ΕΝΑ ΠΕΡΙΕΡΓΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ..ΑΣΠΕΡΓΚΕΡ.

 

Ο Norm Ledgin δημιούργησε σάλο με το βιβλίο του 

Diagnosing Jefferson

Διαγιγνώσκοντας τον Jefferson. 

Ο συγγραφέας ισχυρίστηκε ότι η ιδιοφυία του τρίτου προέδρου της Αμερικής, Thomas Jefferson, οφειλόταν στο σύνδρομο Asperger από το οποίο έπασχε, κάτι που μπορούσε να εξηγήσει την 54χρονη εμμονή του με την κατασκευή και ανακατασκευή του Monticello του κτήματος στο οποίο διέμενε, την ανικανότητά του να ελέγξει τα έξοδά του και τη σχέση του με ένα παιδί που ήταν σκλάβος.

Μετά από την επιτυχία του βιβλίου του ο συγγραφέας έγραψε το 

Asperger’s and Self-Esteem: 

Insight and Hope through Famous Role Models

Asperger και Αυτό-εκτίμηση:

Επίγνωση και Ελπίδα μέσα από διάσημα Μοντέλα Ρόλων, στο οποίο ισχυρίζεται ότι δεκατρείς γίγαντες της ιστορίας, 

η Marie Curie, ο Albert Einstein και ο Mozart  

έπασχαν από σύνδρομο Asperger. 

Κάποιοι πιστεύουν ότι Δαρβίνος Shakespeare,   Γαλιλαίος και  Αριστοτέλης έπασχαν από το ίδιο σύνδρομο.

Τελευταίως  συγγραφείς προσθέτουν και τον Bill Gates στη λίστα των διάσημων ατόμων που πάσχουν από Asperger, εξαιτίας της έλλειψης κοινωνικών δεξιοτήτων που τον χαρακτηρίζει, της αδυναμίας του να έχει άμεση επαφή με τα μάτια κάποιου άλλου και της τάσης του να λικνίζεται μπρος και πίσω, όλα αυτά μαζί με την εμμονή του για την τεχνολογία.

Η Diane Kennedy, συγγραφέας και υποστηρικτής του συνδρόμου Asperger γράφει, είναι οι οραματιστές μας, επιστήμονες, διπλωμάτες, εφευρέτες, σεφ, καλλιτέχνες, συγγραφείς και μουσικοί. 

Είναι οι αυθεντικοί στοχαστές και μια καθοδηγητική δύναμη του πολιτισμού μας.

Ο Hans Asperger, ο Γερμανός γιατρός που ανακάλυψε το σύνδρομο θα συμφωνούσε με την αξιολόγηση της Kennedy. 

Πίστευε ότι για την επιτυχία στην επιστήμη ή την τέχνη, μια μικρή ποσότητα αυτισμού είναι απαραίτητη. 

Το απαραίτητο στοιχείο μπορεί να είναι μια ικανότητα να απομακρύνεται κανείς από τον καθημερινό κόσμο, από τα απλά πρακτικά και να επανεξετάζει ένα θέμα με πρωτοτυπία  σα να δημιουργεί από την αρχή παρθένους τρόπους με όλες τις επιδεξιότητες να διοχετεύονται σε μια ειδικότητα.

Παρομοίως, η Δρ. Temple Grandin, ενήλικας με αυτισμό που έγινε επιτυχημένη μηχανικός, ακαδημαϊκός και ομιλήτρια, πιστεύει ότι η δυσλειτουργία της αποτελεί πλεονέκτημα.

Φημολογείται ότι κάποτε αποκάλεσε τη NASA ως καταφύγιο  ανθρώπων με αυτισμό και σύνδρομο Asperger. Πιστεύει ότι άνθρωποι που πάσχουν από διαταραχές του φάσματος που ανήκει στον αυτισμό είναι μεγάλοι εφευρέτες και εάν ο κόσμος αφηνόταν στους κοινωνικούς, θα εξακολουθούσαμε να βρισκόμαστε στις σπηλιές να μιλάμε ο ένας με τον άλλο.

Ωστόσο, είναι απολύτως αδύνατο να διαγνωστεί κάποιος μετά το θάνατό του ή χωρίς καν να βρίσκεται στον χώρο διάγνωσης. 

Οι νοσοκομειακοί γιατροί μπορούν να διαγνώσουν το σύνδρομο Asperger μονάχα απ τις συμπεριφορές. 

Ένα άλλο πρόβλημα στην κατάταξη ανθρώπων όπως ο Mozart και ο Benjamin Franklin στον πληθυσμό αυτών που έχουν Asperger είναι το ότι ακόμα και εάν ένα άτομο βρίσκεται μπροστά τους, οι γιατροί θα δυσκολευτούν να διακρίνουν εάν πρόκειται για διανοητικό χάρισμα, σύνδρομο ελλειμματικής προσοχής, ή σύνδρομο Asperger.

Έχει γίνει έρευνα για τις προσωπικότητες ατόμων που είναι χαρισματικοί, αλλά το αποτελεσμα  δείχνει ότι στις περισσότερες περιπτώσεις είναι έντονες προσωπικότητες, με ισχυρή θέληση, ευαίσθητοι στο φως και στον ήχο, χαρακτηριστικά που παρουσιάζονται στο σύνδρομο Asperger. 

Άνθρωποι με πολύ υψηλό IQ συχνά αμφισβητούν το κατεστημένο, ανθίστανται στην καθοδήγηση, έχουν μεγάλα διάκενα προσοχής, περνούν διαστήματα έντονης εργασίας και προσπάθειας και τους αρέσει να οργανώνουν πράγματα ακόμα και ως παιδιά. 

Άλλοι  συχνά τους αντιλαμβάνονται ως διαφορετικούς. Τα παραπάνω χαρακτηριστικά είναι ίδια σε όσους εχουν σύνδρομο Asperger.
Η ιδέα ότι κάθε φορεας  Asperger είναι δυνητικά ιδιοφυία μπορεί να επιφέρει αδικαιολόγητη πίεση σε ένα παιδί που πάσχει από το σύνδρομο. 

Ο Luke Jackson, δεκατριάχρονος συγγραφέας που Asperger, παραπονιέται ότι βλέπει συνεχώς στην τηλεόραση για υπερδραστήριους αυτιστικούς που μπορούν να κάνουν πράγματα όπως να παίζουν τέλεια πιάνο χωρίς να πάρουν μαθήματα, να σχεδιάζουν λεπτομερείς αναπαραστάσεις κτιρίων που είδαν μονάχα μια φορά ή να προσθέτουν αριθμούς στο μυαλό τους όπως έκανε ο Άνθρωπος της Βροχής Rainman. 

Βρίσκω καταθλιπτικά αυτά τα τηλεοπτικά προγράμματα, λέει. 

Έχω όλη την παραξενιά και ιδιοτροπία αλλά καθόλου ιδιοφυία.

Πολλοί  ειδικοί στο σύνδρομο Asperger όπως οι Δρ. Teresa Bolick, Δρ. Tony Attwood και Dr. Dierdre Lovecky γράφουν σχετικά με τις θετικές όψεις του Asperger χωρίς να εστιάζουν στην ιδέα της ιδιοφυίας. 

Ο Lovecky σημειώνει πως οι πάσχοντες από Asperger έχουν συχνά πολύ πλούσια λεξιλόγια, αναγνωρίζουν πρότυπα που οι άλλοι δεν μπορούν και ακολουθούν ιδέες παρά τις ενδείξεις εναντίον των ιδεών αυτών, επειδή δεν επηρεάζονται εύκολα από τις γνώμες των άλλων.

Η ικανότητά τους να εστιάζουν σε λεπτομέρειες και η ανικανότητά τους να δουν τη συνολική εικόνα σημαίνει ότι συχνά μπορούν να καταλήξουν σε λύσεις προβλημάτων που κάποιοι άλλοι τις είχαν παραβλέψει. 

Τους αρέσει συχνά να περνούν πολλές ώρες σε εργαστήρια ή μπροστά από οθόνες υπολογιστών γιατί δεν τους πειράζει να είναι μόνοι τους. 

Όλα αυτά τους δίνουν τη δυνατότητα να κάνουν μεγαλες συνεισφορές στη δουλειά ή στο σχολικό περιβάλλον. 

Η συγγραφέας Patricia Bashe τονίζει ότι  θαυμάζουμε όσους μπορούν να δουλεύουν ανεξάρτητοι. Η κοινωνία μας εξυμνεί το άτομο που κάνει αυτό που πιστεύει ότι είναι σωστό και βαδίζει το δρόμο του.

Οσοι έχουν Asperger βλέπουν τον κόσμο διαφορετικά απ’ ότι οι περισσότεροι άνθρωποι, λόγω των ασυνήθιστων αντιδράσεών τους σε ερεθίσματα όπως το φως και ο ήχος. 

Μπορούν να κατανοήσουν πολλαπλά επίπεδα σημασίας λέξεων και να εφεύρουν υπέροχα ευφυολογήματα. 

