ΜΗΝΙΓΓΙΤΙΔΑ ΒΑΚΤΗΡΙΔΙΑΚΗ ΙΟΓΕΝΗΣ

 

Η μηνιγγίτιδα είναι μια φλεγμονή . 

Αυτό που την κάνει  επικίνδυνη σε σύγκριση με άλλες αρρώστιες είναι η ταχύτητα με την οποία εισβάλλει σαν νοσηροτητα.

Στις χειρότερη περιπτώση,  προκαλεί τον θάνατο μέσα με μία μέρα. Διακρίνεται  σε : 

μυκητιακή, ιογενή και βακτηριδιακή. 

Η τελευταία είναι η θανάσιμη σ αυτή θα επικεντρωθούμε. 

Η βακτηριδιακή μεταδιδεται με την εισπνοη    μικροσκοπικων σωματιδιων, όταν ένας μολυσμένος βήχει ή φτερνίζεται. 

Ακομη μεταδιδεται  με τα φιλιά, ή με την κοινή χρησιμοποίηση , οδοντόβουρτσας ή μαχαιρο πίρουνων. 

Υπαρχουν κι οι ασυμπτωματικοι που είναι φορείς της μηνιγγίτιδας χωρίς να παρουσιάζουν συμπτώματα ή να είναι άρρωστοι, κατι που βοηθά την μηνιγγίτιδα να μεταδοθεί γρήγορα σε άλλους.

Μόλις τα βακτηριδια μπουνε στην μύτη, στόμα και λαιμό περνούν μέσα από τις γύρω μεμβράνες και στην κυκλοφορία του αίματος. 

Από εκεί, τα βακτηριδια έχουν ραγδαία πρόσβαση στους ιστούς του σώματος, συμπεριλαμβανομένου του αιματοεγκεφαλικου φραγμου, που αποτελείται από πλέγματα κυττάρων που χωρίζουν τα αγγεία από τον εγκέφαλο, και σταματούν τα πάντα εκτός από μια συγκεκριμένη κατηγορία από σωματίδια, συμπεριλαμβανομένων των σωματιδίων νερού και μερικά αέρια. 

Ο επιστημονικος κοσμος  προσπαθει ανεπιτρυχως  να καταλάβει, πώς τα βακτηριδια αυτά κοροϊδεύουν αυτόν τον φραγμό, ώστε να τα αφήσει να περάσουν.

Μέσα στον εγκέφαλο, τα βακτηριδια γρήγορα μολύνουν τιςς μήνιγγες. Αυτό προκαλεί φλεγμονή καθώς το ανοσοποιητικό προσπαθεί να αντιδράσει, ανεβαζοντας πυρετό και έντονο πονοκέφαλο. 

Καθώς χειροτερεύει το πρήξιμο στις μήνιγγες, ο λαιμός αρχίζει να σκληραίνει. Το πρήξιμο στον εγκέφαλο επηρεάζει την λειτουργία του, προκαλώντας συμπτώματα όπως απώλεια ακοής και σοβαρή ευαισθησία στο φως.

Καθώς η πίεση στο κρανίο αυξάνεται, μπορεί να συγχύσει το άτομο, κάτι που είναι άλλωστε ένα από τα χαρακτηριστικά της εν λόγω νόσου. 

Λίγο αργότερα, τα βακτηριδια αναπαράγονται και  απελευθερώνουν τοξίνες, προκαλώντας σηψαιμία  Αυτό διαλύει τα αγγεία, αφήνοντας το αίμα να βγει και να δημιουργήσει κάτι που αρχικά μοιάζει με εξανθήματα, που μετατρέπονται σε αποχρωματισμένες κηλίδες κάτω από το δέρμα.

Ταυτόχρονα, οι τοξίνες καίνε το οξυγόνο στο αίμα, μειώνοντας το ποσοστό που φτάνει σε κύρια όργανα, όπως οι πνεύμονες και οι νεφροί. 

Αυτό αυξάνει τις πιθανότητες τα όργανα να πάψουν να λειτουργούν και καθώς εξαπλώνεται η σηψαιμία, το άτομο αντιμετωπίζει πλέον ευθέως τον θάνατο.

Η μηνιγγίτιδα αντιμετωπιζεται  ακομη και με μια επίσκεψη στο νοσοκομείο κατι που μειώνει σημαντικά τον κίνδυνο θανάτου.

Όμως, όσο πιο πολύ την αφήνουμε χωρίς θεραπεία, τόσο πιο πιθανό είναι να αφήσει μόνιμη ζημιά. 

Αν τα πεσμένα επίπεδα οξυγόνου προκαλέσουν θάνατο στα κύτταρα στα άκρα του σώματος δάχτυλα, πόδια, χέρια, πέλματα ο κίνδυνος του ακρωτηριασμού αυξάνεται.

Αν οι τοξίνες από τα βακτηριδια συσσωρευτούν στον εγκέφαλο και τα κύτταρα πεθάνουν, η μηνιγγίτιδα μπορεί να προκαλέσει σοβαρή ζημιά στον εγκέφαλο και απώλεια μνήμης.

Οπότε η γρήγορη αντιμετώπιση, ή ακόμα καλύτερα, η πρόληψη, είναι απαραίτητη. 

Γι’ αυτό πολλές χώρες έχουν εμβόλια για την αντιμετώπιση της μηνιγγίτιδας στις πιο θανατηφόρες μορφές της. 

Συνήθως δίνονται σε άτομα υψηλού κινδύνου, όπως τα μικρά παιδιά, τα άτομα με ανίσχυρο ανοσοποιητικό ή άτομα που μαζεύονται σε μεγάλες ομάδες όπου μπορεί να υπάρξει ένα πιθανό ξέσπασμα μηνιγγίτιδας.

ΠΗΓΗ – www.iatropedia.gr