Έχετε ποτε σκεφτεί γιατί παραπονιόμαστε ότι τραβάμε μόνο προβληματικές περιπτώσεις στην ερωτική μας ζωή;
Πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν μπορούμε να ταιριάξουμε με κάποιον ωριμότερο ψυχικά από εμάς. Δεν θα συντονιστούμε. Και δεν έχει να κάνει ούτε με την ευφυϊα ούτε με την ικανότητά μας σε άλλους τομείς όπως το εργασιακό. Εκεί μπορεί να διαπρέπουμε.
Άλλο όμως είναι η συναισθηματική ωριμότητα
Όταν έχουμε μια καλή μαμά, που μενει μαζι μας, τα πρωτα χρονια, κι όχι με τη μπουκια στο στομα θα τρεχει στην οποια δουλεια της απ το πρωϊ ως το βραδυ και περάσουμε καλά,αυτά τα 2,3,4,5 χρονια,συγχωρούμε τα ελαττώματά της, όπως ένας ώριμος άνθρωπος.
Με τον ιδιο τροπο αποδεχόμαστε τα ελαττώματα του συντρόφου μας και φτιάχνουμε μια καλή σχέση .Αυτό σημαίνει ότι έχουμε περάσει ομαλά και το οιδιπόδειο, αν ειμαστε ανδρες, και δεν έχουμε άγχος αποχωρισμού, και προδοσίας απ τη μανα μας,την πρωτη και μονη αγαπημενη μας.
Αποδεχόμαστε, ότι η μαμά αγαπά και τον μπαμπά, αλλά κι εγώ αγαπάω τον μπαμπά, άρα όλοι αγαπιόμαστε.Οπότε θα κάνω κι εγώ το ίδιο όταν μεγαλώσω με τη σύντροφό μου.
Οι λόγοι λοιπόν της επιλογής του ερωτικού συντρόφου βασίζονται στη σχέση με τη μητέρα και τον πατέρα, τη δική τους σχέση και τη σχέση μας μαζί τους.
Οι περισσότεροι εμεις μεγαλώνουμε με μαμάδες που δεν είναι επαρκείς, που δεν έχουν μάθει να προσφέρουν αγάπη, να καταλαβαίνουν τις ανάγκες του μωρού.Και το μωρό επικοινωνεί με μη λεκτική συμπεριφορά για να ζητήσει αυτά που του λείπουν, κλαίει, αρρωσταίνει, γρατσουνάει, κλωτσάει.
Όταν ακούσετε,τον συντροφο σας, να λεει στη μανουλα του, καποια ανυποπτη στιγμη :
Μια μόνο γυναίκα με έχει καταλάβει, εσύ, οι άλλες ήταν όλες …
Πρέπει να απομακρυνθείτε γρήγορα απ αυτόν τον άνθρωπο Σας χρεωνει κατι που δεν έχετε. Τελικα εσεις οι γυναικες διαλέγετε αυτόν που σας μοιάζει.
Ο έρωτας κρατάει το πολύ ένα χρόνο. Ειτε το παραδεχεσθε ειτε όχι Τα αλλα του τυπου ειμαι συνεχεια ερωτευμενη με τον ανδρα μου,και το αναποδο ,είναι αστεια για μικρα παιδια.
Ο έρωτας, που δεν είναι τόσο έντονος αρχικά, ωριμάζει σιγά σιγά. Αρχίζει ο ένας να ερωτεύεται τον άλλο με το χρόνο που του αφιερώνει και τον γνωρίζει.
Αυτός ειναι πραγματικός έρωτας,τον λεμε ερωτα, όμως είναι η αληθινη αγαπη, κατι εντελως διαφορετικο.
Για να έχεις μια καλή σχέση πρέπει να περάσεις τις ανάγκες του πρώτου έτους,τη μεγάλη εξάρτηση.
Δεν πήρα πολλά από τη μάνα μου στον πρώτο χρόνο;
Τότε ψάχνω μια γυναίκα – μαμά.
Δεν δίνω και τόση σημασία στο σεξ.Κι αυτή η σχέση δεν πάει καλά γιατί διαλέγεις παρόμοιο τύπο συντρόφου. Στην αρχή φαίνεται ότι ο ένας θα φροντίσει τον άλλο και μετά και οι δυο περιμένουν τον άλλο να τους φροντίσει.
Στο δεύτερο έτος, το παιδί μαθαίνει με τη μάνα την αυτονομία, είναι η περίοδος της εναντίωσης. Αν δεν πάει καλά, αργότερα στη σχέση ο ένας θα προσπαθεί να επιβληθεί στον άλλο
Στο τρίτο στάδιο αν πάει κάτι στραβά, διαλέγεις μια γυναίκα που σου αρέσει σεξουαλικά, κατι που εξαντλείται γρήγορα. Κι από εκεί και πέρα έχεις άλλες ανάγκες που δεν σου τις καλύπτει.
Ο τέταρτος χρόνος αντιστοιχεί γύρω στα 5 χρόνια του παιδιού είναι ο οιδιποδειος.
Εκεί υπάρχει πρόβλημα γιατί δεν θέλεις πολύ ερωτικά το σύντροφό σου.
Μια καλή σχέση προϋποθέτει ότι έχουμε περάσει σχετικά ομαλά αυτά τα στάδια:
Θέλεις να έχεις ένα μίνιμουμ εξάρτησης, να έχεις αυτονομία, αλλά δεν σου αρέσει να πατάς τον άλλο στο λαιμό.
Θέλεις να κάνεις σεξ και να σου αρέσει, δεν ικανοποιείσαι όμως μόνο με αυτό.
Τότε η σχέση εξελίσσεται σε αγάπη, σε έρωτα και μπορεί να κρατήσει. Δεν περιμένεις τόσο πολλά από τον άλλο, ενώνονται δυο ζωές, οι οποίες όμως δεν γίνονται ποτέ μια, εκτος αν η Εκκλησια εχει μπει οριστικα στη ζωη και των δυο : ανδρα και γυναικας.
Τοτε είναι αυτό το κατι άλλο που μεσολαβει, και δεν εχει σχεση με την ψυχολογια.
Όλα Αυτά, Είναι Η Πραγματικότητα.
Κι εδώ ερχεται η ψυχοθεραπεία , που συνιστα.
Το πρώτο πράγμα που οφειλεις να κανεις είναι να βρεις μια κ α λ ή μαμά.
Ευχης εργο είναι να μπορούν οι γυναίκες να είναι κοντά στο παιδί τους τον πρώτο χρόνο της ζωής του.
Δυο άνθρωποι είναι καθρέφτης ο ένας για τον άλλο.
Οι ερωτευμένοι κοιτάζονται και θαυμάζονται αυτό δεν είναι αγάπη Είναι ένα πολύ ευχάριστο αίσθημα, που οδηγεί σχεδόν πάντα σε φασαρίες. Γιατί την επόμενη μέρα που θα δεί ο ενας τον αλλον, θα έχετε ήδη μια μικρή απογοήτευση.
Στην πρώτη επαφή δεν ξέρουμε τίποτα για τον άλλον. Οσο προχωρά η σχεση αρχίζει η απο-εξιδανίκευση. Εκεί εμφανίζεται η εσωτερική παλινδρόμηση, που δηλώνει την τάση του ανθρώπου να υπαναχωρει να κλείνει τις πόρτες επικοινωνίας.
Ο φαυλος κυκλος της δυστυχιας εχει αρχισει.
Απ εκει και περα οι δυο νεοι ανθρωποι πασχιζουν να βρουν το στιγμα τους
Ματαια όμως,γιατι ο καθενας εχει παρακαταθηκες απαραβιαστες
Τοτε βλεπουμε μπροστα μας δυο δρομους.
Ο ενας Η Εκκλησια με τα Μυστηρια της, που όμως είναι για τους υποψιασμενους και μονο, κι ο άλλος η ψυχαναλυση.
Διαλεγετε και παιρνετε .
Χαιρετε..
Πηγη…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου