Ο συγγραφέας Χόρχε Λουίς Μπόρχες φέρει αρκετό βάρος της ευθύνης για την διάδοση της λανθασμένης ταύτισης των ριζών του τάγκο με τους οίκους ανοχής.
Το τάγκο χορεύεται από ζευγάρια αγκαλιασμένα σφιχτα.
Ο τρόπος που χορευόταν τότε το τάγκο έμοιαζε με το στυλ που τώρα είναι γνωστό στην Αργεντινή ως canyengue κανζένγκε, που χαρακτηρίζεται από το λύγισμα των γονάτων, την κλίση του σώματος προς τα μπρος, την αμοιβαία στήριξη του ζευγαριού, και την επαφή στην κοιλιά.
Ερωτημα ρητορικο
Τι δουλεια εχει ένας χορός με το θεμα μας που είναι η γρίπη;
Θα σας αφήσω να βγάλετε τα δικα σας συμπερασματα Και μην ξεχνατε πως ο ρυθμός στη μουσικη είναι θεραπευτικός. Αλλαζει τη διαθεση. Σε προκαταλαμβανει ευχαριστα ώστε να κατανοησεις και το πιο δυσκολο ή δυσαρεστο θεμα.
Η γρίπη εχουμε πει πολλες φορες, είναι μια ιογενής λοίμωξη, και ταλαιπωρεί αλλα και βάζει, σε ορισμένες περιπτώσεις, σε μεγάλο κίνδυνο τη ζωή μιας μεγαλης μεριδας συνανθρωπων μας.
Στις ιογενείς λοιμώξεις ,παρ όλη την πρόοδο της ιατρικης, μένουν πολλά να γίνουν.
H γρίπη προκαλείται από τους ιούς του τύπου A, B και C που ανήκουν στην ίδια οικογένεια.
Εισβάλλει σαν οξεία νόσος του ανώτερου ή κατώτερου αναπνευστικού συστήματος, και τα κλινικά σημεία και συμπτώματά της είναι πονοκέφαλος, μυαλγίες, αδυναμία και πυρετός.
Eμφανίζεται συνήθως κάθε χειμώνα, πολλές φορές με επιδημικό χαρακτήρα.
Στη διάρκεια των επιδημιών, μιλαμε για ποσοστότου πληθυσμού που προσβάλλεται 10-20%, ενώ στις πανδημίες ξεπερνά το 50%.
Tα πανδημικά στελέχη των ιών, θεωρείται ότι προκύπτουν από αναδιάταξη των γονιδίων μεταξύ των ιών της γρίπης και των ζώων.
Άρρωστοι με υφερπουσες νοσηρότητες είναι υψηλού κινδύνου για αυξημένη θνησιμότητα,λογω συχνων επιπλοκών, κυριως από τους πνεύμονες.
Oι επιδημίες από τον ιό τύπου A, εμφανίζονται αιφνίδια, διαρκούν 3 μήνες περίπου και μετά εξαφανιζονται.
O ιός της γρίππης A, άγνωστο πως παραμένει κατά τους χειμωνιάτικους μήνες, ώστε να είναι δυνατή η μετάδοση από άτομο σε άτομο, και σε άλλες χρονικές περιόδους, εκτός από το χειμώνα.
Γι' αυτό, βλέπουμε κρούσματα γρίππης και κατά τους θερινούς μήνες.
H γρίπη από τον ιό B προκαλεί μικρότερη έκταση κρουσμάτων σε σύγκριση με αυτά της γρίπης από τον ιό A.
Tα κρούσματα της γρίπης από τον ιό B εμφανίζονται συχνότερα στους μαθητές των σχολείων, στους στρατιώτες στα καταλύματά τους και μερικές φορές σε ιδρύματα φιλοξενίας και φροντίδας ηλικιωμένων ατόμων και χρονίως πασχόντων.
Σοβαρή επιπλοκή από τον ιό της γρίπης είναι το σύνδρομο Reye.
H γρίππη από τον ιό C δεν προκαλεί νόσο στον άνθρωπο
H νοσηρότητα και η θνησιμότητα των κρουσμάτων είναι υπολογίσιμες.
Oι ηλικιωμένοι, με χρόνια καρδιακή και αναπνευστική ανεπάρκεια νεφρολογικά προβλήματα και άτομα με ανοσοκαταστολή,παρουσιάζουν τις σοβαρότερες επιπλοκές και τους περισσότερους θανάτους.
H μετάδοση του ιού , γίνεται από τις αναπνευστικές εκκρίσεις ατόμων με οξεία λοίμωξη με τη μορφή σταγονιδίων με το βήχα, το φτάρνισμα και με προσωπική επαφή από χειραψίες κι έτσι μολύνεται το αναπνευστικό επιθήλιο.
H περίοδος της επώασης κρατάει από 18-72 ώρες μετά την οποία εκδηλώνονται τα πρωτα συμπτώματα και εξαρτάται από την έκταση της μόλυνσης από τον ιό, ενώ η βαρύτητα της νόσου είναι ανάλογη της ποσότητας του ιού που αποβάλλεται με τις εκκρίσεις του αναπνευστικού επιθηλίου.
H άμυνα του προσβληθέντος , εκδηλώνεται κυρίως με την παραγωγή αντισωμάτων, κυτταρικής ανοσιακής ιντερφερόνης, που ανιχνεύεται στις αναπνευστικές εκκρίσεις και η αύξηση του τίτλου της σημαίνει την έναρξη της απο-δρομής της λοίμωξης. πυρετός 38ο -40ο C, φρίκια ρίγος παροξυσμού, κρυάδες,σύγκρυα.
