ΦΡΟΝΤΙΖΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΑΣ

Τι κανουμε..φροντίζουμε τους γονείς 

μας όταν γεράσουν, αρρωστήσουν, 

μας έχουν ανάγκη 

Η ζωή μας ακολούθησε τη φυσική 

της τροπή και οι γονείς μας 

μεγάλωσαν και έφτασαν 

στην Τρίτη Ηλικία, και εμείς  

αναλαμβάνουμε τη φροντίδα τους. 

Νοιώθουμε όμως όλοι την ίδια 

υποχρέωση να φροντίσουμε τους 

ηλικιωμένους, αγαπημένους μας

Ευτυχώς που υπάρχει και η αδερφή 

μου που δεν έχει κάνει δική της 

οικογένεια και ασχολείται 

περισσότερο με τη μητέρα μας. Την 

πηγαίνει στους γιατρούς, της 

αγοράζει τα φάρμακα, τρέχει όποτε 

δημιουργείται κάποιο πρόβλημα. 

Αλλιώς δεν ξέρω πώς θα τα 

καταφέρναμε με τόσες πολλές 

υποχρεώσεις που έχουμε όλοι 

καθημερινά μου έλεγε ο Σταμάτης 

σε μία συζήτηση που είχαμε σχετικά 

με τους γονείς μας που μεγαλώνουν 

και μαζί αυξάνονται τα προβλήματα 

και οι ανάγκες τους. 

Άραγε, γιατί η αδερφή του Σταμάτη 

έχει αναλάβει την φροντίδα της 

μητέρας τους; 

Ήταν η αγαπημένη της; 

Κληρονόμησε περισσότερα από τον 

αδερφό της; Μήπως έχει να κάνει με 

το γεγονός ότι δεν έχει δικά της 

παιδιά; Ή με το ότι είναι κορίτσι και 

συνήθως τα κορίτσια αναλαμβάνουν 

τους γονείς όταν γερνάνε; 

Μήπως ο Σταμάτης δεν αγαπάει 

αρκετά τη μητέρα του 

Και αν τίποτε από τα παραπάνω 

δεν ισχύει, μήπως ο Σταμάτης 

θα έπρεπε να έχει ενοχές 

που δεν μοιράζεται τις ευθύνες και 

τις υποχρεώσεις με την αδερφή του;

Αναλαμβάνουν τους γονείς τα 

κορίτσια;Έχεις κόρη, τουλάχιστον 

θα πιείς ένα ποτήρι νερό από τα 

χέρια της έλεγαν οι παλιότεροι 

εννοώντας ότι οι κόρες ήταν αυτές 

που ήταν επιφορτισμένες με τη 

φροντίδα των γονιών. 

Δεν είναι απίθανο μία τέτοια φράση 

βέβαια να την ακούσουμε και σήμερα. 

Άλλωστε, αυτό είναι το στερεότυπο. 

Οι κόρες θα κοιτάξουν τους 

ηλικιωμένους γονείς τους. 

Μάλιστα, συχνά και μόνο η ύπαρξη 

αυτού του στερεότυπου και η 

πεποίθηση όλων ότι τα κορίτσια θα 

αναλάβουν τον ρόλο του φροντιστή, 

σπρώχνουν τις γυναίκες να 

υιοθετήσουν τελικά τον 

συγκεκριμένο ρόλο. 

Επιπλέον, ας μην ξεχνάμε ότι οι 

γυναίκες ως ευαίσθητες και 

προστατευτικές μητέρες έχουν την 

τάση να φροντίζουν τους άλλους, 

πόσο δε μάλλον τους ηλικιωμένους 

γονείς τους. 

Άλλωστε, δεν είναι απίθανο   να 

ακολουθούν και το παράδειγμα της 

μητέρα τους που είχε κάνει το ίδιο 

με τους δικούς της γονείς ή και με τα 

πεθερικά της. 

Παρ’ όλα αυτά, δεν είναι καθόλου 

σπάνιο να βλέπουμε γιους που 

προσφέρουν στους γονείς τους όσο 

μπορούν, αγόρια που έλαβαν αγάπη 

και φροντίδα από τους γονείς τους, 

έμαθαν να προσφέρουν στις σχέσεις 

τους, να σέβονται τους αγαπημένους 

τους και κατ’ επέκταση και τους 

ηλικιωμένους συγγενείς τους.

