ΠΕΡΠΑΤΑΜΕ..ΤΡΩΜΕ ΣΩΣΤΑ..ΜΕΝΟΥΜΕ ΥΓΙΕΙΣ

 

Ο γιατρος συνεστησε ασκηση. 

Το εψαξα το θεμα κι απελπισθηκα με όλες τις αντιφατικές συμβουλές από τους ειδικούς που διαφήμιζαν το ένα ή το άλλο είδος άσκησης ως τον καλύτερο δρόμο προς την ευεξία. 

Δεν ήξερα, λοιπόν, τι έπρεπε να κάνω στο γυμναστήριο και γιατί.

Κατ αρχας οι προπονήσεις δύναμης είναι αραγε καλύτερες από τις προπονήσεις αντοχής ή το αντίστροφο. 

Αεροβική ή βάρη

Δεν ξέρω. Πρέπει οπωσδήποτε να επιλέξουμε τη μία ή την άλλη πλευρά;

Η άσκηση καθορίζει περισσότερο από κάθε άλλο το πώς θα ζήσουμε την υπόλοιπη ζωή μας. 

Τα στοιχεία που δείχνουν ότι ακόμα και ελάχιστη άσκηση παρατείνει τη διάρκεια ζωής για αρκετά χρόνια είναι πραγματικά πάρα πολλά. 

Η άσκηση καθε ασκηση, καθυστερεί την εμφάνιση χρόνιων παθήσεων, είναι εξαιρετικά αποτελεσματική  στην παράταση και βελτίωση της υγείας. 

Όχι μόνο αντιστρέφει τη σωματική εξασθένηση, αλλά επιβραδύνει ή και αντιστρέφει 

και τη γνωστική εξασθένηση, 

ενώ έχει οφέλη και για τη συναισθηματική υγεία.

Έτσι,  πρέπει οπωσδήποτε να ξεκινησουμε 

το καθημερινο περπατημα

 Ισως δεν ανηκετε σ αυτους που ασκουνται και  η άσκηση δεν αποτελεί μέρος της ζωής σας, δεν είστε μόνοι, βασικά ανήκετε στην πλειοψηφία 

7 στους 10 σημερα δεν ασκουνται.. Ακόμα και ελάχιστη καθημερινή σωματική δραστηριότητα είναι καλύτερη από το τίποτα. 

Περνώντας από τη μηδενική άσκηση σε μόλις ενενήντα λεπτά την εβδομάδα, μειώνετε τον κίνδυνο θανάτου απ όλες τις αιτίες κατά 14%. 

Είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρείτε φάρμακο που να πετυχαίνει κάτι τέτοιο.

Σκεφτείτε τις δέκα σημαντικότερες σωματικές δραστηριότητες που επιθυμείτε να είστε σε θέση να κάνετε για την υπόλοιπη ζωή σας. 

Η λίστα μπορεί να περιλαμβάνει  καθημερινές δραστηριότητες ή πράγματα που αντανακλούν τα προσωπικά σας ενδιαφέροντα. 

Δημιουργεί ένα πρότυπο γύρω από το οποίο μπορούμε να δομήσουμε ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα άσκησης.

Να περπατας δυόμισι χιλιόμετρα .

Να σηκωθείς από το πάτωμα μόνος σου, χρησιμοποιώντας το πολύ ένα χέρι.

Να σηκώσεις στα χέρια ένα παιδί.

Να κουβαλήσεις δύο σακούλες ψώνια δυόμισι περίπου κιλών πέντε οικοδομικά τετράγωνα.

Να σηκώσεις μια αποσκευή δέκα κιλών για να τη βάλεις στο πορτ μπαγκαζ του αυτοκινητου.

Να σταθείς στο ένα πόδι για τριάντα δευτερόλεπτα με ανοιχτά τα μάτια η δεκαπέντε δευτερόλεπτα με κλειστά 

Ν ανέβεις τέσσερις οροφους σε τρία λεπτά.

Ν ανοίξεις ένα βάζο.

Να κάνεις τριάντα αναπηδήσεις με το σκοινάκι.

Διαβαστε και επιλεξτε ποιες δραστηριότητες θα θελατε να μπορουσατε  να κάνετε στα ενενήντα  σας.

Αν το σκεφθουμε, ολοι θα θελαμε να περπαταμε καθημερινα δυόμισι χιλιόμετρα ή να κουβαλήσουμε μόνοι τα ψώνια απ τη λαϊκη ή να πάρουμε αγκαλιά τα εγγόνια ή 

να σηκωθούμε  εάν πέσουμε. 

Ή παλι ν ανοίξουμε ένα βάζο 

Ας πούμε ότι το παιδί ζυγίζει έντεκα με δεκατρία κιλά. 

Αυτό είναι ουσιαστικά το ίδιο με το να κάνεις βαθύ κάθισμα κρατώντας έναν δωδεκάκιλο αλτήρα μπροστά από το στήθος σου . 

Μπορείς να το κάνεις τώρα, στα σαράντα . 

Στα επόμενα τριάντα ή σαράντα χρόνια, η μυϊκή δύναμή σου θα μειώνεται κατά 8% με 17% ανά δεκαετία, με τον ρυθμό μείωσης να αυξάνεται με την αύξηση της ηλικίας. 

Για να μπορείς, να σηκώσεις το εγγόνι ή το δισέγγονό που θα είναι δεκατρία κιλά στα ογδόντα σου θα πρέπει τώρα να μπορείς να σηκώσεις γύρω στα είκοσι με είκοσι πέντε κιλά. 

Χωρίς φυσικά να ζοριστείς τόσο που να τραυματιστείς. Μπορείς;

Θέλεις να μπορείς να διανύσεις ένα ανηφορικό μονοπάτι δυό χιλιομ.  

Τώρα μπορείς να το κάνεις, αλλά όταν θα είσαι μεγαλύτερος μάλλον δεν θα μπορείς.

Και συνεχίζω. 

Για να μπορείς να σηκώσεις μια αποσκευή δέκα κιλών πάνω από κεφάλι σου όταν θα είσαι μεγαλύτερος, σημαίνει ότι τώρα θα πρέπει να μπορείς να κάνεις την ίδια κίνηση με δεκαοχτώ ή είκοσι δύο κιλά. 

Για να μπορείς να ανέβεις τέσσερις οροφους  στα ογδόντα σου, τώρα θα πρέπει να μπορείς να τα ανέβεις τρέχοντας. 

Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να μπορείς να κάνεις πολύ περισσότερα τώρα για να προφυλαχτείς από τη φυσική και ξαφνική μείωση της δύναμης και της αερόβιας ικανότητας που θα βιώσεις γερνώντας.

Τελικά, η πραγματικότητα ειναι  επιλέγουμε δέκα  δραστηριότητες στόχους για τις όψιμες δεκαετίες της ζωής μας. 

Οι στόχοι αυτοί καθορίζουν τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να κανουμε προπονηση.

Και δεν είναι ανάγκη να περιοριστεί κανείς σε δέκα δραστηριότητες

Ένας ενενηντάχρονος ή μια ενενηντάχρονη, με την ικανότητα να επιβιβαστούν μόνοι τους στο αεροπλάνο, πόσο μάλλον να σηκώσουν την αποσκευή τους και να τη βάλουν στο ντουλαπάκι. 

Υπάρχει όμως λόγος. 

Οι ικανότητες αυτές δεν είναι ανέφικτες. Υπάρχουν ογδοντάχρονοι, ενενηντάχρονοι, ακόμα και αιωνόβιοι που ...τρέχουν μαραθωνιους,  σηκώνουν βάρη,  και κάνουν ένα σωρό απίστευτα πράγματα. Επομένως, οι παραπάνω δραστηριότητες είναι θεωρητικά δυνατές.

Ελατε να  επαναορίσουμε τι είναι δυνατόν να κανουμε  στα όψιμα αυτά χρόνια και να εξαλείψουμε προϊδεασμούς και προκαταλήψεις που θέλουν τους περισσότερους που βρίσκονται σ αυτό το σημείο της ζωής τους να υποφέρουν από εξασθένηση και ανικανότητα. 

Πρέπει να καταρρίψουμε το στερεότυπο της φυσικής παρακμής Μεγαλώνοντας, ας βαλουμε σκοπό να καταρρίψουμε το στερεότυπο που θελει τα γηρατειά να είναι μια δυσάρεστη περίοδος φυσικής παρακμής. 

Σκεφθειτε λιγο  τι μπορεί να καταφέρει πραγματικά ένας ηλικιωμένος.

Αν θέλουμε να φτασουμε υγιεις στο Τελος, πρέπει να σταματήσουμε να γυμναζόμαστε χωρίς στόχους, επειδή απλώς θεωρούμε ότι μας κάνει καλό να χτυπιόμαστε μισή ώρα στο ελλειπτικό στο διάλειμμα από τη δουλειά. 

Υπαρχουν πολύ καλύτερες επιλογές. Αρα αρχιζουμε, κατα βασιν, να περπαταμε καθημερινα με γρηγορο βημα και ευχαριστη μουσικη στ αυτια μας.

Ο καλύτερος τρόπος για να το επιτύχουμε  είναι να βάλουμε στόχο να ειμαστε γεμάτοι ζωντάνια και ενέργεια στα ...εκατό (ή στα ενενήντα ή στα ογδόντα), 

Το θέμα δεν είναι να γίνουμε σπουδαίοι σ ένα πράγμα, αλλά να είμαστε αρκετά καλοί στα πάντα. 

Γινόμαστε αθλητές της ζωής.

Το παραπανω αντληθηκαν απ το βιβλίο Outlive του Dr. Peter Attia