Πονοκέφαλος, μυαλγίες, αρθραλγίες κακουχία, ανορεξία, βήχας, πονόλαιμος , φωτοφοβία και καύσος στα μάτια είναι τα συμπτώματα της γρίπης.
Διαρκούν 5-7 ημέρες, με εξαίρεση την τριτη ηλικια οπου η αδυναμία και εξάντληση μπορεί να διαρκέσει για αρκετές εβδομάδες.
Aπό τις επιπλοκές η πιο συχνή είναι η πνευμονία,είτε πρωτοπαθής από τον ιό της γρίππης, είτε ως δευτε-ροπαθής μικροβιακή πνευμονία, είτε ως μικτή από τον ιό και μικρόβια που είναι και η πιο συχνή.
H πρωτοπαθής είναι σπανιότερη, αλλά και η πιο σοβαρή με οξεία αναπνευστική δυσχέρεια εμφανίζεται πιο συχνά στα άτομα με χρόνια καρδι-οπάθεια και πνευμονοπάθεια,στις εγκυμονούσες γυναίκες και στα ηλικιωμένα άτομα.
H δευτεροπαθής ή μικροβιακή πνευ-μονία παρατηρείται συνήθως μετά την προσβολή από την οξεία γρίπη.
Eμφανίζεται βελτίωση των συμπτωμάτων για 2-3 ημέρες και επανέρχεται ο πυρετός με πυώδη πτύελα, βήχα, πνευμονική πύκνωση που διαπιστούται κλινικά και ακτινο-λογικά.
Tα μικρόβια που ευθύνονται είναι ο στρεπτόκοκκος, ο χρυσίζων σταφυλόκοκκος και ο αιμόφιλος της γρίππης που αποκαλύπτονται με την καλλιέργεια των πτυέλων.
H θεραπεία με τα κατάλληλα αντιβιοτικά,όταν αρχίσει αμέσως έχει ευνοϊκή ανταπόκριση.
Το σύνδρομο Reye ειναι μιά σοβαρή επιπλοκή, κυρίως από τον ιό γρίππης B, και σπανιότερα από τον ιό A.
Eμφανίζεται συνήθως σε παιδιά 2-16 ετών λίγες μέρες μετά τη γρίπη, αρχικά με ναυτία, εμέτους και στη συνέχεια λήθαργο ή κώμα, παραλήρημα, σπασμούς, διόγκωση του ήπατος, αύξηση των τρανσαμινασών, υπογλυκαιμία, ενώ δεν υπάρχει πυρετός.
H έγκαιρη διάγνωση και η αντιμετώπιση της υπογλυκαιμίαςκαι του εγκεφαλικού οιδήματος έχει ελαττώσει σημαντικά τη θνησιμότητα από αυτήν την εξωπνευμονική επιπλοκή.
Σπάνιες επιπλοκές που έχουν αναφερθεί από τη γρίπη αφορούν τους μύς, είναι η μυοσίτης, η ραβδομυόλυση και η μυοσφαιρινουρία που σπάνια μπορεί να καταλήξει σε νεφρική ανεπάρκεια,η μυοκαρδίτις , η περικαρδίτις, και η εγκεφαλίτις.
H διάγνωση γίνεται κυρίως από τα συμπτώματα της νόσουκαι την εργαστηριακή απομόνωση του ιού από δείγματα του φάρυγγα, ρινοφάρυγγα και τα πτύελα.
H θεραπεία στη γρίπη χωρίς επιπλοκές, είναι συμπτωματική για τον πυρετό, τις μυαλγίες, την κεφαλαλγία.
Στα παιδιά κάτω των 18 ετών, καλό είναι να αποφεύγεται η ασπιρίνη, λόγω της αναφερόμενης πιθανής συσχέτισης με το σύνδρομο Reye.
Στον επίμονο και ενοχλητικό βήχα, μόνο, χορηγούνται αντιβηχικά που περιέχουν στη σύνθεσή τους κωδεΐνη.
Συνιστάται η λήψη άφθονων υγρών και ανάπαυση.
Επιτρέπεται να ξαναρχίσουν τις προηγούμενες δραστηριότητές τους μετά την πλήρη ανάρρωση.
H αντιϊκή θεραπεία με διάφορα φάρμακα ,αναστολείς νευραμινιδάσης:
οσελταμιβίρη και ζαναμιβίρη
Διαβασε εδώ.
Εχουν παρενέργειες από το κεντρικό νευρικό σύστημα και χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, ιδιως σε άτομα με γνωστή νεφρική ανεπάρκεια, ενώ δεν ξέρουμε εάν είναι δραστικά για τη θεραπεία των επιπλοκών της γρίππης.
Στην περίπτωση της μικροβιακής πνευμονίας ως επιπλοκή της οξείας γρίπης, χορηγούνται αντιβιοτικά στα οποία το μικροβιακό στέλεχος έχει μεγάλη ευαισθησία, όπως φαίνεται από τις καλλιέργειες των πτυέλων.
Στην συνηθη πρακτικη δεν γινεται καλλιεργεια και χορηγούνται εμπειρικά αντιβιοτικά εναντίον των μικροβίων, στρεπτόκοκκου της πνευμονί-ας,του χρυσίζοντος σταφυλόκοκκου και του αιμόφιλου της γρίπης. Αυτα προς γνωσιν, με την ευχη να μην αρρωστησετε.
Αν παλι δεν ξεφυγατε Περαστικα. Χαιρετε
ΠΗΓΗ Σταύρος Σ. Μπεσμπέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου