να  μαγειρέψει . Ομως τα κάνει όλα ανω κάτω, μια κι όπως είπαμε  δεν  έχει ¨πλαίσιο¨ η εικόνα της ακαταστασίας που δημιουργεί, κι έτσι νομίζει  οτι δεν έχει κάνει τίποτα, κι είναι ήσυχος   με την συνείδησή του. 

Ομως το ξέσπασμα εναντίον  του ,το καταγράφει ο εγκέφαλός του, σαν μη  αποδοχή  του ιδίου,κι έτσι κλείνεται  στον εαυτό του, απορρίπτοντας μερα τη μέρα τον ή την  σύντροφό   του.

Η κατανόηση των παραπάνω, είναι το κλειδί της επίτευξης  γαλήνης στις σχέσεις. 

Διαφορετικά, με τον καιρό θα οδηγούμαστε σε αλλεπάλληλες συγκρούσεις  χωρίς ουσιαστικό αντικείμενο.

Χαιρετε.