Η σιλδεναφίλη αναπτύχθηκε ως αναστολέας της φωσφοδιεστεράσης 5 (PDE5) και εννοειται σας αφηνει αδιαφορους μεχρι να αναφερω το παρασυνθημα Viagra.
Αφορα τη θεραπεία της στυτικής δυσλειτουργίας, καθώς επίσης και της πνευμονικής αρτηριακής υπέρτασης.
Σύμφωνα τωρα με μια αμερικανική επιστημονική μελέτη, θα μπορούσε να αποτελέσει μια νέα θεραπευτική επιλογή εναντίον της ανίατης νευροεκφυλιστικής πάθησης που αποτελεί την κυριότερη αιτία άνοιας στους ηλικιωμένους παγκοσμίως, πλήττοντας εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους.
Ακριβως του Αλτσχαϊμερ.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρ Φεϊσιόνγκ Τσενγκ του Ινστιτούτου Γονιδιωματικής Ιατρικής της Κλινικής Κληβελαντ στο Οχάιο, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό για θέματα γήρανσης Nature Aging χρησιμοποιώντας μια υπολογιστική μέθοδο, συνδύασαν γενετικά και άλλα βιολογικά στοιχεία για να αποδώσουν καλύτερα τις βιολογικές υπογραφές της νόσου Αλτσχάιμερ.
Στη συνέχεια ανέλυσαν πάνω από 1.600 εγκεκριμένα φάρμακα για να βρουν εκείνα που φαίνεται να ταιριάζουν καλύτερα με το βιολογικό-πρωτεϊνικό προφίλ του Αλτσχάιμερ.
Κατέληξαν να δώσουν μια από τις υψηλότερες βαθμολογίες στη σιλδεναφίλη, πράγμα που σημαίνει ότι το εν λόγω φάρμακο φαίνεται να έχει δυνατότητες να επιδράσει θετικά στη νόσο.
Σε ένα επόμενο βήμα, ανέλυσαν ιατρικά και ασφαλιστικά αρχεία για περισσότερους από επτά εκατομμύρια ανθρώπους, βρίσκοντας ότι η χορήγηση της σιλδεναφίλης σχετιζόταν με μια μείωση κατά 69% στον κίνδυνο διάγνωσης Αλτσχάιμερ σε βάθος εξαετίας.
Η σιλδεναφίλη βρέθηκε να συνδέεται με 55% μικρότερο κίνδυνο Αλτσχάιμερ σε σχέση με έναν ανταγωνιστή υποδοχέων αγγειοτασίνης ΙΙ το losartan και κατά 63% σε σχέση με τη μετφορμίνη. Ως γνωστον και τα δύο αυτά φάρμακα δοκιμάζονται ήδη κατά του Αλτσχάιμερ
Η χρήση σιλδεναφίλης μείωσε την πιθανότητα Αλτσχάιμερ τόσο στη στεφανιαία νόσο, υπέρταση και διαβήτη τύπου ΙΙ, συννοσηρότητες που σχετίζονται με το Αλτσχάιμερ, όσο και σε άτομα χωρίς τέτοιες παθήσεις.
Η συσσώρευση των πρωτεϊνών βήτα αμυλοειδους και Ταυ στον εγκέφαλο οδηγεί στη δημιουργία παθολογικών πλακών και νευροϊνιδιακών σωρών δύο χαρακτηριστικών υπογραφών της νόσου Αλτσχάιμερ.
Πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι η αλληλεπίδραση μεταξύ του βήτα αμυλοειδούς και της πρωτεΐνης Ταυ συμβάλλει στον νευρο εκφύλισμο του εγκεφάλου περισσότερο από ό,τι καθένας ξεχωριστά από αυτούς τους δύο παράγοντες.
Η σιλδεναφίλη, όπως έχει δείξει η έρευνα σε ζώα, στοχεύει ακριβώς σε αυτή την αλληλεπίδραση σε μοριακό επίπεδο.
Οι ερευνητές επεσήμαναν την ανάγκη να πραγματοποιηθούν τυχαιοποιημένες και ελεγχόμενες με εικονικό πλασίμπο φάρμακο κλινικές μελέτες και στα δύο φύλα, προκειμένου να επιβεβαιωθεί η αποτελεσματικότητα του φαρμάκου κατά του Αλτσχάιμερ.
Όπως ανέφερε ο δρ Τσενγκ, επειδή τα ευρήματα της μελέτης δείχνουν προς το παρόν μόνο μια συσχέτιση ανάμεσα στη χρήση σιλδεναφίλης και στην μειωμένη πιθανότητα Αλτσχάιμερ, σχεδιάζεται μια τυχαιοποιημένη κλινική δοκιμή φάσης ΙΙ για να ελέγξει τη σχέση αιτίου-αποτελέσματος και να επιβεβαιώσει τα κλινικά οφέλη του εν λόγω φαρμάκου στους ασθενείς με Αλτσχάιμερ.
Επίσης εξετάζεται η δυνατότητα το φάρμακο να αξιοποιηθεί και σε άλλες νευροεκφυλιστικές παθήσεις όπως το Πάρκινσον και η αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση.
Πηγη https://www.nature.com/articles/s43587-021-00138-z
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου