ΤΟ ΦΑΣΜΑ ΤΟΥ ΑΥΤΙΣΜΟΥ

 

Ο αυτισμός ανατρεχει στο 1911, και στον ψυχίατρο Eugen Bleuler. Ο Ευγενιος περιεγραψε την επι κοινωνιακή δυσκολία καποιων  ατόμων με τον κοινωνικό τους περίγυρο.

Μέχρι τον αιώνα μας , αρκετά  έχουν τροποποιηθεί, στα διαγνωστικά κριτήρια, τα ανιχνευτικά εργαλεία, την παρέμβαση και υποστήριξη των ατόμων , με στόχο την επιτευξη του βέλτιστου αποτελέσματος.

Η διαγνωστική τριάδα των διαταραχών φάσματος, με τον τρόπο που το αναγνωρίζουμε σήμερα, περιγράφηκε  το 1979, από την Lorna Wing στη Μεγάλη Βρετανία. 

Οι διαταραχές αφορούν στην αλληλεπίδραση, την κοινωνική επικοινωνία και την στερεότυπη συμπεριφορά. 

Αφορά,  1 στα 68 άτομα του γενικού πληθυσμού που θα εμφανίσουν τη νευροαναπτυξιακή αυτη διαταραχή.

Να δουμε καποια διαγνωστικά κριτήρια για τις διαταραχές στο φάσμα του αυτισμού;σύμφωνα με το DSM-5 σύστημα κατάταξης ψυχιατρικών και νευροαναπτυξιακών νοσημάτων , χαρακτηρίζονται από:

Δυσκολίες στην αλληλεπίδραση και επικοινωνία , αλλά και από επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές και μονότονα ενδιαφέροντα ή δραστηριότητες που  εμφανίζονται στην παιδική ηλικία, έως τα 3 έτη, αλλά τα λειτουργικά προβλήματα, απ τις διαταραχές αυτές, εντοπιζονται αργότερα.

​

Αρκετά άτομα εμφανίζουν συμπτώματα και από μικρότερες ηλικίες, ανάλογα με τη βαρύτητα της εικόνας, ακόμα κι από τη γέννηση.

Οι διαταραχές αυτές ονομάζονται Διαταραχές Αυτιστικού Φάσματος, γιατί καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα λειτουργικών και επικοινωνιακών δυσκολιών, διαφορετικών για κάθε παιδί.

​​

​

Η διάγνωση των Διαταραχών του Φάσματος γίνεται από Παιδο ψυχίατρους  Αναπτυξιολόγους

Δεν υπάρχουν αιματολογικά τεστ, που να οδηγουν στη διάγνωση του αυτισμού, αν και για κάποιους είναι χρήσιμος ένας μοριακός έλεγχος, λόγω πιθανών συνυπαρχουσών γενετικών προβλημάτων.

Τα κριτήρια διάγνωσης βασίζονται στην κλινική παρατήρηση της συμπεριφοράς του παιδιού, στην ψυχοκοινωνική του ανάπτυξη , και στις πληροφορίες που παραθέτουν οι γονείς.

Η μοναδική διαθέσιμη έως στιγμής θεραπεία είναι η πρώιμη διάγνωση  και η πρώιμη παρέμβαση με ειδικά προγράμματα λογοθεραπείας, εργο θεραπείας, αισθητηριακής ολο κλήρωσης και ψυχοκοινωνικής εκπαίδευσης.

Στο πρόγραμμα πρώιμης παρέμβασης μπορούν να δράσουν επικουρικές μορφές θεραπείας, όπως είναι το θεατρικό παιχνίδι, η μουσικοκινητική, η θεραπευτική ιππασία .

Χρήσιμη βοήθεια για τις οικογένειες  είναι η συμβουλευτική οικογένειας από ειδικό Ψυχολόγο, ενημερωμένο για θέματα νευροαναπτυξιακών διαταραχών.

Οταν το παιδί σας:

• έχει καθυστέρηση λόγου-ομιλίας
• δεν σας κοιτάζει στα μάτια
• δεν ζητά λεκτικά τα αντικείμενα που επιθυμεί
• μιλά για τον εαυτό του στο τρίτο πρόσωπο
• δεν δείχνει αντικείμενα με τον δείκτη, τα οποία κεντρίζουν το ενδιαφέρον του ή δεν κοιτάζει αντικείμενα που κάποιος άλλος δείχνει
• δεν ενδιαφέρεται ή δεν παίζει με άλλα παιδιά της ηλικίας του, απομονώνεται στο παιχνίδι
• σειροθετεί τα παιχνίδια του. 
• Δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον στις λεπτομέρειες των παιχνιδιών ή των αντικειμένων
• δεν αντιλαμβάνεται τα συναισθήματα των άλλων ή δεν μπορεί να επικοινωνήσει τα δικά του
• ηχολαλεί, επαναλαμβάνει λέξεις ή φράσεις στερεότυπα, χωρίς επικοινωνιακό ενδιαφέρον
• κάνει επαναληπτικές κινήσεις, στερεοτυπικά, μονότονα
• αντιδρά περίεργα σε οσμές, ήχους, υφές, γεύσεις
• δεν αναγνωρίζει το κοινωνικό πλαίσιο
• χάνει δεξιότητες που είχε προηγουμένως κατακτήσει