Τα παιδιά θα μας φερθούν όπως τα 

μάθουμε

Οι ειδικοί εξηγούν ότι τα παιδιά όταν 

πια γίνουν ενήλικες θα φερθούν και 

θα δώσουν ή επιστρέψουν στους 

γονείς τους, όταν εκείνοι θα έχουν 

ανάγκη, τη φροντίδα και την αγάπη 

που εκείνα απόλαυσαν καθώς 

μεγάλωναν. 

Έτσι, είτε πρόκειται για κορίτσια     

είτε για αγόρια, τα παιδιά που 

περιβλήθηκαν με αγάπη, έχουν 

περίσσευμα αγάπης και έχουν μάθει 

τη σημασία της προσφοράς 

επομένως θα αντιμετωπίσουν 

αντίστοιχα τους γονείς τους, 

όταν εκείνοι τα χρειαστούν.

Ποια παιδιά εγκαταλείπουν τους 

γονείς τους

Ακούγεται και είναι ίσως πολύ 

σκληρό, αλλά δεν κάνουν όλα τα 

παιδιά τα ίδια για τους γονείς τους 

και σίγουρα αυτό έχει να κάνει με το 

πώς έχουν φερθεί και μεγαλώσει οι 

γονείς κάθε φορά τα παιδιά τους. 

Το πώς θα φερθούν τα παιδιά στους 

γονείς έχει να κάνει με το πώς 

φέρθηκαν οι γονείς στα παιδιά. 

Γονείς που εγκατέλειψαν ή 

παραμέλησαν τα παιδιά τους, που 

είναι νάρκισσοι, έχουν οριακές 

προσωπικότητες,είναι κακοποιητικοί 

είναι αναμενόμενο ότι δεν θα πάρουν 

φροντίδα από τα παιδιά τους.

Τα παιδιά που αφιερώνονται στη 

φροντίδα των γονιών

Υπάρχουν περιπτώσεις ανθρώπων 

που ενοχικά και για να καλύψουν 

κάποιες δικές τους συναισθηματικές 

ανάγκες φροντίζουν τους γονείς   τους σε υπερβολικό σημείο, 

βάζοντας στην άκρη τη δική τους 

ζωή και τις δικές τους υποχρεώσεις. 

Οι ειδικοί τονίζουν ότι σε καμία 

περίπτωση δεν πρέπει κανείς να 

αφήνει τη ζωή του για κανέναν άλλον 

είτε πρόκειται για τους γονείς του, 

είτε για τα ίδια του τα παιδιά . 

Σαφώς και ένα παιδί θα αγαπάει 

τους γονείς του, αλλά θα πρέπει να 

τους φροντίσει ως το σημείο που δεν 

θα βάλει στην άκρη τη δική του ζωή.

Πώς θα βρούμε την ισορροπία

Συχνά, ακόμα κι αν ανήκουμε σε 

όσους φροντίζουν τους δικούς τους, 

οι ενοχές μάς κυνηγούν και μας 

κάνουν να σκεφτόμαστε ότι είμαστε 

ανεπαρκείς και ότι θα μπορούσαμε 

πάντα να κάνουμε περισσότερα. 

Όμως αυτό είναι λάθος. 

Χρειάζεται να συζητήσουμε με την 

οικογένειά μας, τους γονείς και τα 

αδέλφια μας και να φτιάξουμε ένα 

πλάνο,  κατηγοριοποιώντας και 

βάζοντας σε μία σειρά 

τις υποχρεώσεις και τις 

ευθύνες, που μπορούμε στη 

συνέχεια να μοιράσουμε δίκαια. 

Σε όλη αυτή τη διαδικασία 

δεν πρέπει να αφήνουμε να μας 

κυριεύουν οι ενοχές και 

το συναίσθημα, αλλά 

να εξισορροπούμε τα όσα νοιώθουμε 

και να χρησιμοποιούμε τη λογική 

ώστε να βρίσκουμε ποιο σχέδιο 

εξυπηρετεί καλύτερα τις ανάγκες 

της οικογένειάς μας χωρίς να 

αναγκαζόμαστε να βάζουμε την 

προσωπική μας ζωή στην άκρη. 

Χαιρετε