Με αφορμη τον θανατο του διασημου 93χρονου Αμερικανου δημοσιογράφου των New York Times Ράσελ Μπέικερ, Πούλιτζερ, δημοσιευθηκε στην εφημερίδα εκτενές ρεπορτάζ για τις τεράστιες διαστάσεις που έχει λάβει στη χώρα το πρόβλημα των πτωσεων ηλικιωμενων :
37,3 εκατομμύρια περιστατικά.
646.000, Θάνατοι
Τα στοιχεία που έχουν δοθεί στη δημοσιότητα από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας καταδεικνύουν πόσο σοβαρό έχει γίνει διεθνώς ένα από τα λιγότερο προφανή και γνωστά, ίσως, στην κοινή γνώμη προβλήματα δημόσιας υγείας:
Οι πτώσεις ατόμων άνω των 65 ετών.
Ξέρω ότι είναι πολύ πιθανό να έρθει στο μυαλό σας η γνωστή παροιμία κι ίσως γελάσετε, αλλά το θέμα δεν είναι καθόλου αστείο.
Μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες, 3 εκατ. ηλικιωμένοι φτάνουν κάθε χρόνο στα επείγοντα των νοσοκομείων έπειτα από πτώση. Περισσότεροι από 800.000 χρειάζεται να νοσηλευθούν το κόστος για το εθνικό σύστημα υγείας ξεπερνά τα 60 δισ. δολάρια.
Και κάθε 19 λεπτά ένας ηλικιωμένος πεθαίνει από πτώση ή τις επιπλοκές της.
Σύμφωνα με κάποιες προβλέψεις, οι θάνατοι από αυτή την αιτία να φτάσουν τους 7 κάθε ώρα.
Πάντα από πτώση.
Αλλά και στη Γηραιά Ηπειρο δεν είναι καλύτερα τα πράγματα. Οι Ευρωπαίοι άνω των 65 ετών που μεταφέρονται ετησίως στα νοσοκομεία έπειτα από πτώση είναι σχεδόν 4 εκατ.
Το 1,5 εκατ. νοσηλεύεται και οι 50.000 υποκύπτουν στα τραύματά τους. Το 59% είναι γυναίκες.
Μία στις 5 πτώσεις προκαλεί σοβαρούς τραυματισμούς, όπως κατάγματα με συχνότερα αυτά των κάτω άκρων και του ισχίου, τα οποία αφορούν το 90% των περιστατικών
και εγκεφαλικές κακώσεις.
Στην Ελλάδα, μολονότι η πρόληψη των πτώσεων έχει ιδιαίτερη σημασία –με ποσοστό 21,5% η χώρα μας είναι δεύτερη πιο γηρασμένη στην Ευρωπαϊκή Ενωση και έβδομη στον κόσμο σε αναλογία ηλικιωμένων στον γενικό πληθυσμό η εικόνα δεν είναι απολύτως ξεκάθαρη .
Το 2016 εκπονήθηκε από το υπουργείο Υγείας σχετική μελέτη, σε συνεργασία με την Ελληνική Γεροντολογική και Γηριατρική Εταιρεία και στο πλαίσιο του πιλοτικού προγράμματος Ηπιόνη που ήταν η σύζυγος του Ασκληπιού, και προτάθηκαν δράσεις ενημέρωσης επιμόρφωσης της κοινής γνώμης, των ευπαθών ομάδων και του ιατρο-νοσηλευτικού προσωπικού.
Προτάθηκαν. Εγιναν όμως;
Η ενημέρωση του κοινού και η εκπαίδευση των επαγγελματιών υγείας σχετικά με την πρόληψη των πτώσεων βρίσκονται σε χαμηλό επίπεδο
Δεν υπάρχει συστηματικός τρόπος αξιολόγησης των παραγόντων που μπορεί να προκαλέσουν την πτώση ενός ηλικιωμένου ατόμου μέσα στο σπίτι του. Αλλά και έξω από το σπίτι, οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν –και ενδεχομένως οδηγούν σε απώλεια ισορροπίας– είναι ακόμα περισσότεροι.
Πολλοί ηλικιωμένοι λαμβάνουν συστηματικά ηρεμιστικά ή υπνωτικά σκευάσματα, τα οποία αυξάνουν την πιθανότητα μιας πτώσης.
Επιπλέον, ο καθιστικός τρόπος ζωής οδηγεί σε μυϊκή αδυναμία και προβλήματα ισορροπίας.
Στη χώρα μας δεν είναι διαδεδομένα τα προγράμματα εκγύμνασης που να απευθύνονται ειδικά σε ηλικιωμένους, ενώ οι υπηρεσίες φυσικοθεραπείας και φυσικής αποκατάστασης είναι δαπανηρές.
Αυτό το οποίο θα πρεπει να τονισθει είναι ότι, ακόμα κι αν δεν υπάρξει κάποιο κάταγμα οι συνέπειες μιας πτώσης παραμένουν δυσμενείς.
Το ηλικιωμένο άτομο, από ανασφάλεια μήπως επαναληφθεί κάποιο ατύχημα, περιορίζει στο εξής τις δραστηριότητές του ή, ακόμη χειρότερα, απομακρύνεται σταδιακά από το κοινωνικό του περιβάλλον και κλείνεται στο σπίτι.
Πλήττονται καίρια η ανεξαρτησία και η αυτοπεποίθησή του.
Αισθάνεται φόβο και ανεπάρκεια.
Νιώθει ότι έχει χάσει τον έλεγχο της ζωής του. Ετσι επέρχονται άλλου είδους δεινά, όπως η ακόμη μεγαλύτερη φυσική εξασθένησή του αλλά και η κατάθλιψη.
Η μετά την πτώση αγχώδης διαταραχή, όπως αποκαλείται, είναι ένα νέο κλινικό σύνδρομο της τρίτης ηλικίας.
https://kosmaser.wordpress.com/2013/04/09/
Επίσης, δεν είναι λίγες οι φορές που το συμβάν μιας πτώσης προκαλεί αβεβαιότητα και ανησυχία και στους συγγενείς και φίλους του ηλικιωμένου, οι οποίοι οδηγούνται σε υπερπροστατευτικές συμπεριφορές ή αποφασίζουν τη μεταφορά του σε οίκο ευγηρίας.
Παράπλευρες απώλειες…
Γήρας και πτώση πάνε μαζί, είναι αναπόφευκτο, θα πείτε ίσως. Δεν έχετε άδικο. Κάθε χρόνο ένα τέτοιο ατύχημα συμβαίνει σε εκατομμύρια ανθρώπους: στο 28-35% των άνω των 65 ετών και στο 32-42% των άνω των 70 ετών. Τουλάχιστον ένας στους τέσσερις, δηλαδή, είναι βέβαιο ότι θα το πάθει και, επιπλέον, όπως επιβεβαιώνει η στατιστική των πτώσεων, θα έχει στο εξής διπλάσιες πιθανότητες να το ξαναπάθει. Οι μισοί από τους παθόντες δεν θα το πουν στον γιατρό τους.
Πως μπορουμε να ελαχιστοποιήσουμε τον κίνδυνο;
Αρκεί να γνωρίζουμε πώς…
50%-60% των ατυχημάτων συμβαίνουν στο σπίτι
Οι ένοχοι είναι πολλοί. Κατ’ αρχάς υπάρχουν οι ενδογενείς, οι βιολογικοί παράγοντες:
Η απώλεια της ικανότητας για διατήρηση της ισορροπίας, τα πιθανά προβλήματα στο μυοσκελετικό σύστημα, η έλλειψη εγρήγορσης τα μειωμένα αντανακλαστικά, καθώς και η έκπτωση διάφορων λειτουργιών, όπως της όρασης, της ακοής, του προσανατολισμού, της κινητικότητας και της αισθητικότητας – όλα αυτά φυσικά και αναμενόμενα, λόγω ηλικίας.
Επειτα είναι οι παθολογικοί παράγοντες, από καρδιαγγειακές παθήσεις αρρυθμία, ορθοστατική υπόταση και νευρολογικές διαταραχές Πάρκινσον, αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια, μέχρι ψυχιατρικά προβλήματα οπως μεταβολές στη διάθεση, άρνηση αποδοχής της περιορισμένης λειτουργικότητας.
Για παράδειγμα, ιδιαίτερα επιρρεπείς σε πτώσεις είναι οι ηλικιωμένοι με διαβήτη, οι οποίοι συνήθως πέφτουν κατά τη διάρκεια κρίσεων υπογλυκαιμίας, καθώς και όσοι εμφανίζουν αιφνίδιες διαταραχές της καρδιακής λειτουργίας.
Οι φαρμακολογικοί παράγοντες έχουν το δικό τους μερίδιο στα περιστατικά. Ειδικά τα αντιυπερτασικά και διουρητικά σκευάσματα, καθώς και τα μυοχαλαρωτικά ή τα ψυχοτρόπα που συχνά προκαλούν εκνευρισμό, υπνηλία, διέγερση ή ευθύνονται για τη διαταραχή νοητικών λειτουργιών, όπως η συγκέντρωση και η ισορροπία.
Σύμφωνα με κάποιες μελέτες, μάλιστα, η πολυφαρμακία η χρήση τεσσάρων ή περισσοτέρων φαρμάκων, ακόμη και με τη συγκατάθεση ιατρού, αυξάνει σημαντικά την προδιάθεση των ηλικιωμένων για πτώσεις και άλλα ατυχήματα.
Και στις πτώσεις, η πρόληψη σώζει.
Υπάρχουν μέτρα προφύλαξης, όπως η άσκηση, για ενδυνάμωση και διατάσεις των μυών, για καλύτερη ισορροπία και αντοχή: 150 λεπτά την εβδομάδα κάνουν θαύματα, λένε οι ειδικοί. Επιπλέον περπάτημα, κολύμπι, ποδήλατο, που στόχο έχει να διατηρήσει υγιή την καρδιά, τους πνεύμονες και τα αγγεία.
Πρόσφατη έρευνα του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ, με τη συμμετοχή 23.407 ατόμων από 25 χώρες, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι με την άσκηση ο κίνδυνος μιας πτώσης μειώνεται κατά 23%.
Ακόμα και μέσα στο σπίτι υπάρχουν μυστικά για τη βελτίωση της ισορροπίας, όπως;
Το να στέκεται κανείς στο ένα του πόδι
όσο ...βουρτσίζει τα δόντια του.
Ακολουθούν η σωστή ρύθμιση των φαρμάκων και μια επίσκεψη στον οφθαλμίατρο. Και φαίνεται ότι τα πολυεστιακά γυαλιά δεν ενδείκνυνται από μια ηλικία και έπειτα.
Μια άλλη σημαντική παράμετρος περιλαμβάνει εκτος απο άσκηση και λήψη επαρκών ποσοτήτων ασβεστίου και βιταμίνης D. Στην Ελλάδα μόνο το 18% των γυναικών λαμβάνει επαρκείς ποσότητες ασβεστίου, ενώ μόλις το 3% αθλείται σωστα .
Η πρόληψη περιλαμβάνει μερικά απλά βήματα, όπως ο έλεγχος της όρασης και η εργονομία στο οικιακό περιβάλλον. Σκεφθείτε πόσο αποδοτικό θα ήταν αν κάθε γιατρός της πρωτοβάθμιας περίθαλψης, διέθετε λίγα λεπτά για να συζητήσει με ηλικιωμένους ασθενείς του την καθημερινότητά τους και να τους υποδείξει μερικές χρήσιμες αλλαγές.
Σκεφθειτε το λιγο..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου