ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ..ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Εχουν περασει τρία χρόνια που ειναι μαζι μας η πανδημία.

Ολοκληρος ο πλανήτης επιδόθηκε σ έναν αγώνα δρόμου και σε σύντομο χρονικό διάστημα ειχαμε  εμβόλια, τα οποία θα βοηθουσαν στον κορονοϊό.

Ο Καθηγητής Πνευμονολογίας, Στέλιος Λουκίδης, αναλύει στο iatropedia.gr τους νικητές και τους ηττημένους σ’ αυτόν τον μεγάλο αγώνα δρόμου κατά του κορονοϊού.

Πολλές θεραπείες ξεκίνησαν με ελπίδα αλλά ελάχιστες πέρασαν στις αποδεδειγμένα αποτελεσματικές. 

Αυτές που τελικά κατάφεραν να κόψουν το νήμα, ήταν κυρίως οι αντιικές θεραπείες και κάποια λίγα μονοκλωνικά αντισώματα.

Κάποιες από αυτές τις θεραπείες ήταν κάποιες εικασίες και κάποιες υποθέσεις ιατρικές, οι οποίες δεν επιβεβαιώθηκαν με τίποτα. 

Έγιναν, δηλαδή και λανθασμένες θεραπευτικές παρεμβάσεις. 

Δεν μπορεί δηλαδή ο γιατρός να δίνει συνέχεια αντιβιοτικά σε ιογενείς λοιμώξεις. 

Θεωρούμε ότι η κοινωνία βοηθήθηκε και άνοιξε από τη στιγμή που βγήκαν τα εμβόλια και μπήκαν στη θεραπευτική φαρέτρα  συντεταγμένα τα αντιιικά. 

Αυτά ήταν που άλλαξαν τα δεδομένα στην κοινωνία. 

Μονοκλωνικά αντισώματα: 

Σε κάθε μετάλλαξη χάνουμε και ένα

Τα μονοκλωνικά αντισώματα απέδειξαν αρχικά την αποτελεσματικότητά τους, ως θεραπευτική παρέμβαση ενάντια στον κορονοϊό, όμως, στην πορεία αποδείχθηκαν ευάλωτα στις μεταλλάξεις.

Κάθε μία νέα μετάλλαξη , έθετε εκτός κι ένα μονοκλωνικό αντίσωμα:

 Το Sotrovimab -που έκανε ένα μεγάλο κλινικό πρόγραμμα- μόλις ετοιμαζόταν να πάρει άδεια και να κυκλοφορήσει χάθηκε, γιατί βγήκαν η Όμικρον 1, 4 και 5 απέναντι στις οποίες δεν είχε καμία δράση.

Αξίζει να σημειωθεί ότι τα μονοκλωνικά αντισώματα άρχισαν να χορηγούνται στην Ελλάδα τον Νοέμβριο του 2021, και μέχρι το τέλος Δεκεμβρίου του ίδιου χρόνου χορηγήθηκαν 1.500 θεραπείες.

Το μονοκλωνικό αντίσωμα Εvusheld δίνεται ως προφυλακτική θεραπεία  σε ευπαθείς ομάδες, καθώς προλαμβάνει την εμφάνιση βαρέων συμπτωμάτων, νοσηλείας και θανάτου.

Έχουν χορηγηθεί μέχρι σήμερα στην Ελλάδα περίπου 1.200 σκευάσματα.

Ωστόσο, κι αυτό το “όπλο” της επιστήμης δεν έχει αποφύγει τον γενικό κανόνα των μονοκλωνικών, που “υποχωρούν” έναντι των μεταλλάξεων.

Το Εvusheld δρα προληπτικά και όχι θεραπευτικά προς το παρόν, παρ’ ότι έχει και μια μελέτη για θεραπευτική χρήση. Κι αυτό, όμως λίγο μετά που πήρε αδειοδότηση, άρχισε να γίνεται συζήτηση για τη δόση του. Ότι η δόση των 300 mg ίσως να μην είναι επαρκής και πρέπει να δώσουμε 600 mg, γιατί υπάρχουν μελέτες που λένε ότι στην Όμικρον χάνει τη δράση και την αποτελεσματικότητά του, 

Ρεμντεσιβίρη: 

Η θεραπεία που πέρασε από 40 κύματα και πέτυχε

Στην αρχή, ως θεραπεία ενδονοσοκομειακής χορήγησης, δεν έδειξε εντυπωσιακά αποτελέσματα. Όμως, στην πορεία αποδείχθηκε σωτήρια θεραπεία, για μια συγκεκριμένη μερίδα ασθενών.

Σίγουρα δεν είχε τα δεδομένα τα υποστηρικτικά για να δώσει εντυπωσιακά αποτελέσματα, χρησιμοποιήθηκε όμως σε νοσηλευόμενους ως θεραπεία ρουτίνας, εφόσον έρχονταν στο νοσοκομείο μέσα στις πρώτες 7 μέρες. Μετά απ’ ότι φαίνεται δεν δρα. Αλλά εκεί που έπαιξε  σημαντικό ρόλο ήταν στην περίοδο με περιστατικά ατόμων που κόλλαγαν μέσα στο νοσοκομείο και ενώ νοσηλεύονταν.

Στους ασθενείς στους οποίους το remdesivir χορηγήθηκε αμέσως είχε καταλυτικά θετική επίδραση, όμως, αποδείχθηκε:

Τους το δίναμε αμέσως, σε δύο τρεις ώρες, όχι σε 4 και 5 μέρες. Όποτε δηλαδή βρισκόταν κάποιος θετικός το πρωί, πχ. όταν έμπαινε για να κάνει ένα χειρουργείο, έπαιρνε αμέσως το φάρμακο και μετά από δύο τρεις μέρες που του το χορηγούσαμε, έφευγε από το νοσοκομείο, χάρη στο φάρμακο

Το remdesivir αποδείχθηκε τελικά εξαιρετικά αποτελεσματικό σε ποσοστό πάνω από 80% έως 85% των ασθενών, καθώς μετά τη χορήγηση η νόσος δεν εξελίσσονταν σε κάτι πιο δύσκολο. 

Και ήταν όλοι είτε άνθρωποι μεγάλης ηλικίας, είτε άτομα με υποκείμενα νοσήματα.

Μολνοπιραβίρη: 

Δεν έλαβε έγκριση κυκλοφορίας

Η μολνοπιραβίρη της αμερικανικής Merck (MSD στην Ευρώπη και την Ελλάδα), ήταν το πρώτο αντιιικό από του στόματος χορηγούμενο φάρμακο, που έλαβε άδεια έκτακτης χορήγησης, ενώ στην Ελλάδα, δόθηκαν περίπου 10.000 σκευάσματα.

Στην συνέχεια, όμως, δεν έλαβε κανονική έγκριση κυκλοφορίας. 

Οι κλινικές μελέτες της συγκεκριμένης αντιιικής θεραπείας έδειξαν μια αρχική αποτελεσματικότητα, αλλά στο τέλος, φάνηκε πως δεν είχε το θετικό πρόσημο του Paxlovit για να πάρει τελική έγκριση κυκλοφορίας

Ωστόσο, “είναι για μας, πάλι πολύ σημαντική θεραπεία. Γιατί σε ασθενείς που δεν μπορούν να πάρουν Paxlovit και βρίσκονται στο σπίτι, είναι μια επιλογή πλέον, χάρη στα αποθέματα που έχουμε.

Paxlovit: 

Το πιο ισχυρό αντιιικό φάρμακο

Το αντιιικό χάπι της Pfizer, με την εμπορική ονομασία Paxlovit αποδείχθηκε πολύ ισχυρό όπλο, καθώς πραγματικά άλλαξε την πορεία της πανδημίας.

Έχει τα θέματά του, γιατί χρειάζεται να κοιτάξεις τις αλληλεπιδράσεις με άλλα φάρμακα και δεν μπορείς να το δώσεις σε χρόνια νεφρική ανεπάρκεια ή σε πολύ σοβαρή ηπατική ανεπάρκεια, αλλά αυτό είναι σε ένα ποσοστό όχι πάρα πολύ μεγάλο

Το χάπι που μειώνει σε αστραπιαίο χρόνο το ιικό φορτίο από την Covid-19 στον ανθρώπινο οργανισμό, δόθηκε στην Ελλάδα από τον Μάρτιο του 2022 και μέχρι σήμερα σε 60.000 άτομα, σε σχήμα των τριών χαπιών (πρωί-βράδυ επί 5 μέρες).

Δεν έχει δώσει ακόμη τα επίσημα στοιχεία το Υπουργείο, αλλά εγώ πιστεύω ότι από τα στοιχεία που έχω πάρει από τους πνευμονολόγους που το χρησιμοποιούν, η αποτελεσματικότητά του είναι ανάλογη των βιβλιογραφικών δεδομένων και ευρημάτων, δηλαδή κοντά στο 75% με 80%”.

Θεραπεία με πλάσμα αναρρωσάντων ασθενών

Η χορήγηση πλάσματος που περιέχει πολυκλωνικά αντισώματα από αναρρώσαντες σε ασθενείς σε ασθενείς με βαριά COVID-19, θεραπεία στην οποία στηρίχτηκε σειρά επιστημόνων μελετών στην αρχή της πανδημίας, αποδείχθηκε ότι δεν πήγε καθόλου καλά, καθώς δεν έδωσε ενθαρρυντικά αποτελέσματα.

Νομίζω πως δεν θα πρέπει να ασχοληθεί κανείς ξανά με το ζήτημα αυτό. Είναι πολύ αμφιλεγόμενα τα αποτελέσματα και μάλλον δεν θα πρέπει να ξανασχοληθούμε. Ασχοληθήκαμε με πολλές θεραπείες που τελικά με την είσοδο του Paxlovit χάθηκαν και εγκαταλείφθηκαν, 

Καταληκτικά, πλέον έχουμε αρκετά όπλα στη φαρέτρα μας για την καταπολέμηση των σοβαρών επιπτώσεων της πανδημίας. 

Το μόνο που χρειαζόμαστε είναι ένα νέο εμβόλιο το οποίο θα μας καλύπτει για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Το κύριο μεγάλο πρόβλημα της νόσου, που ήταν οι αναπνευστικές επιπλοκές, έχει μειωθεί πλέον σε πάρα πολύ μεγάλο ποσοστό. Έχουμε καλυφθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό θεραπευτικά και προληπτικά με τα εμβόλια, απέναντι στην πανδημία. Αυτό που λείπει είναι μόνο ένα εμβόλιο που θα έχει μεγαλύτερη διάρκεια. Γιατί όσο ζητάμε συχνά δόσεις από τους πολίτες, τόσο θα έχουμε απέναντί μας την κόπωση και την αμφισβήτηση. 

Όσο λέμε κάθε 4 μήνες κάνε μία δόση, τόσο λιγότεροι θα πηγαίνουν να την κάνουν, καταλήγει ο Καθηγητής.

iatropedia.gr