Κάποιοι ειδικοί τους θεωρούν ιδανικούς για φίλους. 

Δεν διακατέχονται από σεξιστικά ή ρατσιστικά αισθήματα.
Δεν χειραγωγούν τους αλλους αλλά μιλούν με ειλικρίνεια και γνησιότητα. 

Τους αρέσει να λένε την αλήθεια και είναι στη φύση τους να μην μπορούν να υποδυθούν ή να δράσουν μυστικά. 

Ως υπάλληλοι είναι εντελώς αξιόπιστοι και ακολουθούν τους κανόνες της δουλειάς.

Οι γονείς που έχουν μεγαλώσει με επιτυχία παιδιά που έχουν Asperger συχνά συμβουλεύουν άλλους γονείς να μην τα παρατάνε και να μη χάνουνε το κουράγιο τους με τα παιδιά αυτά.

Ένα τέτοιο παιδί που δέχεται καλή βοήθεια και υπηρεσίες από σωστους ειδικούς μπορεί να οδηγηθεί σε μια πολύ καλή ζωή. 

Και το καλό δεν έχει να κάνει αναγκαστικά με την ιδιοφυία αλλά με την καθημερινή αγάπη και το μοίρασμα μέσα σε μια οικογενειακή ζωή.

Ακόμη ένα εξαιρετικό παράδειγμα, είναι ο Jacob Barnett, 16χρονος με σύνδρομο Άσπεργκερ, που μπορεί να είναι πιο έξυπνος από τον Einstein

Όταν Jacob Barnett ήταν 2 ετών, διαγνώστηκε με μέτριο έως σοβαρό αυτισμό. Οι γιατροί είπαν στους γονείς του ότι το αγόρι μάλλον δεν θα μπορούσε ποτέ να μιλήσει ή να διαβάσει και πιθανότατα να μην κατάφερνε να διαχειρίζεται μόνος του καθημερινές δραστηριότητες όπως το να δένει τα κορδόνια του

Όμως οι διαγνώσεις αποδείχτηκαν εντελώς λαθεμένες.

Σήμερα, ο 16χρονος Barnett, είναι μεταπτυχιακός φοιτητής και πάει για διδακτορικο διπλωμα στην κβαντική φυσική. 

Σύμφωνα με το BBC, ο έφηβος, ο οποίος μπορεί να υπερηφανεύεται για ένα IQ 170, έχει ήδη προταθεί για το βραβείο Νόμπελ. 

Δείτε περισσότερα από το en.wikipedia.org

Από την εγγραφή στο Indiana University-Purdue University Indianapolis (IUPUI) στην ηλικία των 10, ο Barnett έχει σημειώσει πολύ μεγάλη πρόοδο και έχει καταπλήξει τους καθηγητές, τους συνομηλίκους και την οικογένειά του με εξαιρετική ευφυΐα του.

Ο νεαρός διδάσκει άλλους φοιτητές και είναι επιστημονικός ερευνητής με δημοσιεύσεις, με δείκτη νοημοσύνης που πιστεύεται ότι είναι υψηλότερος από του Άλμπερτ Αϊνστάιν. 

Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με μια έκθεση του 2011 TIME, ο Barnett, ο οποίος είναι συνήθως πρώτος στα μαθήματα της σχολής του, έχει υποστηρίξει ότι μπορεί μια ημέρα να διαψεύσει τη Θεωρία της Σχετικότητας του Einstein. 

Έξω από αυστηρές δεσμεύσεις του πανεπιστημίου, ο Barnett, που έχει σύνδρομο Asperger, είναι επίσης ένας επιχειρηματίας και επίδοξος συγγραφέας.

Ο Jacob, ο οποίος, με την οικογένειά του, τρέχει μια φιλανθρωπική οργάνωση που ονομάζεται Jacob’s Place για τα παιδιά στο φάσμα του Αυτισμού, έχει χρησιμοποιήσει την ιστορία του για την ευαισθητοποίηση του κόσμου και για να διαλύσει τους μύθους για τον αυτισμό.

Δεν θα έπρεπε να είμαι εδώ καθόλου, είπε το περασμένο έτος κατά τη διάρκεια μιας ομιλίας του στους TEDx Teen στη Νέα Υόρκη με θέμα ξεχάστε ό,τι ξέρετε. 

Μου είχαν πει ότι δεν θα μιλήσω. Πιθανώς υπάρχει κάποιος θεραπευτής που παρακολουθεί και έχει φρικάρει τώρα.