ΘΑΝΑΤΟΣ..ΑΘΑΝΑΣΙΑ..

 

Εδω κι εναν χρονο, ζουμε ολοι μας  μιαν αηθη πραγματικοτητα. Το φασμα του θανατου απειλει τον Πλανητη. Ενος θανατου που ερχεται ξαφνικα ταλαιπωρει , κι εξαφανιζει ανελεητα ζωες. 

Ολη αυτη η ιστορια μας εμαθε πολλα. Ηρθαν στη ζωη μας νεα εμβολια που υποσχονται ανοσια. Εγινε η αρχη . Σε λιγο θα εχουμε εμβολια για τον καρκινο, και τελος για καθε αρρωστια αλλα και για παραταση της ζωης, και γιατι οχι της Νεοτητας 

Και βέβαια θα μου πείτε.Δεν θα έχω πρόβλημα να φοβάμαι το θάνατο, την εξαφάνιση, το μηδέν Μήπως όμως δεν είναι αυτό ο απόλυτος φόβος αλλά κάτι άλλο πιό σοβαρό και πολύπλοκο, που χρειάζεται μελέτη, και σκέψη .

Περνούν τα χρόνια, και προστίθενται τα κιλά στη ζυγαριά μας, που όλο λέμε οτι χάλασε και πρέπει να την αλλάξουμε,γιατί μας προσθέτει  κιλά και όλο παρηγοριόμαστε οτι θα ξεκινήσουμε δίαιτα απ τη Δευτέρα. Ομως τα γηρατειά δεν κάνουν αστεία.Ερχονται και εγκαθίστανται, και μας απογοητεύουν. Κολοσσιαίες  φαρμακοβιομηχανίες, απο χρονια ψαχνουν να βρούν φάρμακα να παρατείνουν την νεότητα, οντες σιγουροι πλεον οτι τα γηρατειά οφείλονται και  στον περιορισμό, με την πάροδο του χρόνου, της έκκρισης της αυξητικής ορμόνης,

Το ερώτημα είναι:

Μπορουμε να μιλαμε για την εξουδετέρωση των συνεπειών του χρόνου; 

Οι ερευνητικές ομάδες χρόνια τώρα δεν μιλούν.  Προφανώς κάτι δεν πήγε καλά, και πάγωσε τον πρώτο ενθουσιασμό. 

Μήπως οι γέροντες-παιδες,σε σύντομο διάστημα μετέπιπταν σε..παλιν-παιδες, υπο την ψυχο λογικήν έννοιαν του όρου; Και όλοι μας μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε το τραγικό του πράγματος..

Αναφέρω ένα σχετικό ανέκδοτο.

Ενας κοτσονάτος γέρος 87 ετών, άκουσε οτι  ο χάρος δεν επισκεπτεται ποτέ τα νηπιαγωγεία, 

κι έτσι αποφάσισε και γράφτηκε σ ένα απ αυτά.  Ολη τη μέρα ήταν καθιστός σε μια πολυθρόνα και χάζευε πανευτυχής που είχε κοροϊδέψει το χάρο.

Κάποια μέρα που έτρωγε το μεσημεριανό του λιτό-παιδικό φαγητό, είδε το χάρο απο απέναντι να του κάνει νοήματα, σα να ήθελε να τον πάρει μαζί του.

Εκείνος τον κοίταξε και του έκανε Με τον τρόπο που μιλάνε τα νήπια¨μ α μ ¨τότε ο χάρος απο απέναντι του λέει:  

Μ α μ και ατα Α τ α .. 

Το πρόβλημα της γήρανσης όμως, πέρα του οποιουδήποτε αστείου,  έχει αλλού τις ρίζες του, τη σκοπιμότητα τη φιλοσοφία του.

Η γήρανση είναι συνέπεια της φθαρτότητας και θνητότητας, ενός software του Δημιουργού, που μας οδηγεί, μετά απο την εν τω κόσμω ασκηση πίσω στον Παράδεισο.

Εχετε σκεφθεί τί σημαίνει αθανασία;

Μια ανούσια βαρετή, χωρίς νόημα αθανασία γεμάτη αμαρτία τυψεις, ενοχές και δυστυχία χωρίς τέλος, χωρίς εξιλέωση.

Σκεφτήκατε ποτέ τί σημαίνει να ξέρεις οτι η όποια κατάσταση σου θα είναι η ίδια πάντα χωρίς τέλος, χωρίς αλλαγή ενα μαγγανοπήγαδο , όπου θα γυρίζουμε αδιάκοπα χωρίς τέλος .

 Χαιρετε